Angst-agressie bij ‘giant’ van >60kg

[natalie]

Nou, ik vind jouw reactie ook wel vreemd hoor Laeken. Ik begrijp dat je graag wil meedenken om richting te geven aan een mogelijke oplossing, maar er staan inderdaad veel aannames in. Ik zou het ook niet echt prettig vinden als iemand dat doet, zonder vragen te stellen. Ik ben met je eens dat het in principe niet uit zou moeten maken of je met een grote of kleine hond te maken hebt. En ik ben ook met je eens dat je eigen reactie (bij een wandeling aan de lijn met name) soms een voorspeller kan zijn voor de hond om ergens op te 'moeten' reageren. Maar ik lees nergens dat TS suggereert dat het allemaal aan de hond ligt.

[natalie]

Ik denk overigens ook dat BAT heel zinvol zal zijn. Niet per se om een BAT-training te doen, maar wel om eens goed in te lezen wat die aanpak inhoudt en hoe je voor meer rust bij de hond kan zorgen.

[Cuddie_]

Zo te horen gaat er iets mis. Jij trekt het gedrag slecht dus jouw energie is niet ok op dat moment. Je hond leert meer en meer uitvallen en jullie zitten in een negatieve spiraal. Je denkt eraan de hond zelfs uit handen te geven voor heropvoeding. Hij wandelt apart dus waarschijnlijk niet ver en lang genoeg. Hij kan niet los dus misschien zijn energie niet kwijt.
Mijn theorie is dat er GEEN aandacht meer naar dit gedrag gaat en dat jij zorgt dat je de tools hebt om je hond zonder blikken of blozen mee te trekken. Dat is makkelijk praten, ik weet het. Ik heb zelf twee kleine hondjes. En die vielen ook uit de eerste tijd. Samen helemaal. Maar dat doen ze niet meer want ik heb er nooit iets mee gedaan. Dus ik zeg meelopen voor er een hond komt. Ga er zelf trots en uitermate zelfverzekerd tussen lopen en dan lopen ze er dus gewoon langs. Je moet zorgen dat jij je hond kan leiden en dat je hond jou volgt. Hij moet op geen enkele wijze bevestigd of versterkt worden in dit gedrag. Elke reactie van jou is al genoeg om hem te stimuleren. Riem korter pakken. Je schrap zetten. Alles is een trigger. Niet voor niets vechten loslopende honden zelden en zodra een baas aan gaat lijnen of de halsband pakt is dat het signaal. De baas is de oorzaak in de meeste gevallen.

En je moet zorgen dat de hond genoeg beweging krijgt en zijn ei kwijt kan. Voor je het weet wordt wandelen zelf al het signaal om op te fokken en in deze modus te komen. Dus zorg dat hij vaak en veel zijn ei kwijt kan zonder dat het om hondjes pakken gaat. Want ik ben bang dat hij net als veel pitbulls dat doen al alert wordt van de riem. Dan gaat hij naar buiten en staat hij misschien al in standje 9 nog voor je een hond ziet. Dat moet eruit.

Ik snap jouw hele bericht niet echt? Het staat vol aannames (die ook nog eens onjuist zijn). Ik vraag mij af hoe je hier bij komt?
Hoezo trek ik het gedrag slecht en hoezo is mijn energie niet oke? Daar heb jij toch geen idee van? Ik trek zijn gedrag prima, ik ben de rust zelve tijdens wandelingen en zoals terug te lezen is gaat hij niet meer en meer uitvallen, maar is het al iet milder geworden, maar weinig.

''Hij wandelt apart dus waarschijnlijk niet ver en lang genoeg. Hij kan niet los dus misschien zijn energie niet kwijt. ''
Dit slaat werkelijk alles. Aannames, aannames en nog meer aannames, allemaal compleet mis.
Hij wandelt minimaal een uur a 1,5 uur per dag. Dit is buiten alle beweging om die hij in onze tuin krijgt (wij hebben een perceel van >700m2). Los gaat hij óók, wij zoeken namelijk regelmatig een bos op waar we de weg off-road kennen en hier komen geen mensen of honden, hier gaat hij dus ook lekker los + lekker het water in. Zijn energie kan hij meer dan genoeg kwijt. Dit is het probleem niet.

'' Ik heb zelf twee kleine hondjes. En die vielen ook uit de eerste tijd. Samen helemaal. Maar dat doen ze niet meer want ik heb er nooit iets mee gedaan. Dus ik zeg meelopen voor er een hond komt. Ga er zelf trots en uitermate zelfverzekerd tussen lopen en dan lopen ze er dus gewoon langs.''
Ja dit is natuurlijk geen vergelijking. Ik begrijp helemaal dat je dat met kleine hondjes kan doen, maar ik wens je veel succes om 'gewoon door te lopen' met een flippende hond van meer dan 60 kilo. Ik ben hier fysiek in ieder geval níet toe in staat. Ik loop altijd aan de kant van de andere hond dus 'ertussen' in, hoe ver de afstand ook is.

'' Hij moet op geen enkele wijze bevestigd of versterkt worden in dit gedrag. Elke reactie van jou is al genoeg om hem te stimuleren. Riem korter pakken. Je schrap zetten. Alles is een trigger. Niet voor niets vechten loslopende honden zelden en zodra een baas aan gaat lijnen of de halsband pakt is dat het signaal. De baas is de oorzaak in de meeste gevallen.''
Helemaal mee eens, dit doe ik dus ook niet. Ik reageer niet op de andere hond, ik heb hem standaard kort naast me met wandelen dus ik hoef hem ook niet korter te pakken. Schrap zetten o.i.d. doe ik ook niet, ik weet wat er kán komen en ben snel genoeg om het op te vangen als hij 'afgaat'. Ik ben mij heel bewust van mijn energie aan de riem en weet dan ook dat hier het probleem niet ligt. Dit is overigens ook bevestigt door de gedragstherapeute, die het als heel positief ziet hoe ontspannen en fijn ik in contact ben met hem en hoe rustig ik blijf bij confrontaties.

'' En je moet zorgen dat de hond genoeg beweging krijgt en zijn ei kwijt kan. Voor je het weet wordt wandelen zelf al het signaal om op te fokken en in deze modus te komen. Dus zorg dat hij vaak en veel zijn ei kwijt kan zonder dat het om hondjes pakken gaat. Want ik ben bang dat hij net als veel pitbulls dat doen al alert wordt van de riem. Dan gaat hij naar buiten en staat hij misschien al in standje 9 nog voor je een hond ziet. Dat moet eruit.''
Hij krijgt voldoende beweging, hij kan zijn ei kwijt en hij is relaxed tijdens het wandelen, totdat hij een hond ziet. Hij loopt niet gefrustreerd of opgefokt over straat en hij zit de hele wandeling in chill-modus zolang we geen hond tegenkomen.

Oh en deze ''Je denkt eraan de hond zelfs uit handen te geven voor heropvoeding. ''
Ja dat klopt, ik steek er heel veel energie en tijd in om met hem te trainen, incl. om de week een training met gedragstherapeut erbij. Echter doordat het ondanks maanden trainen nog steeds niet echt veel vooruit is gegaan, ben ik hier over aan het denken. Omdat ik denk dat het misschien makkelijker is voor hem om kort, maar gerichter en in gecontroleerde situaties te kunnen trainen dan hoe het nu moet, waar je afhankelijk bent van vreemde mensen en vreemde honden die je tegenkomt bij wandelingen.
Het laatste dat ik wil is mijn hond uit handen geven, maar het eerste dat ik wil is dat hij kan genieten van wandelingen zónder de angst voor andere honden. Hij moet nog heel wat jaartjes.

Gelukkig ligt het dan aan de hond. Dat is altijd fijn om te lezen. Als je alles prima doet dan moet het de hond wel zijn toch? Misschien is hij wel helemaal niet bang voor andere honden en is dat wel een aanname. Het maakt mij verder weinig uit dus veel succes hiermee.

Ik snap dat je mijn aannames niet prettig vindt. Maar ik doe die niet zomaar. Je hond toont gedrag dat niet bij een geestelijk gezonde stabiele hond past. En dan is het toch wel in de meeste gevallen een probleem dat een eigenaar in de hand werkt. Zo raar is dat toch niet? Je geeft aan dat je hond de hele wandeling kort aan de riem naast loopt en je geeft aan dat hij ruim voldoende zijn ei kwijt kan. Want hij gaat regelmatig naar het bos. Dat rijmt bij mij niet. Mijn kleine nephonden lopen elke dag meer dan twee uur los. Dan rennen en spelen zij. Ze zwemmen, racen door het bos en maken 6 keer zoveel afstand als ik doe op die wandeling. Mijn persoonlijke mening is dat mijn honden daarom geestelijk gezond zijn en geen gedragsproblemen hebben. Dat is mijn visie op honden ook. Geef de hond wat hij ECHT nodig heeft en je hebt een stabiele goede hond. Deze hond toont extreem gefrustreerd gedrag. Woest uitvallen is niet niks. Zeker niet als jij dat niet wil maar hij doet het toch. Vindt je het nu echt raar dat ik het ga zoeken in de omgang met de hond en het leven dat de hond heeft? En de verhouding tot jullie als baas? Want toen ik een grote hond had die uitviel kreeg ik dat ook gewoon weg. Ik kreeg de hond als reteagressief en na een tijdje was dat prima te mannen. Dat was trouwens een grote hond mocht dat meer indruk op je maken. Een Duitse herder miks van 45 kilo en een stevig karakter erop. Voor mijzelf zit er geen enkel verschil tussen een klein en een groot hondje. Het gaat helemal niet om fysieke kracht. Die heb je helemaal niet nodig als je de juiste knoppen op je hond gaat zoeken.

Ik erger me aan hoe je reageert dus ik snap eigenlijk niet dat ik hier nog moeite in wil steken.

Ik vind het helemaal niet 'gelukkig' dat het aan de hond ligt, want dat is een stuk minder makkelijk eruit te krijgen dan dat ik wat aan mezelf moest werken omdat het aan mij lag?

Mijn hond wandelt inderdaad een uur a 1,5 uur kort naast me aan de lijn, met een flink tempo. Daarbij gaf ik ook aan dat wij een perceel van >700m2 hebben. Ik vind het heel fijn voor jou dat jij blijkbaar tijd hebt én de mogelijkheid om 2 uur per dag je honden los te laten lopen. Helaas kan mijn hond alleen los als we naar dat bos gaan en daar heb ik niet iedere dag de ruimte voor. Wél kan hij in de tuin rennen en spelen wat hij wilt, of in zijn hondenzwembad aan de slag. Hij kan zich uitleven wat hij wilt, dus ik zie niet in waarom hij persé met mij meer zou moeten wandelen én los zou moeten, als hij zelf kan bepalen wat hij doet de halve dag?

Maar fijn om te horen dat jij een 'reteagressieve' hond weer hopsieflopsie in het gareel krijgt. Ik zou willen dat ik dat kon =) Dan hadden we geen probleem gehad.

[DeDiana]

Hallo allemaal,

Ik hoop dat jullie mij misschien kunnen helpen/kunnen voorzien van tips?

Ik heb een schat van een Leonberger reu, 12 maandjes nu. Over de 60 kilo aan de lijn.
1 nadeel, deze schat is bang voor andere honden. Oorsprong hiervan is waarschijnlijk 1 van onze andere honden die naar alles blaft, wat waarschijnlijk de leo getriggerd heeft in zijn angst.
Nu valt de leo uit naar alle honden, hoe dichterbij hoe erger. Hij springt als een achterlijke en gooit zijn gewicht in de strijd terwijl hij heel fel blaft.
We zijn aan onze 2e gedragstherapeute bezig op het moment en gaan naar sessie 5 ondertussen, echter blijft het gedrag eigenlijk onverbeterd, ondanks het dagelijks oefenen met hem.
Ik ben zelfs aan het denken aan een interne training ergens? Zodat hij intensiever getraind kan worden dan dagelijks een uur met hier en daar een hond tijdens de wandeling.
Heeft iemand hier ervaring mee? Goede tips?
Wij zitten ondertussen ook met de handen in het haar. Vooral met nog een 5 jarige dochter én een baby op komst, zouden wij héél graag willen dat hij fatsoenlijk uit te laten zou zijn. Ook voor hem...
Bedankt voor het lezen!

Wat zegt je gedragstherapeut over de verwachtingen en het tijdspad? Als het inderdaad angstagressie is, kan het wel even duren voordat dit gedrag vermindert en uiteindelijk hopelijk uitdooft.

Eén van mijn honden reageerde ook erg gespannen bij ontmoetingen met vreemde honden, zeker als ze haar kant op kwamen en had dan ook vaak de neiging om ze weg te blaffen en op afstand te willen houden. Ik heb eerst mijn wandelroutine aangepast, we gingen enkel nog in rustige aanlijngebieden wandelen waar ik veel overzicht had en makkelijk voldoende afstand kon houden als we een vreemde hond tegenkwamen. Daarnaast ben ik op heel grote afstand gaan oefenen met relaxt kijken en inchecken bij mij (de look-at-that-methode) en daarna heb ik de afstand langzaam verkleind bij honden die 'makkelijk' waren voor haar (rustige honden, honden die niet haar kant op kwamen of te veel naar haar keken). Uiteindelijk ben ik met haar aangelijnde sociale wandelingen onder begeleiding van een gedragstherapeut gaan doen om nog meer te kunnen oefenen met verschillende honden op de afstand die zij nodig had, tot ze eigenlijk probleemloos op een smal pad kon passeren. Met loslopende honden die hard naar haar toe kwamen rennen of erg veel opwinding vertoonden, had ze nog steeds wel wat moeite, maar herstelde daar ook weer heel snel van. Al met al heeft het wel zo'n 1,5 - 2 jaar geduurd voordat ze zover was
Nu wonen we in Spanje waar we bijna nooit andere honden tegenkomen en áls we ze tegenkomen, naderen ze eigenlijk nooit meteen, maar blijven op een afstandje staan kijken om te peilen of toenadering gewenst is. Amy kan prima op afstand aangeven of ze wel of niet wil kennismaken zonder daarbij uit te vallen, dus nu gaat het eigenlijk altijd vanzelf wel goed en ik kan me de laatste keer niet eens herinneren dat ze is uitgevallen.

[Cuddie_]

Bedankt Boutje en Natalie voor jullie reacties.
Ik ben inderdaad aan het kijken naar die BAT-training. Lijkt wel een goede specifiek voor deze 'klachten'.
Bedankt voor de adviezen!

[dagmar88]

Een tuin is geen vervanging van loslopen. Al heb je een hectare.

[laeken]

Ik vind het helemaal niet 'gelukkig' dat het aan de hond ligt, want dat is een stuk minder makkelijk eruit te krijgen dan dat ik wat aan mezelf moest werken omdat het aan mij lag?

Mijn hond wandelt inderdaad een uur a 1,5 uur kort naast me aan de lijn, met een flink tempo. Daarbij gaf ik ook aan dat wij een perceel van >700m2 hebben. Ik vind het heel fijn voor jou dat jij blijkbaar tijd hebt én de mogelijkheid om 2 uur per dag je honden los te laten lopen. Helaas kan mijn hond alleen los als we naar dat bos gaan en daar heb ik niet iedere dag de ruimte voor. Wél kan hij in de tuin rennen en spelen wat hij wilt, of in zijn hondenzwembad aan de slag. Hij kan zich uitleven wat hij wilt, dus ik zie niet in waarom hij persé met mij meer zou moeten wandelen én los zou moeten, als hij zelf kan bepalen wat hij doet de halve dag?

Maar fijn om te horen dat jij een 'reteagressieve' hond weer hopsieflopsie in het gareel krijgt. Ik zou willen dat ik dat kon =) Dan hadden we geen probleem gehad.

Ik snap dat je mijn reacties irritant vindt. Dus geen probleem. En nee niet hopsieflopsie hoor. Het gaat mij om de manier waarop jij hem entertainment biedt. Je kan niet anders. Dat begrijp ik ook wel. Maar je hond aan de voet naast je laten lopen kan al een signaal zijn dat hij jou moet gaan bewaken. Hij is niet vrij in zijn gedrag. Ik hoop dat je de moeite neemt om echt te lezen wat ik je wil zeggen. Een hond die naast loopt in een flink tempo en verder in de tuin alles mag doen wat hij wil is geen hond die echt bezig is met de baas. En dan zelf ontspannen is. Een hond die naast loopt aan een korte riem is aan het werk. Die begeleid op de openbare weg. Thuis in de tuin is hij op zichzelf. Ik beweer niet dat je hond geen ruimte heeft of zijn energie niet kwijt kan. Wat ik wil zeggen is dat je hond misschien de vrije omgang en het leuke dingen doen buitenshuis een beetje mist ofzo. Ik kan mijn vinger er natuurlijk ook niet opleggen maar je hond doet duidelijk iets heel erg heftigs omdat hij denkt dat dat zo moet. Niet omdat dat nodig is. Je hond is mans genoeg om zijn mannetje te staan. Ook heeft hij geen reden voor de angst.

Wat ik eens zou doen is een heel goed pension zoeken. Ik heb dat zelf ooit met een herder van mij gehad. Die weigerde normaal sociaal gedrag te tonen. De eigenaresse van dat pension was gedragsdeskundige. De hond is daar een paar keer geweest en kreeg daar de ruimte en de noodzaak om zelf, dus zonder de baasjes en zonder enige sturing, de omgang met de andere honden te regelen. En dat heeft enorm geholpen. Met mij erbij had die herder daar de ruimte niet voor. De baas was alles. Zonder baas is een hond vaak een totaal andere hond.

[Cuddie_]

Hallo allemaal,

Ik hoop dat jullie mij misschien kunnen helpen/kunnen voorzien van tips?

Ik heb een schat van een Leonberger reu, 12 maandjes nu. Over de 60 kilo aan de lijn.
1 nadeel, deze schat is bang voor andere honden. Oorsprong hiervan is waarschijnlijk 1 van onze andere honden die naar alles blaft, wat waarschijnlijk de leo getriggerd heeft in zijn angst.
Nu valt de leo uit naar alle honden, hoe dichterbij hoe erger. Hij springt als een achterlijke en gooit zijn gewicht in de strijd terwijl hij heel fel blaft.
We zijn aan onze 2e gedragstherapeute bezig op het moment en gaan naar sessie 5 ondertussen, echter blijft het gedrag eigenlijk onverbeterd, ondanks het dagelijks oefenen met hem.
Ik ben zelfs aan het denken aan een interne training ergens? Zodat hij intensiever getraind kan worden dan dagelijks een uur met hier en daar een hond tijdens de wandeling.
Heeft iemand hier ervaring mee? Goede tips?
Wij zitten ondertussen ook met de handen in het haar. Vooral met nog een 5 jarige dochter én een baby op komst, zouden wij héél graag willen dat hij fatsoenlijk uit te laten zou zijn. Ook voor hem...
Bedankt voor het lezen!

Wat zegt je gedragstherapeut over de verwachtingen en het tijdspad? Als het inderdaad angstagressie is, kan het wel even duren voordat dit gedrag vermindert en uiteindelijk hopelijk uitdooft.

Eén van mijn honden reageerde ook erg gespannen bij ontmoetingen met vreemde honden, zeker als ze haar kant op kwamen en had dan ook vaak de neiging om ze weg te blaffen en op afstand te willen houden. Ik heb eerst mijn wandelroutine aangepast, we gingen enkel nog in rustige aanlijngebieden wandelen waar ik veel overzicht had en makkelijk voldoende afstand kon houden als we een vreemde hond tegenkwamen. Daarnaast ben ik op heel grote afstand gaan oefenen met relaxt kijken en inchecken bij mij (de look-at-that-methode) en daarna heb ik de afstand langzaam verkleind bij honden die 'makkelijk' waren voor haar (rustige honden, honden die niet haar kant op kwamen of te veel naar haar keken). Uiteindelijk ben ik met haar aangelijnde sociale wandelingen onder begeleiding van een gedragstherapeut gaan doen om nog meer te kunnen oefenen met verschillende honden op de afstand die zij nodig had, tot ze eigenlijk probleemloos op een smal pad kon passeren. Met loslopende honden die hard naar haar toe kwamen rennen of erg veel opwinding vertoonden, had ze nog steeds wel wat moeite, maar herstelde daar ook weer heel snel van. Al met al heeft het wel zo'n 1,5 - 2 jaar geduurd voordat ze zover was
Nu wonen we in Spanje waar we bijna nooit andere honden tegenkomen en áls we ze tegenkomen, naderen ze eigenlijk nooit meteen, maar blijven op een afstandje staan kijken om te peilen of toenadering gewenst is. Amy kan prima op afstand aangeven of ze wel of niet wil kennismaken zonder daarbij uit te vallen, dus nu gaat het eigenlijk altijd vanzelf wel goed en ik kan me de laatste keer niet eens herinneren dat ze is uitgevallen.

Gedragstherapeute geeft ook aan dat het een lang traject kan zijn inderdaad. Ik ben ook heel geduldig van mijzelf en heb er absoluut geen moeite mee om een lange adem te hebben en tot het oneindige te trainen om het langzaam maar beter wat makkelijker te maken. Echter voel ik nu wel, als ik heel eerlijk ben, tijdsdruk... ik zal, indien alles goed gaat, over 3 maanden bevallen. Met mijn 5 jarige dochter gaat het ondertussen goed met wandelen, die weet dat als ik zeg dat ze even voor ons uit moet lopen, dat ze even een stukje vooruit rent zodat ze niet te dicht bij de hond in de buurt is, als hij uit zou vallen (gewoon voor de zekerheid, dat ze niet omgekegeld wordt of zich pijn doet). Maar met een baby, weet ik niet hoe ik dit zou moeten doen. In een draagzak vind ik erg gevaarlijk, want stel je valt een keer omdat hij uitvalt? En met een kinderwagen én een uitvallende hond, zie ik ook niet heel goed gaan.
Er is natuurlijk altijd voor te zorgen dat ik ga wandelen als mijn partner thuis is of desnoods kan ik de kids even kwijt bij mijn ouders zodat ik kan gaan, maar ik wandel erg graag en zou het zó fijn vinden om lekker veel met de baby en hond samen op pad te kunnen gaan. Dat heb ik ook altijd met mijn dochtertje en mijn 2 kleinere hondjes gedaan, gezond voor de baby, voor mijzelf én voor de honden.

Daarnaast vraag ik mij echt oprecht af wat voor de hond fijner is, zo'n lang traject, of een paar weekjes intensievere en gerichtere training ergens anders. Vind het een hele moeilijke. Vandaar dat ik ook advies/meningen vraag.

Mooi om te horen dat jouw hond het nu zo goed doet! Fijn ook dat er geen honden zomaar naderen, dat scheelt al veel.

Ik doe mijn best om routes uit te kiezen waar we écht flink veel ruimte tussen de honden kunnen creëren en oefen daarbij met het wat dichterbij komen alleen van achter de andere hond. Een hond volgen vindt hij niet zo eng, zolang ze maar niet op hem afkomen. Erachteraan lopen kan ik langzaam opbouwen, dan valt hij niet uit en wordt hij ook niet heel gespannen. Met de gedragstherapeute hebben we ook geoefend met één van haar honden, om steeds iets dichterbij te passeren (proberend natuurlijk om te voorkomen dat het té dichtbij is).

[Barkley]

Ik heb trouwens ook enorm moeite met gewoon doorlopen als Fred uitvalt. Hij is echt gewoon te sterk aan een tuig - ik krijg hem dan niet mee. Ik ben vorig jaar begonnen met een jachtlijn en opnieuw aanleren van netjes meelopen. Met een tuig liep hij wel netjes mee maar had hij fysiek meer overwicht op mij en dat is vorig jaar helaas uitgelopen op een nare valpartij toen hij een andere reu zag die kwam patsen. Dat gaat nu echt heel goed. Hij loopt netjes mee en als ik zeg dat hij moet meelopen gaat het echt 99% van de tijd goed. Ik zou zelfs denken aan een halti als het lopen aan een jachtlijn niet het gewenste resultaat had opgeleverd.

[Cuddie_]

Een tuin is geen vervanging van loslopen. Al heb je een hectare.

Dat heb ik ook nooit beweerd.

Ik geef dat aan, omdat ik ermee bedoel dat hij zijn ei kwijt kan, omdat hij zelf kan bepalen hoeveel hij rent, speelt en beweegt hier. Hij is niet in huis opgesloten waar hij zijn energie niet kwijt kan.

Ik zoek heel bewust zo vaak mogelijk het bos op, om hem tóch de ruimte te geven om lekker hond te zijn en los te lopen.

[Cuddie_]

BAT lijkt me prima maar je moet ook iets met impulscontrole.

Honden die hond fysieke kracht inzetten en ook nog eens erg groot zijn zijn niet te mannen en het is gevaarlijk om het te proberen.

Het is fijn als je hem stabieler kunt krijgen maar het is ook een opvoedingskwestie. Dat kun je niet extern laten doen. Het gaat over jouw opvoeding voor hem.

Het is verder een goed opgevoede hond. Hij luistert naar zijn commando's, hij komt als ik fluit, hij is alert op mij, wacht bij loslopen keurig tot ik weer wat dichterbij ben etc.
Het probleem is dat als hij een andere hond ziet, de angst gaat overheersen en dan kan hij het door de spanning niet meer opbrengen om op mij te letten. Dit is tenminste een beetje hoe onze gedragstherapeute het uitgelegd heeft.

[fenneke]

Wat linkjes om te lezen

https://www.hondenforum.nl/plaza/viewto ... t=Training

https://www.hondenforum.nl/plaza/viewto ... t=Training


https://www.hondenforum.nl/plaza/viewto ... t=Training

[S@ndr@]

Je zegt dat hij een jaar is, het echte volwassen worden moet nog komen , deze groters zijn zo laat echt volwassen dus ik zou trainen op het moment dat er geen druk en spanning is.. laat hem kijken naar je beloon contact zoeken , alle keren weer.. is het te spannend voor hem en hij wil weg , sla een zijpad in, ga de andere kant op en zodra hij aandacht heeft voor je en naar je kijkt beloon hem dan,, is hij echt te sterk zou ik ook gaan voor een halti of een gentle leader, lees je wel even goed in en wen heb positief aan.

we zijn zo geneigd om te gaan trainen daar waar t fout gaat, terwijl t simpeler is om in het dagelijks leven als het nog niet fout gaat de goede dingen steeds te bekrachtigen zodat hij snapt wat wel wenselijk is en dat een 2 de natuur word en dat uit te bouwen , steeds meer en ook dus in spannende situaties er steeds weer een appel op te doen

[Cuddie_]

Ik heb trouwens ook enorm moeite met gewoon doorlopen als Fred uitvalt. Hij is echt gewoon te sterk aan een tuig - ik krijg hem dan niet mee. Ik ben vorig jaar begonnen met een jachtlijn en opnieuw aanleren van netjes meelopen. Met een tuig liep hij wel netjes mee maar had hij fysiek meer overwicht op mij en dat is vorig jaar helaas uitgelopen op een nare valpartij toen hij een andere reu zag die kwam patsen. Dat gaat nu echt heel goed. Hij loopt netjes mee en als ik zeg dat hij moet meelopen gaat het echt 99% van de tijd goed. Ik zou zelfs denken aan een halti als het lopen aan een jachtlijn niet het gewenste resultaat had opgeleverd.

Ik loop inderdaad met een halti bij gewone dorps-wandelingen. Met alleen zijn tuig is hij gewoonweg niet te houden, dat is niet verantwoord.
Netjes meelopen is verder totaal geen probleem, dit doet hij perfect. Totdat hij een hond ziet.... dan vergeet hij alles. Vind het ook belangrijk dat hij netjes met losse lijn kort naast me loopt, omdat ik het niet oke vind om te wandelen met een halti die constant op spanning staat.

[Cuddie_]

Je zegt dat hij een jaar is, het echte volwassen worden moet nog komen , deze groters zijn zo laat echt volwassen dus ik zou trainen op het moment dat er geen druk en spanning is.. laat hem kijken naar je beloon contact zoeken , alle keren weer.. is het te spannend voor hem en hij wil weg , sla een zijpad in, ga de andere kant op en zodra hij aandacht heeft voor je en naar je kijkt beloon hem dan,, is hij echt te sterk zou ik ook gaan voor een halti of een gentle leader, lees je wel even goed in en wen heb positief aan.

we zijn zo geneigd om te gaan trainen daar waar t fout gaat, terwijl t simpeler is om in het dagelijks leven als het nog niet fout gaat de goede dingen steeds te bekrachtigen zodat hij snapt wat wel wenselijk is en dat een 2 de natuur word en dat uit te bouwen , steeds meer en ook dus in spannende situaties er steeds weer een appel op te doen

Dit is eigenlijk ook wat we doen. Focus op mij = belonen. Naar de hond kijken maar niet uitvallen = belonen. Neus op de grond = belonen etc.
De hele focus ligt inderdaad op het goede gedrag en belonen. We doen niks met het 'negatieve' gedrag. We reageren verder niet op het uitvallen, we proberen hem weer op ons te laten focussen door bijvoorbeeld het commando 'draai om' en de hond mee te nemen de andere kant op. Ook hier wordt hij weer beloond als hij zich mee laat nemen.

Halti heeft hij. Dit hebben we rustig aangeleerd door hem in het begin alleen de halti om te doen met loslopen (dus 0 druk), totdat hij dit helemaal oke vond. Daarna hebben we en dit langzaam opgebouwd met kleine stukjes de riem eraan, tot hij nu zonder problemen met een los lijntje aan de halti loopt.

[Cuddie_]

BAT lijkt me prima maar je moet ook iets met impulscontrole.

Honden die hond fysieke kracht inzetten en ook nog eens erg groot zijn zijn niet te mannen en het is gevaarlijk om het te proberen.

Het is fijn als je hem stabieler kunt krijgen maar het is ook een opvoedingskwestie. Dat kun je niet extern laten doen. Het gaat over jouw opvoeding voor hem.

Het is verder een goed opgevoede hond. Hij luistert naar zijn commando's, hij komt als ik fluit, hij is alert op mij, wacht bij loslopen keurig tot ik weer wat dichterbij ben etc.
Het probleem is dat als hij een andere hond ziet, de angst gaat overheersen en dan kan hij het door de spanning niet meer opbrengen om op mij te letten. Dit is tenminste een beetje hoe onze gedragstherapeute het uitgelegd heeft.

Kennelijk moet niet luisteren genoeg spanning opleveren om zich toch maar te gedragen. Dan maakt hij een andere keuze.
Laeken heeft gelijk met zijn opmerking over jouw eigen energie. Dat is altijd belangrijk bij angstige honden dus ook bij die van jou.

Daarnaast blijf ik hameren op het stoppen met onderhandelen. Het interessant me bijzonder weinig hoe gespannen een hond is. Je gaat gewoon niet als een debiel tekeer en als ik je een keer dusdanig de oren moet wassen dat je dat niet meer vergeet dan kan dat prima geregeld worden. Ik ben namelijk de baas en wat er niet mag gebeurt niet.

Het is geen populaire aanpak en er wordt tegenwoordig gedaan alsof fysiek opvoedkundig ingrijpen een zwaktebod is en misschien het dat ook wel maar met een uitvallende leonberger is het domweg de enige route naar gezag. Ook na een externe training want die heeft heel weinig nut als hij weer terugkomt en jij hetzelfde (niet) doet.

Helemaal waar dat mijn energie belangrijk is hierbij...nooit gezegd van niet.
Wat ik tot nu toe van beide gedragstherapeuten meekrijg is dat, omdat het vanuit angst komt, je absoluut niet moet 'straffen' of optreden zoals jij hier insinueert. Hij handelt vanuit onzekerheid, als hij er dan van zijn baas (waar hij zich juist veilig bij moet voelen) ook nog eens van langs krijgt, wordt hij alleen maar onzekerder en vererger je het alleen maar.

Zou een ander verhaal zijn als het dominantie-agressie was. Dan zou ik ook voor jouw aanpak gaan. IK ben de baas.

Bij mijn hond is het echter onmacht en angst. Heeft niks te maken met geen respect voor mij hebben.

[Cuddie_]

Wat linkjes om te lezen

https://www.hondenforum.nl/plaza/viewto ... t=Training

https://www.hondenforum.nl/plaza/viewto ... t=Training


https://www.hondenforum.nl/plaza/viewto ... t=Training

Bedankt! Ik ga lezen.

[laeken]

BAT lijkt me prima maar je moet ook iets met impulscontrole.

Honden die hond fysieke kracht inzetten en ook nog eens erg groot zijn zijn niet te mannen en het is gevaarlijk om het te proberen.

Het is fijn als je hem stabieler kunt krijgen maar het is ook een opvoedingskwestie. Dat kun je niet extern laten doen. Het gaat over jouw opvoeding voor hem.

Het is verder een goed opgevoede hond. Hij luistert naar zijn commando's, hij komt als ik fluit, hij is alert op mij, wacht bij loslopen keurig tot ik weer wat dichterbij ben etc.
Het probleem is dat als hij een andere hond ziet, de angst gaat overheersen en dan kan hij het door de spanning niet meer opbrengen om op mij te letten. Dit is tenminste een beetje hoe onze gedragstherapeute het uitgelegd heeft.

Kennelijk moet niet luisteren genoeg spanning opleveren om zich toch maar te gedragen. Dan maakt hij een andere keuze.
Laeken heeft gelijk met zijn opmerking over jouw eigen energie. Dat is altijd belangrijk bij angstige honden dus ook bij die van jou.

Daarnaast blijf ik hameren op het stoppen met onderhandelen. Het interessant me bijzonder weinig hoe gespannen een hond is. Je gaat gewoon niet als een debiel tekeer en als ik je een keer dusdanig de oren moet wassen dat je dat niet meer vergeet dan kan dat prima geregeld worden. Ik ben namelijk de baas en wat er niet mag gebeurt niet.

Het is geen populaire aanpak en er wordt tegenwoordig gedaan alsof fysiek opvoedkundig ingrijpen een zwaktebod is en misschien het dat ook wel maar met een uitvallende leonberger is het domweg de enige route naar gezag. Ook na een externe training want die heeft heel weinig nut als hij weer terugkomt en jij hetzelfde (niet) doet.

Natuurlijk is dat geen zwaktegebod. Ik handel precies zo hoor. Als mijn honden iets doen dat niet mag zorg ik dat het stopt. Goedschiks of kwaadschiks. En als ik het op een manier kan stoppen die lief en vredelievend is doe ik dat altijd. Maar als mijn honden nu weer uitvallen naar een hond dan stopt dat direct....direct met een dikke punt als in meteen en hoe zien we dan wel weer. Ik ga echt niet elke wandeling week na week of zelfs maand na maand met gedrag dealen dat mij niet aanstaat.

Ik ben totaal voor een liefdevolle aanpak. Je kent me. Maar ik loop absoluut geen drie wandelingen na elkaar met een hond die uitvalt. Ik leer hem dat meteen af en daarna gaan we werken aan normaal gedrag.

Ik blijf er trouwens bij dat ik denk dat dit geen angst is. Laat de hond los en er is waarschijnlijk weinig tot niets aan de hand. Maar dat kan ik mis hebben uiteraard. Ik denk dat het bewaken is van de baas en een aangeleerde manier van doen door eerdere reacties op de hond. Of signalen van de baas. Een eenjarige hond hoort niet zo tekeer te gaan en al zo lang. Die moet nog volwassen worden.

[laeken]

Helemaal top.

Ik zou me vooral eens achter de oren krabben waarom je je werkwijze zo verdedigt als het resultaat zo abominabel is.

Ik kan je verder niet helpen.

Zou een ander verhaal zijn als het dominantie-agressie was. Dan zou ik ook voor jouw aanpak gaan. IK ben de baas.

Quatsch. Juist een angstige hond heeft discipline nodig.
Dat hij het niet zelf uit kan zoeken is je toch wel duidelijk? Nou dan.
Eerst opgelegde rust, dan therapie. Niet andersom.

Je loopt precies tegen hetzelfde aan als ik! Als je niet meebabbelt zie je het fout. En ondertussen toont deze hond op een jaar extreem hevig gedrag en lijkt wat zelfreflectie te ver gezocht. Ik kan ook al niet helpen want ook ik zie alles verkeerd..... Wel vreemd dat juist deze persoon met een verdraaid lastige hond de straat op moet.....

Ik snap ook niet waarom je jezelf zo weinig aanrekent als niks wat je doet helpt. Dat toont toch aan dat het niet de juiste weg is? Maar ik zal wel gek zijn.

[dagmar88]

Het is geen populaire aanpak en er wordt tegenwoordig gedaan alsof fysiek opvoedkundig ingrijpen een zwaktebod is en misschien het dat ook wel maar met een uitvallende leonberger is het domweg de enige route naar gezag. Ook na een externe training want die heeft heel weinig nut als hij weer terugkomt en jij hetzelfde (niet) doet.

Dat is nou net het handige van een reuzenhond. Lekker dichtbij en die harses lopen altijd achter.
Jij weet eerder dan die hond zelf wat hij gaat doen. Eens kijken hoe gezellig niet luisteren nog is als ik je de seconde dat je me negeert bij je staart grijp.
Ik corrigeer heel zelden fysiek, maar bij mij zeer doen ligt de grens. Zo'n grote trekkende hond doet zeer, dus die heeft nul speelruimte.

[Cuddie_]

Ik verdedig mijn aanpak niet, ik geef aan waarom er voor deze aanpak gekozen wordt (door de gedragstherapeute tenslotte).
Daarnaast heb ik geen enkele keer gezegd dat jullie het fout zien, ik heb aangegeven dat bepaalde aannames niet klopte en ik heb gewoon aangegeven dat ik een bepaalde werkwijze níet wil bij een angstige hond. Als dit voor jullie wel werkt, dan is dat prima.

Even een korte reactie op dit:
'' Ik blijf er trouwens bij dat ik denk dat dit geen angst is. Laat de hond los en er is waarschijnlijk weinig tot niets aan de hand. Maar dat kan ik mis hebben uiteraard. Ik denk dat het bewaken is van de baas en een aangeleerde manier van doen door eerdere reacties op de hond. Of signalen van de baas. Een eenjarige hond hoort niet zo tekeer te gaan en al zo lang. Die moet nog volwassen worden.''

Het ís angst. Als hij los is vermijdt hij zoveel kan en als een hond op hem afkomt dan bijt hij letterlijk van zich af (vóór de hond, niet ín de hond) in de hoop hem op afstand te kunnen houden.
Bij het gebruik van een nep-hond tijdens de training kroop hij bijna, hij dook helemaal ineen, voorzichtig kruipend richting nephond. Dat is geen agressie.
Bewaken van de baas weet ik niet, misschien ook deels? Omdat hij het idee heeft dat honden eng zijn? Dat weet ik niet..

[laeken]

Bij mijn hond is het echter onmacht en angst. Heeft niks te maken met geen respect voor mij hebben.

In mijn ogen juist heel erg wel. Want hoe kan een hond onmachtig en bang zijn naast de zelfverzekerde leider? Hij hoeft helemaal niet bang te zijn en dat zou je echt moeten overbrengen. En handelen hoeft al helemaal niet. Als mijn reu agressie toont op een van onze andere dieren uit angst geeft mijn teef hem vaak op zijn kop. We gaan niet hysterisch doen op de haan bijvoorbeeld. Ik ben geen fan van Cesar maar die snapt honden ergens uit zodat ze weer bereikbaar zijn voor sturing. Dat is echt niet verkeerd. Want niks doen is soms ook heel bevestigend.

Het is super vervelend om verschillende adviezen te krijgen. Logisch. En het is ook super vervelend als je hond dit doet. Zeker zo'n joekel. Logisch. Maar weet wel dat iedereen hier het beste met je voor heeft. En de meeste mensen hebben hier wel vaker met dit bijltje gehakt. Ik ga je echt niet adviseren als ik met mijn eerste teckel rondloop. Ik heb genoeg lastige honden gehad. En ik heb nog nooit gekozen voor laten gaan want het is angst en ik hou eigenlijk vooral de hond tegen. Er moet veel meer plan achter zitten want het gedrag slijt er maar dieper en dieper in. Je kan nog beter een hond fysiek stoppen en dan prijzen voor goed gedrag dan hem keer op keer laten uitvallen want dan krijg je het er straks haast niet meer uit. Angst of geen angst. Duidelijkheid gaat boven alles. Weten waar je aan toe bent haalt ook de angst weg.

[laeken]

Ik verdedig mijn aanpak niet, ik geef aan waarom er voor deze aanpak gekozen wordt (door de gedragstherapeute tenslotte).
Daarnaast heb ik geen enkele keer gezegd dat jullie het fout zien, ik heb aangegeven dat bepaalde aannames niet klopte en ik heb gewoon aangegeven dat ik een bepaalde werkwijze níet wil bij een angstige hond. Als dit voor jullie wel werkt, dan is dat prima.

Even een korte reactie op dit:
'' Ik blijf er trouwens bij dat ik denk dat dit geen angst is. Laat de hond los en er is waarschijnlijk weinig tot niets aan de hand. Maar dat kan ik mis hebben uiteraard. Ik denk dat het bewaken is van de baas en een aangeleerde manier van doen door eerdere reacties op de hond. Of signalen van de baas. Een eenjarige hond hoort niet zo tekeer te gaan en al zo lang. Die moet nog volwassen worden.''

Het ís angst. Als hij los is vermijdt hij zoveel kan en als een hond op hem afkomt dan bijt hij letterlijk van zich af (vóór de hond, niet ín de hond) in de hoop hem op afstand te kunnen houden.
Bij het gebruik van een nep-hond tijdens de training kroop hij bijna, hij dook helemaal ineen, voorzichtig kruipend richting nephond. Dat is geen agressie.
Bewaken van de baas weet ik niet, misschien ook deels? Omdat hij het idee heeft dat honden eng zijn? Dat weet ik niet..

Dan denk ik dat mijn idee om hem in een pension te doen helemaal niet verkeerd is. Hij moet die interactie leren. Maar je hebt zelf ook twee honden toch? Dus het is niet eens de taal en de interactie maar puur de angst voor vreemde honden. Dan zou het aanleren van leuke interactie met vreemde honden eigenlijk de oplossing zijn. De ene na de andere ontmoeting los met lieve stevige speelse teefjes. Wie weet haalt dat het meeste uit?

[Cuddie_]

Ik heb een tijdje terug een serie videolessen gevolgd van Monique Bladder over het verminderen van stress bij je hond. Oke, ik heb dan weer geen hond van formaatje gemiddeld mens die krijsend uitvalt naar alles wat beweegt, maar dat is pretty much rock bottom. Daar kom je niet zo maar uit. Maar een hond die zijn hele leven op standje 99% leeft heeft gewoon niet de mentale capaciteit om iets te leren. Dit moet je eerst kalmeren, tot rust brengen. Ik vond die serie lessen echt heel leerzaam om goed te leren kijken wat er nou op een dag allemaal met je hond gebeurt en wat dat met hem doet, wat zijn daar de gevolgen van en voor hoe lang. Daarom was een onderdeel ook het bijhouden van een dagboekje, dan zie je in een oogopslag welke dag beter was dan een andere en kun je terug gaan zoeken waarom dat zo was en wat je kan doen om je hond te helpen minder gestresst te worden. En daarna kan je hond pas gaan leren. Zoiets lijkt me heel nuttig voor jullie.

En ondertussen is er nog wel een belangrijk puntje waar ik iets over wil zeggen en dat is veiligheid. Op dit moment is jouw hond een gevaar voor zichzelf en zijn omgeving. Er kan echt van alles gebeuren. Een lijn die knapt, jij, behoorlijk zwanger, zou kunnen vallen met alle gevolgen van dien, je hond rent over de straat, noem het maar op. Dit zijn geen grappige dingen. Desnoods lijn je hond dubbel aan en op een manier waarop je hem kan houden. Check de lijnen en musketons en neem maatregelen.

Ik begrijp jouw bericht helemaal, ik weet alleen niet hoe nuttig dat voor deze hond is. Hij is echt een enorm 'chille' hond. Hij is gewoon een blij ei, lief, speels en super gezellig. Hij is totaal niet gestrest in huis of tuin. Zelfs met wandelen is hij gewoon zijn blije zelf. TOTDAT hij een hond ziet. Dan slaat hij in een microseconde om en komt er heel veel spanning. Soms als hij het écht heel erg eng vond, blijft de spanning nog even hangen, dan merk je dat hij niet helemaal ontspannen loopt het stukje daarna, maar meestal is hij, eenmaal gepasseerd, ook weer gewoon ontspannen. Prikkel weg = weer rust. Hij blijft er gelukkig meestal niet in hangen.
Verder is hij ook nergens bang voor/gevoelig voor....

[Cuddie_]

Ik verdedig mijn aanpak niet, ik geef aan waarom er voor deze aanpak gekozen wordt (door de gedragstherapeute tenslotte).
Daarnaast heb ik geen enkele keer gezegd dat jullie het fout zien, ik heb aangegeven dat bepaalde aannames niet klopte en ik heb gewoon aangegeven dat ik een bepaalde werkwijze níet wil bij een angstige hond. Als dit voor jullie wel werkt, dan is dat prima.

Even een korte reactie op dit:
'' Ik blijf er trouwens bij dat ik denk dat dit geen angst is. Laat de hond los en er is waarschijnlijk weinig tot niets aan de hand. Maar dat kan ik mis hebben uiteraard. Ik denk dat het bewaken is van de baas en een aangeleerde manier van doen door eerdere reacties op de hond. Of signalen van de baas. Een eenjarige hond hoort niet zo tekeer te gaan en al zo lang. Die moet nog volwassen worden.''

Het ís angst. Als hij los is vermijdt hij zoveel kan en als een hond op hem afkomt dan bijt hij letterlijk van zich af (vóór de hond, niet ín de hond) in de hoop hem op afstand te kunnen houden.
Bij het gebruik van een nep-hond tijdens de training kroop hij bijna, hij dook helemaal ineen, voorzichtig kruipend richting nephond. Dat is geen agressie.
Bewaken van de baas weet ik niet, misschien ook deels? Omdat hij het idee heeft dat honden eng zijn? Dat weet ik niet..

Dan denk ik dat mijn idee om hem in een pension te doen helemaal niet verkeerd is. Hij moet die interactie leren. Maar je hebt zelf ook twee honden toch? Dus het is niet eens de taal en de interactie maar puur de angst voor vreemde honden. Dan zou het aanleren van leuke interactie met vreemde honden eigenlijk de oplossing zijn. De ene na de andere ontmoeting los met lieve stevige speelse teefjes. Wie weet haalt dat het meeste uit?

Ik heb nog 2 andere hondjes ja, waarmee het prima gaat. Die zijn niet eng. Het is inderdaad puur de angst voor vreemde honden. Die zijn wel eng.
In eerste instantie dacht ik inderdaad dat zo veel mogelijk interactie met leuke hondjes de oplossing was, dus ik ben zo veel mogelijk met hem naar losloopgebieden gegaan. Dagelijks in een losloopgebied kort bij huis (een wat kleiner stuk) en zo vaak mogelijk, op vrije dagen, naar de hei toe. Het nadeel is dat hij wilt vermijden, hij wilt dus helemaal de andere honden niet opzoeken. En hij bijt voor de andere hond als die te dicht bij komt. Hij hapt van zich af, als waarschuwing dat hij niet wilt dat ze dichterbij komen. Was dit niet genoeg dan rende hij weg.
Op advies van de eerste gedragstherapeute die ik heb ingeschakeld ben ik hiermee gestopt. Zij gaf aan dat dit te veel risico met zich meebracht, met name het risico dat hij op deze manier agressie van andere honden uitlokt, gebeten zal worden en we dan nóg veel verder van huis zouden zijn.
Hier had ze natuurlijk wel gelijk in... dat risico zit er natuurlijk in, dus hiermee ben ik gestopt. Hoewel het helaas alleen maar slechter is geworden sinds het stoppen hiermee. Nu valt hij daadwerkelijk luid en krachtig uit, was hij eerst niet deed.

Met zijn zus heeft hij af en toe nog een ontmoeting, die is wel eens hier geweest en hij is wel eens daar wezen logeren toen wij 2 dagen weg gingen. Daar speelt hij mee en dat vindt hij het einde. Echter is dit de enige hond, buiten mijn eigen, waar dit mee kan.

Toen wij 2 logé honden in huis hadden, hebben we hem stap voor stap laten wennen, tot hij na 1,5 dag gewoon probleemloos los met alle honden kon. Als hij álle tijd krijgt om te wennen, dan zakt de angst uiteindelijk wel en krijgt hij interesse voor de honden en gaat voorzichtig snuffelen. Vanaf dat moment weet je dat je goed zit, dan doet hij ook niks meer. Maar tijdens wandelingen heb je geen 1,5 dag om te wennen helaas.

[Dennenappel]

Laeken heeft gewoon echt gelijk.
En het gevaar van accepteren dat hij zo is zoals sommige zeggen zorgt ervoor dat het zo zal blijven.
Ik heb 13 jaar met een uitvallende hond gelopen.

Pas door mijn huidige honden op te voeden zie ik wat er verkeerd is gegaan.
Die hond was mijn alles maar ik had me voorgenomen Nooit meer.

Tuurlijk hoeven ze niet iedereen aardig te vinden maar uitvallen is gewoon asociaal gedrag of je nu bang bent of niet (denk ik ook niet trouwens) en dat doen we niet.
En dat hoeft geen eens een draai om je oren te zijn maar mijn Dat doen we niet! komt uit mijn tenen.
En ik ben nooit boos dus het werkt heeeel goed.

En dat jij vind dat je hond genoeg te doen heeft wil niet zeggen dat het zo is... vergeet die hele tuin maar.
Tuurlijk snap ik dat er een limiet aan je tijd zal zijn maar toch een hond die echt voldaan en moe is kun je beter handelen en zal daarbij weinig zin hebben om zo te doen.
Een quick fix is natuurlijk makkelijker dan meer tijd verdelen maar toch zit daar vaak de sleutel.

Maar ik leef heus met je mee, ik weet wat het is en dat was een ukkie.

Maar je kunt het heel ingewikkeld maken en blijven tobben of de posts van Laeken nog eens goed op je in laten werken.
Als je niet kunt geloven dat het zo eenvoudig kan zijn dan is word dat het ook niet. Hoe meer aandacht je hier aan besteedt hoe groter het word.

Dit geldt trouwens niet alleen voor uitvallen volgens mij want mijn collie zal niet gaan uitvallen bij te weinig uitdaging of tevredenheid maar die verzint wel wat anders.

[Cuddie_]

Bij mijn hond is het echter onmacht en angst. Heeft niks te maken met geen respect voor mij hebben.

In mijn ogen juist heel erg wel. Want hoe kan een hond onmachtig en bang zijn naast de zelfverzekerde leider? Hij hoeft helemaal niet bang te zijn en dat zou je echt moeten overbrengen. En handelen hoeft al helemaal niet. Als mijn reu agressie toont op een van onze andere dieren uit angst geeft mijn teef hem vaak op zijn kop. We gaan niet hysterisch doen op de haan bijvoorbeeld. Ik ben geen fan van Cesar maar die snapt honden ergens uit zodat ze weer bereikbaar zijn voor sturing. Dat is echt niet verkeerd. Want niks doen is soms ook heel bevestigend.

Het is super vervelend om verschillende adviezen te krijgen. Logisch. En het is ook super vervelend als je hond dit doet. Zeker zo'n joekel. Logisch. Maar weet wel dat iedereen hier het beste met je voor heeft. En de meeste mensen hebben hier wel vaker met dit bijltje gehakt. Ik ga je echt niet adviseren als ik met mijn eerste teckel rondloop. Ik heb genoeg lastige honden gehad. En ik heb nog nooit gekozen voor laten gaan want het is angst en ik hou eigenlijk vooral de hond tegen. Er moet veel meer plan achter zitten want het gedrag slijt er maar dieper en dieper in. Je kan nog beter een hond fysiek stoppen en dan prijzen voor goed gedrag dan hem keer op keer laten uitvallen want dan krijg je het er straks haast niet meer uit. Angst of geen angst. Duidelijkheid gaat boven alles. Weten waar je aan toe bent haalt ook de angst weg.

Omdat een zelfverzekerde leider niet álles is. Een kind voelt zich ook veilig bij mama (in de meeste gevallen), betekent niet dat een kind nooit bang is?
Dat vind ik een erg zwart-wit gedachte. Alsof dat dan niet meer zou kunnen? Daar ben ik het niet mee eens.
Eruit 'snappen' is inderdaad geen verkeerde, maar tot nu toe heb ik nog niet echt de manier gevonden om dit te doen. Het 'draai om' werkt nog het beste, maar dit duurt soms ook eventjes voordat het lukt. Maar dan draait hij met me om en loopt weer mee.
En de hond fysiek stoppen, ik begrijp je wel... maar ik vraag me af wat dit met de hond doet op lange termijn, om nog maar niet te spreken van hoe ik dit in godsnaam zelf fysiek voor elkaar zou moeten krijgen. Dan denk ik dat ik hem eerst moet neer-tazeren.

[Alfilillo]

Je zegt dat hij een jaar is, het echte volwassen worden moet nog komen , deze groters zijn zo laat echt volwassen dus ik zou trainen op het moment dat er geen druk en spanning is.. laat hem kijken naar je beloon contact zoeken , alle keren weer.. is het te spannend voor hem en hij wil weg , sla een zijpad in, ga de andere kant op en zodra hij aandacht heeft voor je en naar je kijkt beloon hem dan,, is hij echt te sterk zou ik ook gaan voor een halti of een gentle leader, lees je wel even goed in en wen heb positief aan.

we zijn zo geneigd om te gaan trainen daar waar t fout gaat, terwijl t simpeler is om in het dagelijks leven als het nog niet fout gaat de goede dingen steeds te bekrachtigen zodat hij snapt wat wel wenselijk is en dat een 2 de natuur word en dat uit te bouwen , steeds meer en ook dus in spannende situaties er steeds weer een appel op te doen

Dit is eigenlijk ook wat we doen. Focus op mij = belonen. Naar de hond kijken maar niet uitvallen = belonen. Neus op de grond = belonen etc.
De hele focus ligt inderdaad op het goede gedrag en belonen. We doen niks met het 'negatieve' gedrag. We reageren verder niet op het uitvallen, we proberen hem weer op ons te laten focussen door bijvoorbeeld het commando 'draai om' en de hond mee te nemen de andere kant op. Ook hier wordt hij weer beloond als hij zich mee laat nemen.

Halti heeft hij. Dit hebben we rustig aangeleerd door hem in het begin alleen de halti om te doen met loslopen (dus 0 druk), totdat hij dit helemaal oke vond. Daarna hebben we en dit langzaam opgebouwd met kleine stukjes de riem eraan, tot hij nu zonder problemen met een los lijntje aan de halti loopt.

Train je dat ook momenten dat er geen hond in de buurt is? Dus commando van jou, bv 'kijk eens', hij kijkt, en dan direct belonen met iets wat hij heel leuk/fijn/lekker vindt. Dus geen snoepjes strooien als hij geen snuffelaar is. Misschien is hij dol op stukjes wordt, of een bal. Je eigen energie is essentieel. Rustig en geconcentreerd. Zijn focus is op jou en jouw focus op hem. In die zin lijkt me dat met kinderen erbij lastiger, want mentaal vergt het behoorlijk wat van je. Eerst moet dit er goed inzitten voordat je in een situatie met een hond (eerst op grote afstand) kan werken. Dat is wat Sandra ook schrijft, train op het moment dat er succes behaalt kan worden, en niet wanneer je toch al weet dat het mis gaat.

Ik begrijp je helemaal hoor. Been there, done that. Een hond die echt heel snel een heel hoog stresslevel bereikte. Waarom precies maakt niet eens zo heel veel uit. Mijn hond weegt echter nog geen 10 kilo en ik was niet zwanger, wat de situatie een stuk makkelijker maakte. Goede nieuws: het is helemaal goed gekomen.

[Cuddie_]

Laeken heeft gewoon echt gelijk.
En het gevaar van accepteren dat hij zo is zoals sommige zeggen zorgt ervoor dat het zo zal blijven.
Ik heb 13 jaar met een uitvallende hond gelopen.

Pas door mijn huidige honden op te voeden zie ik wat er verkeerd is gegaan.
Die hond was mijn alles maar ik had me voorgenomen Nooit meer.

Tuurlijk hoeven ze niet iedereen aardig te vinden maar uitvallen is gewoon asociaal gedrag of je nu bang bent of niet (denk ik ook niet trouwens) en dat doen we niet.
En dat hoeft geen eens een draai om je oren te zijn maar mijn Dat doen we niet! komt uit mijn tenen.
En ik ben nooit boos dus het werkt heeeel goed.

En dat jij vind dat je hond genoeg te doen heeft wil niet zeggen dat het zo is... vergeet die hele tuin maar.
Tuurlijk snap ik dat er een limiet aan je tijd zal zijn maar toch een hond die echt voldaan en moe is kun je beter handelen en zal daarbij weinig zin hebben om zo te doen.
Een quick fix is natuurlijk makkelijker dan meer tijd verdelen maar toch zit daar vaak de sleutel.

Maar ik leef heus met je mee, ik weet wat het is en dat was een ukkie.

Maar je kunt het heel ingewikkeld maken en blijven tobben of de posts van Laeken nog eens goed op je in laten werken.
Als je niet kunt geloven dat het zo eenvoudig kan zijn dan is word dat het ook niet. Hoe meer aandacht je hier aan besteedt hoe groter het word.

Dit geldt trouwens niet alleen voor uitvallen volgens mij want mijn collie zal niet gaan uitvallen bij te weinig uitdaging of tevredenheid maar die verzint wel wat anders.

Ik begrijp wat je bedoelt hoor.
Er zit inderdaad een limiet aan tijd, maar vooral ook aan het fysieke aspect op het moment. Ik doe wat ik kan, maar wegens bekkeninstabiliteit is het soms echt te veel. Op het moment loopt mijn vader een aantal keer per week met hem (en traint dan ook met hem dus). Mijn vader heeft om die reden óók 2 sessies gedaan met de gedragstherapeute, zodat we op 1 lijn zitten met de omgang. De andere dagen loop ik zelf. Ik meestal een uur, mijn vader eerder 1,5 uur. Meer trek ik niet op dit moment. Dit is eigenlijk al teveel. Vooral het uitvallen is veel te belastend voor mijn bekken.

Hoewel het zeker zo is dat honden laten merken als ze te weinig te doen hebben, de leo sloopt in dit geval. Toen hij één dag niet is gaan wandelen door omstandigheden, maar alleen in de tuin was geweest de hele dag, trok hij de volgende dag het hele hondenbed uit elkaar. Dat was duidelijk. Hij verveelde zich... had te weinig te doen gehad en was zijn energie niet kwijt.

[Cuddie_]

Je zegt dat hij een jaar is, het echte volwassen worden moet nog komen , deze groters zijn zo laat echt volwassen dus ik zou trainen op het moment dat er geen druk en spanning is.. laat hem kijken naar je beloon contact zoeken , alle keren weer.. is het te spannend voor hem en hij wil weg , sla een zijpad in, ga de andere kant op en zodra hij aandacht heeft voor je en naar je kijkt beloon hem dan,, is hij echt te sterk zou ik ook gaan voor een halti of een gentle leader, lees je wel even goed in en wen heb positief aan.

we zijn zo geneigd om te gaan trainen daar waar t fout gaat, terwijl t simpeler is om in het dagelijks leven als het nog niet fout gaat de goede dingen steeds te bekrachtigen zodat hij snapt wat wel wenselijk is en dat een 2 de natuur word en dat uit te bouwen , steeds meer en ook dus in spannende situaties er steeds weer een appel op te doen

Dit is eigenlijk ook wat we doen. Focus op mij = belonen. Naar de hond kijken maar niet uitvallen = belonen. Neus op de grond = belonen etc.
De hele focus ligt inderdaad op het goede gedrag en belonen. We doen niks met het 'negatieve' gedrag. We reageren verder niet op het uitvallen, we proberen hem weer op ons te laten focussen door bijvoorbeeld het commando 'draai om' en de hond mee te nemen de andere kant op. Ook hier wordt hij weer beloond als hij zich mee laat nemen.

Halti heeft hij. Dit hebben we rustig aangeleerd door hem in het begin alleen de halti om te doen met loslopen (dus 0 druk), totdat hij dit helemaal oke vond. Daarna hebben we en dit langzaam opgebouwd met kleine stukjes de riem eraan, tot hij nu zonder problemen met een los lijntje aan de halti loopt.

Train je dat ook momenten dat er geen hond in de buurt is? Dus commando van jou, bv 'kijk eens', hij kijkt, en dan direct belonen met iets wat hij heel leuk/fijn/lekker vindt. Dus geen snoepjes strooien als hij geen snuffelaar is. Misschien is hij dol op stukjes wordt, of een bal. Je eigen energie is essentieel. Rustig en geconcentreerd. Zijn focus is op jou en jouw focus op hem. In die zin lijkt me dat met kinderen erbij lastiger, want mentaal vergt het behoorlijk wat van je. Eerst moet dit er goed inzitten voordat je in een situatie met een hond (eerst op grote afstand) kan werken. Dat is wat Sandra ook schrijft, train op het moment dat er succes behaalt kan worden, en niet wanneer je toch al weet dat het mis gaat.

Ik begrijp je helemaal hoor. Been there, done that. Een hond die echt heel snel een heel hoog stresslevel bereikte. Waarom precies maakt niet eens zo heel veel uit. Mijn hond weegt echter nog geen 10 kilo en ik was niet zwanger, wat de situatie een stuk makkelijker maakte. Goede nieuws: het is helemaal goed gekomen.

Ja dat doe ik inderdaad. Ik zoek gebieden op waar het gaat, dan mag hij lekker aan zijn tuig met de lange lijn en dan roep ik hem met regelmaat even terug en beloon hem ervoor. Daarnaast tijdens alle wandelingen, zonder honden in de buurt, gewoon de focus vragen. Ik noem zijn naam en hij kijkt op, ook hier wordt hij voor beloond. Hij is heel erg gefocust op mij dus ik moet zeggen dat hij dit echt perfect doet allemaal (zonder honden in de buurt). Ook snoepjes zoeken doen we tussen het wandelen door, al vergt dit nog wat meer buk- en wijswerk voor mij dan de bedoeling zou moeten zijn. Maar goed we blijven proberen.
Ook het 'draai om' oefenen we vaak tussendoor. Dit doet hij ook super. Draait meteen mee om en loopt keurig mee.

Met kinderen erbij is inderdaad niet ideaal en ik moet zeggen dat dit ook niet vaak voorkomt, ik wandel normaal altijd met hem als de kleine naar school is. Soms is er echter niks aan te doen en moet ze een keer mee, maar dit is alles behalve standaard. Normaal ben ik 1 op 1 met hem bezig.
Alleen het nadeel van een baby straks is dat die níet naar school gaat en het dus moeilijker zal zijn om wandelingen zonder kind te plannen.