Lang verhaal, alvast excuus daarvoor.
Begin deze maand ben ik verhuisd: uit het ouderlijk huis weg. Ik werk 5 dagen, waarvan Dana 3 dagen mee kan naar mijn werk en 2 dagen gaat ze naar mijn moeder terug.
Maar ik heb nu een keer of 3 gehad dat ze (voor mij) vanuit het niets helemaal dichtslaat van angst als we in het nieuwe huis zijn. Eerste keer kwamen we terug van werk, ze rent blij naar binnen, krijgt lekkers en springt in haar mand, om vervolgens te verstijven, snoepje uit te tuffen en trillend bij de voordeur te gaan zitten. Op de bank gezet zonder al te veel poespas, ernaast gaan zitten met een boek en na een uurtje sliep ze gewoon lekker en daarna was het over. En zo nog een keer.
Dit was beide overdag, maar nu was het gisteravond raak. Eergisternacht niks aan de hand, de hele dag ook niks, tot na de laatste wandeling. Ze bleef hijgen dus ik dacht eerst dat ze het warm had, maar begon er ook bij te piepen. Weer naar buiten gegaan want misschien buikpijn? Buiten weer opgewekt, wel wat extra plasjes gedaan, binnen weer hijgen en drentelen.
Ze is een paar keer de tuin in en uit gelopen om een beetje rond te kijken (zit je dan om half 2 s nachts met een open deur want ze wilde me niet uit het oog verliezen
) Op de bank of bed wilde ze niet, klauterde over me heen en gaf weerstand aan bij aanraken.En maar hijgen en trillen, steeds harder, dat ik vreesde dat ze erin zou blijven. Uiteindelijk geprobeerd met een app wat white noise te maken zodat àls het iets was wat ze hoorde, het overstemt zou worden.
Uiteindelijk zelf in vluchtige slaap gevallen totdat ik weer wakker werd van gekrab aan de voordeur met van die paniekjankjes erbij. Inmiddels was het half 3 en was ze dus al zeker 3.5 uur in paniek.
Inmiddels wist ik dus niet of ze 'gewoon' bang was of dat ze pijn had oid. Om te testen in mijn pyjama naar buiten met Dana (die was alweer blij dat de voordeur open ging en ze weg mocht) en naar de auto gegaan. Ze is normaal niet dol op de auto maar ze ging er nu zonder aarzeling in, krulde zich op en binnen 2 minuten sliep ze.
Zat ik dan, in pyjama in de auto, aan 1 kant opgelucht dat er niks fysieks aan de hand was, maar... wat dan? In de auto slapen ging het niet worden, terug naar binnen leek me ook geen strak plan... gelukkig de volgende dag vrij dus dat het nu 3 uur was maakte niet ZO veel uit.
Moeder geappt en toen maar besloten naar haar toe te rijden en daar te slapen. Half 4 was ik er. Dana rende helemaal blij naar binnen, kreeg nog wat lekkers en is lekker in haar mand gaan liggen en ligt daar nu nog steeds
Dus, er is iets in dat huis waar ze bang voor is, maar niet altijd
ze kan rustig een week niks hebben en dan opeens dus iets als dit. Ze is bijna 14 dus dementie ligt voor de hand, maar waarom niet altijd dan?En hoe ga ik dit aanpakken?
het lijkt me onwaarschijnlijk want we zitten op de begane grond van een flat, op een hoek. de buurvrouw naast ons die een tuin heeft is hoog in de 90 en haar tuin wordt niet echt meer wat aan gedaan. De rest is dus steen en galerij, aan de voorkant zitten geen tuintjes.
