helemaal mee eens, met name het vetgedrukte. Alles is zo maakbaar en moet zo perfect zijn, daar kan menig hond niet aan voldoen. Eerlijk gezegd vind ik die wildgroei aan gedragstherapeuten ook niet per se een positieve ontwikkeling. Het kan heus z'n waarde hebben, maar ga eerst eens zelf nadenken en aan de slag. En verwacht ook geen robotje, waarbij je op een paar knoppen moet drukken voor het gewenste resultaat.DeDiana schreef:Ik denk ook dat hier een groot deel van het probleem ligt. Het lijkt soms wel alsof alles tegenwoordig als een (gedrags)probleem wordt gezien, maar het moet wel binnen een poep en een scheet opgelost kunnen wordenS@ndr@ schreef:wat een rare conclusie, ik zou zeggen mensen zijn dus niet zo goed in het opvoeden en begeleiden van honden. kortom in 70 % van de gevallen zou de mens in ieder geval iets moeten bijleren en eventueel hulp zoeken voor zijn relatie met de hond of zo. wil niet zeggen dat t altijd 100% aan de eigenaar ligt maar ik denk zeker wel dat ze er flink aan bijdragen vaak.En gewoon accepteren dat bepaald gedrag misschien bij de hond hoort, lijkt voor sommige mensen ook steeds minder een optie. Waaksheid, onzekerheid, veel energie, angst voor knallen - wat mij betreft geen gedragsproblemen, maar eigenschappen van de hond die pas een probleem worden als je er als eigenaar geen rekening mee houdt of als de hond zelf er in het dagelijks leven enorm veel last van heeft.
Amy is bang voor kinderen, maar die komen wij eigenlijk nooit tegen in het dagelijks leven. Zij heeft dus geen last van die angst en ik ook niet. Heeft zij dan een gedragsprobleem of wordt dat ook grotendeels bepaald door de omgeving, door hoe je ermee omgaat en door wat je verwachtingen zijn?
Natuurlijk geldt dat niet voor alles, maar ik denk niet dat de honden van tegenwoordig per se veel meer gedragsproblemen hebben dan pak 'm beet dertig jaar geleden, maar dat de wereld veel hogere eisen stelt en ook normaal hondengedrag sneller als probleemgedrag wordt gezien. En dat de hand wel wat vaker in eigen boezem gestoken mag worden - van fokkers, maar ook van eigenaren en de eisen die zij stellen aan honden.
Ik geloof ergens wel dat honden overprikkeld kunnen zijn door alles wat ze moeten verwerken, net als mensen met de moderne communicatiemiddelen. Een p&p rondje in stedelijke omgeving; ik word er inmiddels ook doodmoe van! De laatste keer dat ik met mijn honden in Nederland was, waren ze na 2 dagen compleet afgedraaid! Wilden niks meer en liepen maar wat achter me aan te sukkelen. Hier zijn ze niet moe te krijgen.
Een lange wandeling in het bos is 100x ontspannender voor een hond dan 10 minuten in een druk stadspark. Dan zijn ze na 2 uur echt niet toe aan 22 uur slaap

Dus ik snap dat veel honden die spanning ergens in uiten. Of dat voor Zweden ook geldt, weet ik niet.
Hier zie ik het tegenovergestelde. De border collie van de buren heeft geen reet te doen. En dus vliegt ze mij, mijn honden, paarden, fiets en auto aan als ik langskom. Nu moet ze het grootste deel van de dag in de garage

