_MG_4233Vorige maand is onze Donnetje veel te vroeg ingeslapen.
Doña had een tumor in haar kaak waar we sinds maart van wisten. Tot begin oktober was er niks aan haar te merken. Ze was dol op Churandy maar de drukte van het spelen en de roedel (en het regelen wat daar volgens Don bij hoorde) kon ze niet meer goed aan, waarschijnlijk toch door last van die kaak. Sinds het voorjaar woonde Doña daarom bij mijn ouders waar ze het uitstekend naar haar zin had en verwend werd tot op het bot.
IMG_5179Mijn moeder en Doña genoten ontzettend van het samen zijn. Af en toe spraken we af om met Doña samen met Churandy en soms Atoq te wandelen. Dat was hartstikke leuk. Daarna ging ze weer vrolijk mee naar “oma en opa” om daar het verwende enigst hondje uit te hangen.
Tot half oktober ging het hartstikke goed met pijnstilling, daarna ging op opeens die rottumor groeiien. Ze kreeg last van speeksel en het ging pijn doen. Op 29 oktober zagen we dat het genoeg was geweest. Ze had teveel last.
IMG_5346Don heeft een mooi maar veel te kort leven gehad. We hebben nogal getobd met haar. Qua gedrag èn gezondheid. Een auto-immuunziekte heeft een flinke tijd van haar jonge hondenleven verpest. Maar Donnetje is ook het hondje waar ik (en anderen) altijd het meest mee en om heb moeten lachen. Het was een clown. Ik weet nog dat er bij een internationale agilitywedstrijd een keurmeester naar me toe kwam om te vertellen dat ze zo hard had moeten lachen om mijn hond. Don kon er soms ook echt een onedogshow van maken.
DoñatsjechiëToen jij en je 2 zussen geboren werden heb ik heel lang getwijfeld welk hondje ik zou houden. Gitana vond ik het mooiste maar ik moest toen al zo om je lachen. Met je enorme haakneus. Tijdens de fotosessie van Ernst heb ik besloten dat jij het moest worden. Je ging maar door en door. Op Duracel liep je en we moesten allemaal om je lachen.
IMG_5216 
We hebben ontzettend veel samen gedaan. Actie vond je altijd leuk, verandering (vakantie) en sommige drukte kon je niet zo goed tegen. Wat dat betreft had je een beetje pech met mij want ik wil wel eens weg. Vreemde honden vond je stom sinds je ziekte. Dat was best lastig soms maar we hebben daar een goede weg in kunnen vinden. Als je eenmaal vriendjes was met een hond dan vond je die ook geweldig. Naar mensen eigenlijk hetzelfde. De ene persoon vond je geweldig, de ander bleef je wantrouwen. Een aparte, dat was je. En wat wordt je ontzettend gemist.
Leuke en mooie herinneringen
IMG_8638
IMG_4473
IMG_4388
IMG_4406
IMG_4504
IMG_4408
IMG_4380
IMG_1798
DSC_0464
012
IMG_2483Lief berichtje van mijn moeder:
Ons prinsesje is niet meer. Wat waren we gelukkig en tevreden. Natuurlijk hebben we je verwend. Daar zijn 'honden'grootouders voor. Heerlijk langs de havens wandelen. Samen ijsje smikkelen op een terrasje. Samen op het balkon naar de meeuwen kijken. Naar de markt voor een stukje kaas of vis. En met je 'opa ' naar de stad. Heerlijk gewandeld met Sonja, Ren en Atoq. Het was zo warm dat je met tuig en al in het water sprong. Lief meisje, wat mis ik je nachtelijke knuffels als je merkte dat ik wakker was. Die maandagochtend voor het laatst. Dinsdag deden we het andersom, toen kwam ik naar jouw warme mandje om te vertellen dat ik zo ontzettend veel van je houd. Nog met z'n drietjes koffietijd met een stukje worst voor jou en een kleine wandeling. Daarna kwam het afscheid. Zo ontzettend bedankt lief Donnetje voor je liefde en trouw. Zo verdrietig dat onze droom om samen oud te worden, niet mag uitkomen. Je was ons prinsesje en volgens de bewoners uit onze hal, de koningin van de flat.
Dag Donnetje!
IMG_1802 by Sonja, on Flickr
heel veel sterkte!
