Angst-agressie bij ‘giant’ van >60kg

[blondie]

En misschien voor jezelf bepalen wat haalbaar is en wat niet.
Niet uitvallen is een punt waar je zeker aan kunt werken en die tips hoe daarmee aan de slag te gaan zijn al gegeven.

Maar het is misschien voor jezelf (en voor de hond) ook wat fijner als je er vanuit gaat dat de hond wellicht nooit graag met vreemde honden contact wil maken.
En als er nieuwe honden waar je op voorhand van weet dat je ze vaker zult treffen (honden binnen de familie bijvoorbeeld) dat je die wel met beleid introduceert.

Ik wil je zeggen waarom ik dat ook de moeite waard vind om te melden, en dan schiet ineens bij mij door waarom het in mijn hond zijn geval wat raarder ging verlopen als het om onbekende honden ging.
Mijn hond had pijn, waardoor hij op wat drukke honden zéér negatief uit de hoek ging zetten. Normale kennismakingen van honden die op hem af kwamen zetten leken bijna niet meer mogelijk waardoor ik zelf ook een reactie kreeg dat hij niet meer te vertrouwen was bij andere honden.
Nu viel die van mij niet uit bij het zien, maar kwamen ze een bepaalde onzichtbare cirkel om hem heen inrennen, dan was er van normaal kennis maken bijna geen sprake meer, hij reageerde zeer defensief/agressief.

Dus wellicht zou je jouw hond toch ook eens na kunnen laten kijken of hij wellicht ergens pijn ervaart, of wellicht pijn heeft ervaren tijdens een confrontatie met een lompe hond - waardoor al snel een link gelegd kan worden door de hond zelf dat andere honden hem pijn opleveren.
Is een mogelijkheid hé.

Ik heb het overigens over een Duitse herder, die toch al niet zo bekend staan om gezellig spelen met andere honden. Dus vandaar dat ik ook de opmerking geef om wellicht te berusten in het feit dat jouw hond zich ook prima voelt bij de voor hem bekende roedel en niet zoveel met andere vreemde honden wil.
Ik lees tussen de regels door dat de reden voor intern o.a. is dat hij wat meer met andere honden in contact komt om te zien dat ze niet eng zijn.

Met mijn vorige herder bleek dat dus niet het "probleem" want als op een rustige manier met honden waar we vaker mee zouden optrekken kennis werd gemaakt, was er niets aan de hand. Bleef hij nog steeds wel zijn grenzen aangeven, maar dan wel op een meer rustige hondse manier, dan direct defensief een hond op zijn rug leggen bij wijze van spreken.
Naast hem had ik een teefje dat van oorsprong eigenlijk wel alle honden leuk vond (al hadden andere honden juist weer wat bedenkingen bij haar met het lompe gedrag en ze was ook best groot) Maar omdat de reu weinig meer kon velen van andere honden, ging zij ook alerter reageren.
Dus de combinatie van gedragingen kan elkaar zeker wel versterken.

In mijn geval ben ik wel assertiever geworden ook naar andere honden eigenaren. Ook ik liep op rustige plekken, en als ze los waren keek ik continue in de rondte en riep ze bij me om aan te lijnen als ik een hond aan zag komen rennen. Maar ik vroeg eigenaren ook op afstand om hun loslopende hond niet naar die van mij te laten komen. Lukte niet altijd, maar dan had ik het in ieder geval gevraagd.

Verder zoals hier ook gezegd wel belangrijk om tijdig contact met je eigen hond te maken, zodat je de aandacht hebt én eventueel weg kunt lopen van een situatie.
Maar dat is een kwestie van oefenen, en juist op momenten dat er weinig prikkels zijn. Dat bouw je langzaam aan verder uit.
Ik deed dat hier uiteraard met loslopen, en af en toe aanlijnen, beetje doorspelen en dan weer los te laten.
Ook om te voorkomen dat ze al gingen kijken waarom ze geroepen werden, of waarom ik ineens de lijn wat korter nam.
Want zo slim zijn ze ook. Op een bepaald moment weten ze gewoon dat je roept omdat er wat staat te gebeuren

[dagmar88]

Maya krijgt van mij toch echt wel regelmatig een ferme NEE te horen. Met name buiten want binnen luisterd ze al belachelijk goed. Buiten trainen we op normaal passeren van vogels, mensen, honden enz. Alles eigenlijk want ze vind alles buiten helemaal prachtig en dan wilde ze nog wel eens flink gaan trekken.
Ik denk dat het voor Moos wel goed zal zijn om een keer een ferme NEE! BEN JE BEDONDERD! te krijgen.

Je straft voor het overtreden van regels. Straffen doe je pas wanneer die duidelijk zijn.
Hij is al in de war, zonder context gaan staan schreeuwen zorgt alleen maar voor meer verwarring.
Het begint hier met ongewenst gedrag niet meer negeren en aanreiken wat je wel wilt hebben. Zoals je bij een jonge pup zou doen, of had moeten doen.

Ik heb sowieso geen zin regelmatig te staan schreeuwen. Ze horen prima. Al fluister of sis ik nee, het is nog steeds nee.
In het geval dat ik een stemverheffing nodig vindt zijn ze ontdaan, omdat het ver buiten het normale valt.

[blondie]

Je schreef in het begin dit "Oorsprong hiervan is waarschijnlijk 1 van onze andere honden die naar alles blaft, wat waarschijnlijk de leo getriggerd heeft in zijn angst."
Doe je eigenlijk iets met het gedrag van die andere hond, of niet?

Je zegt dat de Leo angst daardoor heeft opgelopen, maar is het niet eerder dat de Leo het gedrag heeft gekopieerd van de andere hond?
En dat het misschien helemaal niets met angst te maken heeft maar met ingesleten gedrag.

[blondie]

Op het moment dat je van ingehuurde gedragsdeskundigen te horen krijgt dat je geen negatieve bekrachtiging moet inzetten, dan is een NEE een negatieve invloed.
De grens tussen nee, en dus negatief en positief belonen voor het goede en negeren van het negatieve is wat door verschillende gedragsdeskundigen wordt benadrukt.
Ik snap best dat je als eigenaar dan volgt wat er wordt aangedragen als je deskundigen daarover raadpleegt en die je dat advies geven.

Of dat écht de juiste manier is, daar moet je zelf achter komen. En ik denk dat TS om die reden dit topic hier is gestart, om feedback te krijgen van andere honden eigenaren.

Zelf ben ik wel in de overtuiging dat "Nee" bij opvoeden hoort. Maar ben het ook eens met dagmar88 en anderen hier, dat je dan toch ook juist moet benadrukken wat je dan wel positief vind en wat je wel graag verwacht van de hond.

Dingen in blokjes aanleren is alvast een begin, kleine stapjes.
Aangeleerde dingen die dan fout gaan kun je met "nee" benoemen als ze niet doen wat is aangeleerd.
Doen ze wel wat je vraagt, dan is belonen weer motiverend.

Als ik het kort zie.. hond ziet andere hond eerder dan baas en reageert eerder dan dat baasje reageert, en komt dan in rode zone zoals TS zelf aangeeft.
Indien je als baas wat sterker nog de omgeving spot, of op een kleine verandering van houding van de hond kan reageren (Neus in de lucht, plots wat verstarren, oren ineens gespitst, stilstaan en wellicht staarthouding wat hoger of strakker) dan kun je op die momenten al zelf een reactie geven om het te gaan ombuigen.
Middels een commando zit, of kijk, met een voertje of een willekeurig speeltje waar ze wel in geïnteresseerd zijn.

Die momenten of opdracht dingen kun je oefenen op rustige plekken als de noodzaak nog niet daar is dat van direct ingrijpen sprake is. Als je dat voldoende herhaalt, kun je dat ook in zetten op momenten dat er wél een dusdanige prikkel is waar voorheen de hond niet meer te bereiken is.
En je kunt met "Nee" reageren, omdat je op andere momenten dit wél goed hebt aangeleerd.
Dus je straft dan niet voor het gedrag richting andere hond, je benoemd het gedrag omdat hij niet het aangeleerde opvolgt.

Zo heb ik dat gedaan met een hond die achter dingen aan wilde gaan. Ik kon haar niet direct straffen omdat haar simpelweg niet was bijgebracht dat het niet mocht.
Op het moment dat ik het "hier" of "blijf" aan ging leren, kon ik na een aantal weken wel wat meer druk erop leggen, omdat ze immers wel had aangeleerd bepaalde commando's op te volgen, en dát negeren was niet volgens de nieuwe aangeleerde regels, en dus wist zij ook waarom ik daar negatief op reageerde.

Wat maakte dat ik er heel erg alert op moest zijn dat als ze het uit zichzelf positief deed, ik dat óók beloonde.

[Fotogravinnetje]

Wat ik altijd zeg en waar ik dus zelf ook alert op ben dat ik dat toepas, is dat voor elke NEE er minstens 10 JA's moeten volgen. Dus spaarzaam met NEE, overvloedig met JA. Maar die NEE is wel belangrijk om duidelijkheid te bieden. En ook na elke NEE, moet er duidelijk gemaakt worden (desnoods met hulp) wat wél de bedoeling is. Dat vraagt soms om razendsnel schakelen tussen die nee en helemaal blij zijn voor de ja. Erg leuk als je al chagrijnig bent, dus kortaf was en dus een nee gebruikt hebt. Moet je direct omschakelen om de ja's te geven. Het heeft mij al diverse malen van een slecht humeur afgeholpen (Met vervolgens hondjes die de HIER weer perfect uitvoerden voor enkele maanden)

[Cuddie_]

Ik heb alles gelezen, bedankt voor jullie berichten!
Gezien ik op de telefoon ben nu ga ik even niet op ieder berichtje individueel reageren.
Wel ben ik blij met alle reacties!

Vandaag hebben we iets meer dan 5 km gewandeld en we zijn lekker gaan zwemmen. Dag 4 met 0 honden!

[BieneMaya]

Maya krijgt van mij toch echt wel regelmatig een ferme NEE te horen. Met name buiten want binnen luisterd ze al belachelijk goed. Buiten trainen we op normaal passeren van vogels, mensen, honden enz. Alles eigenlijk want ze vind alles buiten helemaal prachtig en dan wilde ze nog wel eens flink gaan trekken.
Ik denk dat het voor Moos wel goed zal zijn om een keer een ferme NEE! BEN JE BEDONDERD! te krijgen.

Je straft voor het overtreden van regels. Straffen doe je pas wanneer die duidelijk zijn.
Hij is al in de war, zonder context gaan staan schreeuwen zorgt alleen maar voor meer verwarring.
Het begint hier met ongewenst gedrag niet meer negeren en aanreiken wat je wel wilt hebben. Zoals je bij een jonge pup zou doen, of had moeten doen.

Ik heb sowieso geen zin regelmatig te staan schreeuwen. Ze horen prima. Al fluister of sis ik nee, het is nog steeds nee.
In het geval dat ik een stemverheffing nodig vindt zijn ze ontdaan, omdat het ver buiten het normale valt.

Ik kan die ferme nee ben je bedonderd ook gewoon fluisterend zeggen. Ferm betekend voor mij niet automatisch schreeuwen (had mss geen caps moeten gebruiken). En als Maya dan naar me kijkt dan juich ik jaaa goed zo! en loop al applaudiserend een paar passen naar achter zodat ze me volgt. Oh en ook dat juichen kan fluisterend
Zoals je zelf al zegt, honden zijn niet doof

[billy]

Ik doe dat ook hoor, niet alles mag klaar en daar hoeft geen tien keer ja tegenover te staan, ze weten wat ik bedoel.
En ik ging ook niet alles vermijden, mijn Truus die gilde bij alles en Dirk die ging als een bromtol bij alles wat we tegenkwamen, ik ben na maanden omlopen het gaan opzoeken en laten zien dat er niets aan de hand was, en dat ging al snel veel beter als het uit de weg gaan.
En ze hoeven ook niet bij andere honden passeren op mij te letten als ze stil zijn en niet aan de lijn trekken is het dikke prima.

[Tineke]

Een nee is onvermijdelijk bij opvoeden en vind ik eigenlijk ook helemaal niet zielig.
Een hond met ongewenst gedrag waardoor er vaak een vicieuze cirkel ontstaat is zielige imo.

Wij hebben buiten een klein hondje twee grote honden die samen zo'n 100 kilo wegen.
Juist door hun van jongs af aan te begrenzen in sommige situaties is hun vrijheid nu groter.
Zij vinden katten erg spannend en willen die eigenlijk graag achterna.
Maar ik wens niet uit elkaar getrokken te worden dus dat mag dus gewoon echt niet, als in niet nooit niet.
Niks zieligs aan , gewoon duidelijk en simpel.

Jij vind het idee van Esther zielig maar ook daar denk ik anders over.
Ik denk dat het helemaal niet zo verkeerd zou zijn als andere hem eens zouden observeren, zeker als dat mensen zijn met kennis en dat zit bij Esther wel snor .

Toen mijn huidige partner en ik samen kwamen hadden wij gezamenlijk vijf honden, waarvan twee elkaar niet lagen en die op een bepaald ogenblik ook steeds samen aan de knok gingen.
Dat kwam mede doordat wij met een roze bril naar ze keken en er eigenlijk van overtuigd waren dat het aan de andere partij lag.
Wij hebben ze toen samen uit logeren gedaan bij een vriendin met een eigen roedel en veel kennis ook van honden.
Die had die roze bril ook niet op en zag ze gewoon voor de ettertjes welke ze waren.
Haar begrenzing en het feit dat ze in een ander roedel waren waarbij ze liever voor samenwerking kozen dan knokken heeft echt veel goeds gedaan.
Ze bleken het dus gewoon wel te kunnen en wij bij hun terugkomst ook.
We zijn duidelijker geweest in onze begrenzing en ze hebben tot hun dood vreedzaam samen geleefd.

[Alfilillo]

Ik ben ook niet tegen een nee, het ligt alleen aan het moment waarop of het zin heeft.
In een situatie die ts beschrijft, waarin een hond in één seconde van naar 100 schiet wat betreft stressniveau, heeft het niet zoveel zin. Of de nee komt niet door, of het corrigeren doet de spanning nog meer stijgen.
Ik heb het met Alfil ook ervaren. Toen keek ik nog veel naar César Millán. En echt, de stress werd elke keer groter. Ik heb mijn hele benadering gewijzigd en pas toen hij behoorlijk goed langs desbetreffende hond kon lopen met aandacht op mij, en hij dus al vaak een relatieve ontspanning had ervaren in die situatie, kon ik hem ook met een 'nee' beletten in de stress te schieten. Maar toen was dat proces dus al milder en trager en kon ik om die reden tot hem doordringen. Bovendien wist hij inmiddels welk gedrag wél gewenst was.

[Tineke]

Ik ben ook niet tegen een nee, het ligt alleen aan het moment waarop of het zin heeft.
In een situatie die ts beschrijft, waarin een hond in één seconde van naar 100 schiet wat betreft stressniveau, heeft het niet zoveel zin. Of de nee komt niet door, of het corrigeren doet de spanning nog meer stijgen.
Ik heb het met Alfil ook ervaren. Toen keek ik nog veel naar César Millán. En echt, de stress werd elke keer groter. Ik heb mijn hele benadering gewijzigd en pas toen hij behoorlijk goed langs desbetreffende hond kon lopen met aandacht op mij, en hij dus al vaak een relatieve ontspanning had ervaren in die situatie, kon ik hem ook met een 'nee' beletten in de stress te schieten. Maar toen was dat proces dus al milder en trager en kon ik om die reden tot hem doordringen. Bovendien wist hij inmiddels welk gedrag wél gewenst was.

Ja als standje 100 al bereikt is dan heeft nee inderdaad geen zin meer , wel in de aanloop daar naar toe.

[ceciel]

Styx was in aanleg ook geen held om het zo maar te noemen. Dat had bij een andere eigenaar ook makkelijk een angsthapper kunnen worden.
Toch heb ik met hem fysiek nooit problemen gehad, op dat vlak wil je de 'strijd' ook helemaal niet winnen.
Ik heb het gezocht in zijn veilige haven zijn én inderdaad duidelijk uitleggen hoe wij met elkaar omgaan, daar hoorde ook een duidelijke uitleg bij naar bepaalde omgevingsfactoren . Daar is nooit een onvertogen woord bij komen kijken, wel wat geduld en investeren in de band die je met je hond hebt.

Moet ik er wel bij vertellen dat de enige hond die Styx met 4 maanden opjoeg en in zijn rug beet zo een leuke vriendelijke leonberger was.
Dat was eens maar nooit weer ondanks zijn eigenaresse die maar bleef roepen dat ik Styx maar gewoon los moest laten omdat haar hond niets deed (en dat ze hem niet kon houden).
Je kan misschien begrijpen dat Styx geen fan meer was van die hond. Dat begreep ik ook wel máár dat was geen reden om Styx daar zoveel van te laten vinden dat ik met het grind tussen mijn tanden over straat ging.

[*Esther]

Een nee is onvermijdelijk bij opvoeden en vind ik eigenlijk ook helemaal niet zielig.
Een hond met ongewenst gedrag waardoor er vaak een vicieuze cirkel ontstaat is zielige imo.

Wij hebben buiten een klein hondje twee grote honden die samen zo'n 100 kilo wegen.
Juist door hun van jongs af aan te begrenzen in sommige situaties is hun vrijheid nu groter.
Zij vinden katten erg spannend en willen die eigenlijk graag achterna.
Maar ik wens niet uit elkaar getrokken te worden dus dat mag dus gewoon echt niet, als in niet nooit niet.
Niks zieligs aan , gewoon duidelijk en simpel.

Jij vind het idee van Esther zielig maar ook daar denk ik anders over.
Ik denk dat het helemaal niet zo verkeerd zou zijn als andere hem eens zouden observeren, zeker als dat mensen zijn met kennis en dat zit bij Esther wel snor .

Toen mijn huidige partner en ik samen kwamen hadden wij gezamenlijk vijf honden, waarvan twee elkaar niet lagen en die op een bepaald ogenblik ook steeds samen aan de knok gingen.
Dat kwam mede doordat wij met een roze bril naar ze keken en er eigenlijk van overtuigd waren dat het aan de andere partij lag.
Wij hebben ze toen samen uit logeren gedaan bij een vriendin met een eigen roedel en veel kennis ook van honden.
Die had die roze bril ook niet op en zag ze gewoon voor de ettertjes welke ze waren.
Haar begrenzing en het feit dat ze in een ander roedel waren waarbij ze liever voor samenwerking kozen dan knokken heeft echt veel goeds gedaan.
Ze bleken het dus gewoon wel te kunnen en wij bij hun terugkomst ook.
We zijn duidelijker geweest in onze begrenzing en ze hebben tot hun dood vreedzaam samen geleefd.

Da's aardig Tineke
Ja, met medelijden is nog geen enkele hond beter geworden.
En inderdaad, op het moment dat ze je zeer gaan doen of half uit elkaar trekken zul je toch duidelijk moeten kaderen. Dat dit gedrag echt niet door de beugel kan. Honden houden van duidelijkheid.
Ik zou dolgraag een filmpje zien van hem in actie. Ik wed dat hij zijn staart hoog heeft.
Met bekkeninstabiliteit en halverwege de zwangerschap zo'n hond trainen en uitlaten vind ik op zijn zachts gezegd niet verantwoord. Daar moet je ook je verantwoordelijkheid in nemen. Daar zou de trainster mijn inziens ook iets over moeten zeggen. Je eigen veiligheid is belangrijk.

[Jules01]

Een angstige Leonberger van 0 naar 100 in een seconde? Nee, dat gaat er bij mij echt niet in. Genetisch gezien heerst een Leonberger met kalmte. Dat is zijn aard. Eerder en duidelijker ingrijpen.

De Leonberger van vroeger, een jaar of 10 geleden. De huidige zijn lang zo stoïcijns niet meer. Maar angstige hittepetitten...

[Sandra&co]

Een angstige Leonberger van 0 naar 100 in een seconde? Nee, dat gaat er bij mij echt niet in. Genetisch gezien heerst een Leonberger met kalmte. Dat is zijn aard. Eerder en duidelijker ingrijpen.

De Leonberger van vroeger, een jaar of 10 geleden. De huidige zijn lang zo stoïcijns niet meer. Maar angstige hittepetitten...

Je weet het maar niet. Rashonden worden vooral gefokt op mooi-zijn, niet op karakter. Voor hetzelfde geld zit er in bepaalde lijnen angst/agressie. Je moet maar net de mazzel hebben, met je hond van 50kg.

[laeken]

Ik geloof ook niet zo in kalme zelfverzekerde leonbergers. Geen idee wat ze er precies mee gedaan hebben maar ze zijn bang geworden. Ikzelf denk dat eigenlijk elk ras verneukt wordt dus vandaar dat ik die keuze echt niet meer snel zal maken.

[Sandra&co]

Ik geloof ook niet zo in kalme zelfverzekerde leonbergers. Geen idee wat ze er precies mee gedaan hebben maar ze zijn bang geworden. Ikzelf denk dat eigenlijk elk ras verneukt wordt dus vandaar dat ik die keuze echt niet meer snel zal maken.

Nou, Kayleigh van Pinguin20 (komt die hier nog wel eens?) is echt een vréselijk lieve lobbes. Die maakte je de pis niet lauw. Ze bestaan best wel.

[*Esther]

Ik geloof ook niet zo in kalme zelfverzekerde leonbergers. Geen idee wat ze er precies mee gedaan hebben maar ze zijn bang geworden. Ikzelf denk dat eigenlijk elk ras verneukt wordt dus vandaar dat ik die keuze echt niet meer snel zal maken.

Nou, Kayleigh van Pinguin20 (komt die hier nog wel eens?) is echt een vréselijk lieve lobbes. Die maakte je de pis niet lauw. Ze bestaan best wel.

Wij hebben er ook 1 op het pension, in de dagopvang. Superlief en heet ook nog eens Lieve. Met eer. Maar zij is ook alweer 8. Zielig trouwens zeg, zo'n hond in een kennel.

[Sandra&co]

Wij hebben er ook 1 op het pension, in de dagopvang. Superlief en heet ook nog eens Lieve. Met eer. Maar zij is ook alweer 8. Zielig trouwens zeg, zo'n hond in een kennel.

Ja, en dat ze er dan maar af en toe uit mogen. Pien heeft me ook regelmatig verteld hoe vréselijk ze het had gevonden bij jullie.

[laeken]

Er loopt nu een jonge reu van rond het jaar hier op de hei en die is echt lief. De baas heeft ook een veel oudere en dat is een linke broeder. Daarvoor had ze twee leoteven en hetzelfde verhaal. Eentje braaf en de ander ronduit onbetrouwbaar.
En er fietste weleens iemand met Leon de leonberger door het bos, die heb ik eigenlijk al heel lang niet gezien. Maar goed die hond was al zes dus die zal wel dood zijn. Die was op zich goed te hebben maar daar hoefde een andere hond ook niet wat mee te verhapstukken want dan hing ie er klemvast in....

Dat vind ik nogal een slechte score inderdaad. Ga 10 Newfoundlanders testen en waarschijnlijk zijn die wel allemaal ok. Dit lijkt een beetje fifty fifty zo.

[*Esther]

Wij hebben er ook 1 op het pension, in de dagopvang. Superlief en heet ook nog eens Lieve. Met eer. Maar zij is ook alweer 8. Zielig trouwens zeg, zo'n hond in een kennel.

Ja, en dat ze er dan maar af en toe uit mogen. Pien heeft me ook regelmatig verteld hoe vréselijk ze het had gevonden bij jullie.

Nou, dat ze dan weer mee moest, in onze auto bij haar baas vandaan. Te erg.

[Zamunda]

Ik ga eerst voor het compleet vermijden als het lukt. Leuke plekken opzoeken zonder honden en even een tijdje lekker genieten van het wandelen en vooral ontspannen. Tevens gestart met de ActiveLife.
Daarna begin ik weer met rustig opbouwen van het samen trainen mét honden... dan zal ik de nee-aanpak gaan testen. Ben benieuwd.

Waarom straks 'testen'? Waarom niet nu meteen mee aan de slag? Niet met vreemde honden meteen, maar in/bij huis en op de wandelingen zonder andere honden? Steeds moeilijker maken, zoek de uitdaging erin.

[ranetje]

Ik ga eerst voor het compleet vermijden als het lukt. Leuke plekken opzoeken zonder honden en even een tijdje lekker genieten van het wandelen en vooral ontspannen. Tevens gestart met de ActiveLife.
Daarna begin ik weer met rustig opbouwen van het samen trainen mét honden... dan zal ik de nee-aanpak gaan testen. Ben benieuwd.

Waarom straks 'testen'? Waarom niet nu meteen mee aan de slag? Niet met vreemde honden meteen, maar in/bij huis en op de wandelingen zonder andere honden? Steeds moeilijker maken, zoek de uitdaging erin.

@Cuddie, misschien bedoel je het anders, maar je kunt de "nee" niet testen als je hem niet hebt geleerd wat nee betekent.
En als de hond snel uit zijn slof schiet zal aandacht bij jou houden ook eerst getraind moeten worden.
In huis.
Daarna in de tuin,
daarna op stille plekken waar je voorlopig met hem loopt
en pas daarna met andere honden op afstand.
Houd de volgorde goed aan.
Steeds iets meer prikkels nadat hij zijn "nee" en de aandacht heeft geleerd.

Vergeet dat het in twee maanden moet.
Te snel verder gaan brengt je alleen maar achterop.

[Cuddie_]

Je schreef in het begin dit "Oorsprong hiervan is waarschijnlijk 1 van onze andere honden die naar alles blaft, wat waarschijnlijk de leo getriggerd heeft in zijn angst."
Doe je eigenlijk iets met het gedrag van die andere hond, of niet?

Je zegt dat de Leo angst daardoor heeft opgelopen, maar is het niet eerder dat de Leo het gedrag heeft gekopieerd van de andere hond?
En dat het misschien helemaal niets met angst te maken heeft maar met ingesleten gedrag.

Die andere hond is niet leerbaar, dit is een hond met een aangeboren afwijking.

Het gedrag van de andere hond is blaffen en enthousiast naar de honden toe rennen. Dit gedrag heeft hij niet overgenomen.
Ik denk, persoonlijk, dat hij tijdens zijn angst-fase als pup gewoon getriggerd is geworden door het blaffen van de andere hond, terwijl hij al een angst aan het creëren was voor honden. Maar goed dat zullen we nooit weten, misschien is het iets heel anders.

[laeken]

Je schreef in het begin dit "Oorsprong hiervan is waarschijnlijk 1 van onze andere honden die naar alles blaft, wat waarschijnlijk de leo getriggerd heeft in zijn angst."
Doe je eigenlijk iets met het gedrag van die andere hond, of niet?

Je zegt dat de Leo angst daardoor heeft opgelopen, maar is het niet eerder dat de Leo het gedrag heeft gekopieerd van de andere hond?
En dat het misschien helemaal niets met angst te maken heeft maar met ingesleten gedrag.

Die andere hond is niet leerbaar, dit is een hond met een aangeboren afwijking.

Het gedrag van de andere hond is blaffen en enthousiast naar de honden toe rennen. Dit gedrag heeft hij niet overgenomen.
Ik denk, persoonlijk, dat hij tijdens zijn angst-fase als pup gewoon getriggerd is geworden door het blaffen van de andere hond, terwijl hij al een angst aan het creëren was voor honden. Maar goed dat zullen we nooit weten, misschien is het iets heel anders.

Heel eerlijk gezegd denk ik dat je leonberger ook een aangeboren aanleg voor angsten heeft als ik dit zo lees. Honden nemen vast heel veel van elkaar over maar dit gaat echt veel te ver. Zeker omdat je schreef dat de leonberger altijd honden vermeden heeft. Is hij wel soclaal met andere mensen?

[Cuddie_]

Ik ga eerst voor het compleet vermijden als het lukt. Leuke plekken opzoeken zonder honden en even een tijdje lekker genieten van het wandelen en vooral ontspannen. Tevens gestart met de ActiveLife.
Daarna begin ik weer met rustig opbouwen van het samen trainen mét honden... dan zal ik de nee-aanpak gaan testen. Ben benieuwd.

Waarom straks 'testen'? Waarom niet nu meteen mee aan de slag? Niet met vreemde honden meteen, maar in/bij huis en op de wandelingen zonder andere honden? Steeds moeilijker maken, zoek de uitdaging erin.

@Cuddie, misschien bedoel je het anders, maar je kunt de "nee" niet testen als je hem niet hebt geleerd wat nee betekent.
En als de hond snel uit zijn slof schiet zal aandacht bij jou houden ook eerst getraind moeten worden.
In huis.
Daarna in de tuin,
daarna op stille plekken waar je voorlopig met hem loopt
en pas daarna met andere honden op afstand.
Houd de volgorde goed aan.
Steeds iets meer prikkels nadat hij zijn "nee" en de aandacht heeft geleerd.

Vergeet dat het in twee maanden moet.
Te snel verder gaan brengt je alleen maar achterop.

Als antwoord op jou (en de anderen die soortgelijk gereageerd hebben)...
Ik had het al eerder aangegeven, echter misschien over het hoofd gezien, niet iedereen leest natuurlijk alles, begrijpelijk.

Nee zit er perfect in. In huis, in de tuin, buiten op straat (MITS geen honden in zicht).
Aandacht voor mij, precies hetzelfde.
Hij is keurig opgevoed, luistert super, geeft mij direct aandacht als ik hier om vraag. Dit is allemaal het probleem niet.

Het probleem ligt hem bij het moment waarop hij té gespannen is door het zien van een andere hond, dan raak ik hem kwijt. Dan is hij niet aanspreekbaar, luistert echt niet meer naar wat ik zeg en heeft ook geen aandacht meer voor me. Daar probeer ik een manier voor te vinden... om dat te doorbreken.


Ik heb hem 5 dagen hond-vrij gegeven. We zijn alleen maar gaan wandelen waar geen honden zijn, om even terug in rust te komen. Daarnaast is de ActiveLife opgebouwd naar de dosis voor een hond van 60 kg. Hopelijk dat dat nog wat ondersteuning biedt.
Ik heb hem gisteren 2 maal wat korter uitgelaten i.p.v. 1 keer lang, gewoon hier in de buurt, dus weer met (eventueel) tegenkomen van honden.
De eerste wandeling had ik geluk, 2 hondjes aan de overkant die rustig stonden te wachten tot hun baasje de poep had opgeruimd, hier zijn we gewoon strak aan voorbij gelopen. Hij heeft gekeken, duidelijk wat gespannen, maar is ondanks dat gewoon met mij meegelopen. Vervolgens een hond tegengekomen die aan de overkant zat, baasje was aan het kletsen met iemand. Die was ook niet zo eng daardoor, ook hier keurig gepasseerd.
De tweede wandeling kwamen we een hond tegen die wél liep, aan de overkant, maar in onze richting. Dit vindt hij dan direct een stuk confronterender en toen sprong hij ook, blaffend. Ik heb hem direct aan zijn halti naar onder getrokken, met 2 handen vastgepakt onder aan zijn halti en een duidelijke 'BEN JE KLAAR?' en heb hem aan zijn halti naar voren 'geduwd' met een duidelijke 'Lopen!'. Het leek wat te doen, want hij liep door.

Woensdag gaat hij mee naar de hondenschool, eigenaren zijn zelf leonberger fanaten dus die zijn goed bekend met het ras etc. Daar mag hij een uur meedraaien, kijken hoe dat gaat. De fokker gaat met hem lopen, ik ga kijken (i.v.m. mijn fysieke gesteldheid). Zeer benieuwd hoe dit gaat verlopen.
Ook gaat hij waarschijnlijk binnenkort voor 1 a 2 dagen even naar de fokker om daar tussen de leonbergers te lopen. Hiermee gaat het tot nu toe altijd goed, hij is onderdanig en blijft direct uit de buurt als hij een snauw krijgt omdat hij te dichtbij komt. Hij valt niet uit. Misschien goed om daar wat wandelingen mee te doen. Met andere honden en in andere omgeving.

[Cuddie_]

Je schreef in het begin dit "Oorsprong hiervan is waarschijnlijk 1 van onze andere honden die naar alles blaft, wat waarschijnlijk de leo getriggerd heeft in zijn angst."
Doe je eigenlijk iets met het gedrag van die andere hond, of niet?

Je zegt dat de Leo angst daardoor heeft opgelopen, maar is het niet eerder dat de Leo het gedrag heeft gekopieerd van de andere hond?
En dat het misschien helemaal niets met angst te maken heeft maar met ingesleten gedrag.

Die andere hond is niet leerbaar, dit is een hond met een aangeboren afwijking.

Het gedrag van de andere hond is blaffen en enthousiast naar de honden toe rennen. Dit gedrag heeft hij niet overgenomen.
Ik denk, persoonlijk, dat hij tijdens zijn angst-fase als pup gewoon getriggerd is geworden door het blaffen van de andere hond, terwijl hij al een angst aan het creëren was voor honden. Maar goed dat zullen we nooit weten, misschien is het iets heel anders.

Heel eerlijk gezegd denk ik dat je leonberger ook een aangeboren aanleg voor angsten heeft als ik dit zo lees. Honden nemen vast heel veel van elkaar over maar dit gaat echt veel te ver. Zeker omdat je schreef dat de leonberger altijd honden vermeden heeft. Is hij wel soclaal met andere mensen?

Daar zou je zeker gelijk in kunnen hebben. Denk ook dat het niet hond-geïnteresseerde er vanaf geboorte sowieso in gezeten heeft. Of dit gewoon gebrek aan interesse is geweest of direct soort van angst, weet ik niet.
Vreemde mensen is hij (zoals denk ik de meeste leo's) wat kritisch op, als hij echter even de kans krijgt om te snuffelen en even te checken of alles 'oke' is... is hij heel lief en open. Mensen die hij af en toe ziet (hoeft niet eens vaak), maar gewoon 'iets bekend' zijn, worden altijd heel vriendelijk (en soms een tikkeltje te enthousiast) begroet.

[Habibi]

Je schreef in het begin dit "Oorsprong hiervan is waarschijnlijk 1 van onze andere honden die naar alles blaft, wat waarschijnlijk de leo getriggerd heeft in zijn angst."
Doe je eigenlijk iets met het gedrag van die andere hond, of niet?

Je zegt dat de Leo angst daardoor heeft opgelopen, maar is het niet eerder dat de Leo het gedrag heeft gekopieerd van de andere hond?
En dat het misschien helemaal niets met angst te maken heeft maar met ingesleten gedrag.

Die andere hond is niet leerbaar, dit is een hond met een aangeboren afwijking.

Het gedrag van de andere hond is blaffen en enthousiast naar de honden toe rennen. Dit gedrag heeft hij niet overgenomen.
Ik denk, persoonlijk, dat hij tijdens zijn angst-fase als pup gewoon getriggerd is geworden door het blaffen van de andere hond, terwijl hij al een angst aan het creëren was voor honden. Maar goed dat zullen we nooit weten, misschien is het iets heel anders.

Dit haal ik er even uit.
Ik vind het zonder context een wat aparte zin. Vrijwel ieder dier kan namelijk IETS leren. De een makkelijker dan de ander, dat wel.


Ik denk echt dat je wat meer mag verwachten van je honden. Eisen zelfs, op een vriendelijke manier.
Altijd wegkomen met kutgedrag "omdat je bang bent" of "omdat je nu eenmaal zo bent" zit er wat mij betreft gewoon niet in. Dat zal niet makkelijk zijn. Zal het hele leven misschien aandacht behoeven. Maar ' de mantel der liefde' is niet altijd de liefste oplossing...

[ranetje]

Als antwoord op jou (en de anderen die soortgelijk gereageerd hebben)...
Ik had het al eerder aangegeven, echter misschien over het hoofd gezien, niet iedereen leest natuurlijk alles, begrijpelijk.

Nee zit er perfect in. In huis, in de tuin, buiten op straat (MITS geen honden in zicht).
Aandacht voor mij, precies hetzelfde.
Hij is keurig opgevoed, luistert super, geeft mij direct aandacht als ik hier om vraag. Dit is allemaal het probleem niet.

Het probleem ligt hem bij het moment waarop hij té gespannen is door het zien van een andere hond, dan raak ik hem kwijt. Dan is hij niet aanspreekbaar, luistert echt niet meer naar wat ik zeg en heeft ook geen aandacht meer voor me. Daar probeer ik een manier voor te vinden... om dat te doorbreken.

Kan je dat misschien meer doseren met die andere honden?

Er zit een leemte tussen goed gehoorzaam zonder andere honden en niet meer luisteren met andere honden

Ik heb hem 5 dagen hond-vrij gegeven. We zijn alleen maar gaan wandelen waar geen honden zijn, om even terug in rust te komen. Daarnaast is de ActiveLife opgebouwd naar de dosis voor een hond van 60 kg. Hopelijk dat dat nog wat ondersteuning biedt.
Ik heb hem gisteren 2 maal wat korter uitgelaten i.p.v. 1 keer lang, gewoon hier in de buurt, dus weer met (eventueel) tegenkomen van honden.
De eerste wandeling had ik geluk, 2 hondjes aan de overkant die rustig stonden te wachten tot hun baasje de poep had opgeruimd, hier zijn we gewoon strak aan voorbij gelopen. Hij heeft gekeken, duidelijk wat gespannen, maar is ondanks dat gewoon met mij meegelopen. Vervolgens een hond tegengekomen die aan de overkant zat, baasje was aan het kletsen met iemand. Die was ook niet zo eng daardoor, ook hier keurig gepasseerd.
De tweede wandeling kwamen we een hond tegen die wél liep, aan de overkant, maar in onze richting. Dit vindt hij dan direct een stuk confronterender en toen sprong hij ook, blaffend. Ik heb hem direct aan zijn halti naar onder getrokken, met 2 handen vastgepakt onder aan zijn halti en een duidelijke 'BEN JE KLAAR?' en heb hem aan zijn halti naar voren 'geduwd' met een duidelijke 'Lopen!'. Het leek wat te doen, want hij liep door.

Woensdag gaat hij mee naar de hondenschool, eigenaren zijn zelf leonberger fanaten dus die zijn goed bekend met het ras etc. Daar mag hij een uur meedraaien, kijken hoe dat gaat. De fokker gaat met hem lopen, ik ga kijken (i.v.m. mijn fysieke gesteldheid). Zeer benieuwd hoe dit gaat verlopen.
Ook gaat hij waarschijnlijk binnenkort voor 1 a 2 dagen even naar de fokker om daar tussen de leonbergers te lopen. Hiermee gaat het tot nu toe altijd goed, hij is onderdanig en blijft direct uit de buurt als hij een snauw krijgt omdat hij te dichtbij komt. Hij valt niet uit. Misschien goed om daar wat wandelingen mee te doen. Met andere honden en in andere omgeving.

Als het een keer zo goed gaat na die hondvrije periode is het wel de goden verzoeken als je dan na een goed verlopen wandeling op dezelfde dag nòg een confrontatie opzoekt.
De spanning van de eerste wandeling werkt waarschijnlijk door.

Wat me ook opvalt is dat je wel laat kijken terwijl je doorloopt.
Kan je die haltie echt niet gebruiken door te zorgen dat hij bij het doorlopen niet naar die honden kan kijken, maar naar jou moet kijken?

Ik ben heel benieuwd hoe het verloop zal zijn op de hondenschool en met de fokker

[Cuddie_]

Je schreef in het begin dit "Oorsprong hiervan is waarschijnlijk 1 van onze andere honden die naar alles blaft, wat waarschijnlijk de leo getriggerd heeft in zijn angst."
Doe je eigenlijk iets met het gedrag van die andere hond, of niet?

Je zegt dat de Leo angst daardoor heeft opgelopen, maar is het niet eerder dat de Leo het gedrag heeft gekopieerd van de andere hond?
En dat het misschien helemaal niets met angst te maken heeft maar met ingesleten gedrag.

Die andere hond is niet leerbaar, dit is een hond met een aangeboren afwijking.

Het gedrag van de andere hond is blaffen en enthousiast naar de honden toe rennen. Dit gedrag heeft hij niet overgenomen.
Ik denk, persoonlijk, dat hij tijdens zijn angst-fase als pup gewoon getriggerd is geworden door het blaffen van de andere hond, terwijl hij al een angst aan het creëren was voor honden. Maar goed dat zullen we nooit weten, misschien is het iets heel anders.

Dit haal ik er even uit.
Ik vind het zonder context een wat aparte zin. Vrijwel ieder dier kan namelijk IETS leren. De een makkelijker dan de ander, dat wel.


Ik denk echt dat je wat meer mag verwachten van je honden. Eisen zelfs, op een vriendelijke manier.
Altijd wegkomen met kutgedrag "omdat je bang bent" of "omdat je nu eenmaal zo bent" zit er wat mij betreft gewoon niet in. Dat zal niet makkelijk zijn. Zal het hele leven misschien aandacht behoeven. Maar ' de mantel der liefde' is niet altijd de liefste oplossing...

Hij kan iets leren ja, door conditionering. Moeilijk en niet veel, maar wel iets. We hebben ook echt wel wat bereikt met hem in de afgelopen 6 jaar, maar het dwangmatig blaffen en dwangmatig alles likken, krijgen we er gewoon niet uit.
Maar goed deze hond etc. staat verder niet tot discussie. Dat is een ander verhaal en heb ook niet echt de behoefte om daar heel diep op in te gaan.

Mijn honden komen overigens niet weg met 'kutgedrag'. Alles wordt gecorrigeerd, ook als het totaal niet effectief lijkt en tot in den treure door moet gaan.
De leo daargelaten, daar hebben we gewoon de aanpak van de gedragsdeskundige gevolgd. Betekent niet dat dat míjn manier is.
Je zal het misschien niet geloven, maar ik ben best 'streng' naar de honden (en mijn dochter). Ik vind luisteren namelijk erg belangrijk, vooral als er een kind en 3 honden door het huis lopen.... onacceptabel als de boel dan niet fatsoenlijk luistert, dan krijg je een flinke zooi ongeregeld.

Hier zitten altijd 3 honden keurig te wachten voor hun voerbakje met hun neus, tot ze het commando krijgen dat ze mogen gaan eten. Als ik roep, staan ze allemaal bij me. Er wordt echt wel iets verwacht van ze...