Mijn speciale meisje die ruim 8 jaar bij me is geweest en waar ik zoveel mee heb meegemaakt. Altijd bij mij willen lopen. Ze kwam toen ze bijna een jaar was bij Bo en mij , nadat ze het bij haar eerste baasje niet zo best had gehad. Ze zat op het niveau van een pup van 14 weken. Bo en ik zijn haar steunpilaren geworden en voelde ze zich opperbest. Ze was een hele lieve mechel met uiteraard wat streken. Maar ook naar andere honden was ze vaak meer pestend, dan agressief, dat eigenlijk nooit. Als een hond kende dan had ze ook überhaupt geen jaloezie en ze mochten alles van haar nemen.
8 jaar lang zijn we met de wratten bezig geweest om ze weg te krijgen, maar niks mocht baten. Deze week de extra bevestiging dat het echt geen virus is. De wratten waren ondertussen een last aan haar poten, in haar neus en langzaam ook in haar oog. Op haar snuit en aan haar lippen was het altijd al erg gevoelig. Maar nooit liet ze iets merken, enkel de laatste tijd merkte ik het steeds meer aan kleine dingen. Het is goed zo, dit is de enige manier dat 100% zeker geen last meer heeft van die stomme wratten
Rust zacht lief, speciaal meisje van me
Verstuurd vanaf mijn SM-G988B met Tapatalk
