Jagen enzo

[Dennenappel]

Hoe doen jullie dat, met wegschietend wild bijvoorbeeld.
Ik loop 's ochtends altijd in gebieden waar veel wild zit.
Cash geen probleem natuurlijk , die wijst het inmiddels aan zodat ik Sue in de smiezen kan houden.
Maar Sue is inmiddels zover dat ie eigenlijk constant op scherp staat, hij weet dat 'ze' er zitten (hazen, reeën, herten, eekhoorns enz.)
Hij gaat niet actief op zoek maar loert wel actief.
In principe kan ik hem best bij me houden, moet ik wel als eerste het wild zien.
Het komt wel eens voor dat ik te laat ben, schiet er wat weg vlak voor onze neus, dan gaat z'n turbo aan en is ie weg.
Uiteraard is die kleine nooit snel genoeg en blijft hij hooguit 5 a 10 minuten weg (die aanvoelen als een uur trouwens )

Toch vind ik het een dingetje, en wil ik het niet, maar constant aangelijnd houden ook niet.
Om hem niet kwijt te raken en toch enigszins gevoel van controle te houden, doe ik nu met hem mee, alsof we het samen doen.
Als ik boos word, of boos (meer bezorgd) dan denkt hij volgens mij dat ik boos op het wild ben en dan gaat ie juist.

Ik ben het nu aan het ombuigen naar aanwijzen zoals bij Cash.
Gaat nog wel even duren, denk ik
Maar ik denk wel dat het gaat lukken, bij spotten en wachten beloon ik, bij wegrennen NEE.
Het gaat redelijk moet ik zeggen, maar nog niet feilloos
We hebben het over een Shih Tzu, he?! Voor de duidelijkheid

Hoe doen jullie dat, of houden jullie je honden dan gewoon altijd aangelijnd in dit soort gebieden?

[natalie]

Hoe doen jullie dat, met wegschietend wild bijvoorbeeld. Ik loop 's ochtends altijd in gebieden waar veel wild zit. (...)
Toch vind ik het een dingetje, en wil ik het niet, maar constant aangelijnd houden ook niet.

Hoe doen jullie dat, of houden jullie je honden dan gewoon altijd aangelijnd in dit soort gebieden?

Ja. In gebieden waar veel wild zit wel ja. Ik kom vrijwel iedere dag reeën tegen en vorige week zag ik familie zwijn heel vaak. Hazen, herten en dassen zitten hier ook. Ik weet dat hier om mij heen veel verleidingen aanwezig zijn voor Abel dus bij ons in het bos gaat hij aan de lange lijn. Ik heb totaal niet de indruk dat hij daardoor iets te kort komt. Hij bepaalt het tempo (dat betekent dat er veel gesnuffeld wordt) en hij mag vaak ook nog de route bepalen. Ik loop dan gerust een uur tot anderhalf uur met hem en daarna is hij echt moe en voldaan. Daar is niet per se een losloop wandeling voor nodig. En als ik hem wel los wil laten lopen, dan pak ik de auto en rijd ik een kwartiertje naar een gebied waar dat veilig kan. Die gebieden zijn er ook nog genoeg gelukkig.

[duitse herder]

Omdat ik weet dat mijn honden jagers zullen gaan worden, leer ik ze direct aan dat hierkomen niet genegeerd mag worden, dat ze op het pad/ in het zicht moeten blijven en de eerste hond die zonder mijn toestemming ergens achteraan vliegt is nog niet jarig. Reactief trainen werkt naar mijn mening minder goed bij jagen onder controle houden, dus zul je er proactief mee aan de slag moeten. Ze hebben écht maar te leren dat ze kunnen kijken wat ze willen, maar dat ze nooit, onder geen enkele omstandigheid achter wild aan mogen.
Mijn honden leren dat het alleen mag als ik daarvoor een uitdrukkelijk commando heb gegeven, en dat is dus alleen in specifieke situaties waarin we op jacht zijn. Daarbuiten mag het gewoon nooit. En dat weten ze.
Uiteraard zijn mijn honden ook geen robotjes, en het gaat ook heus wel eens een enkele keer mis, maar dan ben ik daarna ook niet te kinderachtig om er weer een dwangmiddel bij in te zetten tot de afspraken weer helder zijn. Wat overigens altijd erg snel is.
Ik heb gewoon geen zin om mijn honden aangelijnd te houden of me te laten beperken in waar ik wil lopen omdat zij niet luisteren. Dus zet ik in op appel. Je neemt daarmee de neiging om te hetzen niet weg, maar impulsbeheersing vind ik dan wel het aangewezen alternatief.

De vraag is; hoe leer je ze het?
Noah is nogal een jager, hoewel ze wel los kan als ze niks ziet. Haar balletje is heilig, daardoor blijft ze beter bij de les. Perry heeft het ‘geluk’ dat het dit jaar stikt van de hazen in de duinen. Hij schiet nu ook af en toe weg Hem houd ik nu aan de rolriem zodat hij geen succes er in kan hebben.

[blondie]

Er is een topic.. dat is een behoorlijk lang topic geworden trouwens waar heel veel mensen met verschillende type honden in en op hebben gereageerd.
Daar staan behoorlijk veel tips in, en ook zeker tips met verschillende invalshoeken.

De een doet het zus, de ander doet het zo, maar veelal afhankelijk van het type hond én afhankelijk van de mate van jagen en dat willen beperken.

Ik ben nog altijd van het proberen voor te zijn, en dat betekent gewoon dat je zelf al je radars moet laten draaien om je hond voor te zijn bij bepaald gedrag wat zich al heeft ontwikkeld.

Het mee gaan jagen wat je hier zegt héérlijk! Maar goed je zegt dat het om een Shih Tzu gaat, dus ok.
Ik had dat met Bluf de Duitse herder niet moeten gaan aanpakken op die manier in ieder geval

Heerlijk, ik bedoel dat ook absoluut niet lullig hoor.. Maar het idee dat ik met Bluf had gaan meedoen whahaha....

De zoekfunctie werkt niet, misschien dat andere mensen een link naar dat topic kunnen geven? Meerdere mensen hebben met diverse tips en aanpassingen aan eigen manier van lopen met de honden er wat aan gehad destijds volgens mij.

[Dennenappel]

Omdat ik weet dat mijn honden jagers zullen gaan worden, leer ik ze direct aan dat hierkomen niet genegeerd mag worden, dat ze op het pad/ in het zicht moeten blijven en de eerste hond die zonder mijn toestemming ergens achteraan vliegt is nog niet jarig. Reactief trainen werkt naar mijn mening minder goed bij jagen onder controle houden, dus zul je er proactief mee aan de slag moeten. Ze hebben écht maar te leren dat ze kunnen kijken wat ze willen, maar dat ze nooit, onder geen enkele omstandigheid achter wild aan mogen.
Mijn honden leren dat het alleen mag als ik daarvoor een uitdrukkelijk commando heb gegeven, en dat is dus alleen in specifieke situaties waarin we op jacht zijn. Daarbuiten mag het gewoon nooit. En dat weten ze.
Uiteraard zijn mijn honden ook geen robotjes, en het gaat ook heus wel eens een enkele keer mis, maar dan ben ik daarna ook niet te kinderachtig om er weer een dwangmiddel bij in te zetten tot de afspraken weer helder zijn. Wat overigens altijd erg snel is.
Ik heb gewoon geen zin om mijn honden aangelijnd te houden of me te laten beperken in waar ik wil lopen omdat zij niet luisteren. Dus zet ik in op appel. Je neemt daarmee de neiging om te hetzen niet weg, maar impulsbeheersing vind ik dan wel het aangewezen alternatief.

Ik snap wat je zegt.
Ik heb dat met andere dingen in zijn opvoeding wel gedaan alleen dat die kleine zou gaan jagen had ik nooit gedacht.
Daarbij komt dat ik ook gewoon niet consequent in dit ben en dat komt gewoon omdat ie klein is.
Cash moest het eerste jaar/anderhalf jaar ook op de paden blijven en daar was ik heel consequent in en nu mag ze alles want ze kent de regels en luistert.

Maar goed, constant aanlijnen vind ik geen optie voor mij, dus aan de bak. Het barst hier van het wild, hazen schieten voor je voeten weg dus genoeg werk aan de winkel.
Zaterdagochtend liep ik nog in mijn onderbroek over het land van de buurvrouw omdat ie achter een haas aan zat

[DeDiana]

Blondie bedoelt denk ik topic: https://www.hondenforum.nl/plaza/viewto ... 9&t=317874

Hoe ik het met Amy heb aangepakt, kun je daarin lezen. Bij haar zat het niet zozeer in appel, dat was al uitstekend en haar terugroepen lukte alleen niet als ze al echt in achtervolging was. Omdat zij op álles wat beweegt jaagt, is haar terugroepen als ze iets ziet/ruikt/ontdekt ook geen optie, want dan kon ik haar elke drie seconden terugroepen en dan had ze eigenlijk aangelijnd nog meer vrijheid. Ik heb vooral gewerkt met impuls controle, de look-at-that methode in combinatie met haar leren om op het pad te blijven en niet te veel ruimte te nemen - Amy's standaard was om zodra ze een vrij kreeg, de bosjes in te duiken, zij liep werkelijk nooit op het pad en nam van nature ook veel ruimte, waarbij ze mij wel goed in de gaten hield, maar ik kon haar dan dus niet meer goed in de gaten houden.
Het loslopen was eigenlijk niet zozeer het hoofddoel, maar meer het ontspannen kunnen wandelen zonder dat ze constant op scherp stond en aan het zoeken was naar beestjes. Bijkomend voordeel is wel dat nu ze dat niet meer zo hevig doet, ze ook veel vaker los kan. Maar in echt wildrijke gebieden zou ik haar nog steeds aangelijnd houden hoor, dat is echt veel te veel gevraagd. Zeker omdat we met een eventuele succeservaring van er achteraan kunnen gaan of het wild vangen, toch weer wat stappen terug doen en Amy dus wel veel succes heeft gehad en dan ook een echte killer is.

[blondie]

Omdat ik weet dat mijn honden jagers zullen gaan worden, leer ik ze direct aan dat hierkomen niet genegeerd mag worden, dat ze op het pad/ in het zicht moeten blijven en de eerste hond die zonder mijn toestemming ergens achteraan vliegt is nog niet jarig. Reactief trainen werkt naar mijn mening minder goed bij jagen onder controle houden, dus zul je er proactief mee aan de slag moeten. Ze hebben écht maar te leren dat ze kunnen kijken wat ze willen, maar dat ze nooit, onder geen enkele omstandigheid achter wild aan mogen.
Mijn honden leren dat het alleen mag als ik daarvoor een uitdrukkelijk commando heb gegeven, en dat is dus alleen in specifieke situaties waarin we op jacht zijn. Daarbuiten mag het gewoon nooit. En dat weten ze.
Uiteraard zijn mijn honden ook geen robotjes, en het gaat ook heus wel eens een enkele keer mis, maar dan ben ik daarna ook niet te kinderachtig om er weer een dwangmiddel bij in te zetten tot de afspraken weer helder zijn. Wat overigens altijd erg snel is.
Ik heb gewoon geen zin om mijn honden aangelijnd te houden of me te laten beperken in waar ik wil lopen omdat zij niet luisteren. Dus zet ik in op appel. Je neemt daarmee de neiging om te hetzen niet weg, maar impulsbeheersing vind ik dan wel het aangewezen alternatief.

Ik snap wat je zegt.
Ik heb dat met andere dingen in zijn opvoeding wel gedaan alleen dat die kleine zou gaan jagen had ik nooit gedacht.
Daarbij komt dat ik ook gewoon niet consequent in dit ben en dat komt gewoon omdat ie klein is.
Cash moest het eerste jaar/anderhalf jaar ook op de paden blijven en daar was ik heel consequent in en nu mag ze alles want ze kent de regels en luistert.

Maar goed, constant aanlijnen vind ik geen optie voor mij, dus aan de bak. Het barst hier van het wild, hazen schieten voor je voeten weg dus genoeg werk aan de winkel.
Zaterdagochtend liep ik nog in mijn onderbroek over het land van de buurvrouw omdat ie achter een haas aan zat

En ik ben het geheel met Tara eens.
Het kleine "maar" dat ik dan altijd heb, omdat ik zelf wel met dat bijltje heb moeten hakken is, als je niet van jongs af aan hier bovenop hebt gezeten of hebt kunnen zitten.
Dan loop je er tegenaan dat honden het dus wel al doen, en dat een nee of uh vaak al geen betekenis meer heeft.
En dan ook is het zaak om inderdaad je omgeving dusdanig te gaan aftasten, dat je nog eerder dan je hond hebt gezien dat er iets is... of aan je hond zijn signalen ziet dat er iets is.
Als de néé er wel al goed in zit, dan kun je nog op tijd zijn.
Als bepaald gedrag er al zo ingebakken zit, dan is jouw nee een dikke vinger kan ik je vertellen.
En dan zul je eerst weer nee in combi met geen zelf belonend gedrag moeten gaan laten ervaren. Dus gewoonweg lange lijn of aan een flex, en bij niet tijdig reageren kan hij of zij niet meer verder dan de lijn.
Bij je terugkomen geeft dan beloning, maar in de lijn schieten bekrachtig je dan nogmaals met een Nee of welk woord je daar ook voor wilt gebruiken.

Dus ook eens met Duitse Herder, niet de gelegenheid geven om ze te laten gaan is de beste optie.
Maar daarvoor moet je zelf dus goed zien, wat je honden zien of waar ze op willen reageren.
Dat ombuigen, of corrigeren.
Het valt of staat m.i. écht met hoe je er zelf in staat en in hoeverre je zelf aan de houding van je hond kan zien dat er iets spannends is waar ze achteraan dreigen te gaan.
Als ze gaan, dan kun je inderdaad zoals je schreef in je onderbroek achter een hond aan gaan rennen (hoe dan vraag ik me af... in de ochtenduren van het erf af en dan los gaan )

[pioenroos]

Als je consequent ben, weet hoe je effectief honden moet trainen én alert ben kom je een heel eind om een wild liefhebbende hond veilig los te laten lopen in wildrijk gebied.

Maar, vlak de aangeboren raskenmerken tot samen willen werken/gehoorzaamheid niet uit

Ik heb 3 jagers en in gebieden waar de verleiding te groot gaat zijn zitten ze voor ieders veiligheid gewoon aan de lange lijn. En ze zijn na een aanlijnwandeling prima voldaan. En ik ben meer ontspannen omdat ik niet zo op hoefde te letten.
De schapendoes kan bijna altijd los want ze gaat nauwelijks uit zicht en ik kan haar zo goed als altijd terugroepen. Wegrennend wild gaat ze wel ff achteraan dus het blijft opletten want het mag niet.
De teckel kan in wildarme en overzichtelijke gebieden los. Ze luistert op zich prima en wil samenwerken dus haar aandacht krijgen kan goed. Maar op een vers spoor gaat ze luid en dan is mij nog horen lastig
De eurasier is rampzalig. Hij kan perfect luisteren, het beste zelfs. Behalve als hij wat beters te doen heeft, dan maak ik geen schijn van kans. Hij is altijd vast in gebieden waar wild zit of als ik geen overzicht heb.

Je kan bij Cash vast een eind komen met aandachtsoefeningen/spelletjes om z'n aandacht bij jou te houden en daarnaast puntjes op de i zetten met hierkomen door consequent trainen. Maar, het is geen ras waar strikte betrouwbare gehoorzaamheid in de rasbeschrijving staat, daar zal je rekening mee moeten houden om het veilig te houden.

[Crescent]

Mijn grote hond is gezegend met een behoorlijke scheut jachtpassie. Ze geeft gelukkig spoorluid. En daarvoor begint ze te neusfluiten, wat mij vertelt dat ik alert moet zijn.
Nu met de reeënbronst is het echt ontzettend opletten. Vanochtend deed ze een reebokje op. In een stadsbos. Beide honden zaten gelukkig aangelijnd. Ik ben een klein stuk waterskieeënd achter ze aan gegaan en ze kunnen beide dan beslist niet meer los.

Bij gebieden met meer wild kan zij vanzelfsprekend echt niet en nooit los, tenzij ze nazoek doet.

[Sandra&co]

Ik beloon, met een -waarschijnlijk- jager-in-spe als de zíekte. Contact maken is brokje. Terugkomen op de fluit tussentijds is heeeel veel koekjes. Als er een hardloper of fietser langskomen; zitten in de berm en als hij dan naar me kijkt blijven de koekjes komen. Ik denk dat pro-actief en een dosis mazzel alles scheelt. Tot nu toe maakt hij geen aanstalten om achter wild aan te rennen, hooguit een vogeltje. Voor een meter of 2. Maar hij is pas 5,5 maand dus de tijd zal het leren. Maar goed, flink belonen op goed gedrag dus.

[Fotogravinnetje]

De keren dat Elco succes had met achter een haas/konijn aan gaan, heeft hij ze altijd mijn kant op gejaagd en dan was hij klaar. Maar liever voorkom ik dat. Als hij eenmaal gaat rennen, luistert hij ook pas als hij het dier kwijt is of langs mij gejaagd heeft. Gait is, zeker op de eerste ca 20 meter, over het algemeen gewoon terug te roepen. Heb ik niet extra aandacht aan besteed ofzo. Maar hij is ook altijd al van de geur van loopse teefjes af te roepen en dat is bij Elco ook veel lastiger. Dus voor een deel is het ook karakter. Laatst rende Gait achter een konijn aan, Elco rende mee al wist hij nog niet waar Gait achteraan ging. Man riep 'nee', Gait stopte en kwam terug en dus kwam Elco ook terug. Als het Elco geweest was die gegaan was, hadden we hem echt niet terug kunnen roepen. Gait waarschijnlijk nog wel in dat geval.

Het is inderdaad een combinatie van zelf het wild eerder spotten of in een heel vroeg stadium aan je hond zien dat er wat zit en terug kunnen roepen, goed appèl en consequent zijn. Succes voorkomen, want het is zelfbelonend gedrag. Met een shih tzu is een strak appèl waarschijnlijk te veel gevraagd, dus in wildrijk gebied lekker aan een lange lijn houden. Wil je dat ie los kan lopen, zul je wildarme gebieden met veel overzicht op moeten zoeken.

Elco en Gait kunnen tegenwoordig gerust op een meter of 2 langs nijlganzen, eenden en reigers lopen zonder op ze te reageren, zelfs als ze wegvliegen. Maar dat hebben ze wel geleerd doordat ik ze eerder aan de lijn hield, waarschuwde voor ze reageerden en ze dus zelfs als ze reageerden geen succes hadden, maar wel een ruk aan de riem en een boze baas. Dus nu is een waarschuwing genoeg. Zo niet, dan lopen ze dus eerst weer kort aan de lijn als directe consequentie, en moeten ze weer op 15 meter voor de vogels aan de lijn. Dat vinden ze toch minder leuk dan gewoon vrij mogen lopen, maar geen vogels op mogen jagen en geprezen worden als ze vogels negerend doorgelopen zijn (en daarna jagen ze nog even achter elkaar aan, dus dat is in feite ook weer beloning én tegelijkertijd uitgesteld toegeven aan de drang om op te jagen)

[Dennenappel]

Conclusie lijkt dat de meeste honden toch wel gaan als er onverwacht wat wegschiet.

Een Shih Tzu kan trouwens ook prima onder appel
Het vereist een iets andere benadering en soms wat meer toewijding/creativiteit maar Sue luistert inmiddels echt heel goed, onder alle omstandigheden.
Tenzij een haas dus voor onze voeten wegschiet en ik ben te laat
Maar goed, hij geen killer

Ik hou absoluut rekening met raseigenschappen maar meer op gebied van benadering, niet op wat je wel of niet kan leren, daarmee doe je een hond te kort naar mij ln idee. Dat sommige dingen moeilijk zijn of blijven kan absoluut maar is denk ik meer karakter en omstandigheden ook.
Laat ik het zo zeggen, het is geen excuus.
Ik snap dat het bij een echt jachthond of husky weer anders werkt maar daar pas je dan je methode/omgeving op aan.

Ik wil zijn vuurtje ook niet doven, eerlijk gezegd. Ik geniet ervan dat hij zo intens bezig kan zijn buiten voor een schoothondje.

Vanmorgen anders gedaan.
Eerst half uurtje op het strand, achter de meeuwen aan en dollen met z’n drieën. Grootste energiepiek eraf en daarna het duin/bos in om te wandelen.
Het loeren was weg, gewoon snuffelen, af en toe inchecken uit zichzelf en wat muizenholletjes uitgraven.
Nieuwe route maar aanhouden voor de ochtend

[veertje]

Vanmorgen anders gedaan.
Eerst half uurtje op het strand, achter de meeuwen aan en dollen met z’n drieën. Grootste energiepiek eraf en daarna het duin/bos in om te wandelen.
Het loeren was weg, gewoon snuffelen, af en toe inchecken uit zichzelf en wat muizenholletjes uitgraven.
Nieuwe route maar aanhouden voor de ochtend

Dat is toch ook gewoon najagen

[~Suzanne~]

Hoe doen jullie dat, met wegschietend wild bijvoorbeeld.
Ik loop 's ochtends altijd in gebieden waar veel wild zit.
Cash geen probleem natuurlijk , die wijst het inmiddels aan zodat ik Sue in de smiezen kan houden.
Maar Sue is inmiddels zover dat ie eigenlijk constant op scherp staat, hij weet dat 'ze' er zitten (hazen, reeën, herten, eekhoorns enz.)
Hij gaat niet actief op zoek maar loert wel actief.
In principe kan ik hem best bij me houden, moet ik wel als eerste het wild zien.
Het komt wel eens voor dat ik te laat ben, schiet er wat weg vlak voor onze neus, dan gaat z'n turbo aan en is ie weg.
Uiteraard is die kleine nooit snel genoeg en blijft hij hooguit 5 a 10 minuten weg (die aanvoelen als een uur trouwens )

Toch vind ik het een dingetje, en wil ik het niet, maar constant aangelijnd houden ook niet.
Om hem niet kwijt te raken en toch enigszins gevoel van controle te houden, doe ik nu met hem mee, alsof we het samen doen.
Als ik boos word, of boos (meer bezorgd) dan denkt hij volgens mij dat ik boos op het wild ben en dan gaat ie juist.

Ik ben het nu aan het ombuigen naar aanwijzen zoals bij Cash.
Gaat nog wel even duren, denk ik
Maar ik denk wel dat het gaat lukken, bij spotten en wachten beloon ik, bij wegrennen NEE.
Het gaat redelijk moet ik zeggen, maar nog niet feilloos
We hebben het over een Shih Tzu, he?! Voor de duidelijkheid

Hoe doen jullie dat, of houden jullie je honden dan gewoon altijd aangelijnd in dit soort gebieden?

Ja, daar kan ik kort over zijn, dan blijven ze aan de lijn. Vaak mogen ze in zo'n gebied ook niet los. Het kost je op zijn minst een boete als je een verkeerde boswachter treft en ik vind het gewoon not done dat mijn hond een ander dier de stuipen op het lijf jaagt en op die mainer de dood in jaagt zelfs als hij het dier niet te pakken krijgt. Een onverhoopt overstekend konijn wat mijn pad kruist is niet altijd te voorkomen maar in gebieden met veel wild is het zelfs bij mijn niet-jagers toch een lijntje erom. Want ook die rennen achter een overstekend hert aan als dat een pad overloopt. Niet perse omdat het dood moet.. maar dan blijken ze toch meer jachtinstinct te hebben dan ik hoop

Suzanne

[Alfilillo]

Lijkt me best lastig in wildrijk gebied. Lily is een podenco met gelukkig weinig jachtinstinct. We wonen in een gebied met weinig wild, dus dat instinct wordt niet echt aangewakkerd. Maar nu zijn we een weekje in Valencia en er zitten momenteel heel veel konijnen in de sinaasappelboomgaarden. Als ze er één ziet, gaat ze er un een reflex achteraan. Roepen heeft dan echt geen zin meer. Alfil ook trouwens, die is zeker zo fanatiek. Het verschil is dat Lily vervolgens blijft zoeken en loeren naar eventuele andere konijnen, terwijl Alfil eerder tot rust komt. Lijkt me vreselijk moeilijk om die drive in een prikkelrijke omgeving eruit te krijgen.

[Dennenappel]

Vanmorgen anders gedaan.
Eerst half uurtje op het strand, achter de meeuwen aan en dollen met z’n drieën. Grootste energiepiek eraf en daarna het duin/bos in om te wandelen.
Het loeren was weg, gewoon snuffelen, af en toe inchecken uit zichzelf en wat muizenholletjes uitgraven.
Nieuwe route maar aanhouden voor de ochtend

Dat is toch ook gewoon najagen

Ja, nee, weet ik niet
Ik zie het meer als lolbroekerij, hij is er niet enorm op gefocust en ook gewoon terug te roepen als ik dat zou moeten.
Het gaat meer tussen neus en lippen door als hij en Cash aan het racen zijn.
En hij als hij ze ziet zitten in de verte gaat hij niet speciaal er op af.

[Dennenappel]

Conclusie lijkt dat de meeste honden toch wel gaan als er onverwacht wat wegschiet.

Een Shih Tzu kan trouwens ook prima onder appel
Het vereist een iets andere benadering en soms wat meer toewijding/creativiteit maar Sue luistert inmiddels echt heel goed, onder alle omstandigheden.
Tenzij een haas dus voor onze voeten wegschiet en ik ben te laat
Maar goed, hij geen killer

En ook geen atleet. Het zal wel los loslopen met hoe lang hij achter dat haas aan blijft kachelen.

Haha ja klopt en een flinke bramenstruik ertussen zorgt al dat ie m kwijtraakt en even stopt, op dat moment is ie ook al weer bereikbaar(der)
Maar ik vind 10 minuten uit zicht al een dingetje met zo’n uk

[DeDiana]

Lijkt me best lastig in wildrijk gebied. Lily is een podenco met gelukkig weinig jachtinstinct. We wonen in een gebied met weinig wild, dus dat instinct wordt niet echt aangewakkerd. Maar nu zijn we een weekje in Valencia en er zitten momenteel heel veel konijnen in de sinaasappelboomgaarden. Als ze er één ziet, gaat ze er un een reflex achteraan. Roepen heeft dan echt geen zin meer. Alfil ook trouwens, die is zeker zo fanatiek. Het verschil is dat Lily vervolgens blijft zoeken en loeren naar eventuele andere konijnen, terwijl Alfil eerder tot rust komt. Lijkt me vreselijk moeilijk om die drive in een prikkelrijke omgeving eruit te krijgen.

Ja, dat zelfstandig op zoek gaan vind ik bij Amy ook het lastigste, daardoor blijft ze zo in jachtmodus. Nu ze dat véél minder doet, zijn de wandelingen veel relaxter en kalmeert ze ook sneller als er wel eens een konijn ons pad kruist omdat ze niet al constant in hyperopgewonden en -alerte staat loopt te zoeken.
Arlo reageert ook heftig op wegrennende konijnen, maar is verder tijdens het wandelen totaal niet bezig met jagen, is het ook bijna meteen weer vergeten als het konijn uit zicht is en heeft niet zoals Amy de neiging het dan zelf wel te gaan zoeken. Dat is echt veel makkelijker te beheersen.

[natalie]

Lijkt me best lastig in wildrijk gebied. Lily is een podenco met gelukkig weinig jachtinstinct. We wonen in een gebied met weinig wild, dus dat instinct wordt niet echt aangewakkerd. Maar nu zijn we een weekje in Valencia en er zitten momenteel heel veel konijnen in de sinaasappelboomgaarden. Als ze er één ziet, gaat ze er un een reflex achteraan. Roepen heeft dan echt geen zin meer. Alfil ook trouwens, die is zeker zo fanatiek. Het verschil is dat Lily vervolgens blijft zoeken en loeren naar eventuele andere konijnen, terwijl Alfil eerder tot rust komt. Lijkt me vreselijk moeilijk om die drive in een prikkelrijke omgeving eruit te krijgen.

Ja, dat zelfstandig op zoek gaan vind ik bij Amy ook het lastigste, daardoor blijft ze zo in jachtmodus. Nu ze dat véél minder doet, zijn de wandelingen veel relaxter en kalmeert ze ook sneller als er wel eens een konijn ons pad kruist omdat ze niet al constant in hyperopgewonden en -alerte staat loopt te zoeken.
Arlo reageert ook heftig op wegrennende konijnen, maar is verder tijdens het wandelen totaal niet bezig met jagen, is het ook bijna meteen weer vergeten als het konijn uit zicht is en heeft niet zoals Amy de neiging het dan zelf wel te gaan zoeken. Dat is echt veel makkelijker te beheersen.

Abel is dan net als Arlo. Gelukkig maar. Als ik hier in het bos wandel hoef ik mij namelijk niet af te vragen óf we wild gaan tegenkomen, maar waar en wanneer. Om die reden wil ik ook niet constant met ogen op stokjes om mij heen hoeven kijken. Ik kan met Abel heel ontspannen aan de lange lijn wandelen, want hij is helemaal niet op zoek naar wild. Maar zodra we een ree spotten die er als een haas vandoor gaat, dan wil hij daar wel heel graag achteraan. Tot de ree weer uit zicht is. Dan gaan we weer verder met wat we aan het doen waren. Ik maak er nu steeds trainingsmomentjes van en hij reageert daardoor ook niet meer zo opgewonden als voorheen. Maar als hij niet aan de lijn zou zitten, was ik 'm op die momenten wel echt kwijt geweest. Gelukkig zijn er losloopgebieden in de buurt waar ik hem prima los kan laten zonder continu alert te hoeven zijn.

[natalie]

Blondie bedoelt denk ik topic: https://www.hondenforum.nl/plaza/viewto ... 9&t=317874

Hoe ik het met Amy heb aangepakt, kun je daarin lezen. Bij haar zat het niet zozeer in appel, dat was al uitstekend en haar terugroepen lukte alleen niet als ze al echt in achtervolging was. Omdat zij op álles wat beweegt jaagt, is haar terugroepen als ze iets ziet/ruikt/ontdekt ook geen optie, want dan kon ik haar elke drie seconden terugroepen en dan had ze eigenlijk aangelijnd nog meer vrijheid. Ik heb vooral gewerkt met impuls controle, de look-at-that methode in combinatie met haar leren om op het pad te blijven en niet te veel ruimte te nemen

Mooi om te lezen tot welk resultaat dat (al vrij snel!) geleid heeft. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe je aan de impuls controle gewerkt hebt. Heb je daar thuis en op plekken zonder veel verleidingen aan gewerkt of trainde je dat echt in de situatie, dus in een wildrijke omgeving?

[Dennenappel]

Blondie bedoelt denk ik topic: https://www.hondenforum.nl/plaza/viewto ... 9&t=317874

Hoe ik het met Amy heb aangepakt, kun je daarin lezen. Bij haar zat het niet zozeer in appel, dat was al uitstekend en haar terugroepen lukte alleen niet als ze al echt in achtervolging was. Omdat zij op álles wat beweegt jaagt, is haar terugroepen als ze iets ziet/ruikt/ontdekt ook geen optie, want dan kon ik haar elke drie seconden terugroepen en dan had ze eigenlijk aangelijnd nog meer vrijheid. Ik heb vooral gewerkt met impuls controle, de look-at-that methode in combinatie met haar leren om op het pad te blijven en niet te veel ruimte te nemen - Amy's standaard was om zodra ze een vrij kreeg, de bosjes in te duiken, zij liep werkelijk nooit op het pad en nam van nature ook veel ruimte, waarbij ze mij wel goed in de gaten hield, maar ik kon haar dan dus niet meer goed in de gaten houden.
Het loslopen was eigenlijk niet zozeer het hoofddoel, maar meer het ontspannen kunnen wandelen zonder dat ze constant op scherp stond en aan het zoeken was naar beestjes. Bijkomend voordeel is wel dat nu ze dat niet meer zo hevig doet, ze ook veel vaker los kan. Maar in echt wildrijke gebieden zou ik haar nog steeds aangelijnd houden hoor, dat is echt veel te veel gevraagd. Zeker omdat we met een eventuele succeservaring van er achteraan kunnen gaan of het wild vangen, toch weer wat stappen terug doen en Amy dus wel veel succes heeft gehad en dan ook een echte killer is.

Ik heb het ook gelezen, heel leerzaam allemaal, bedankt voor de link.
Het klinkt ook heel herkenbaar behalve dat Sue natuurlijk een gezelschapshondje is
Maar goed die constante focus vanaf het moment dat de wandeling begint is herkenbaar en dat maakt het minder ontspannen en aan de lijn is het nog veel erger. Nu kan ik me nog wel permitteren om hem los te laten omdat hij niets dood maar ik wil hem niet om de haverklap uit het zicht natuurlijk.

Ik moet ook constant sturen en dat is niet leuk meer maar het werkt wel alleen heb ik er zelf wat meer moeite mee.
Vanmorgen ben ik eerst naar het strand gegaan zodat hij zijn energie er eerst uit kon gooien en dat maakte dat ik niet constant hoefde te sturen en dat hij minder aan het loeren was.
Nogmaals, het is natuurlijk een heel ander soort hondje en hij is geen gevaar voor anderen dus het is voor mij makkelijker op te lossen aan zijn behoeftes te voldoen maar het idee is wel een beetje hetzelfde, denk ik.

[DeDiana]

Blondie bedoelt denk ik topic: https://www.hondenforum.nl/plaza/viewto ... 9&t=317874

Hoe ik het met Amy heb aangepakt, kun je daarin lezen. Bij haar zat het niet zozeer in appel, dat was al uitstekend en haar terugroepen lukte alleen niet als ze al echt in achtervolging was. Omdat zij op álles wat beweegt jaagt, is haar terugroepen als ze iets ziet/ruikt/ontdekt ook geen optie, want dan kon ik haar elke drie seconden terugroepen en dan had ze eigenlijk aangelijnd nog meer vrijheid. Ik heb vooral gewerkt met impuls controle, de look-at-that methode in combinatie met haar leren om op het pad te blijven en niet te veel ruimte te nemen

Mooi om te lezen tot welk resultaat dat (al vrij snel!) geleid heeft. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe je aan de impuls controle gewerkt hebt. Heb je daar thuis en op plekken zonder veel verleidingen aan gewerkt of trainde je dat echt in de situatie, dus in een wildrijke omgeving?

Nee. Die impulscontrole was sowieso in het algemeen wel een issue met Amy, dus ik heb daar naast de gewone dingen in het dagelijks leven (wachten voor de deur uitgaan, wachten voor het eten, etc.) vooral aan gewerkt met algemene trainingsoefeningen met voer en spel (dus wachten op mijn commando om achter een wegvliegend speeltje aan te gaan of achter de flirtpole aan bijvoorbeeld) en ook tijdens de agilitytraining.
Amy stuift het liefst overal meteen als een dwaas in volle vaart in, ze is echt zo'n hondje dat eerst doet en dan pas denkt. Met wild zelf kun je lastig iets in scène zetten om te oefenen, dat komt natuurlijk altijd op onverwachte momenten. Maar ik merkte wel dat haar zelfbeheersing in het algemeen toenam door daar specifiek op te oefenen en dat ze ook uit zichzelf 'toestemming' ging vragen voor dingen door te gaan zitten en te wachten op mijn oké of go!

[natalie]

Duidelijk, dankjewel!

[Jits90]

Damy is ook zo'n ramp met jagen. Die hoort of ziet wat en is weg. En Oost-Indisch doof voor mijn geschreeuw. Het is me twee maal overkomen dat hij ergens achteraan ging (in twee verschillende gebieden), ik wil dat geen derde keer meer. Hij heeft een fijne flexlijn en dat is goed genoeg om z'n ding te kunnen doen. De zeldzame keer dat hij wat los mag, is op een lange zandweg die diep ligt (en hij de weilanden niet kan zien). Maar als ik hem dan roep, kijkt hij altijd extra rond waarom ik roep (STEL je voor dat er iets zit ) Eenmaal dat er in zit, krijg ik het er niet meer uit.
Ook een pluspunt is dat ik hem snel kan binnenhalen als er iemand aan komt

Noa jaagt hooguit op muisjes en mollen, maar die komt direct als ik roep. En Diva is te dom om te jagen