Inmiddels is Imme bijna 5 maanden oud. En ik vind hem geweldig
Mijn paardrijjuf legde ooit uit dat mijn benen voor het paard bedoeld waren als de oevers waarbinnen hij mocht stromen, richtinggevend maar flexibel.
De opvoeding van Imme voelt net zo: ik geef contouren aan, en hij stroomt, stuitert en speelt daarbinnen in zijn eigen ritme&tempo, waarin ik soms volg en soms bepaal.
Dat gaat zo vloeiend dat ik af en toe vergeten zou, dat hij nog maar een pup-bijna-puber is.
Dat is ie natuurlijk wèl, dus nog lang niet alles is vanzelfsprekend.
De klasgenootjes van de puppycursus vindt (vond) ie bijv. reuzespannend.
Autorijden zónder de andere honden erbij is nog geen vaste gewoonte.
Bij een trap zie je 'm denken: "Help, waar láát ik die achterbenen???"
Een lift kende hij ook nog niet.
Tja, en als je opgroeit tussen de weilanden, is een wandelingetje over de zaterdagmarkt in de stad best een happening.
Massa's mensen, flapperende vlaggen, scootmobiels en skateboards, onbekende geuren, veel geluiden, andere honden, rennende kinderen.
En dan moet je daarna ook nog in een drukke kroeg een verjaardag gaan zitten vieren...
Afgelopen zaterdag had het allemaal.
Bij puppycursus mag hij 1-op-1 met een ander 'passend' hondje spelen.
Dat heeft hem stap voor stap genoeg vertrouwen gegeven om deze week te spelen met de iets jongere HollandseHerderpup,
die hem een paar weken geleden nog ondersteboven denderde, maar nu in de "ik vind alles eng"-fase is beland.
Het geroezemoes van de markt, de trappen, de lift - hij vond het spannend genoeg, maar blijft aandachtig en bij me.
En voor het eerst in een bomvolle kroeg gaat ie onder tafel liggen slapen!
Zoveel indrukken en weinig rustmomenten is uiteraard geen standaarddag voor hem.
De hele zondag heeft ie dan ook lekker gelummeld om bij te komen.
En vandaag gaat ie gewoon weer onverstoorbaar verder waar ie gebleven was.
Hij heeft nu al voldoende krediet opgebouwd om een bloedirritante puber te mogen worden
