Wat is/vind jij een stabiele hond? En hoe krijg je die?

[Marlett]

Naar aanleiding van het topic over gedragsproblemen: wat is een stabiele hond (voor jou) hoe krijg je die?

[DesireeB]

Ik denk dat nature een groter aandeel heeft dan nurture.
Maar evengoed denk ik verder dat rust, reinheid en regelmaat een hond goed doen. Plus een kalme, consequente baas.

Dat denk ik ook.

Zelf vind ik Droef en Izzy best wel heel stabiel. Izzy heeft dan wel een grote bek(vooral omdat ze altijd haar zin probeert door te drammen, ze is net een krijsende kleuter in de winkel) maar ze schrik vrijwel nooit, als dat al eens gebeurt dan hersteld ze binnen een paar seconden. Droef idem. Schrikt misschien wat vaker ergens van maar hersteld net zo snel en vind het vaak zelfs ondanks dat het overduidelijk spannend is ook interessant.

Beide zijn dan wel niet altijd even leuk met andere honden. Izzy vaak niet met grote honden en sorry dat ik besta honden. Droef met grote intacte reuen niet. Maar buiten dan zijn ze super makkelijk en passen zich best makkelijk aan.

[Marlett]

Ik vraag het omdat ik voor mezelf wil dat Tosca stabiel genoeg* is als ik er een tweede hond bij wil, nu vind ik dat nog maar zozo. Ze valt aan de lijn weleens uit naar andere honden, staat nog weleens te gillen naar voorbijgangers die het wagen om even stil te staan voor ons huis en als ze kan kiezen tussen een fuut en mij, kiest ze voor de fuut. Daar ben ik trouwens hard op aan het trainen. Ook mezelf. (SCAN die omgeving!! )

Ze schrikt ook niet snel, en als ze schrikt, is ze er ook niet lang door van slag. Van een EUJ! van mij is ze niet echt onder de indruk, ze sjokt dan gewoon weg.

Met andere honden los is ze meestal goed, op het strand is het echt net een populair blond meisje iedereen wil met d'r spelen. Vandaag op cursus ging het echter even mis met een andere teef, wát er precies mis ging, kan ik niet echt zeggen of zien, komt de trainster nog op terug.
Gisteren heb ik op een puppy gepast en ook dat ging boven verwachting goed, leuk spelen, om de beurt op de rug rollen, echt leuk.

Mee naar de stad, op visite bij oma, een strandtent, het gaat allemaal steeds soepeler. Binnenkort ga ik ook nog Gehoorzaamheid 1 doen, dus we komen er wel (in de buurt), bij die stabiele hond, maar als je nog tips hebt, ik hoor ze graag!


*en ik ook

[Habibi]

Wat vind je stabiel,
En wat vind je gehoorzaam?

Ik heb de indruk dat je die een beetje door elkaar gooit?
Of bedoel je betrouwbaar gehoorzaam?

[Doyaquba]

Voor mij is een stabiele hond een ontspannen hond. Een die niet snel onder de indruk is van de normale dingen in het leven en die zich snel aanpast aan veranderingen. Hoe je die krijgt is denk ik door zelf ook ontspannen te zijn en de hond zo veel mogelijk positieve ervaringen laten opdoen en vooral aan alle behoeftes te voldoen. En RRR dus, het is al gezegd.

Bij een tweede hond kan je wel hebben dat deze bepaald gedrag overneemt en het dan dus dubbel een probleem is. Als het niet zulke ernstige dingen zijn zou ik er niet te veel over twijfelen. Uitvallen naar andere honden vind ik dan weer een lastig puntje, want twee honden controleren in zo'n situatie is gewoon lastiger.

Het enige wat ons roedeltje van 3 'fout' doet is blaffen. Dat is niet heel raar voor boxers, die waken graag, maar eigenlijk blaft er maar 1 uit waaksheid, onze oudste teef, de jongsten blaffen mee. Ze heeft nu dus groupies
Vooral vervelend voor bepaalde mensen in de buurt geloof ik, die schijnen het uit te lokken. Ze doet het alleen naar honden die ooit naar haar zijn uitgevallen en die dan voor het raam langslopen en naar het buurjongetje dat altijd naar haar 'blaft' door het hek. Als dat alles is, is ermee te leven, maar vervelend is het toch, zeker als je ze alledrie weer stil en rustig moet krijgen

Maar dat dus als voorbeeld van gedrag van 1 wat de andere hond dan wel overneemt...

[DeDiana]

Ik denk dat nature een groter aandeel heeft dan nurture.
Maar evengoed denk ik verder dat rust, reinheid en regelmaat een hond goed doen. Plus een kalme, consequente baas.

Dat denk ik ook.
Ik vind Amoz een behoorlijk stabiele hond en dat zou je helemaal niet verwachten met zijn achtergrond: zes jaar onaanraakbaar geweest in een Spaans asiel, nul socialisatie (alleen wel met andere honden, ze leefden daar in grote roedels). Juist omdat hij van aard eigenlijk behoorlijk stabiel is, heeft hij de hond kunnen worden die hij nu is, die ik overal mee naartoe kan nemen, die zelden schrikt of ergens bang van is, maar gewoon kalm, beheerst en evenwichtig/voorspelbaar is. Dat zit er gewoon in bij hem en hij had alleen de kans nodig om dat tot uiting te laten komen.
Taartje, die van een Spaanse jager kwam en een kleine 8 jaar in hetzelfde asiel heeft gezeten, was zo stabiel als een huis. Die is in de drie jaar dat ik haar heb gehad nooit ergens van onder de indruk geweest, nooit ergens bang van geweest, bleef onder alle omstandigheden zichzelf, lief en vrolijk. Of je haar nou midden in een een druk station neerzette of midden in een bos, Taartje gedroeg zich altijd als Taartje, liet zich niet beïnvloeden door alles om zich heen en voelde zich in elke omgeving direct prima op haar gemak.
Vergeleken met Mila, die een socialisatie heeft gehad uit het boekje, zijn Taartje en Amoz veel stabieler. Mila is veel makkelijker van slag, ergens van onder de indruk, veel wisselvalliger, sneller overprikkeld waar ze nerveus en/of chagrijnig van wordt. Ze is daar met het volwassen worden wel nog veel in gegroeid en er is niet meer veel waar ze nog echt moeite mee heeft, maar dat heeft wel heel wat werk gekost, terwijl het er bij Taartje al van nature in zat en bij Amoz ook veel meer.
Ik vind een stabiele hond dus een hond die evenwichtig is, die niet heel snel onder de indruk is en een sterk vertrouwen heeft in zichzelf.

Edit: en hoe je die krijgt... Een hond als Mila gaat nooit helemaal passen in mijn omschrijving van stabiel, maar dat hoeft ook helemaal niet, ze is wie ze is met al haar nukken en gekke dingen. Zij had als jonge hond best wat angsten en angstjes waar ze wel helemaal overheen is door training, dus er is best wat aan te doen. Maar niet aan haar persoonlijkheid en aangeboren neiging om sneller onder de indruk te zijn van dingen, zij is nou eenmaal geen heel evenwichtige hond en dat heeft weer z'n eigen charme.
Ik streef dus niet naar een stabiele hond, maar wel naar een hond die goed kan omgaan met de wereld om hem heen en zich lekker in z'n vel voelt. Natuurlijk wil ik de hond helpen om beter met lastige dingen om te gaan en te groeien, maar niet naar iets wat er helemaal niet in zit, ik geloof niet dat dat kan.

[Marlett]

Wat vind je stabiel,
En wat vind je gehoorzaam?

Ik heb de indruk dat je die een beetje door elkaar gooit?
Of bedoel je betrouwbaar gehoorzaam?

Hm. Goeie. Voor beide gevallen geldt dat ze vertrouwt op mij. (En dat ik dat ook doe. )

Bij een tweede hond kan je wel hebben dat deze bepaald gedrag overneemt en het dan dus dubbel een probleem is. Als het niet zulke ernstige dingen zijn zou ik er niet te veel over twijfelen. Uitvallen naar andere honden vind ik dan weer een lastig puntje, want twee honden controleren in zo'n situatie is gewoon lastiger.

Voor mij is een stabiele hond een ontspannen hond. Een die niet snel onder de indruk is van de normale dingen in het leven en die zich snel aanpast aan veranderingen. Hoe je die krijgt is denk ik door zelf ook ontspannen te zijn en de hond zo veel mogelijk positieve ervaringen laten opdoen en vooral aan alle behoeftes te voldoen. En RRR dus, het is al gezegd.

Het enige wat ons roedeltje van 3 'fout' doet is blaffen. Dat is niet heel raar voor boxers, die waken graag, maar eigenlijk blaft er maar 1 uit waaksheid, onze oudste teef, de jongsten blaffen mee. Ze heeft nu dus groupies
Vooral vervelend voor bepaalde mensen in de buurt geloof ik, die schijnen het uit te lokken. Ze doet het alleen naar honden die ooit naar haar zijn uitgevallen en die dan voor het raam langslopen en naar het buurjongetje dat altijd naar haar 'blaft' door het hek. Als dat alles is, is ermee te leven, maar vervelend is het toch, zeker als je ze alledrie weer stil en rustig moet krijgen

Maar dat dus als voorbeeld van gedrag van 1 wat de andere hond dan wel overneemt...

Gisteren met wandelen met het pupje táálde ze niet naar andere honden, alsof ze haar portie hond voor die dag al gehad had.

Perfect wordt het toch nooit. Ze blijven je vaak verbazen
Als je er een andere hond bij neemt wil dat natuurlijk niet zeggen dat op dat moment de ontwikkeling van je huidige hond stopt.
Dus als je voor meer dan 80% tevreden bent zou ik er voor gaan hoor

Ik wacht sowieso de zomervakantie nog af, mee met kamperen voelt voor mij een beetje als de ultieme test. Voor dan vind ik twee honden echt te veel.

[laeken]

Ik ga nu wel mensen tegen de schenen schoppen maar dat maakt me niet uit. Je krijgt ook een stabiele hond door geen rashond te nemen of een ras te kiezen dat stabiel gefokt wordt. Ik heb altijd hele stabiele bastaarden gehad en een hele instabiele rashond. Honden die andere honden opvreten zijn vaak van het ras Stafford of pitbull. Instabiele honden met angsten zijn vaak van het ras collie en co. Wil je een totaal onbereikbare hond die constant wegloopt dan moet je echt een beagle of een hound nemen. En wil je dat je hond je kind een keer grijpt of het bezoek aanvliegt zou ik zeker voor een rottweiler of een stevig waakras gaan. En als je van hele drukke onbegrensde honden houdt moet je een labrador nemen waar je de eerste drie jaar helemaal dol van wordt. En je kan natuurlijk voor de poedel gaan maar dan moet je er wel rekening mee houden dat je hond ineens bang is voor zijn voerbak of niet meer een bepaalde straat in durft omdat er ooit een vuilnisbak omviel.

Ik weet dat er super stabiele rashonden zijn. Maar wil je perse een stabiele hond dan is het nemen van een kruising sowieso meer kans daarop. Kies je kruising juist en je bent al een heel eind.

Verder kun je zelf ook veel doen. Rust bewaren en geen idiote manier van overvragen en hoge verwachtingen op je hond botvieren.

Belangrijke toevoeging is dat goed uitlaten en veel spelen ook veel doet. Te weinig aandacht en beweging is een recept voor probleemgedrag.

[Marlett]

Elke hond is natuurlijk anders en denk de hele litanie van open deuren er maar bij.
Maar de meeste echt stabiele en gehoorzame honden hebben wel overeenkomsten.
Meestal hebben ze een baas waar ze op kunnen bouwen en die belangenconflicten vermijdt.
Als je alleen maar haalbare opdrachten en begrenzingen geeft krijg je een hond die zich laat helpen.
Dat is de hoofdreden waarom een opleiding van het een of ander zo zinnig is. Je moet iets doen met je hond zodat je materie, samenwerking en ontwikkeling met elkaar verbindt.
Alleen maar wandelen is niet genoeg. Ook niet als je heel veel wandelt.

Daarnaast moet je je hond niet blootstellen aan dingen die hij (nog) niet aankan. Tussenstappen zijn cruciaal en paniekmomenten zijn koste wat kost het vermijden waard.
Veel mensen denken dat socialisatie betekent dat je je jonge hond in het diepe moet gooien en dat is niet zo.
Je biedt de hond aan waarin je wil dat hij groeit. Als je wil dat hij goed met rare mensen overweg kan dan laat je hem zoveel zien als hij aankan zonder zijn goede gedrag te verliezen. Nooit meer en als je het niet precies weet kies je voor minder.
Wees gewaarschuwd voor de contactgestoorde oom op het familiefeestje die je hond even wil dwingen om te zitten. Dat zijn de moment dat het misgaat en je hond vertrouwen verliest. In andere mensen maar ook in jou want je staat niet voor hem en dat voelt een hond tot op het bot.

Verder is het heel zinnig om een hond zelf dingen te laten doen, starten of juist stoppen en iets anders gaan doen.
Maak niet de fout om dan over rang en gehoorzaamheid te gaan mauwen. Dat zijn heel belangrijke punten maar niet op dat moment.
Alleen een hond die de kans krijgt om zelf keuzes te maken kan goed worden in het maken van keuzes en het besef dat je invloed hebt is noodzakelijk voor een gevoel van veiligheid wat weer doorvertaalt naar kalmte.

Als laatste is het erg belangrijk om verandering toe te staan als je hond niet stabiel is.
Een hond die bijvoorbeeld blaffend uitvalt naar passanten kan daar alleen mee stoppen als hij een alternatief heeft. Vaak word er dan wel gestopt met blaffen maar wil zo'n hond dan heel snel passeren en gaat dan hard trekken aan de riem.
Dat is dan niet het moment om dat ook te gaan bestraffen of stil te gaan staan en zelfs niet om voor een beloning te laten volgen.
Laat hem op zijn eigen manier iets anders doen.

Een stabiele hond is een hond die in balans is, weet wat de mogelijkheden zijn en zelfverzekerd genoeg is om te handelen en daar ook de ruimte voor krijgt.
9 van de 10 keer verrassen honden je in positieve zin als je ze de ruimte geeft.
Al dat gehannes en gebemoei zonder systematische vordering in de leergang werkt averechts.

En wat we niet doen, maar dan ook echt nooit is proberen. Proberen of iets werkt.
Dan is Leiden in last. Als de baas al niet meer weet wat de baas moet doen dan heb je niet eens meer een kwestie van slechte leiderschap...dan heb je niet eens een roedel.
Dan is het niet jouw hond.

Ik heb je opmerking over proberen vaker gelezen, maar bedoel je dan qua betekenis 'aanklooien' ofzo? Een wilde gok wagen?
Met het trekken aan de lijn bijvoorbeeld heb ik van alles geprobeerd keurig volgens de regels van het klasje, de boeken en de filmpjes op youtube. Dát werkte niet. Toen ben ik met de clicker en diverse tips van dit forum aan de slag gegaan en dat werkte wel.
Niet mogen proberen klinkt voor mij als niet mogen falen, maar je hebt toch geen garantie dat een bewust gekozen en doordachte aanpak gaat lukken? Ik mocht willen dat ik altijd weet wat ik moet doen.

[ranetje]

Niet proberen moet je lezen als: niet iets aanhalen als je niet zeker weet dat je kunt anticiperen als het net even iets anders uitpakt dan je had bedacht.

Zoiets
Als je voor een aanpak kiest is het handig om te weten hoe je het precies aan gaat pakken en dat je weet wat te doen als het niet uitpakt zoals je had gehoopt/verwacht.

Dus niet allerlei tips achter elkaar gaan uitvoeren.
Dat is niet duidelijk en dan is er vrijwel zeker geen gewenst resultaat.

[billy]

Ik ga nu wel mensen tegen de schenen schoppen maar dat maakt me niet uit. Je krijgt ook een stabiele hond door geen rashond te nemen of een ras te kiezen dat stabiel gefokt wordt. Ik heb altijd hele stabiele bastaarden gehad en een hele instabiele rashond. Honden die andere honden opvreten zijn vaak van het ras Stafford of pitbull. Instabiele honden met angsten zijn vaak van het ras collie en co. Wil je een totaal onbereikbare hond die constant wegloopt dan moet je echt een beagle of een hound nemen. En wil je dat je hond je kind een keer grijpt of het bezoek aanvliegt zou ik zeker voor een rottweiler of een stevig waakras gaan. En als je van hele drukke onbegrensde honden houdt moet je een labrador nemen waar je de eerste drie jaar helemaal dol van wordt. En je kan natuurlijk voor de poedel gaan maar dan moet je er wel rekening mee houden dat je hond ineens bang is voor zijn voerbak of niet meer een bepaalde straat in durft omdat er ooit een vuilnisbak omviel.

Ik weet dat er super stabiele rashonden zijn. Maar wil je perse een stabiele hond dan is het nemen van een kruising sowieso meer kans daarop. Kies je kruising juist en je bent al een heel eind.

Verder kun je zelf ook veel doen. Rust bewaren en geen idiote manier van overvragen en hoge verwachtingen op je hond botvieren.

Belangrijke toevoeging is dat goed uitlaten en veel spelen ook veel doet. Te weinig aandacht en beweging is een recept voor probleemgedrag.

Wat een vooroordelen allemaal

[Alfilillo]

Een stabiele hond vind ik een hond die niet makkelijk naar een hoog stressniveau schiet, die zich niet zo snel van de wijs laat brengen. Het woord zegt het al: in evenwicht.

Ik denk ook dat het voor een groot deel karakter is, hoewel je wel kan trainen met een schrikachtige of reactieve hond, om dit gedrag beter onder controle te houden en zelfs de stress minder uit de hand te laten lopen. Trainen op zelfvertrouwen, de hond successen laten behalen, en vooral zelf een stabiele en zelfverzekerde baas zijn.

[S@ndr@]

Een stabiele hond , tja wat een menselijk begrip weer ik denk dat t voor iedereen persoonlijk is, ik heb vaak best honden die heftig kunnen zijn als je ze niet de basis geeft en ik vind stabiel een hond die niet de uiterste grenzen overschrijd. Neutraal in de kennis makening en daarna anticiperen zonder extreem te worden of zo. In tegenstelling tot anderen ben ik er meer van wat je niet kent kun je ook geen hekel aan hebben. Mijn vorige cane wattes wist niet eens dat er ook sjagereinige kut honden bestonden en hij heeft er ook niets aan gemist denk ik
en hoe krijg je die, in mijn mening door ze te leren wat je wel wilt in plaats van de hele tijd te lopen brullen als ze iets doen wat je niet leuk vind.. en een Nee aan leren is best o.k. maar een beloning als ze spontaan iets laten zien wat je wel wilt is net zo krachtig en zo niet efficiënter

[Tineke]

Ik denk dat het te maken heeft hoe snel een hond zich herstelt van situaties en hoe ze daarmee omgaan.
Een hond die weken na een knal nog ligt te trillen lijkt me niet stabiel genoeg.
Aan de andere kant heb ik een hele fijne Golden gekend die enkel rond oudjaar vreselijk gestresst was.
De dagen dat er geknald werd was ze doodsbang en verzette geen stap, maar verder niet.
De rest van het jaar was het een heerlijke hond die zich nergens wat van aantrok, ook onweer deed haar niets.
Stabiel zet ik altijd een beetje op één lijn met stoïcijns zijn.
En dan past Rio prima in het profiel.
Die was niet gek te maken, andere honden, weer , knallen het deed hem niets.
Hij was prima uit vervelende situaties te halen en schudde zich dan even uit en ging verder.
Ook als we op vakantie gingen kwam hij aan , kroop op de bank of bed en ging liggen pitten.
Net zo makkelijk als dat hij thuis deed.

[lucie]

Ik heb een byzonder stoicijnse hond, Maverick, die net als Tineke over Rio schrijft, zich nergens wat van aan trekt. Hij is zeker een stabiele hond, en dat is ie van zichzelf (100% rashond trouwens ). Maar wat mij betreft kunnen ook minder stoicijnse types toch stabiel zijn/worden.

Mijn eerste hond Douscha (MHxDH) was nogal hysterisch zeg maar . Hyperactief, hypernerveus en hyperveel zin in het leven . Ook was ze onzeker, snel van de wijs en getekend door een leven waarin ze op 3 jarige leeftijd al 4 bazen, mishandeling en een tijd in het asiel had moeten doorstaan. Zij is altijd haar hysterische zelf gebleven (ik vond dat trouwens een heerlijke eigenschap, iedere dag werd ik vrolijk van haar) dus niet het stoicijnse, altijd hetzelfde, maar daardoor ook wat vlakke van Maverick. Zij werd stabiel op een andere manier. Daar ging veel tijd overheen hoor, echt wel 2 jaar voordat ze een beetje in balans raakte maar ook daarna bleef ze zich nog ontwikkelen.
Alfililo beschrijft het goed

om dit gedrag beter onder controle te houden en zelfs de stress minder uit de hand te laten lopen. Trainen op zelfvertrouwen, de hond successen laten behalen, en vooral zelf een stabiele en zelfverzekerde baas zijn.

Douscha kreeg een partij zelfvertrouwen die dacht op een gegeven moment echt dat ze àlles kon .
voorbeeld: bruggen waren eng (als in bibberend tegen de railing er met doodsangst overheen) en water durfde ze nog niet met d'r teennagel in. Maar ze was dol op balletjes. Ik begon met een balletje in het water waar ze zo bij kon, dan een cm verder enz totdat ze ongemerkt in het water stond. Uiteindelijk zat ze nergens meer mee en dook ze vanaf een metershoge brug het water in . Wat niet wil zeggen dat ze ook daadwerkelijk alles kon. Zoals Cleva terecht opmerkt, wist ik waar haar grenzen lagen en dat hoefde ze ook simpelweg nooit. Dus binnen de context die we samen gecreeerd kon ze alles, voelde ze zich veilig en werd ze een super stabiele hond

[laeken]

Ik ga nu wel mensen tegen de schenen schoppen maar dat maakt me niet uit. Je krijgt ook een stabiele hond door geen rashond te nemen of een ras te kiezen dat stabiel gefokt wordt. Ik heb altijd hele stabiele bastaarden gehad en een hele instabiele rashond. Honden die andere honden opvreten zijn vaak van het ras Stafford of pitbull. Instabiele honden met angsten zijn vaak van het ras collie en co. Wil je een totaal onbereikbare hond die constant wegloopt dan moet je echt een beagle of een hound nemen. En wil je dat je hond je kind een keer grijpt of het bezoek aanvliegt zou ik zeker voor een rottweiler of een stevig waakras gaan. En als je van hele drukke onbegrensde honden houdt moet je een labrador nemen waar je de eerste drie jaar helemaal dol van wordt. En je kan natuurlijk voor de poedel gaan maar dan moet je er wel rekening mee houden dat je hond ineens bang is voor zijn voerbak of niet meer een bepaalde straat in durft omdat er ooit een vuilnisbak omviel.

Ik weet dat er super stabiele rashonden zijn. Maar wil je perse een stabiele hond dan is het nemen van een kruising sowieso meer kans daarop. Kies je kruising juist en je bent al een heel eind.

Verder kun je zelf ook veel doen. Rust bewaren en geen idiote manier van overvragen en hoge verwachtingen op je hond botvieren.

Belangrijke toevoeging is dat goed uitlaten en veel spelen ook veel doet. Te weinig aandacht en beweging is een recept voor probleemgedrag.

Wat een vooroordelen allemaal

Vindt je?

[Shibby]

Ik vind Lou vrij stabiel. Ze is consequent in wat ze wel en niet oké vindt. Dat 't niet allemaal even wenselijk is, da's een ander verhaal. Ik kan er prima mee leven.
Het betekent wel dat er bij haar geen stikonzekere reu ofzo bij moet komen, daar maakt ze sowieso gehakt van, maar het kan elkaar dan ook versterken.
Gelukkig valt ze op stoere niet te grote reuen, dus dat komt met de tijd wel goed