Onwillige DA bij euthanasie

[80564M]

Heeft iemand dat wel eens meegemaakt?

Toevallig sprak ik vorige week wat mensen in het bos, die een (ouder) hondje hadden gehad die door onderliggende redenen epilepsie kreeg. Op een gegeven moment, na meerdere aanvallen, wilden de eigenaren het hondje laten inslapen. Ook vanwege die onderliggende redenen. Maar hun - eigen - DA ging daar niet in mee, en vond dat niet nodig
En natuurlijk spookte dat verhaal door mijn hoofd maandag. "Eerst maar onder zeil, infuus, cluster doorbreken... " (ik ben betweterige assistentes gewend).

Nu was daar bij ons gelukkig geen sprake van hoor. Ja, ze vroeg wel van alles ondertussen, maar dat was meer belangstelling ofzo. En het zegt natuurlijk ook wel wat dat we naar een spoedarts zijn gereden, maar het was aan Sis ook erg duidelijk te zien dat het op was.

Heeft iemand dat serieus wel eens meegemaakt? Dat je dat moet gaan verdedigen als je je hond wilt laten inslapen? Daar zit je op zo'n moment toch totaal niet op te wachten?

[crutz]

wat een sneue situatie zeg

gelukkig niet zo erg meegemaakt dat het echt niet ging gebeuren.
Wel soms vragen, bv bij onze Bazooka, de vaste dierenarts was er niet, maar had wel in het systeem gezet dat het akkoord was, de arts die het moest doen benoemde nog wel dat hij wel in goede conditie was qua vacht en bespiering. Niet dat hij twijfelde om het te doen, denk dat het meer van hem een soort van compliment was of zo.

ook wel eens voor iemand met haar en haar hond naar een andere dierenarts gereden omdat dus inderdaad de eigen dierenarts geen euthanasie wilde doen en ze geen vervoer had dus zelf nergens heen kon (was dacht ik hier via het forum)

[80564M]

wat een sneue situatie zeg

gelukkig niet zo erg meegemaakt dat het echt niet ging gebeuren.
Wel soms vragen, bv bij onze Bazooka, de vaste dierenarts was er niet, maar had wel in het systeem gezet dat het akkoord was, de arts die het moest doen benoemde nog wel dat hij wel in goede conditie was qua vacht en bespiering. Niet dat hij twijfelde om het te doen, denk dat het meer van hem een soort van compliment was of zo.

ook wel eens voor iemand met haar en haar hond naar een andere dierenarts gereden omdat dus inderdaad de eigen dierenarts geen euthanasie wilde doen en ze geen vervoer had dus zelf nergens heen kon (was dacht ik hier via het forum)

Oh, dat laatste. Ik vind dat toch echt wel bemoeizucht wat veel te ver gaat. De eigenaren kennen hun hond toch het beste?
En dan nog, al is de reden in de ogen van de DA niet valide, die mensen moeten er toch mee leven?

[kooi]

Met Barley, met mijn kat vorig jaar.
Dus weer met hem naar huis gegaan. Ruim een week later terug en toen zei ze: "Het is ook eigenlijk niet veel meer, hè?"
Achteraf heb ik er toch wel vrede mee, ik stond er niet 100% achter zelf. Maar voor mijn dear was het wellicht beter geweest als daar een wat doortastender type mee gemoeid was geweest.

en zusje met de stok- en stokoude chihuahua, Cushing en kon niet meer op zijn pootjes staan. In mijn ogen eerder te laat dan te vroeg. Maar weggestuurd en moeten leuren met het diertje. Die heeft daar wel een tik van overgehouden.

[hakunamatata]

Dat is precies waarom ik (als dat kan) van te voren al een afspraak heb gehad om de opties te bespreken. Zoals morgen met Lynne. Ik ben namelijk iemand met zelf wel kennis en ervaring en niet iemand die wacht tot het dier écht aftakelt en de medicatie niet meer helpt. Als alle opties op zijn, dan wil ik voordat die laatste optie ook niet meer werkt eindigen, zodat het dier de laatste dagen in elk geval niet heeft hoeven lijden. Want als ik dan bij de dierenarts kom, zien ze een dier dat nog blij is, juist omdat op dat moment de medicatie nog precies voldoende werkt.

Dan gaat het dus wel om dieren waarbij je weet dat ze niet meer beter worden. Opvangkittens met zwaar aangetaste longen die hier nog even de tijd kregen zolang de medicatie werkte om te genieten, en ik dus bij de eerste signalen van toch weer benauwdheid afscheid heb genomen. Mijn kat met HD en PL waarbij ik de afspraak voor euthanasie heb ingepland toen ik de medicatie voor de laatste keer nog kon verhogen, dus niet gewacht tot ook dat niet meer voldoende was. Bij Faye heb ik dat ook gedaan. En nu bij Lynne, ik ga niet wachten tot ze niet meer kan lopen en echt steeds door haar achterlijf zakt. Ik wil dat ze net als ze nu doet, nog geniet van het leven. En behalve het vele knuffelen ook nog kan wandelen want daar wordt ze blij van. Dat het nu een kwartier is, dat is prima, want ze dartelt nog vrolijk mee dat kwartier. Maar ik ga niet wachten tot ze zich niet fijn meer voelt omdat haar achterlijf niet meer kan.

Door die afspraak waarbij je de opties bespreekt weet de dierenarts (en collega's als ze dossier lezen) precies waar die aan toe zijn. Ik hoop morgen natuurlijk dat ze voor Lynne nog wat goeds bedenken, zodat ze nog een hele tijd vrolijk mee kan. Maar als niet dan weten ze dat de opties op zijn en dat ze dus een vrolijke Lynne binnen zullen zien stappen als het zover is dat ze mag gaan. Want ik snap ook, dat als je haar nu ziet, dat je niet denkt dat het steeds minder goed gaat. Ik vind het fijn dat het zowel voor mij als voor de dierenarts duidelijk is op welk punt we zitten.

Overigens houdt het me wel nog steeds tegen om naar een andere dierenartspraktijk te gaan, ondanks dat die vanuit waar ik nu woon makkelijker bereikbaar is en net zo goed is. Bij deze praktijk kennen de meeste dierenartsen en assistentes mij, mede door de vele opvangkittens, ze weten dat ik niet zomaar bel en geen onwetende eigenaar ben.

[dagmar88]

Heeft iemand dat serieus wel eens meegemaakt? Dat je dat moet gaan verdedigen als je je hond wilt laten inslapen? Daar zit je op zo'n moment toch totaal niet op te wachten?

Ja. En meteen door naar de volgende dierenarts. Die had ze gelukkig wel allemaal op een rijtje

[Omega]

Een bekende had het met haar hondje, ook epileptische aanvallen. De dierenarts wilde haar niet in laten slapen, want er was nog vanalles mogelijk qua behandeling vond die dierenarts. Uiteindelijk is het hondje niet al te lang daarna toch ingeslapen.

[80564M]

Door die afspraak waarbij je de opties bespreekt weet de dierenarts (en collega's als ze dossier lezen) precies waar die aan toe zijn.

Ik haal even 1 zinnetje eruit hoor. Want ik was tegen vijven bij onze eigen dierenarts om Stesolid te halen, en ik zei ook tegen haar (zij heeft begin maart de castratie gedaan) dat ik bang was dat ik morgen zou moeten bellen voor euthanasie. Bij haar (hun, ze zijn met zijn tweeën) ben ik ook heel zeker dat ze volledig achter mijn beslissing staan hoor. Maar ik ging naar een spoedarts. Om 7 uur 's avonds. Met een hond van nog geen 4, en waarvan zij geen dossier hebben of achtergrond kennen.

[80564M]

Een bekende had het met haar hondje, ook epileptische aanvallen. De dierenarts wilde haar niet in laten slapen, want er was nog vanalles mogelijk qua behandeling vond die dierenarts. Uiteindelijk is het hondje niet al te lang daarna toch ingeslapen.

Misschien hebben we het over dezelfde? Deze mensen liepen in Slangenburg (met een jonge Lab, wat voor ras dat oude hondje was weet ik niet meer)

[~Suzanne~]

Ik ben nog altijd blij dat de DA (die niet mijn vaste DA was) destijds met Guinnie weliswaar controle-vragen stelde maar niet door-zanikte. Hij had haar ooit 1 x gezien en vastgesteld dat ze op leeftijd was en in reservetijd. Kijk, een DA (die de hond niet kent) die er probleemloos, zonder enige controle vraag een spuit in jast is ook niet handig, maar het moet wel in proportie blijven.
Hopelijk hoef ik nooit mee te maken met een dier te moeten "zeuren" om inslapen.

Suzanne

[lucie]

Een soort van... met Amber. Ze was al 2 jaar serieus aan het kwakkelen na de bijna fatale piro crisis. Niemand kreeg er de vinger achter wat ze had en van alles geprobeerd/onderzocht. Niet dat ze heel slecht was, maar ze was ook niet goed.
En toen kreeg ze een heftige aanval, waarbij ze verlamd raakte en vrijwel helemaal weg was. Ik dacht echt: dit is het einde en ergens hoopte ik dat ook. Maar goed, ze kwam toch weer wat bij en snel naar de da. Hij wist niet wat het was en ik wilde haar eigenlijk nog meer gedoe, onderzoeken en vooral lijden besparen. Maar daar was geen sprake van, vond hij. Een paar prikken en ze kon weer gaan
Daarna van da gewisseld en toen bleek al snel dat ze een tumor had. Niet veel later was ze dood. Ik ben ergens blij dat ik haar nog even heb gehad, maar ik had voor haar liever gehad dat hij de mogelijkheid van euthanasie serieus had genomen.

[hakunamatata]

Door die afspraak waarbij je de opties bespreekt weet de dierenarts (en collega's als ze dossier lezen) precies waar die aan toe zijn.

Ik haal even 1 zinnetje eruit hoor. Want ik was tegen vijven bij onze eigen dierenarts om Stesolid te halen, en ik zei ook tegen haar (zij heeft begin maart de castratie gedaan) dat ik bang was dat ik morgen zou moeten bellen voor euthanasie. Bij haar (hun, ze zijn met zijn tweeën) ben ik ook heel zeker dat ze volledig achter mijn beslissing staan hoor. Maar ik ging naar een spoedarts. Om 7 uur 's avonds. Met een hond van nog geen 4, en waarvan zij geen dossier hebben of achtergrond kennen.

Maar dat is wel uitzonderlijk, dat je een spoeddienst moet bellen voor euthanasie. Dat vind ik een totaal andere situatie dan hoe de meeste euthanasieafspraken gaan gewoon bij een eigen dierenarts.

[80564M]

Ik ben nog altijd blij dat de DA (die niet mijn vaste DA was) destijds met Guinnie weliswaar controle-vragen stelde maar niet door-zanikte. Hij had haar ooit 1 x gezien en vastgesteld dat ze op leeftijd was en in reservetijd. Kijk, een DA (die de hond niet kent) die er probleemloos, zonder enige controle vraag een spuit in jast is ook niet handig, maar het moet wel in proportie blijven.
Hopelijk hoef ik nooit mee te maken met een dier te moeten "zeuren" om inslapen.

Suzanne

Ja, nou, dat dikgedrukte weet ik eigenlijk niet. En dan? Hond weer mee terug met de baas? Die voor zichzelf had besloten dat het zo niet langer ging?

[Domor]

Ik ben hier met Noa ook wel een beetje bang voor. Ze oogt meestal nog heel goed, maar ik wil niet afwachten totdat ze echt afgetakeld is als ik vind dat het eigenlijk daarvoor al tijd is. Ze zit nu weer met steeds weer jeuk na het wandelen: oren, ogen, specifieke plek op haar schouder, kont (en wanneer ze eenmaal weer tot rust gekomen is en gaat liggen of eten is het weer voorbij. Tot na de volgende wandeling). Wanneer ik de auto terug heb, toch maar even een afspraak maken om haar oren te laten checken. Ik verwacht dat het neurologisch is, maar ik wil haar niet per ongeluk met een oorontsteking door laten lopen en het is een mooi moment om door te spreken hoe en wat wanneer ik denk dat de grens bereikt is. Dat is nu nog niet, voor de duidelijkheid, maar er gebeuren wel bepaalde dingen steeds vaker tijdens een periode en de periode van de klachten houden wel steeds langer aan (de symptomen gaan met golven). Ik wil daar dan niet over in discussie hoeven gaan of haar de molen nog door te halen. Eigenlijk ging ik helemaal niets meer doen, maar oorontsteking wil ik toch wel uitsluiten. Ook heeft ze veel meer last van de hitte dan vorige jaren, dus ik wil ook even haar hart en longen naar geluisterd hebben.

[Pauline]

Niet echt weigeren, maar wel......

Het ging niet goed met Zorro. Hij was al even niet fit en ik kreeg het idee dat er echt iets mis was. Dus naar de dierenarts om hem eens na te laten kijken en bloedonderzoek.
De meeste waarden waren normaal, maar van de twee die met zijn lever te maken hadden viel de een in de kolom 'ongezond hoog' en de andere was zo hoog dat ie buiten de grafiek viel.
Ik werd zonder meer doorverwezen naar een specialist voor verder onderzoek. Braaf afspraak voor gemaakt en ondertussen was Zorro er nu openlijk slecht aan toe. Op internet een en ander gelezen, nog eens nagedacht, naar de hond gekeken en conclusie getrokken: specialist afgebeld en met de dierenarts afspraak voor euthanasie gemaakt.
Daar deden ze toen verder niet moeilijk over, maar ik vind wel dat ze met een hond van 13 jaar waarvan de leverwaarden door het plafond vliegen euthanasie gewoon als optie had behoren te noemen. Als ik braaf had gedaan wat zij in eerste instantie had gezegd dan was ik met een stervende hond nog gaan rondslepen voor nader onderzoek.

[DeDiana]

Lijkt me heel naar om mee te maken

Met Taartje ben ik wel na mijn verhuizing naar Spanje meteen naar de dierenarts gegaan om haar medische achtergrond te bespreken (tumoren, al een keer weggehaald, maar inmiddels weer teruggekomen) en mijn beslissing dat ik haar niet nog een keer zou laten opereren, alleen nog pijnstilling wilde geven als dat nodig zou zijn en bij klachten als gevolg daarvan in zou laten slapen. Zij was wel duidelijk een oude hond, maar verder nog heel kwiek, fit en vrolijk, dus ik wilde discussies erover op het moment zelf voorkomen. De dierenarts heeft dat keurig genoteerd en me ook een stripje pijnstillers meegegeven voor het geval ik ze nodig zou hebben. Een klein jaar later barstte de tumor open en had ik die pijnstillers inderdaad nodig, en gelukkig dus verder geen discussie bij de dierenarts over het inslapen.

Nu heeft mijn eigen dierenarts ook een spoedkliniek, maar als je naar een andere spoeddierenarts moet, heb je natuurlijk niets aan zo'n voorbereiding. Ik hoop het nooit mee te hoeven maken.

[80564M]

...

Van mij mogen ze best nog iets opperen maar als ik dan zeg dat het toch tijd is is het tijd. Een weekje te vroeg merkt de hond niet, dat weten ze niet. Een week te laat wel. En dat wil ik niet voor mijn dieren.

Als ik nu kijk naar hoe ik maandag was,had ik ook die opties niet hoeven horen. Die ken ik wel.

Beetje hetzelfde als in maart toen we Sis lieten castreren. Als soort laatste optie. Dierenarts zei ook gelijk, ja dan moeten we het ook nu gewoon doen (ondanks dat ze dicht tegen loopsheid aan zat). Haal ik haar op, toch spannend narcose met een epilepsie patiënt, gaat assistente met het betalen een hele verhandeling houden over brokjes en gewicht en castratie.
Flikker op vet mokkel, dat weet ik heel goed. Ik wil nu betalen en mijn hond zien. Neem jij maar een kopje minder brokjes per dag.

Uiteraard heb ik dat allemaal niet gezegd. Maar wel gedacht.

[crutz]

Door die afspraak waarbij je de opties bespreekt weet de dierenarts (en collega's als ze dossier lezen) precies waar die aan toe zijn.

Ik haal even 1 zinnetje eruit hoor. Want ik was tegen vijven bij onze eigen dierenarts om Stesolid te halen, en ik zei ook tegen haar (zij heeft begin maart de castratie gedaan) dat ik bang was dat ik morgen zou moeten bellen voor euthanasie. Bij haar (hun, ze zijn met zijn tweeën) ben ik ook heel zeker dat ze volledig achter mijn beslissing staan hoor. Maar ik ging naar een spoedarts. Om 7 uur 's avonds. Met een hond van nog geen 4, en waarvan zij geen dossier hebben of achtergrond kennen.

Maar dat is wel uitzonderlijk, dat je een spoeddienst moet bellen voor euthanasie. Dat vind ik een totaal andere situatie dan hoe de meeste euthanasieafspraken gaan gewoon bij een eigen dierenarts.

niet uitzonderlijk bij iets als epilepsie en helaas komt dat toch nog best regelmatig voor

[crutz]

Ik ben nog altijd blij dat de DA (die niet mijn vaste DA was) destijds met Guinnie weliswaar controle-vragen stelde maar niet door-zanikte. Hij had haar ooit 1 x gezien en vastgesteld dat ze op leeftijd was en in reservetijd. Kijk, een DA (die de hond niet kent) die er probleemloos, zonder enige controle vraag een spuit in jast is ook niet handig, maar het moet wel in proportie blijven.
Hopelijk hoef ik nooit mee te maken met een dier te moeten "zeuren" om inslapen.

Suzanne

Ja, nou, dat dikgedrukte weet ik eigenlijk niet. En dan? Hond weer mee terug met de baas? Die voor zichzelf had besloten dat het zo niet langer ging?

nou inderdaad, ook al van dierenartsen gehoord dat ze het juist doen om te voorkomen dat een eigenaar een andere minder diervriendelijke oplossing zoekt

[mim]

Gelukkig niet. Ik heb wel met Sam, mijn Stabij, gehad dat ze even in de twijfel waren. Lichamelijk mankeerde ze weinig maar de prik was eruit op bijna 13.5 jaar. Ze wilde niet meer eten, niet meer uit en gaf duidelijk de pijp aan Maarten. Je voelt het zelf het beste aan en daar heb je niet altijd medische bewijzen voor nodig.

[Tineke]

Nee nog nooit meegemaakt, wel al bijna 25 jaar dezelfde da ,misschien scheelt dat.

[blacky]

Ik ben nog altijd blij dat de DA (die niet mijn vaste DA was) destijds met Guinnie weliswaar controle-vragen stelde maar niet door-zanikte. Hij had haar ooit 1 x gezien en vastgesteld dat ze op leeftijd was en in reservetijd. Kijk, een DA (die de hond niet kent) die er probleemloos, zonder enige controle vraag een spuit in jast is ook niet handig, maar het moet wel in proportie blijven.
Hopelijk hoef ik nooit mee te maken met een dier te moeten "zeuren" om inslapen.

Suzanne

Ja, nou, dat dikgedrukte weet ik eigenlijk niet. En dan? Hond weer mee terug met de baas? Die voor zichzelf had besloten dat het zo niet langer ging?

nou inderdaad, ook al van dierenartsen gehoord dat ze het juist doen om te voorkomen dat een eigenaar een andere minder diervriendelijke oplossing zoekt

dat is toch heel erg? Ik moet dan denken aan die gezonde honden die er gevonden worden in het water met hun poten aan elkaar. Je kunt toch niet van een da verwachten dat hij een gezonde hond laat inslapen gewoon omdat het makkelijker is voor de eigenaar en dat hij anders wel iets anders verzint?
Ik snap de artsen dan wel die de hond innemen en herplaatsen.
Hier andersom meegemaakt da wilden inslapen ik was er niet aan toe. 4 weken later vertelde mijn verstand dat het beter was om naar de da te luisteren maar mijn gevoel ging daar niet in mee.

[80564M]

Ik ben nog altijd blij dat de DA (die niet mijn vaste DA was) destijds met Guinnie weliswaar controle-vragen stelde maar niet door-zanikte. Hij had haar ooit 1 x gezien en vastgesteld dat ze op leeftijd was en in reservetijd. Kijk, een DA (die de hond niet kent) die er probleemloos, zonder enige controle vraag een spuit in jast is ook niet handig, maar het moet wel in proportie blijven.
Hopelijk hoef ik nooit mee te maken met een dier te moeten "zeuren" om inslapen.

Suzanne

Ja, nou, dat dikgedrukte weet ik eigenlijk niet. En dan? Hond weer mee terug met de baas? Die voor zichzelf had besloten dat het zo niet langer ging?

nou inderdaad, ook al van dierenartsen gehoord dat ze het juist doen om te voorkomen dat een eigenaar een andere minder diervriendelijke oplossing zoekt

dat is toch heel erg? Ik moet dan denken aan die gezonde honden die er gevonden worden in het water met hun poten aan elkaar. Je kunt toch niet van een da verwachten dat hij een gezonde hond laat inslapen gewoon omdat het makkelijker is voor de eigenaar en dat hij anders wel iets anders verzint?
Ik snap de artsen dan wel die de hond innemen en herplaatsen.
Hier andersom meegemaakt da wilden inslapen ik was er niet aan toe. 4 weken later vertelde mijn verstand dat het beter was om naar de da te luisteren maar mijn gevoel ging daar niet in mee.

Ja nou ja. Het aantal honden dat zonder gezondheids- of gedragsproblemen ingeslapen wordt, is volgens mij minimaal.

[80564M]

Maar dat is wel uitzonderlijk, dat je een spoeddienst moet bellen voor euthanasie. Dat vind ik een totaal andere situatie dan hoe de meeste euthanasieafspraken gaan gewoon bij een eigen dierenarts.

niet uitzonderlijk bij iets als epilepsie en helaas komt dat toch nog best regelmatig voor

Ik vraag me dat ook af, of het uitzonderlijk is. In mijn geval was ik er de hele dag mee bezig, of eigenlijk al een jaar. En om 5 uur was het nog geen tijd, vond ik. Twee uurtjes later wel.

[blacky]

Ja, nou, dat dikgedrukte weet ik eigenlijk niet. En dan? Hond weer mee terug met de baas? Die voor zichzelf had besloten dat het zo niet langer ging?

nou inderdaad, ook al van dierenartsen gehoord dat ze het juist doen om te voorkomen dat een eigenaar een andere minder diervriendelijke oplossing zoekt

dat is toch heel erg? Ik moet dan denken aan die gezonde honden die er gevonden worden in het water met hun poten aan elkaar. Je kunt toch niet van een da verwachten dat hij een gezonde hond laat inslapen gewoon omdat het makkelijker is voor de eigenaar en dat hij anders wel iets anders verzint?
Ik snap de artsen dan wel die de hond innemen en herplaatsen.
Hier andersom meegemaakt da wilden inslapen ik was er niet aan toe. 4 weken later vertelde mijn verstand dat het beter was om naar de da te luisteren maar mijn gevoel ging daar niet in mee.

Ja nou ja. Het aantal honden dat zonder gezondheids- of gedragsproblemen ingeslapen wordt, is volgens mij minimaal.

Dus? dan moet de da maar gelijk de spuit er in zetten omdat de eigenaar dat wil? Bij zo'n dierenarts zou ik geen klant willen zijn.

[80564M]

Dus? dan moet de da maar gelijk de spuit er in zetten omdat de eigenaar dat wil? Bij zo'n dierenarts zou ik geen klant willen zijn.

Huh???? Wat is dit nu voor vreemde reactie?

Ik was Sis niet zat. Verre van. Ik wilde haar niet dood. Maar het moest, het was niet meer eerlijk voor haar.
En ja, dat was acuut. En nu. En ik zou het heel naar hebben gevonden als de spoedarts me eerst aan een vragenvuur zou hebben onderworpen, mat daarop de uitslag "u bent niet geslaagd, u mag door naar de volgende ronde, fijne avond nog!"

[ranetje]

Mijn eigen DA's hebben nooit een poging gedaan om me om te praten.
Ze kennen/kenden me en als ik vraag om euthanasie is dat een noodzaak.
Nooit enige discussie over geweest.

Teckel Norbert is ingeslapen bij een spoedarts.
Dat was iets moeilijker omdat ze weigerden toen ik belde, terwijl mijn hond in shock lag.
De specialist waar ik net die zelfde middag was geweest voor een echo van de buikholte (met een hele slechte diagnose) kon ik gelukkig bereiken en die heeft de DA toen opgebeld.
Daarna mocht ik komen en is de hond zonder verdere discussie ingeslapen.
Geen prettige manier, maar wel begrijpelijk van die DA.

Ik weet van één geval waarbij de kliniek waar meerdere DA's werkten de afspraak was gemaakt bij de ene DA, maar de hond door omstandigheden bij een van de collega's moest worden geëuthanaseerd.
Die collega begon over operaties die nog mogelijk waren.
Dat is niet fijn als je na veel moeilijkheden en operaties een beslissing hebt genomen dat je hond niet langer pijn mag hebben (die operaties zouden maar tijdelijk enige verlichting brengen).
En dat terwijl het dossier dus bij de hand was en de afspraken daar in stonden vermeld.

[Jackira]

Gelukkig nog nooit. Meestal gaat het zo dat ik de dierenarts bel (die we goed kennen, ook vanwege de konijnen van de opvang) en die komt dezelfde dag bij ons thuis de betreffende hond in laten slapen als wij dat vragen. Omdat hij weet dat we onze honden goed kennen en het beste voor ze willen. Ze hebben altijd goede zorg gehad en wij kunnen zelf beoordelen wanneer het genoeg is.

De laatste keer kwam hij voor Buck in zijn lunchpauze op de fiets langs. Omdat het zo druk was die dag. Maar hij maakte toch tijd. Hij heeft aan ons ook hele trouwe klanten daardoor want ik ben hem daarvoor heel dankbaar.

[Caro.]

Nee, ik heb nooit een onwillige dierenarts getroffen gelukkig.
Wel bij Moritz achteraf wat 'gesputter' van de specialist: Moritz was net opgenomen geweest vanwege epileptische aanvallen door Ehrlichia en bij thuiskomst kreeg hij weer
aanval op aanval en de achterliggende oorzaak was ook al maanden onder behandeling en alles werd dus alleen maar erger. Ik heb toen de dierenarts gebeld dat we er NU
aankomen om hem in te laten slapen. De dag erna belde de specialist waar hij onder behandeling was en hij zei iets van dat hij het jammer vond dat we deze beslissing
hadden genomen, want 'misschien was er nog wat mogelijk geweest'. Dat was niet prettig, maar ik had sowieso geen andere beslissing gemaakt, het was mooi geweest,
het beestje moest echt rust hebben.

[blacky]

Dus? dan moet de da maar gelijk de spuit er in zetten omdat de eigenaar dat wil? Bij zo'n dierenarts zou ik geen klant willen zijn.

Huh???? Wat is dit nu voor vreemde reactie?

Ik was Sis niet zat. Verre van. Ik wilde haar niet dood. Maar het moest, het was niet meer eerlijk voor haar.
En ja, dat was acuut. En nu. En ik zou het heel naar hebben gevonden als de spoedarts me eerst aan een vragenvuur zou hebben onderworpen, mat daarop de uitslag "u bent niet geslaagd, u mag door naar de volgende ronde, fijne avond nog!"

Waarom betrek je dit op jezelf? Daar snap ik echt niets van.
Het ging om het antwoord dat da's soms honden toch lieten inslapen zonder vragen omdat mensen dan andere oplossingen gingen zoeken om van hun hond af te komen.
Ik neem aan dat jij niet bij dit soort hondenbezitters hoort waar het hier over ging.
Soms is de situatie ook overduidelijk en soms ook niet en dan zal de da doorvragen.