Het is onmogelijk zo’n bijzondere hond samen te vatten in een klein IM stukje. Dus het wordt een lang verhaal met veel foto’s.


Al voordat je geboren werd kenden we elkaar al. De wildste en de meest aanwezige pup in Icha’s buik noemde ik Atoq (wat “de heerser" of overwinnaar betekend). Bij de eerste pup die geboren werd zag ik het meteen, dat is ‘m! Dit is Atoq. Ik had nog nooit zo’n mooie stoere Peruaan gezien en dat heb ik nog steeds niet. Je was mijn paradepaardje.



Je naam paste geweldig goed bij je. Hier voelde je je volgens mij de heerser over je koninkrijk.

Je was mijn trots, mijn kanjer. Maar ik heb je ook regelmatig vervloekt. Ik noemde je wel eens mijn “datdoetieandersnooit” hond. Okee, ik beloof dat ik het niet over je opdringerigheid, regeldrang en het vreten en jagen zal hebben. Ik heb een boel van je geleerd zal ik maar zeggen. Als jij mijn eerste hond was geweest had ik vast gedacht dat alle Peruanen zo zouden zijn en dan hadden we het vast bij twee gehouden

Hier speelde hij de braafste van de klas (Atoq is degene die zo netjes zit)

Wat hebben we veel gedaan samen. Net als je vader en moeder genoot je van alles. Gewoon een ritje in de auto vond je ook best. Wasstraat? Snackbar? Gezellig!
Als je dan naast me zat in de auto was het soms net of we hele gesprekken konden voeren maar dan zonder woorden.

We hebben veel geshowd. Tot aan reserve BIS en een plaatsing op de Hond van het Jaar show toe.

Samen met je zus hebben we de koppelklasse regelmatig gewonnen. Tot het eind toe bleven jullie dat prachtige stel. Ik denk dat de buurt me altijd voorbij zag glimmen met jullie naast de fiets. Samen meer dan 25jr naast de fiets en nog steeds een even mooi gangwerk al was het wel minder krachtig.

Een imposante verschijning was je bij de agility. Tot je een rugspierblessure kreeg hebben we in de hoogste klasse gelopen. Daarna hebben we nog een tijdje gehooperd wat je ook superleuk vond. Steppen, hardlopen, fietsen en zwemmen hebben we tot het laatst gedaan.




Op vakantie vond je heerlijk. Wandelen, luieren.


Vissen met opa.

Zelf vissen deed je ook

Oh en puppies! Je was dol op pups! Voor de nesten hier was je een fantastische puppie-opvoeder. Stap voor stap werden de pups de regels bijgebracht.


Iets waar we je niet op konden betrappen was bescheidenheid. Je zorgde er altijd wel voor dat je in beeld kwam. S’ochtends was het begroetingsritueel: dag Atoq *knuffel!* op de kleine bank, dag andere hond(en) op de kleine bank, dan naar de andere bank (Atoq sprong dan over de tafel naar de andere bank), dag Atoq!, dag andere honden.
Als je aandacht wilde, wist je dat heel goed duidelijk te maken. Je gaat gewoon voor, tussen of op dat (of die)gene staan of zitten wat aandacht krijgt. De laatste jaren deed je dat niet meer zo. Je was tevreden met jezelf en met alles om je heen. Een tevreden oude dibbes zeiden wij.

Als een tevreden oude dibbes ben je ingeslapen. In mijn armen. Waardig en rustig. Dag Atoq, Tokkie, Tokkel, Apetoq…dankjewel voor alles.