kooi schreef:Als je jonge kleinkinderen hebt is het een verstandige beslissing om geen kooikerhondje te nemen.
Het hondje op mijn foto's is mijn huidige hondje. Zij komt uit Roemenië. daar komen veel van dit type hondjes vandaan. Maar ook mooie half-grote honden. Veel zitten al in de opvang in Nederland. Zo kan worden gekeken of ze bij kinderen, katten of andere honden kunnen en hoe ze op bezoek reageren. er worden ook regelmatig leuke puppy's naar Nederland gehaald.
Ik weet niet of je er ooit over nagedacht hebt dat 'adoptie' ook een optie is?
Ja, dat had ik al begrepen, mbt kooiker. Ik dacht ook al dat je hondje uit Roemenie kwam. Ze is erg leuk.
Ik heb veel meer gedaan dan het te overwegen. In eerste instantie zei ik: een adoptiehond of geen hond.
Ik heb dan ook vele organisaties gevolgd, hier in Zweden. Dat adoptie hier erg duur is, is een ding. Wat ik een veel groter punt vond, was het gevoel dat het allemaal wat chaotisch is. Zodra ik een organisatie op FB ging volgen , doken meer en meer organisaties op. Soms zag je dezelfde persoon her en der opduiken als betrokkene. Soms niet. Maar alle honden/hondjes waren lief, vriendelijk, sociaal etc (op een enkele hondje na, dat dan wat bang was). Het ging dan om hondjes die op dat moment nog op straat woonden of in een opvangcentrum zaten in Balkanlanden of Rusland. Een organisatie was werkzaam in spanje en een in ierland. En als je fb vervolgens helemaal vol komt te staan met enorm veel stakkers, gefilmd op straat of in het bos, onder erbarmelijke omstandigheden en in de kennels, dan wil je ze allemaal redden. Ik werd een beetje misselijk van al die beelden en heb ook her en der wel wat geld gegeven in specifieke gevallen, hoewel ik al vast twee rescue organisaties in spanje steun, die ik persoonlijk ken. Mijn man had zijn bedenkingen. Want, zegt hij, je weet niet wat je in huis haalt. Hier in zweden waarschuwen ze continue voor het adopteren van die honden (hoewel het evengoed massaal gebeurd) omdat vaak besmetteijke ziektes niet ontdekt worden, de papieren vaak niet kloppen, niet alle organisaties echt goed bezig zijn, adoptie vaak uitloopt op leed omdat de hond toch ernstig ziek blijkt of serieuze gedragsproblemen heeft etc. En gezien echt de overdaad aan zielige honden die op mijn tijdlijn opdoken en op kritische vragen antwoord uitbleef, moet ik toch mijn man gelijk geven. Het is zeer onwaarschijnlijk dat alle honden lief en aardig zijn en eigenlijk moeilijk voor te stellen dat de mensen die zich ermee bezig houden echt kunnen weten hoe zo'n hond zich in een gezinssituatie gaat gedragen. Het zijn immers allemaal honden met een enorm pak bagage en het is toch anders als je zo'n hond op straat aanhaalt en hij is vriendelijk, dan wanneer hij in huis moet functioneren. Ik heb dus op bepaald moment al die groepen (het liep echt de spuigaten uit... meldde je je aan bij de ene groep, doken er nog drie op ofzo) verwijderd, omdat ik er echt niet goed van werd (kan niet tegen dierenleed en weet wel dan je niet de ogen hoeft te sluiten, maar ik probeer al te helpen door geen vlees meer te eten en organisaties financieel te ondersteunen die ik persoonlijk ken. Heb ook de opbrengst van twee boeken die ik heb geschreven volledig geschonken aan rescue organisaties terwijl we het niet echt breed hebben... mijn man moppert daar wel eens over :p ) Ik heb ook verhuishonden in nederland gevolgd en nog een organisatie en vind zonder enige twijfel dat deze organisaties, die ik hier zag, veel beter waren georganiseerd (een broer van mijn man heeft daar ook een hondje geadopteerd... die heeft wel een beetje issues, maar hij is hondentrainer en daar komen geen kleine kinderen) Hoe dan ook... ik zag daar zeer zeker leuke honden en heb daarover ook contact gehad, juist omdat deze dus met opvang in nederland werken, waar je dus echt kunt zien hoe de honden in een gezin functioneren en de hond ook kunt zien (in plaats van rechtstreeks uit het buitenland bij jou in huis, vaak als hun eerste thuis) Maar helaas... adopteren kon ik niet omdat ik in zweden woonde. Hier in zweden zijn ook asiels, maar ik ken er eigenlijk maar twee in het land en die hebben maar zeer weinig honden, vaak stafford(kruisingen) of pittbutt of zo en vaak met gedragsproblemen (zij zijn dus wel eerlijk) Hier in zweden is nog bepaald geen hondenoverschot. Vaak lijkt het tegendeel het geval. Dan heb ik nog bij overplaatsingen gekeken, maar ook hier vrijwel altijd probleemgedrag of vaag verhaal en niet zelden stafford/pittbul etc. Blijft nog over de bastaardjes, hier ook aardig aan de prijs en met risico omdat veel 'leuke ' hondjes het land in zijn gesmokkeld (Groot probleem hier. honden zijn hier erg duur, dus er is flink aan te verdienen vanuit bv oostblok) of broodfok. Om dezelfde reden. Honden zijn hier duur en voor een leuk bastaardje betaal je al snel tussen de 800 en 1000 euro, Tel uit je winst. En zo kom ik dus bij de rashonden terecht, terwijl ik altijd riep dat ik zou adopteren. Ik heb een keer eerder een rashond gehad, een hovawart, die we destijds ook zeer bewust kozen aan de hand van het omschreven karakter, waar we naar zijn gaan kijken bij een hovawartclub etc en die hond was de beste hond ooit.... was echt een hond zoals omschreven en we hebben daar echt een enorm fijne hond aan gehad. (aan zijn zoon trouwens ook, hoewel die onbedoeld op de wereld kwam) En tja... nu zitten we dus weer in die boot... komt er een hond?en zo ja... wat? Op dit moment is voor mij, als er echt een hondje komt, een markiesje de beste optie. Die voldoet voor mij aan alle voorwaarden. Mijn man vindt het wel een leuk hondje, maar wat klein. Maar hij weet dat ik beslist geen grote hond wil vanwege slechte rug en het ouder worden en gisteren hebben we dan ook tig filmpjes bekeken van Markiesjes. Het is een overweging die we maken en als we er een aanschaffen, dan wil ik dat graag via Nederland doen. Maar zoals gezegd...we overwegen nog druk de voor en nadelen. We weten heel erg goed wat opvoeding van een pup betekent uit ervaring en wat het houden van een hond inhoudt. Een kleinere hond is immers net zo goed een hond met bijbehorende behoeften. Maar dat is dus het punt waar we nu staan en nu weet je ook waarom. (al voel ik mij nog steeds schuldig als ik naar rashondjes kijk

)