Als ik voor mijzelf spreek blijf ik het wel een lastig iets vinden.
Vandaag was het weer "blaf dag" blijkbaar, echt non stop aan alle kanten de honden in de blafmodus zonder dat er wat van wordt gezegd, en waarom er geblaft wordt
Het lastige vind ik dat ik absoluut mijn eigen of andere honden niet mond dood wil maken.
Om een balans te vinden voor aanslaan, vanwege de natuur van de honden en het in mijn ogen onnodig aanslaan.
Voorbeeld, gisteren zit ik in de tuin, aan de voorkant. Iemand passeert, prima. Aangeleerd is dat er niet op iedere voorbijganger gereageerd wordt of hoeft te worden.
Op het moment dat die persoon blijft staan en aan gaat spreken, vind ik het niet meer dan normaal dat mijn hond alert daarop reageert. Het liefst stil, maar dat de hond alert wordt is bij een van origine (waak)hond te verwachten.
Dat de persoon in kwestie mij aanspreekt, "kan ik het zo aangeven?" "Hij doet toch niets?" mijn antwoord niet afwacht en naar het hekje loopt om daaroverheen te buigen, terwijl de hond in een mum bij het hekje is, op het hekje springt en "Woef" zegt
Daar ga ik hem toch echt niet voor "bestraffen".
Ik vond het nog netjes, een simpele enkele "woef"
Ik stond op om de envelop aan te pakken, maar ze zei wel "dacht dat ie niets deed joh..".
Tsja..
Maar idem als mensen zouden gaan klooien voor ons huis, dan vind ik het zeker wel ok als de honden daar wat over vinden. Ze hoeven niet voor alles de klep te houden, daar zit dus mijn dilemma vaak. In de honden vanuit ons aan te geven wat ok is, en wat niet.
Postbode die hek binnen komt, nee klep houden.. maar bij een ander die dat zelfde hekje binnen komt en de tuinslang komt jatten (ik noem maar iets) dan heb ik graag dat de honden even laten horen dat er wat gebeurd wat niet in de haak is
