Rechtstreeks uit buitenland

[Ri@nne]

Kai komt rechtstreeks uit Roemenië.

Ik wilde er geen hondje bij, het kon niet, en het paste niet.
En toch is hij gekomen.
Ik zat in de auto bij een kennis die zei: "Heb je die hondjes op FB gezien?" Ik had niks gezien en zocht ze op.
In eerste instantie was er 1 zwart hondje te zien, en hoorde je een andere hysterisch krijsen.
Heel raar, maar het was alsof er een knopje om ging. Achteraf hoorde ik dat ik toen, op dat moment gezegd heb: " Och.. dat is mijn hondje..dat is Kai"
Mensen verklaarden me voor gek, ik had die hele hond niet gezien en de verhalen uit Roemenië waren niet echt positief.

Lang verhaal kort.. Ik heb het krijsende, bijtende hondje naar NL laten komen, en vanaf het moment dat hij uit de bus kwam is het mijn mannetje.
Hij heeft zich binnen een half uur aangepast aan ons ritme, en Bonnie, die ik toen nog had, die een gloeiende hekel aan andere honden had, accepteerde hem vanaf de eerste minuut.

Ik weet niet wat het was, maar ik heb echt geen seconde getwijfeld..
Als ik dat gevoel ooit weer zo zal hebben, zal ik het zo weer doen.

[Caro.]

Jessie komt rechtstreeks uit Spanje.
Van te voren uitgebreid geïnformeerd en ook een uur telefonisch gesproken met de stichting.
Tja... ehhh.. ik heb wel iets minder fijne ervaring hiermee, alhoewel ik dol ben op Jessie hoor. Maar er klopte weinig van de beschrijving:
ik had o.a. specifiek gevraagd of ze niet zo groot/zwaar zou worden en een wat rustiger type ivm gezondheidsproblemen, gevraagd of
ze met katten kon omdat wij een kat hadden en dat wij haar echt met 15 weken zouden krijgen ivm nog wat goede socialisatie.
Geen van drieën is eigenlijk gelukt, voor het laatste had ik echt wel begrip hoor, maar het andere sloeg echt helemaal nergens op.
Jessie is 25 kilo en één bonk spier en energie en als ze ergens een hekel aan heeft, dan zijn het wel katten. Ze zeiden dat ze in het opvanggezin
in Spanje tussen katten en kinderen zat, nou dat is gewoon echt niet waar geweest.

Het heeft mij het eerste jaar echt wat slapeloze nachten bezorgd hoe ik dit allemaal in goede banen moest leiden, want er was een goede
reden waarom ik uitgebreid contact had opgenomen en waarom ik geen sterke hond meer aankon.
Maar goed, inmiddels was ik natuurlijk wel van haar gaan houden en zag ik het totaal niet zitten om haar weg te doen en niet te weten
wat er met haar zou gebeuren, dus alle zeilen bijgezet (nog steeds trouwens) en 'het kind' flink opvoeden.

Dus nee, ik denk niet dat ik het zo snel nog eens zou doen, helaas. Wel als ik eerst de hond kan zien en beoordelen, maar ongezien, nee
ik vermoed van niet.
Ik ben echt gek op haar, ze is ontzettend lief naar ons toe en een grote kroelkont, en ik zou haar nu absoluut niet meer willen missen,
maar ze is totaal anders dan wat ons gezegd werd en waarom wij gevraagd hadden.

[Manuma]

Uma heb ik als verrassing van het vliegveld opgehaald
Zij was natuurlijk eerst opvang dus dat scheelt. Zij is ontzettend lief en braaf, echt een vreselijk zoet hondje.
Ik heb één keer een opvanger gehad die van de omschrijving afweek maar dat was gewoon de spanning van nieuw huis, nieuwe honden en een combinatie van pijn. Ik heb haar maar drie weken in huis gehad, maar in die tijd was ze al gewoon net zo braaf en meegaand als alle andere honden in ons huis vaak wel worden.

Ik denk dat het ook wat aan jezelf ligt. Als je niet heel hoge verwachtingen hebt en je managet veel op rust en kalmte dat het wel goed komt. Bij een nieuwe hond in huis ga ik eerst een stuk lopen, dan het huis in en is de nieuwe altijd onrustig. Dat geeft niet, ik ga ook niet mee doen. Ik maak de ruimte kleiner en ik ga op de bank even iets lezen. Ik geef daar geen aandacht aan. Na een paar uur gaan ze altijd wel liggen.
En ik heb een Manu, dat helpt ook wel heel veel 1:

[Machie]

Csiva komt rechtstreeks uit Hongarije en ze is het beste wat me ooit is overkomen. Het is geen makkelijke dame, maar voor mij is ze perfect.

[Mit]

Overwegend positieve verhalen dus, fijn! We kijken rustig rond of er ergens een hondje is dat bij ons past en wie weet!


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Kayltje]

Maddie komt rechtstreeks uit roemenenland. Hoewel ze echt een perfecte gezinshond is, de betrouwbaarste hond met kinderen die ik ooit gehad heb, is ze verder...
Ehm... Hoe zeg ik dat eens leuk...

Enorm niet wat ik verwacht had. Ze is niet sociaal met honden (vecht) heeft 4 jaar de tijd genomen om zindelijk te worden (samen met Imp) kan niet los, jaagt, springt over hekken, en is niet trainbaar. Niet. Maddie is denk ik autist, bij gebrek aan een beter woord.
Wat ik vooral heel erg jammer vind is dat als ik met anderen afspreek om te wandelen, ze dus nooit mee kan, en dat als ik met haar wandel ik nooit met iemand anders kan oplopen, terwijl Fitz en Imp dat zo leuk vinden.

Desondanks (en dankzij) ben ik dol op haar, ze is ook lief, mooi en grappig. Bijzonder. En heel erg zichzelf.
En ik weet niet of ik haar niet genomen zou hebben als ik haar eerst in Nederland ontmoet had. Want van veel van deze problemen werd natuurlijk pas na een tijdje duidelijk dat het niet met wennen over zou gaan.

[Johnny Jones]

Digger heb ik rechtstreeks uit Spanje gekregen. Ik heb hem van een foto en een heel kort verhaaltje uitgekozen. Hij zat al vijftien maanden in het asiel en qua type leek hij me niet zo moeilijk.
Naadloos heeft Digger zich aan onze routine aangepast. Hij bleek een groot karakter te hebben voor zijn formaat en werd al gauw mijn grootste vriend!

Mijn dochter heeft nu sinds een paar maanden Happy rechtstreeks uit Roemenië. Happy heeft nog wel wat spanningen in huis, maar dat gaat steeds beter. Ze is supertrouw aan mijn dochter, energiek en aanhankelijk, heel goed met de andere honden en in het bos kan ze al heel goed loslopen (voor de zekerheid nog met tracker).

Heel eerlijk, onze rechtstreeks geadopteerde honden uit het buitenland vind ik gemakkelijker dan de twee Nederlandse rashonden, in ieder geval buiten qua luisteren en sociaal gedrag richting andere honden.

[tomaat]

Sergi is ook rechtstreeks uit Spanje bij ons gekomen. Toen onze Buzzer overleed zijn we rustig gaan kijken welke Podenco uit Spanje bij ons zou passen — reu, middelmaat, tussen de 3 en 5 jaar en moet met katten kunnen.

Een fotootje op feestboek, gesprekken met de stichting (en mensen die de hond ook zelf kenden), een filmpje, nog een filmpje met Sergi tijdens de kattenkeuring in het Spaans asiel , een huisbezoek... en een week of 3 later reden we naar Rotterdam om hem van het vliegveld te halen.

Dit was over 10 dagen 7 jaar geleden. Nog geen seconde spijt gehad, het is werkelijk een geweldig dier!

[mijke]

Ik heb nooit een hond geadopteerd überhaupt. Wel een puppy uit Griekenland opgevangen. Op de foto waren we beiden op slag verliefd, maar voor de rest was er natuurlijk nagenoeg geen informatie over het karakter. Het was een geweldig leuk hondje maar hij paste totáál niet bij ons, na 6 weken waren we behoorlijk opgelucht toen hij geadopteerd werd Ik denk dat het best goed kan gaan, maar voor mijzelf vind ik het risico op een mismatch te groot.