Her is niet te bevatten dat ik zijn pootjes niet meer op het laminaat hoor, zijn gepiep als hij vind dat t 's ochtends tijd was om op te staan, niet meer zijn hoofd op mijn schouder als ik een mindere dag had, niet meer zijn gesnurk, zijn geknuffel, zijn geur.. Zijn kwijl waar je gek van werd, niet meer met een handdoek achter hem aan als hij gedronken had, geen lange wandelingen meer, niet meer naar buiten 's avonds als het koud is, niet meer zijn verwijtende blik als hij mee moest in de regen naar buiten. Geen Joep meer..
Het is zo bizar snel gegaan dat ik het zelf amper nog besef, behalve als ik naar z'n lege kussen staar.. Z'n voer en waterbak waar nog eten en drinken in zit..
Gisteren is hij mee geweest naar werk, opzich weinig aan de hand op het laatst moe maar dat vond ik niet heel raar. Eenmaal thuis lekker gaan slapen. Jordi en ik gingen eten bij m'n schoonouders ivm verjaardag schoonmoeder. Toen wij thuis kwamen stond hij apathisch in de woonkamer en verschrikkelijk te pompen. Dierenarts gebeld en konden gelukkig terecht. Joep mee in de auto, waar hij normaal met enthousiastme erin springt moest ik hem nu een kontje geven. Wij waren eerder bij de kliniek dan de dierenarts en normaal als we autorijden en we zijn ergens springt hij op klaar om naar buiten te gaan, maar hij bleef nu liggen. Ook toen Jordi uitstapte en hij stond pas op toen ik de klep open deed.
Hij ging nog soort van blij de kliniek binnen, maar al snel verslechterde het. Ik zag het al aan het gezicht van de dierenarts dat het foute boel was toen hij luisterde naar Joep z'n hart. Acute en progesieve hartfalen.. En de enige eerlijke keuze naar Joep toe was om hem te laten gaan. Ik heb hem tot z'n einde toe geknuffeld, mijn lieve gekke lompe grote vriend.
Ik mis je nu al zo intens Joep.. Kan alleen maar huilen. Ik weet zeker dat ik ooit met een grote lach aan alles wat je deed kan terug denken, maar nu mis ik je alleen maar.. Mijn hart is gebroken en er is een stukje van m'n hart met jou mee gegaan..
Abbaio King Joep 23-09-2014 ~ 18-12-2020
