Herkenbaar, toen Aki pup was had Jol ook de neiging om soms "ineens" dingen zich toe te eigenen. Ook zaken die haar normaliter niet boeiden. Als ze echt ging liggen bewaken en zelfs uitviel als Aak niet eens de intentie had om haar richting op te komen of uberhaupt te kijken, dan grepen we in.
Ook eigenlijk nadat ik het 2x zag gebeuren, daar had ik geen trek in dus heb ik haar daarop aangesproken en het object weggehaald.
Was overigens voor ons wel herkenbaar gedrag, omdat zij dit bij Bluf (volwassen herder, en Jol zelf was ook dezelfde leeftijd) in het begin ook sterk deed wat erg veel spanning gaf. Pas toen na reacties van hier o.a. men zei toch wel in te grijpen werd het voor de honden en voor ons een stuk helderder en rustiger.
Toen Aki volwassen werd/ouder werd pikte hij niet altijd alles meer van Jol. Het is hier dan wel gebeurd dat hij ineens terug grauwde en haar even terug op de plek zette. Wat dan vervolgens wel door haar werd geaccepteerd omdat zij ook niet geheel achterlijk was, Aki was veel sterker dan zij.
In bepaalde mate was dat ook wel goed, het was voornamelijk als zij dus écht uitviel terwijl Aak ook toen hij ouder werd niet eens naar haar en het object keek.
Verder leefden ze prima met elkaar onder een dak. Was er genegenheid, en kluiven konden we hier gewoon wel laten liggen.
Jol verstopte ze her en der, waarna Aki ze in een mum van tijd weer gevonden had, maar ze ruilden hier de botten.
Dat ging overigens volgens een bepaalde routine en daar nam Jol dan wel het voortouw in
Voor zover wij weten is het 1x voorgekomen dat tijdens onze afwezigheid Aki en Jol onenigheid hadden. Maar geen gewonden, en ook geen angst voor elkaar daarna. Wel hadden ze hier in huis ook wel de ruimte om elkaar niet in de weg te liggen. In het vorige huis met de andere honden trouwens ook. Voldoende plekken waar als ze even geen zin in elkaar hadden om te gaan liggen in diverse ruimten.