Je had maar 1 baas en dat was ik, we wisten eigenlijk niet zo goed hoe we met je om moesten gaan want je vertoonde soms gek gedrag. Zo zal ik nooit vergeten dat mijn 11 jarige zoon in paniek belde dat je hem maar bleef aanvallen en hard bleef bijten, je was toen 11 weken oud. Hij moest jou toen van mij in de bench zetten tot ik thuis was. Eenmaal thuis was er niets meer aan de hand. Ook was je bang voor je eigen schaduw gelukkig ging dat over na de winter en de lampen in huis niet meer zo vroeg aan gingen.
Je was ook erg onzeker en toen we een leuk honden maatje voor je vonden hebben ook niet getwijfeld om haar er bij te nemen. Jullie waren een gouden match. Tot je hormonen de overhand namen. We zijn er een paar jaar mee bezig geweest om dat goed te krijgen maar het is gelukt. Wat waren jullie twee leuk samen!!
Je was voor ons een gouden hond, het kon je niet gek genoeg zijn. Als ik het deed was het goed. In Noorwegen mee een glasplaat op boven een afgrond? Geen probleem als vrouwtje het deed ging je mee. Een stoeltjes lift in naar de hoogste toppen om daarna met ons weer helemaal naar beneden te lopen geen probleem. Je liep dan altijd los en bij elke kruising keek je even achterom of wij al kwamen en welke kant je op moest. Vele dagen hebben we door de bergen gelopen. Vele kilometers met jou korte pootjes.
Je was mijn hond, ik was jou baas. Maar wat heb ik het moeilijk gehad toen dat veranderde. De band die we hadden vervaagde en er was alleen nog maar Spikey en zijn angst. Soms kwam mijn oude Spikey nog te voorschijn maar dat werd steeds minder en ik bleef hopen op meer. Vlak voordat we gingen verhuizen hebben we de keuze gemaakt om je te laten gaan. Je zou het niet aan gekund hebben. Je lijf was bere sterk maar je geest was dat helaas niet.
Dag lieve Spikey de keuze die ik gemaakt heb heb ik uit liefde voor jou gemaakt maar oh, wat heb ik het er nog moeilijk mee.
maar ik denk een hele goede beslissing voor Spikey zelf.
