In Jazzy zit waarschijnlijk ook een (flinke) scheut podenco, maar ik denk dat ik het op het gebied van jachtinstinct erg getroffen heb met haar boxer- en herdergenen.
Eigenlijk had ik er voor de adoptie wel rekening mee gehouden dat ze niet of beperkt los zou kunnen lopen in verband met eventueel jachtinstinct, het was immers duidelijk zichtbaar dat er windhondenbloed door haar aderen ruist. Ze is nu bijna anderhalf en in de 9 maanden dat we haar hebben heeft ze nul komma nul interesse voor zelfstandig jagen vertoond. Ze loopt dus ook eigenlijk altijd probleemloos los, zelfs in gebieden waar veel konijnen rondhobbelen.
Verder herken ik wel een heel aantal typische podenco-eigenschappen die in dit topic genoemd worden. De bovenmatige alertheid en nieuwsgierigheid bijvoorbeeld. Er ontgaat Jazz nooit iets: ze hoort, ziet, ruikt en voelt alles en is bijzonder gevoelig. Ze staat rechtop op twee poten als ze buiten iets in de verte spot. En ze kan zo uren achter elkaar, hoog liggend op de bankleuning en iedere zonnestraal opvangend, naar buiten turen en ieder detail uitvoerig bestuderen. Je hebt er werkelijk geen kind aan.
Ze is ook behoorlijk vocaal, maar blaft eigenlijk zelden. Zo gaapt ze uitermate dramatisch als ze 's ochtends wakker wordt, zucht ze luid als ze gaat slapen en 'praat' ze tijdens spel of als er bezoek binnenkomt ('Wauwauwraa'). Ze kan ook heel goed kreunen en steunen als ze het ergens niet mee eens is. Ze gaat altijd op de allerzachtste, bij voorkeur hoge plekjes liggen. Toen het (voor haar veel te kleine maar o-zo-zachte) mandje van de katten eens van de kast naar beneden donderde, mochten we binnen een mum van tijd dit beeld aanschouwen:
Sowieso kan ze zich opvouwen tot een heel klein bolletje hond. Meestal krult ze zich op die manier lekker tegen je aan op de bank. Of op bed, maar dat mag niet (maar volhardend dat ze is! En je dan smekend aankijken met die enorme donkere ogen).
Als het regent verzet ze als het aan haar ligt geen stap buiten. Een rondje in de regen resulteert in zeer verwijtende blikken ('wat doe je me áán!'). Ze is ongelofelijk slim; de hondenpuzzels waarbij Ted me na enkele minuten proberen een beetje dommig aankijkt en om hulp vraagt heeft Jazz binnen een minuut opgelost. En ze weet precies hoe ze haar omgeving kan manipuleren om te krijgen wat ze wil. En ja ze is zo vrolijk, speels, ondeugend en grappig. Tijdens het stoeien met andere honden maakt ze spectaculaire sprongen, met vier poten in de lucht (ze heeft dan meer weg van een geit dan van een hond). Als je tegen haar praat luistert ze altijd zeer aandachtig, en als ze bepaalde klanken herkent houdt ze haar koppie scheef. Als ze erg blij is legt ze haar grote oren in haar nek, tikt ze met haar neus tegen mijn benen en draait ze rondjes terwijl haar staart bijna van haar lichaam zwiept. En ze is super betrouwbaar, charmant en vriendelijk met alle mensen en dieren, je kunt echt alles met dat beest. Ze vindt het allemaal leuk. Ze kan zichzelf ook eindeloos vermaken als ik haar een speelgoedje geef. Ze gooit het in de lucht, springt er grauwelend achteraan, rolt op haar rug, schudt het ding alle kanten op... Waar Ted altijd naar mij toekomt met balletjes en touwtjes, vermaakt Jazz zich kostelijk in haar eentje.
Heerlijke hond
