En een tweede filmpje met commando's:
Hi iedereen. Even een berichtje met heel veel emotie maar ik hoop oprecht dat ik wat met jullie advies kan!
Het is nogal een verhaal, maar nodig om de situatie beter te begrijpen. Enorm bedankt als je de moeite neemt om dit te lezen.
Ik heb sinds 6 jaar een hondje. Hij komt uit het buitenland en heeft eigenlijk sinds een aantal jaar gedragsproblemen. Ik heb de eerste twee jaar voor hem gezorgd en toen was er eigenlijk niets aan de hand. hij speelde leuk met andere honden, super lief naar mensen. Wel is hij vanaf het begin heel angstig en reageert op teveel prikkels. Hij vond alles buiten spannend. Kon echt in paniek raken van auto's die voorbij kwamen ed. Nieuwe mensen vindt hij ook spannend. Hij moet echt de kans krijgen om te snuffelen. Krijgt hij die kans ,is het de liefste hond en wilt hij alleen maar kroelen en aandacht. Het is een heel rustig beestje.
Toen hij twee jaar was kreeg ik gezondheidsproblemen en heeft mijn oma de zorg op zich genomen. Daar zijn de problemen eigenlijk begonnen.
Zo kon hij enorm uitvallen naar bepaalde mensen die binnen kwamen, kreeg hij eet-nijd en viel uit naar iedere hond op straat. Niet eens bij snuffelen, maar als er een hond aan de overkant van de straat liep werd hij al agressief.
Ook is hij toen een keer naar mij uitgevallen toen ik naast hem op de bank ging zitten. Dit was heel eng omdat hij heel dichtbij min gezicht kwam en ik echt bang was dat hij zou bijten. Aaien met het eten is iets wat we nooit deden, maar op dat punt mocht je hem soms niet eens passeren als hij aan het eten was.
Echter heeft hij nooit gebeten, meer heel agressief/dreigend gegromd. Dit is trouwens bij de dierenarts ook zo. Daar is hij extreem bang voor en gaat dan enorm grommen/agressief doen als reactie. Ze kunnen hem met geen mogelijkheid aanraken. Dit heeft er ook in geresulteerd dat hij niet geholpen kan worden bij de dierenarts. Nogmaals bleef het wel altijd bij grommen & tanden laten zien.
Allereerst wil ik even duidelijk maken dat het niet mijn intentie is geweest een hond aan te schaffen en er vervolgens niet zelf voor te zorgen. Ik heb hem dus de eerste twee jaar opgevoed. Tot maart dit jaar heeft hij bij mijn oma gewoond, en nu woont hij weer helemaal bij mij. Omdat ik wist dat het zo slecht ging bij mijn oma, heb ik het meteen goed aangepakt en een hondentrainer ingeschakeld. Echter door corona kon dit niet meteen opgepakt worden.
Nu komt het: Vanaf dag 1 dat hij bij mij woont zijn er heel veel problemen verdwenen. Geen agressie naar mensen. Hij vindt nieuwe mensen in huis spannend, maar is eerder heel onderdanig. Als hij ze eenmaal kent is hij niet meer bij je weg te slaan voor aandacht.
Geen eet-nijd meer. Ik laat hem met rust als hij aan het eten is. Dat is gewoon zijn momentje. Maar het is nu zelfs mogelijk om hem te aaien. Hij stelt zich onderdanig op, luistert erg goed naar zijn commando's.
Ook wilde ik aan de slag met zijn angst/overprikkeling buiten. Ik woon namelijk aan een vol terras. Tegenwoordig is hij niet meer bang. Auto's kunnen hem passeren, hij is niet onder de indruk van harde geluiden. Gaat af en toe mee naar het terras en vindt het allemaal prima. Gaat lekker liggen. En het is zelfs zo dat hij zelfs aandacht gaat vragen bij mensen aan andere tafeltjes. Zijn eenkennigheid is dan totaal verdwenen. Wil dan echt aangehaald worden. Ook kan ik hem meenemen naar verjaardagen en dan loopt hij iedereen af voor aandacht. Ik ben eigenlijk altijd gefocust op hem dus ook heel alert op stress-signalen omdat ergens altijd de angst blijft dat er iets gebeurt. Dit is niet het geval op deze momenten.
Bij mijn oma was de situatie de laatste maanden niet meer houdbaar. Ze is 80 jaar en durfde niet meer met hem naar buiten omdat hij continue uitviel naar andere honden. Sinds hij bij mij woont, lopen we 5 tot 10 km op een dag. Wat wel een uitdaging is, is dat ik in een omgeving woon met enorm veel honden. Ik kan ze eigenlijk nooit vermijden. Echter was dit probleem ook verdwenen. Ik heb de eerste weken panisch iedere hond vermeden, tot ik merkte dat hij zelfs wilde spelen met honden. Dit toen voorzichtig toegelaten/opgebouwd en ik wist niet wat ik zag.
Dit ging 2 maanden perfect. Tot een andere hond een keer uitviel naar hem, en hij reageerde. Vervolgens begon Sammy (mijn hond) een aantal dagen zelf tegen een hond. Totdat ik een aantal weken weer een hond had die naar iedere hond uitviel. Inmiddels kon ik gelukkig eindelijk terecht bij de hondentrainer en zijn we hier meteen mee aan de slag gegaan. Dit leek ook te werken.
Echter een aantal weken ging het heel erg mis, en veranderde Sammy in een soort monster, terwijl die andere hond (in mijn ogen) niks deed. Toen ik hem op een redelijk rustige manier wilde corrigeren botvierde hij zijn agressie op mij (niet gebeten, maar maakte aanstalten). Dat was voor mij toen echt even de druppel. Ik houd stikveel van hem, maar het doet echt pijn als je hond agressief naar je doet en het geeft ook echt een breuk in het vertrouwen. Ik kan heel erg doemdenken en op dat moment zag ik het niet meer helder en hield er zelfs rekening mee dat ik dit zelf niet op kon lossen en hem misschien wel weg moet doen. Mijn hondentrainer biedt de mogelijkheid om honden daar voor een aantal weken op te nemen. Hij heeft dit in eerste instantie afgeraden met de reden dat het voor honden altijd beter is in hun eigen omgeving te blijven/ trainen. Echter door dit incident kon ik het op dat moment niet opbrengen en besloten we dat het beter was voor zowel Sammy als voor mij om hem toch intern te plaatsen.
De trainer heeft hem 2 weken lang geobserveerd om ook goed te kijken waar zijn gedrag vandaan komt. Zijn eerste observatie was dat Sammy extreem onderdanig is. Deze trainer heeft verschillende manieren van correctie (klinkt negatief, maar hele zachtaardige trainer). Sommige honden hebben behoefte aan meer correctie dan andere honden. Hij merkte dat mijn hond bij het licht verheffen van zijn stem zich meteen al heel onderdanig opstelt. Dit herken ik wel. Hij kan vooral ook naar andere mensen heel onderdanig doen. Zijn houding is dan een beetje schichtig/hoofd omlaag/ meteen op rug liggen.
Wat de trainer ook heeft gedaan, is mij een spiegel voorhouden. Want natuurlijk ligt het vooral bij mij en moet ik aan mezelf en mijn band met Sammy werken.
Allereerst heb ik geaccepteerd dat ik een hond heb die wellicht andere honden nooit leuk gaat vinden. Dit klinkt stom maar dit was ook een proces. Ergens kan je er zelf ook heel erg van genieten als je een hondje hebt die lekker speelt met andere honden. Zeker omdat dit de eerste weken toen hij bij mij was zelfs het geval was. Ik had toch een bepaald beeld in mijn hoofd van het hebben van hond. Daar hoorde het beeld bij van een hond die los in het bos kan lopen en met alle honden kan spelen. De acceptatie dat dit niet voor iedere hond geldt, was de eerste stap.
Vanuit daar ben ik met hem gaan trainen, en buiten veel meer contact met hem gaan maken, waardoor ik de focus naar andere honden kon verbreken.
Wat is de situatie nu:
-Hij reageert zelden nog op honden die we passeren (Ik passeer ze nog niet direct)
-In sommige situaties waar ik niet anders kon, is het me gelukt om een hond direct te passeren zonder dat hij uitviel.
-Voorzichtig heb ik hem (met heel veel controle) laten snuffelen aan puppy's en speelt hij zelfs met ze (dit is eigenlijk altijd goed blijven gaan, maar vermeed ik door weinig vertrouwen)
-Hij speelt nu ook met teefjes, dit gaat eigenlijk altijd goed, kan ze ook passeren (ik vraag nu op 10 meter afstand of het een reutje of teefje is)
-Laatst heeft hij gespeeld met een gecastreerd reutje (dit probeer ik wel te vermijden)
-Ik ben erachter gekomen dat niet gecastreerde reutjes de trigger zijn. Die vermijd ik want vanuit daar escaleert het en reageert hij voor ik het weet weer naar iedere hond.
-Hij kan ook kleine stukjes los in het bos lopen (dit kon nooit, had totaal geen contact met hem!) en ik heb de ruimte om hem aan te lijnen als ik andere honden zie.
Het incident van nu:
Nu is er eergisteren iets heel vervelends gebeurd. Allereerst heb ik de fout gemaakt dat alles zo goed ging en ik soepeler werd met een aantal dingen. Het verhaal met andere honden neem ik nog steeds super serieus en ik ben altijd gefocust op eventuele escalaties. Echter is het een enorme kroelerd en kan ik daar ook van genieten dus laat ik hem soms bij mij op bed slapen. Dit was gisterenavond ook het geval.
Nu is likt hij zich sinds 3 weken echt obsessief. Soms wel 30/45 minuten lang. Ik houd dit goed in de gaten en heb al gezien dat dit vooral rond zijn buik/geslachtsdelen/achterkant is. Ik ben ook sinds een tijdje van voer gewisseld en heb het idee dat het misschien daardoor komt. Wellicht heeft hij buikpijn/ last van stoelgang. Zijn poep ziet er normaal uit trouwens.
Eergisteren lag hij op mijn bed en was hij al 3 kwartier bezig. Ik corrigeerde hem, maar omdat hij niet meteen stopte corrigeerde ik hem met hardere stem (totaal niet schreeuwend, maar eerder duidelijker en iets harder) Hij reageerde defensief (weg kijken, zielige indruk) hij ging zitten en daarna gaf ik hem het commando om weer te gaan liggen maar dat deed hij niet. Dit zei ik nog een paar keer. Vervolgens greep hij naar mijn hand (het kan zijn dat ik aanstalten maakte om te kijken waar hij likte, dit weet ik niet meer, het kan ook echt als reactie op enkel mijn stem zijn geweest) en begon hij heel indrukwekkend te grommen/tanden laten zien. Lastig uit te leggen, maar echt als een soort wolf. Wat ik ook heel eng vond, is dat hij weer heel dicht bij mijn gezicht kwam en een soort van op mij lag.
Geen aanstalten meer om te bijten maar wel agressief grommen, gefocust op mijn gezicht.
Ik weet ook zeker als ik nu boos was geworden, dat het was geëscaleerd. Ik wilde ook niet toegeven, dus het enige wat ik kon bedenken was hem proberen af te leiden om hem uit de focus te krijgen. Ik wees naar een punt in de kamer en zei hem enthousiast 'hey kijk eens daar'. Na een paar seconden werkte dat ook en was hij meteen weer heel onderdanig. Ik hem op een rustige manier naar zijn plek in de woonkamer gestuurd. En daar zal hij voortaan altijd moeten blijven. Nooit op meer op mijn bed uiteraard.
Ik vind het allemaal heel erg. Ik hoop ook dat ik geen harde reacties krijg. k ben geen hondentrainer. Ik maak fouten. Dat is nu ook gebeurd. Ik heb wel het beste met hem voor en probeer het allemaal goed te doen. Ik weet ook dat ik dit vooral bij mezelf moet zoeken.
Dus het eerste wat ik heb gedaan is heel de situatie geanalyseerd:
Wat ik vooral heel eng vond is dat hij helemaal geen agressieve indruk maakte, maar juist onderdanig. Nu staat mijn bed tegen de muur aan en lag hij aan die kant, waardoor hij waarschijnlijk het gevoel heeft gekregen dat ik hem met mijn stem op zijn plek zette, maar nog doorging met corrigeren door van hem te eisen dat hij ging liggen en hem wilde aanraken. Ik denk dat het angst was en hij zich in het nauw gedreven voelde. Ik zoek de fout ook absoluut bij mezelf. Maar ik hoor heel graag hoe jullie hierover denken en hoe ik dit het beste kan aanpakken?
Was dit defensieve agressie? Ik zag geen agressieve kenmerken. Wel onderdanig. In elkaar gedoken, ogen wegdraaien. Uiteindelijk tekenen die ik had moeten herkennen. Maar de hap / en agressief gegrom kwam echt zonder waarschuwing zoals je ze denkt te krijgen. Ik heb trouwens afdruk van drie tandjes in mijn hand. Het was dus geen heftige beet. Daarna leek hij wel dominant agressief. Op mij liggen gericht naar mijn hoofd. Ik had het gevoel geen kant op te kunnen.
Het is zo moeilijk omdat het echt het liefste hondje ooit is. Het is zo'n onderdanige kroel-kont. Niemand gelooft mij ook als ik vertel dat dit ook gebeurt. Veel mensen zeggen dat het een van liefste en rustigste hondjes is die ze kennen. Dat is de andere kant. Wat ik vooral zo verdrietig vind ik dat dit het vertrouwen zo'n knauw geeft. Ik hou heel veel van hem, maar dit doet me zo'n pijn, en ik ben zo bang dat dit blijvend effect heeft op mijn band met hem. Dan begin ik te paniekeren dat nu de drempel voor hem weg is om te bijten. Ik probeer het anderzijds ook te relativeren. Bijten naar mij is verder nooit gebeurd, maar ik neem wel zijn achtergrond mee.
Wat ik zelf nu doe of wil doen:
- Ik ben aan het observeren waar zijn reactie vandaan komt en wat ik zelf anders kan doen (zie bovenstaande hoor heel graag jullie mening)
- Ik ga heel hard aan de slag met leiderschap. Hem 1 duidelijke plek geven, niet meer op bed/bank. Hem structuur en duidelijkheid geven.
- Proberen niet meer mijn stem te verheffen. Ik heb het idee dat dit angst bij hem oproept. Ik schreeuw trouwens echt nooit, het is meer duidelijk / beter articuleren en iets dwingender en harder commando zeggen.
- Ik vermoed dat het gelik komt omdat ik van voer ben veranderd? Wellicht buikpijn en mocht ik daarom ook niet aan hem komen? Ik ga van voer wisselen.
- Via mijn hondentrainer bestaat de mogelijkheid om hem naar een speciale dierenarts te brengen die ervaring heeft met angstige en agressieve honden. Ik heb al contact met de hondentrainer opgenomen of dit in gang gezet kan worden.
- Ik heb de hondentrainer het verhaal gemaild, echter door corona ligt dat stil, vandaar dat ik ook heel graag jullie mening over de situatie hoor en zelf al stappen kan maken om het beter te doen / te voorkomen dat zoiets nog eens gebeurt.
Ik ben heel erg benieuwd naar jullie mening! Alvast heel erg bedankt voor het lezen.
Update, de schade (neem aan dat het echt meer happen was dan een beet, want dan had het er veel erger uitgezien:
