Voor Jip heb ik een jaar lang een enórme bench in de woonkamer gehad. Daar stuurde ik hem naartoe als we gingen eten, meestal met het deurtje open. Maar dat ding wilde ik mijn huis uit hebben en sindsdien gebruik ik eigenlijk het commando ‘plaats’ nooit meer. Jip weet precies hoe het werkt hier in huis, ik hoef ‘m daarvoor niet eerst ergens naartoe te sturen. En Abel... tja. Bij Abel ben ik te lui geweest denk ik
Bij Abel had ik hele andere prioriteiten, hij kent het commando ‘plaats’ ook helemaal niet. Jip had in huis veel sturing en verplichte rust nodig, Abel niet. Dus ik vond het de moeite niet waard om hem dat te leren. Ze liggen allebei gewoon waar ze willen. Jip gaat overigens wel altijd trots in zijn mand zitten zodra ik ons avondeten op tafel zet. Hij weet dat hij dan iets lekkers krijgt en hij weet ook dat ik dat naar ‘m toe kom brengen. Dus dan gaat ‘ie alvast klaar zitten

Maar hij mag ‘m vervolgens opeten waar hij maar wil (meestal loopt ‘ie er mee naar buiten toe).