Bijzondere hulp uit onverwachte hoek

[laeken]

Guus heeft een grote vriend. En dan spreek ik echt over een hele grote vriend. Een cao de bestiar van ik schat 50 kilo. Super lieve hond. En dikke maatjes met Guus die de baas is over die grote lobbes. Samen gaan ze graag op pad, zwemmen en spelen. Echt hele dikke matties.
Die Cao is heel sociaal en zelfs wat onderdanig. Hij speelt graag met een barbet van 9 maanden. Als Guus erbij is dan gaat die barbet Guus enorm lopen zieken. Onderduwen als hij zwemt. Stokken afpakken en snoeihard omver beuken en allemaal dat soort ellende. Poten op de rug slaan en tussendoor mij omver beuken net nadat hij gezwommen heeft. Overigens een schat van een hond maar jeugdige overmoed en ongeremdheid. Guus heeft de schurft aan die hond.

Nu weet ik dat honden elkaar helpen. Maar wat die Cao de bestiar doet is ronduit wonderlijk om te zien. Samen spelen met de barbet en lol maken. Erg leuk. Dan rent de barbet naar Guus die inmiddels duidelijk probeert te maken dat die hond op moet rotten. Dan komt zijn vriend de Cao de bestiar en die gaat er eerst tussen staan. Hup, ineens staat hij er. Gewoon stil en zonder gedoe. Elke keer weer. Wel 10 keer achter elkaar. Als de barbet dan toch contact zoekt met Guus is het GGGGGRRRRRRRR. Dus de barbet kan met de Cao de bestiar erbij domweg op geen enkele manier Guus zieken. Alles in totale vrede want de barbet en de cao zijn verder dikke maatjes.

Als we samen wandelen ben ik dus met die grote hond erbij volledig gerust als er grote honden aan komen rennen. Ik weet dat geen enkele hond de kans krijgt om lelijk te doen tegen Guus. En die hond is groot. Echt groot. Dus de andere honden respecteren hem wel.

Ik heb veel gezien maar dit vind ik een beetje Lassie achtig.

Hebben jullie dit soort verhalen?

Het duo samen. Om even te illustreren dat die kleine van mij die grote helemaal onder de duim heeft. Zo schattig. Je ziet hem kijken. Oh, moet ik aan de kant voor je? En Guus loopt gewoon rechtdoor

[laeken]

Nee helaas, een ‘helpende hond’ wordt hier niet toegestoken. Aan ganging up doen ze dan weer wel. Blaffend naar andere honden rennen, die nooit onder de indruk zijn, en dan omkijken of de rest wel volgt

Haha, dat herken ik wel ja. Als ik ze samen op een vreemde hond af laat gaan is Bas de aanstichtster van gedoe. Guus is haar rechterhand. Gaat ook altijd goed trouwens. Maar die Cao helpt zo liefdevol en vredelievend. En het is enorm effectief. Hij zet gewoon zijn enorme lijf er non stop tussen. Indien nodig een diepe grom. Geen enkele agressie. Gewoon opvoeden van de barbet. Stop!

[Jackira]

Daarom zeg ik altijd dat ik best kleine honden wil maar alleen met een grote hond erbij.

Bij mijn vorige honden regelde Buck ook altijd alles als Balou in de "problemen" kwam. Balou was angstig en haar gedrag was vaak aanleiding voor andere honden om haar op te jagen. Juist omdat ze zo angstig was lokte ze dat uit.

Ik riep haar dan altijd ter bescherming van tevoren bij me maar de angst bleef wel. Nadat Buck bij ons er bij was kwam er helemaal een soort rust over haar tijdens het wandelen. Omdat Buck alles regelde. Geen hond die in haar buurt kwam.

Ik moest Buck altijd een beetje sturen want hij was niet altijd even vriendelijk ook naar andere honden. Hij corrigeerde ook wat te hard. Maar als 1 van de kleinere honden in de problemen kwam liet ik hem gaan. Dan was het zo geregeld.

Buck is de hond uit mijn avatarfoto

[BieneMaya]

Ik heb het gezien van Puck, de koningspoedel van mijn zus. Maya was (en is soms nog steeds) lomp in het spelen. Dat kan ze prima met Nikki (ook van mijn zus) maar soms wil Maya nog wel eens een poging doen om Daisy (kleine poedel) of Semmy (shitzu) te zieken.
Wel respectvoller als die barbet doet maar dan nog.
Maya tegenover zo,n kleintje is gewoon niet wat. En dan komt Puck dus om het recht te zetten.
Dat kan door even licht te verstijven richting Maya maar soms is een mini grom nodig.
En Maya heeft het grootste respect voor Puck nadat ze 1x geprobeert heeft om hem omver te walsen en Puck haar grommend vastpinde op de grond. Die keer stond ik erbij en riep goed zo Puckie!!
Dat kan want Puck is goudeerlijk en maakt nooit gaten.

[laeken]

Ik vind het zo bijzonder dat honden dan toch een soort vermogen hebben om zich te verplaatsen. Ze helpen echt. Niet als reactie op de drukte of de chaos maar echt hun maatje helpen. Blijkbaar kan dat. Want die hond is de beste maatjes met de hond die hij corrigeert. Gewoon niet Guus zieken en verder is alles dikke mik. Ik verbaas me oprecht hierover. Dat een hond reageert op agressie of aan ganging up doet verbaast mij niks. Maar dat een hond inleeft in zijn vriendje en de dreiging gaat stoppen vind ik wel bijzonder. Guus hoeft er niet eens zelf op te reageren. Zodra die barbet druk gaat doen bij Guus zoeft de Cao ertussen en gaat doodstil staan. De barbet kan niet meer bij Guus komen. Doet de barbet heel kalm dan mag het wel.

[Jackira]

Ik zie het wel vaker gebeuren bij een groep honden die met elkaar spelen dat er een hond is die de boel opsplitst als het wat te heftig wordt.

[BieneMaya]

Dat is precies wat Puck dus ook doet. Racen Maya en Nikki samen dan loopt Puck rustig te snuffelen en lijkt niks in de gatem te hebben.
Maar zodra Maya,s focus naar Daisy of Semmy gaat dan staat Puck daar met stijve poten en rent Maya weer direct naar Nikki.

Mijn zus en ik vinden de onderlinge banden tussen onze honden en het gedrag wat ze laten zien elke keer weer geweldig.

[laeken]

Dat opsplitsen is het ook. Maar het rare is dat het alleen is in belang van Guus. Want als er al gegromd wordt is dat nooit naar Guus. Altijd naar de drukke jonge hond. En dat is ook een vriend van de cao de bestiar. Nu snap ik dat ook deze gedragingen geen bewijs zijn voor inleven. Ook dat het gedrag plaatsvind zonder dat Guus zich opwindt zegt niks. Maar het lijkt wel erg op het beschermen van de zwakkere.

[laeken]

Hier is altijd oorlog tussen onze en de buurhonden. Daar kan ik nooit goed kalm op reageren omdat ze elkaar bijna door de hekken trekken. Alles al moeten afzetten met fijn gaas. Vandaag kwamen er 3 buurhonden rellen. Dus aan de buitenkant op de oprit stonden een bernersennen, een Fox/whippet en een grote boerenfox hussel te krijsen en Bas en Guus ramden tegen het gaas aan de andere kant. Geluiden alsof ze elkaar al te pakken hadden. Ik storm dan naar buiten en ren op ze af. Brul heel hard en dan stoppen ze. Ik weet dat ik er kalm tussen moet gaan staan maar de krijsende agressie maakt me woest dan. Ik zou ze liefst alle 5 een lel geven. Doe ik niet maar je kalmte bewaren is niet altijd makkelijk. Vertrouw de honden dan ook niet. Zo opgefokt en agressief en niet van mij.

[DeDiana]

Misschien ben jij het vergeten, maar weet je nog dat wij eens met een groepje gingen wandelen aan de Waal in Lent en dat er toen onderweg naar het water een klein reutje was dat Guus ook de hele tijd lastig viel? Toen ging Amoz er steeds tussen staan. Ik heb Amoz dat wel vaker zien doen, echt dat opsplitsen. Ook bij opvangpup Cee deed hij dat als Ceetje zich ongemakkelijk voelde met andere honden.
Mila doet het ook bij roedelleden die worden lastiggevallen, maar alleen als zij vindt/inschat dat het serious business is. Maar die kan het niet zo kalm hoor, die jaagt zo'n hond dan gewoon weg, terwijl ze zich verder nooit met interacties van mijn honden met vreemde honden bemoeit. Alleen als het serieus niet meer leuk dreigt te worden komt ze in actie. Ze is ook wel eens tussen haar hondenvriend Dibbes en een mevrouw gesprongen die Dibbes wilde benaderen (en Dibbes vond dat duidelijk niet prettig), waarop die mevrouw van de stoep viel

[pioenroos]

Ja, mijn Diem kan dat. Níemand komt aan 'zijn' (gelegenheids)roedel.
Nu moet ik wel zeggen dat ik hem vaak vast heb want wat hij is wat pro-actief in het willen herstellen van orde Als in, hij zou graag bij elke hond langsgaan om zich ervan te verzekeren dat iedereen netjes in de pas loopt en hem erkent als de hoogste. Dat mag hij niet en aangezien hij belabberd luistert heb ik hem vaak vast. De meisjes zijn namelijk zelf prima in staat conflicten te vermijden.

Maar, toen Flora pup was en ook met andere schapendoes puppen op socialisatie is hij al een paar keer goud waard gebleken.

1 voorbeeld is toen we met 3 pups van een week of 10 op stap waren. Er kwamen loslopende jachthonden aan dus wij ver van het pad een grasstrook op en de groterds (mama, tante halfzus Flora en Diem) aanlijnen.
Alsnog vlogen die jachthonden de roedel in wat een hoop lawaai gaf en de puppen gillend gingen rennen met iets van een duitse staande er konthappend achteraan. Eigenaar deed niks.
Fokker probeerde bij pups te komen maar het ging allemaal zo snel Diem hing woest in de lijn en ik besloot dat gevecht volwassen honden beter was dan doodsbange vluchtende puppen dus klikte hem los. Diem rende in keurige boog op jachthond en puppen af zodat hij precíes zo uitkwam dat hij vól op de jachthond inliep maar puppen kon ontwijken. Blijkbaar was zijn hele uitstraling nogal indrukwekkend want de grotere hond draaide zich meteen weg. Diem er, jawel, konthappend achteraan Baas kon zijn hond toen wel roepen en Diem stopte keurig met de achtervolging toen hond bij baas was. Hij luisterde zowaar ook meteen toen ik hem riep. Wist blijkbaar dat er handenvol lekkers voor hem in het verschiet lagen

[BieneMaya]

Dat is precies wat Puck dus ook doet. Racen Maya en Nikki samen dan loopt Puck rustig te snuffelen en lijkt niks in de gatem te hebben.
Maar zodra Maya,s focus naar Daisy of Semmy gaat dan staat Puck daar met stijve poten en rent Maya weer direct naar Nikki.

Mijn zus en ik vinden de onderlinge banden tussen onze honden en het gedrag wat ze laten zien elke keer weer geweldig.

Meestal is een 'opgetrokken wenkbrauwtje' van Puck voldoende om Maya om te doen keren.
Want Maya kijkt ook altijd eerst naar Puck om te zien of ze wel die kan op kan of mag.

Ik vind dat niet altijd splitsen wat Puck doet. Bv als we op dat enorme grasveld staan (denk voetbalveld grootte) en Maya en Nikki racen naar de ene kant links, Daisy en Semmy snuffelen rechts 100 meter verderop aan de zijkant en Puck loopt weer 50 meter van hun vandaan te snuffelen en markeren.
Maar wanneer dan Maya en Nikki terug komen rennen en Maya eerst naar Daisy loert om te zien of ze haar een beuk kan geven, dan inderdaad eerst ff vlug naar Puck loerend, die trekt een wenkbrauw op vanaf dus die 50 meter verderop en Maya rent naar mij of weer naar Nikki.

En ik zeg dan wel eens.. jezus over controle op afstand gesproken. Dat vind ik geen splitsen.

[Rosannex]

Jaa dat is precies hoe de hond van mijn ouders ( Kruising berghond) zich ook gedraagt als de andere hond van mijn ouders ( Jack Russel kruising) op een verkeerde manier wordt benaderd. Ze zal nooit zomaar gaan vechten is meer conflict vermijdend, maar als het dus nodig is staat ze er.

Er tussen staan, kam omhoog en gewoon stil geen gegrom als het nog niet nodig is. Haar hele energie zorgt ervoor dat alle honden dan afdruipen. Echt heel bijzonder om te zien.

Bij vreemde honden die onderling ruzie hebben is ze wel een grote ramptoerist

[Dennenappel]

Jaaa geweldig vind ik dat

Kleine Sue hoeft hier ook nooit ergens bang voor te zijn.
Die is heel lief en zacht en makkelijk doelwit voor pesterijen.

Cash houdt altijd een oogje in het zeil, bemoeit zich er niet gauw mee maar als ze ziet dat hij ongemakkelijk wordt gaat ze de andere hond afleiden, tot spel met haar verleiden, ze haalt de opdringerige hond dan gewoon weg bij Sue.

En Joe is nu een jaar en doet het ook. Zonder agressie maar allemaal heel netjes. Ze verleggen gewoon de aandacht van Sue naar hen.

Andersom is Joe nu ook een puberreu maar die krijgt echt met de paplepel ingegoten dat er bij kleine hondje niet gesodemieterd word. Als in nooit.
En nu is hij dus heel respectvol al naar kleintjes

Ik heb 14 jaar kleine hondjes gehad waarvan 10 jaar zonder grote hond ernaast en dat doe ik nooit meer.

[Alfilillo]

Ja, Lily naar Alfil toe toen hij herstellende was van de Guillain-Barré. Normaal is ze helemaal niet zo zorgzaam naar hem. Ze kan het zelfs wel eens leuk vinden om hem op te jagen samen met een andere hond (altijd vanuit speelsheid, dat wel). Maar toen hij net weer op zijn poten kon staan en kleine stukjes lopen, kon ze het echt niet verdragen dat andere honden dicht in zijn buurt kwamen. Hij was toen ook nog heel onstabiel en zwak en kon makkelijk omgekegeld worden. Als hij benaderd werd door een andere hond, vooral de wat grotere lompere, kwam ze er direct tussen, bewegingen makend met haar kop om te zorgen dat de hond weg ging en vervolgens afleiden van ´kom maar met mij spelen´. Nooit agressief, want dat zit gewoon niet in haar. Ik vond dat zo ontroerend om te zien. Op een gegeven moment, toen Alfil weer stevig op zijn poten stond, was het over. Dat schatte Lily blijkbaar goed in.

[Manuma]

Mijn Manu is zo
Eerder kon hij zich nog weleens wat teveel opwinden maar die hond is nu echt een rots in de branding. Je zag het altijd a aan hem. Hij vindt drukte gewoon irritant. Als de één te opgewonden raakt wordt die even aangestaard met een subtiele block. Meestal zijn het jonge reuen. Maar vaak is het al niet nodig, als Manu er is gedragen ze zich gewoon. Als ik Uma alleen mee neem kom ik veel vaker irritante honden tegen. Het duurde even voor ik door had dat dat aan Manu ligt

[Lief]

Shadow was hier een meester in. Hij blokte Misty als ze te intens was naar andere honden.
Ik kan me nog een HF wandeling heel lang geleden herinneren waar er ook wat kleine honden mee waren (teckel?). Shadow hield de lokale landhaai weg bij zijn gelegenheidsroedel. Door er gewoon te zijn en door groot en indrukwekkend te zijn.

Verstuurd vanaf mijn SM-G986B met Tapatalk

[S@ndr@]

Ik herken dat zo van mijn roedeltje, en Boots deed het toen Zillion een pup was, en Zillion doet het nu voor Boots als het nodig is.. en Zuurtje ja die doet ook gewoon wat nodig is om haar jongens te beschermen maar dat is zo fundamenteel aan de mastin E. ( dus ik had ook niet anders verwacht )

[Tineke]

Orson en Rio deden het ook , altijd Micron uit de wind houden en Sien werd door Rio altijd in bescherming genomen.

Luus deed het ook bij Micron en nu bij Jimi.


En wat ik ook een keer heb meegemaakt dat was met Micron.
We kwamen een jonge flatcoated tegen en die ging met kleinzoon kennis maken.
Die was nog jong een jaar of 5 toen.
Het was een jonge hond en hij was vrij opgewonden en begon te springen en pakte op een bepaald moment de capuchon van kleinzoon en begon daar hard aan te sjorren.
Die zette het op een krijsen toen en daarop zag je de energie van die hond heel onplezierig veranderen.
Ik begon er heen te rennen maar Micron was mij voor , hij vloog op die hond af en joeg hem zo de sloot in.
Het was een jonge reu , maand of negen oud ,en hij was nog behoorlijk onder de indruk van die kleine boze Spaanse furie

[runninggirl]

Leuk gedrag he. Onze Mahru doet het ook. Die kan je in het bos op twee honden afsturen die moeilijk doen met elkaar. Dan gaat ze er ook tussen staan.
Let wel, binnen de grenzen he. Ik zal haar niet op een echt agressieve hond zo afsturen. Bekende honden neemt ze het altijd voor op inderdaad. Of oudjes die wat hulp nodig hebben om niet omver te worden gelopen door een jonge labrador ofzo.

[Kaylee#]

Guus heeft een grote vriend. En dan spreek ik echt over een hele grote vriend. Een cao de bestiar van ik schat 50 kilo. Super lieve hond. En dikke maatjes met Guus die de baas is over die grote lobbes. Samen gaan ze graag op pad, zwemmen en spelen. Echt hele dikke matties.
Die Cao is heel sociaal en zelfs wat onderdanig. Hij speelt graag met een barbet van 9 maanden. Als Guus erbij is dan gaat die barbet Guus enorm lopen zieken. Onderduwen als hij zwemt. Stokken afpakken en snoeihard omver beuken en allemaal dat soort ellende. Poten op de rug slaan en tussendoor mij omver beuken net nadat hij gezwommen heeft. Overigens een schat van een hond maar jeugdige overmoed en ongeremdheid. Guus heeft de schurft aan die hond.

Nu weet ik dat honden elkaar helpen. Maar wat die Cao de bestiar doet is ronduit wonderlijk om te zien. Samen spelen met de barbet en lol maken. Erg leuk. Dan rent de barbet naar Guus die inmiddels duidelijk probeert te maken dat die hond op moet rotten. Dan komt zijn vriend de Cao de bestiar en die gaat er eerst tussen staan. Hup, ineens staat hij er. Gewoon stil en zonder gedoe. Elke keer weer. Wel 10 keer achter elkaar. Als de barbet dan toch contact zoekt met Guus is het GGGGGRRRRRRRR. Dus de barbet kan met de Cao de bestiar erbij domweg op geen enkele manier Guus zieken. Alles in totale vrede want de barbet en de cao zijn verder dikke maatjes.

Als we samen wandelen ben ik dus met die grote hond erbij volledig gerust als er grote honden aan komen rennen. Ik weet dat geen enkele hond de kans krijgt om lelijk te doen tegen Guus. En die hond is groot. Echt groot. Dus de andere honden respecteren hem wel.

Ik heb veel gezien maar dit vind ik een beetje Lassie achtig.

Hebben jullie dit soort verhalen?

Het duo samen. Om even te illustreren dat die kleine van mij die grote helemaal onder de duim heeft. Zo schattig. Je ziet hem kijken. Oh, moet ik aan de kant voor je? En Guus loopt gewoon rechtdoor

ja zeker. Mijn mechel reu van 45kg doet dit als pups of teven van mijn roedel worden lastiggevallen door andere honden.
Mijn andere (volle) reuen worden alleen geholpen als er echt een gevecht is anders niet.
Als er onderling gehap en gesnauw is dan laat hij dat voor wat het is maar als het echt intens word richting een gevecht dan gaat hij er ook tussen staan en blaft ze dan uit elkaar.
Zelfs als er een volle reu een van mijn loops teven irriteert dan gaat hij er rustig tussen staan en block de andere reu, zelfs gehad dat een reu mij reu daarom besteeg en in zn nek hapte, zelfs dan blijft hij staan en gromt en maakt zich groot meer niet.
(op privé weiland waar wel eens honden zonder eigenaar aan komen rennen.)
Pas twee keer in 10 jaar gehad dat hij terug vocht omdat hij werd aangevallen.

[Johnny Jones]

Ik herken het. Het duidelijkste voorval is wel met een paard.
ACD Luca ging altijd mee onze paarden verzorgen. Ze wist de boel dan wel te regelen, ieder paard kende ze bij naam.
De eerste keer dat Digger tussen de paarden losliep, werd één van de paarden te nieuwsgierig en kwam te dichtbij volgens Luca. Ze is tussen Digger en het paard gaan staan en ze heeft het paard door uit te vallen effectief weggejaagd. Heel bijzonder vond ik dat.

[Nakisha]

Yep, precies vandaag zo'n gevalletje aan de hand gehad.

In onze wijk zijn er nogal wat pitbulls aangeschaft in de coronatijd, waardoor ik niet ontspannen meer kan lopen. Veel hondagressieve exemplaren. GELUKKIG lopen er ook een paar met goede eigenaren rond, die ze gewoon netjes aangelijnd houden.

Vandaag kwamen Kyuubi en ik een allervriendelijkste meneer tegen met een forse Roemeense herderkruising, teefje, van acht maandjes oud. Een nog wat lompe, superlieve buitenlandse schone. Ondanks de maaiende poten kon Kyuubi haar bijzonder waarderen dus stonden we even rustig te praten.

Op dat moment loopt een (gelukkig vriendelijke en oplettende) meneer voorbij met zijn aangelijnde pitbull. En die, zoals inmiddels gewend, staart naar Kyuubi.

Kyuubi ziet dit en gromt. Meer gebeurde er niet, alleen grommen. Die meneer houd keurig zijn afstand, ik houd mijn afstand... maar ineens ging het teefje blaffen. Kyuubi's gegrom had haar kennelijk getriggerd en ze vond er wat van. De pit keek meteen braaf de andere kant op na een uitfoetering door een mooie dame, dus alle spanning was OVER. Meteen terug tot de orde van de dag, Kyuubi en zij weer lekker spelen, pit en eigenaar liepen weer rustig door, geen gedoe meer.

Ik vond het echt schitterend eerlijkgezegd. Duidelijk te zien wat de interactie tussen reu en teef is, en hoe zo'n teefje kennelijk besloot dat Kyuubi haar vriendje was die niet mocht worden aangestaart, want als Kyuubi er ongemakkelijk van werd, was het tijd voor backup leveren. En dat voor zo'n jonge hond. Mooi staaltje hondentaal.

[Crescent]

Maar die Cao helpt zo liefdevol en vredelievend. En het is enorm effectief. Hij zet gewoon zijn enorme lijf er non stop tussen. Indien nodig een diepe grom. Geen enkele agressie. Gewoon opvoeden van de barbet. Stop!

Zo gaaf om die dynamiek onderling te zien. De Mallorcaanse herder is ook geselecteerd om het janboeltje goed te houden. Op het internet weinig over te vinden. Het exemplaar dat ik ken is gigantisch, retesterk en heeft een strak gekruld staartje.

Mijn driekleur weet ook van de hoed en de rand. Zo liepen we ooit met de frabullxmops die alles opvrat en dus ook uitviel naar een spanieltje, maar de mijne zat er in 1 seconde bovenop. Met haar poot, op de schouder van de agressor. In mensenogen niets anders dan, "sekreet, chill out yo"

Die balans.

[Johnny Jones]

Mijn moeder dacht een keer Tibby een standje te geven. Daar was Noa niet van gediend. Dat was één van de weinige keren dat ik haar lelijk naar mensen heb zien doen. Met ruzie in de roedel onderling bemoeide ze zich nooit, die zochten het maar uit met elkaar.

[S@ndr@]

Mijn moeder dacht een keer Tibby een standje te geven. Daar was Noa niet van gediend. Dat was één van de weinige keren dat ik haar lelijk naar mensen heb zien doen. Met ruzie in de roedel onderling bemoeide ze zich nooit, die zochten het maar uit met elkaar.

Mastins be like, ik herken het zo

[Johnny Jones]

Mijn moeder dacht een keer Tibby een standje te geven. Daar was Noa niet van gediend. Dat was één van de weinige keren dat ik haar lelijk naar mensen heb zien doen. Met ruzie in de roedel onderling bemoeide ze zich nooit, die zochten het maar uit met elkaar.

Mastins be like, ik herken het zo

En ik mis haar zo... volgens mij heb ik het je destijds afgeraden, een Mastin. Dat vreselijke verharen het hele jaar door, verschrikkelijk schijteigenwijs en zo hard blaffen... nooit meer dacht ik. Inmiddels is ze er alweer twee jaar niet meer en ik heb nog nooit een hond zo gemist.

[Tony]

De Mallorcaanse herder is ook geselecteerd om het janboeltje goed te houden. Op het internet weinig over te vinden. Het exemplaar dat ik ken is gigantisch, retesterk en heeft een strak gekruld staartje.

Het is dat dit ras diverse benamingen heeft, 'Mallorcaanse Herder, Ca de Bestiar, Perro de Pastor Mallorquin, Majorcaanse Herder'... Maar er is dus genoeg over te vinden (wel ook veel in het Spaans danwel Catalaans).
Het is een van de zeldzaamste rassen en er zijn maar weinig exemplaren wereldwijd, ook omdat ze zeer strikt zijn qua uitsluitingsfouten (het 'strak gekruld staartje' is bijv. ook een diskwalificatie).
Ik had er vóór mijn Mastíns ook al naar gekeken maar pups zijn buiten Mallorca niet tot nauwelijks te krijgen.

Dat vreselijke verharen het hele jaar door, verschrikkelijk schijteigenwijs en zo hard blaffen... nooit meer dacht ik.

Ik vind het wel meevallen. Ik dacht na bijna 40 jaar herdershonden (en vroeger ook Boeven) dat de Mastín wel zeer zou tegenvallen waar het luisteren betreft maar zowel Wizard als nu Bartje luister(den)en echt goed, "Hier" is 9 vd 10x ook echt hier. Verharen nooit echt last van buiten de rui periode, tijdens de rui wel extreem (heb wel gemerkt dat de mijne het allen beter deden op brok dan op Barf of KVV, op vlees gingen ze standaard extreem verharen. Op Cavom Lam/rijst doen ze het echter prima. Mijn andere honden doen het op vlees beter.) Harde blaffen... Keet mijn windhond en Woody de x Podenco blaffen veel harder (lees: scheller). Zelfs de buurt hier vind Bartje een aangename blaf hebben (zwaar en donker en beheerst, niet dat hysterische), idd draagt dat geluid wel dusdanig dat de hele wijk het hoort. Maar goed, achterom wordt er dan ook zelden geblaft (alleen als er een vreemde hond in de wijk blaft of als er vreemden achter het huis lopen, daarbuiten wordt/werd echt nooit geblaft.
En stronteigenwijs... Valt wel mee, toch...


Qua topic, ik sluit mij aan bij Sandra. Ook mijn Mastín(s) deden/doet dat opsplitsen geregeld met de groepswandeling, puur op lichaamshouding, en idd prachtig om te zien !
Overigens, ook bijna alle CC's die ik heb gehad deden dit...
Mijn (Mechelse/Hollandse) Herders en vroeger de Boeven deden dat nooit, ja samen rellen, dat dan weer wel...

[Crescent]

De Mallorcaanse herder is ook geselecteerd om het janboeltje goed te houden. Op het internet weinig over te vinden. Het exemplaar dat ik ken is gigantisch, retesterk en heeft een strak gekruld staartje.

Het is dat dit ras diverse benamingen heeft, 'Mallorcaanse Herder, Ca de Bestiar, Perro de Pastor Mallorquin, Majorcaanse Herder'... Maar er is dus genoeg over te vinden (wel ook veel in het Spaans danwel Catalaans).
Het is een van de zeldzaamste rassen en er zijn maar weinig exemplaren wereldwijd, ook omdat ze zeer strikt zijn qua uitsluitingsfouten (het 'strak gekruld staartje' is bijv. ook een diskwalificatie).
Ik had er vóór mijn Mastíns ook al naar gekeken maar pups zijn buiten Mallorca niet tot nauwelijks te krijgen.

Wie bepaalt dan de uitsluiting? Mijn vorige buren hadden een reu uit Mallorca. Echt een pracht om te zien. Indrukwekkend, maar lief. Weinig wit, zeer aan de maat en die krulstaart.



Beetje zo, maar dan nog indrukwekkender en een strakke krul in de staart.

[Tony]

Let wel, er zijn natuurlijk genoeg Ca de Bestiars zonder papieren te krijgen, maar juist omdat het zo'n jong ras is (opnieuw 'gefokt/gekruist') zijn er niet zo heel veel mét stamboom (niet dat dat iets uitmaakt maar temperament kan dan wel eens een dingetje zijn).
Bij eerdere pogingen om het ras terug te fokken werden er juist bijzonder scherpe honden gebruikt (werden voor politie gebruikt) maar dit bleek uiteindelijk niet werkbaar (voor de boeren dan omdat ze de erfdieren om zeep hielpen) vandaar dat deze fokkerij lang heeft stilgelegen en hebben ze (ik meen) het rond de jaren '70 pas weer opgepakt (en in 1980 goedgekeurd bij FCI, groep 1, Herdershonden) voor een nieuwe poging.
Bij stamboomloze exemplaren kan dat uitermate scherpe 'randje' er dus nog wel eens aan zitten en die types wil je niet hier in ons drukke landje... Karakter is dus een belangrijk punt waarna gekeken wordt.
Zoals ik begrepen heb van een fokker uit Mallorca worden de pups op een uitgebreide puntenlijst beoordeeld door de Ca de Bestiar club in Mallorca.
De hond op je foto heeft geen volledige krul dus dat is bij mijn weten wel toegestaan. (Ik zal kijken of ik die puntenlijst nog ergens vind, ik heb hem wel nog dat weet ik bijna zeker...)

Btw, ik vind ze qua uiterlijk nu niet meteen de mooiste honden, meer wat alledaags, maar ik viel (en val nog steeds) juist voor het karakter van deze honden (ik heb er in 10 jaar tijd in totaal 3 gekend, allen overleden inmiddels, maar geweldig karakter dus !)