Nog nooit hebben de honden hier zoveel muizen gevangen en gegeten als de afgelopen week. We komen denk ik wel op minimaal 1 per dag. Dus dat is in verhouding tot zelden/nooit best een groot verschil. Een paar weken terug had Tess er al eentje gevangen, soort van per ongeluk geloof ik, want echt goed is ze daar niet in

Maar vorige week hebben ze de slootkanten gemaaid hier en dat bericht hebben de muizen nog niet helemaal gekregen. De eerste dag was het helemaal raak en had Finn er plots zelfs 3 tegelijk in z'n bek

Die beestjes dachten natuurlijk veilig te ontsnappen met een vol grasdek boven hun hoofd, maar daar stond niks meer. Finn had ze dus voor het oprapen. Tess doet ook een beetje mee, want het is wel lollig, maar het roofdiergedrag van Finn heeft ze niet.
Ze eten ze wel op en dat vond ik best, zijn de muisjes niet helemaal voor niks dood. En voor die enkele keer dat ze er eens eentje vangen.. dacht ik toen nog.. Maar nu zijn ze allebei steeds aan de slappe ontlasting na het eten van een muizenmaal. Helaas nemen ze daarin ook de muizen mee die bij het maaien gedood zijn, dus niet elke muis is even vers.
Herkennen mensen met muizeneters dit? Ik wil ze hun lolletje wel gunnen om af en toe even naar muizen te jagen, maar als dat betekend dat ze dan steeds weer aan de dunne zijn, wacht ik toch maar even tot de muizen weer meer kans op ontsnappen hebben.