Opvoeding Duitse/Mechelse herder

[Rumaroze]

Ik open een nieuw topic omdat ik er één had over de raskeuze, maar inmiddels ben ik de trotse baas van Gijs. Hij is 9 weken.

Ik heb in mijn omgeving van dichtbij een herder (Hollandse) meegemaakt die ondanks zorgvuldige opvoeding heel nerveus en jagerig bleef en herplaatst moest worden. Dus ik merk dat ik wat zenuwachtig ben. Ook omdat het mijn eerste hond is, mijn grootste wens sinds ik 6 was.
Hij is nu 5 dagen bij ons in huis. Morgen starten we met puppycursus en ik heb me suf gelezen over socialisatie enz. Daarom wil ik gewoon even checken of ik op de goede weg ben of dingen over het hoofd zie.

Wat ik merk is dat hij bizar snel leert. Zit al netjes op commando, en voordat de deur open gaat en als hij zijn eten krijgt bijvoorbeeld. De bench was nog geen succes, gillen tot kotsen aan toe, wel de nacht volgehouden maar nu slaapt hij nog los in de woonkamer en ik op de bank ernaast. Niet ideaal. Overdag steeds vaker even in de bench, inmiddels is het deurtje dan een minuut of 10 dicht, piept hij niet of nauwelijks (druk met wat te kluiven dan) en gaat netjes zitten zonder piepen als ik hem kom bevrijden. Hij neemt gestolen waar al mee naar zijn bench (beter op theedoeken letten ) dus het wordt wel zijn plek. Ik twijfel nu of ik hem niet gewoon de nacht in de bench moet stoppen en het piepen moet negeren. Qua zindelijkheid is dit niet ideaal. Ik word nu soms net te laat wakker en dan heeft hij al geplast (al gaat het 8 v/d 10 plasjes goed)

Autorijden vindt ie ruk. Weer gillen en piepen, maar we ontkomen er niet aan, dierenarts enz, kind wegbrengen, hij moet af en toe mee. Hij heeft kennisgemaakt met de katten (hij blaft al niet meer naar ze en de katten hebben 4 dagen buiten gebivakkeerd maar zijn weer in huis), is meegeweest naar de dierenwinkel en de dierenarts, en hij ontspant doorgaans als we ergens 5-10 min zijn. Ik probeer elke dag iets te doen in de ochtend en de middag is voor een beetje spelen en wat oefenen met commando’s. In huis komen er wel mensen over de vloer, van kleine kinderen tot volwassen. Hij kijkt even de kat uit de boom en gaat dan kijken. Tegen de dreumes gromde hij even, ze gilde nogal hard, maar na 5 minuten kwam hij ook daar iets lekkers halen. Daarna gaat ie rustig liggen slapen als er bezoek is.
Hij volgt liefst mij op de voet, maar ik kan al wel alleen naar boven, de achtertuin of keuken zonder dat ie me volgt. Soms kijkt hij alleen en slaapt verder, en anders zit hij voor de dichte deur te wachten zonder piepen.

In de drukte van de namiddag, kinderen in huis, eten koken, wordt hij wel wat druk en happerig meubels en planten. Hij is dan lastig af te leiden. Eigenlijk wil ik hem dan even ik de bench hebben als hij daaraan gewend is.

Wandelen vindt hij spannend. Dan gaat hij hijgerig trekken. Ik stop dan met lopen, maar hij kalmeert niet echt en heeft 0 aandacht voor mij. Ik loop max 5-8 minuten per keer, 2x per dag ongeveer

Ik vind het héftig zo’n pup. En ik had me er zó op voorbereid. Maar dan is het toch zwaarder dan gedacht. Nu gaat het best goed en relaxed, maar de 2e dag dacht ik ‘waar bén ik aan begonnen en kan hij nog terug’ Al zou ik hem nu al niet meer willen missen. Ik ben benieuwd naar tips of feedback of ervaringsverhalen. Bedankt voor het doorworstelen van deze enorme lap tekst.

[Habibi]

Klinkt vooreerst voor het grootste deel prima eigenlijk.

Bench aanleren lijkt de goede kant op te gaan.

Als hij eenmaal rustig doorslaapt snachtst zou ik zelf gewoon boven gaan slapen.
Bench dan niet gebruiken snachts.

Wandelen: iedere jonge pup vindt dat eng in het begin.
Ze moeten dan de vertrouwde veilige plek (huis) verlaten.
In het begin werkt het vaak prima om de pup op de arm mee te nemen naar de plek waar de behoeften gedaan kunnen worden, en dan zelf (aangelijnd natuurlijk) terug laten wandelen.
Terúg naar die veilige plek willen ze vaak wél zelf lopen.

Het moment komt vanzelf dat hij stuiterend van enthousiasme klaar staat als je naar buiten wil. (en dan volgt het moment weer om de kalmte in te gaan trainen, eerst rustig bij de deur voor we naar buiten gaan)

Dat drukke happerige smiddags klinkt als wat overprikkeling
Dag is al een poos onderweg, al veel gebeurt. En dan ook nog een druk moment met koken, kinderen etcetera.
Het is fijn als hij bijvoorbeeld vlak daarvoor een uurtje echt heeft geslapen. Dan trekt hij dat wat beter.

Eventueel dan leren in de bench, maar het moment dat hij al hyper ís in de bench gaan zetten zal absoluut frustratie opleveren.

Het is wel fijn dat hij gaat leren niets te hoeven met de drukte in huis. Maar dat is een leerproces, dat lukt niet direct .


Veel plezier met de pup!

En uiteraard: foto's welkom!!

[Rumaroze]

Ik kreeg dit advies mee qua lopen. Of iig niet langer dan 8 min per keer. En hij is na dat lopen ook echt hyperdepiep en valt daarna als een blok in slaap. Uiteraard gaat hij elk uur ff naar buiten om te plassen.

Vandaag hebben we gedaan:
7:00 plassen (en om 5:00 en om 2:00 :’) )
7:30 rondje wandelen en daarna eten.
Beetje spelen en dan in de bench met wat te kauwen tot iedereen de deur uit is.
Dan nog even plassen/poepen en even spelen.
Slapen tot een uur of 11, gewoon in de kamer.
Even plassen en rond 11:00 rondje dierenwinkel. Dus ook met de auto, een stukje lopen, nieuwe dingen, konijnen en mensen ontmoet.
Daarna thuis plassen en poepen, eten en nog een keer plassen en hij slaapt tot nu.
Straks ga ik even wat met hem oefenen en denk ik nog een keer lopen.
Daarna slapen en rond etenstijd moet hij even mee in de auto kind wegbrengen.
Dan even spelen, eten en slapen.
Dan weer spelen.
Vanavond rond 22:30 nog een rondje wandelen

Dus mogelijk kom ik uit op 3x, maar langer aaneen is niet goed voor de gewrichten is mij gezegd.
En dat trekt hij ook niet. Hij is bekaf na elke activiteit, rent hysterisch rond, valt z’n eend aan en valt in slaap. En slaapt dan ook echt een paar uur, piepend en trappelend, helemaal in dromenland. En ik begreep dat pups toch gauw zo’n 18-20 uur per dag slapen. Dat redt hij niet, maar ik merk dat hij total los is als we thuiskomen.

[Rumaroze]

Dit vind ik wel een leuk filmpje wat duidelijk aangeeft hoe normaal het is dat een pup niet meteen goed meeloopt. En dat het ook een oefening is om dat te leren ipv zit en af enz eerst in de tuin zonder afleiding en dan met kleine stapjes verder

Mooi filmpje!

[maart]

bezie hem eerst eens als pup ipv de opgevoedde volwassen brave versie die je nu precies voor ogen hebt.

Het is een pup. Heel erg leuk dat hij nu kan zitten, maar dat leer je een hond van 10 jaar ook nog.
Ik vind het heel erg druk overkomen. Wanneer is er tijd voor rust en ontspanning? Gooi dat dagelijkse schema maar weg, het is een individu, dat schrijf je niet uit op een blaadje papier.

En focus aub ook niet zo op de bench. Mijn pup is de bench ingegaan met dichte deur de moment dat hij daar klaar voor was, rond een week of 10 is hij denk ik alleen beginnen te slapen. Overdag gaat hij nooit in de bench.

[Alfilillo]

Wat Nanna zegt, ik zou iets soepeler omgaan met tijden, regels, normen etc. Maar misschien is dat moeilijker dan het lijkt als je enigszins een controlfreak bent.

Ik kreeg plotseling een pup van 9 weken die dringend een opvanghuis zocht. Misschien geen goed voorbeeld, maar eerlijk gezegd had ik me helemaal niet ingelezen over van alles en nog wat. Ze was er opeens en draaide mee. Los van lang plasjes op moeten ruimen (ik ben niet van het 's nachts opstaan om de hond te laten plassen) ging het heel soepel eigenlijk. Ik had wel al een andere hond en dat scheelt een slok op een borrel. Ze trok zich erg aan hem op.
Dus, ik zou wat meer op je intuïtie vertrouwen.

[Lanavandevledders]

ja een pup is een drukke tijd, maar o zo geweldig, niet te veel willen, maar go met de flow
persoonlijk ga ik de eerste paar weken altijd met de pup mee, wat betreft zijn doen en laten, gaandeweg gaf ik er sturing aan,
gewoon lekker genieten en doen wat je hart zegt, tuurlijk zijn er regels, maar tis een pup die moet alles nog ontdekken en leren,
en jij bent er om hem daarin te begeleiden. gefeliciteerd trouwens met je puppy

[Nevache]

Happerigheid is wat mij betreft vooral signaal van teveel prikkels (voorafgaand of op dat moment zelf).
En als ik het zo lees, heeft hij al best een volle 'agenda'.
Zoals ik in mijn eerdere post al schreef:

Hier loopt sinds 2 weken een (Tervuerense) herderpup (nu 11wkn).
Voor mij zijn in eerste instantie allerlei 'kunstjes' als "zit"/"af"/etc. niet zo van belang.
Biedt hij het toevallig zelf aan, dan is hij helemaal geweldig en de allerknapste pup; en tegen de tijd dat dat voorspelbaar gedrag wordt, koppel ik er een commando aan.

Ik maak zijn leven zo overzichtelijk en betrouwbaar mogelijk, door herkenbare routines/woorden/reacties-op-gedrag.
Er zijn wat duidelijke kaders (in mensen, poezen, meubels wordt niet gebeten // eten uit je eigen bak (want nog 5 honden)// aanlijnen is geen spelletje, dat soort dingen).
....
Het is ontzettend goed dat je niet te licht denkt over het opvoeden van een hond.
Maar maak het ook niet te zwaar! Vertrouw op je zelf en neem je onzekerheden niet te veel mee in je houding naar je pup.
Ga vooral veel plezier hebben met elkaar!!

Ik wissel zelf belasting in prikkels af - de ene dag het accent op fysieke inspanning, de andere dag wat meer mentale inspanning.
En mentaal kan een bezoek aan het dorp zijn, of een stukje autorijden, of een aandachtsspelletje in huis of tuin.
Opvoeden betreft hier vooral "omgangsvormen" in eerste instantie.
En uiteraard zijn richtlijnen als "5 min wandelen per maand leeftijd" heel aardig, maar ze zijn ook niet meer dan dat: een richtlijn.
Ik heb hier een erf+tuin+hondenwei van zo'n 10.000m2 en nog 5 andere honden - dus die kleine guppepup hier beweegt wel iets meer dan dat.
Ik denk dat dingen als balletjesgooien heel wat kwalijker zijn voor het gestel van een pup dan rustige, rechtlijnige bewegingen.
Dus ik maak me m.b.t. zijn gewrchten niet zo veel zorgen over wat meer-dan-richtlijn-bewegen.

[Rumaroze]

Ik heb geen echt schema, maar dit is gewoon hoe de dag eruit zag vandaag.
En ja, ik lees vooral veel over voorspelbaarheid, hoe belangrijk het is om ze vanaf dag 1 goede gewoontes bij te brengen, enz.

En die bench, ik zou dat niet heel nodig vinden als ik niet ook nog andere dingen te doen had. Ik kan niet 24/7 opletten, ik moet weleens koken of douchen. En dan heb ik het liefst de bank en de tafel nog heel. Daar kauwt hij op. En ik wil ongeplande ontmoetingen tussen hond en katten nog even voorkomen ook.

En ik denk dat ik idd te gespannen ben hoor. Omdat ik óveral hoor ‘geen beginnershond’ ‘ laten weten dat jij de baas bent’ ‘niets toestaan’. En zo zit ik niet in elkaar, dus dan heb ik het gevoel dat ik het al hélemaal fout doe door hem naast de bank te laten slapen bijvoorbeeld. Omdat in de bench vanaf nacht 1, dan maar piepen, maar jij bepaalt, niet hij’ veelal de boventoon voert.

Dus ik ben zoekende. Ik moet hem nog leren kennen, hij mij, er moet nog ritme in.

[Alfilillo]

Ik denk dat herdermensen je daarin het beste kunnen adviseren (wat betreft de baas moeten zijn en dingen wel/niet toestaan). De pup waarover ik schreef is een podenco, en dat zijn (ik jat hem even Cleva) toch meer vrije schooltypes. Een herder is wat dat betreft vast anders.

Het lijkt me trouwens best lastig om een pup te hebben zonder volwassen hond. Lily heeft enorm veel geravot met Alfil als pup, kon daar zoveel energie in kwijt. Die sliep wel

[Rumaroze]

Happerigheid is wat mij betreft vooral signaal van teveel prikkels (voorafgaand of op dat moment zelf).
En als ik het zo lees, heeft hij al best een volle 'agenda'.
Zoals ik in mijn eerdere post al schreef:

Hier loopt sinds 2 weken een (Tervuerense) herderpup (nu 11wkn).
Voor mij zijn in eerste instantie allerlei 'kunstjes' als "zit"/"af"/etc. niet zo van belang.
Biedt hij het toevallig zelf aan, dan is hij helemaal geweldig en de allerknapste pup; en tegen de tijd dat dat voorspelbaar gedrag wordt, koppel ik er een commando aan.

Ik maak zijn leven zo overzichtelijk en betrouwbaar mogelijk, door herkenbare routines/woorden/reacties-op-gedrag.
Er zijn wat duidelijke kaders (in mensen, poezen, meubels wordt niet gebeten // eten uit je eigen bak (want nog 5 honden)// aanlijnen is geen spelletje, dat soort dingen).
....
Het is ontzettend goed dat je niet te licht denkt over het opvoeden van een hond.
Maar maak het ook niet te zwaar! Vertrouw op je zelf en neem je onzekerheden niet te veel mee in je houding naar je pup.
Ga vooral veel plezier hebben met elkaar!!

Ik wissel zelf belasting in prikkels af - de ene dag het accent op fysieke inspanning, de andere dag wat meer mentale inspanning.
En mentaal kan een bezoek aan het dorp zijn, of een stukje autorijden, of een aandachtsspelletje in huis of tuin.
Opvoeden betreft hier vooral "omgangsvormen" in eerste instantie.
En uiteraard zijn richtlijnen als "5 min wandelen per maand leeftijd" heel aardig, maar ze zijn ook niet meer dan dat: een richtlijn.
Ik heb hier een erf+tuin+hondenwei van zo'n 10.000m2 en nog 5 andere honden - dus die kleine guppepup hier beweegt wel iets meer dan dat.
Ik denk dat dingen als balletjesgooien heel wat kwalijker zijn voor het gestel van een pup dan rustige, rechtlijnige bewegingen.
Dus ik maak me m.b.t. zijn gewrchten niet zo veel zorgen over wat meer-dan-richtlijn-bewegen.

Ja jouw bericht vond ik heel zinnig. Vandaar ook dit topic.
Maar hoe leer je die omgangsvormen aan? Ik durf nauwelijks ‘nee’ te zeggen omdat het devies ‘positief opvoeden’ is.

Ik maak het mezelf vooral lastig

En ik heb ook heus veel lol met hem hoor. Echt, er wordt geknuffeld en gespeeld. Maar dan komt er weer zo’n dierenarts gister die zegt ‘neem hem vooral óveral mee naartoe’ en ‘kijk uit met andere honden, als het nu misgaat is hij de rest van z’n leven vals’. Dat helpt me niet om dat een beetje ontspannen aan te pakken. Ik wil het gewoon graag góed doen. En dat zit in de weg. Beetje bewijsdrang ook, omdat mensen in mijn omgeving me voor gek verklaren. Áls je al een hond neemt, dan neem je een boomertje of een Maltezer, en als je héél extreem wilt doen kun je een labrador overwegen.....

Maar herders, die zijn gemeen, grijpen de baas en moet je kort houden. In het nekvel grijpen en op de rug leggen, met de neus door een plasje, laten janken de hele nacht, dat werk. Dat ik dat niet doe levert nu al hoofdschudden op. Maar ik ben meer van de samenwerking, daarom vind ik herders zo leuk. Maar je eigen is toch anders dan een leaseherder

[natalie]

Happerigheid is wat mij betreft vooral signaal van teveel prikkels (voorafgaand of op dat moment zelf).
En als ik het zo lees, heeft hij al best een volle 'agenda'.
Zoals ik in mijn eerdere post al schreef:

Hier loopt sinds 2 weken een (Tervuerense) herderpup (nu 11wkn).
Voor mij zijn in eerste instantie allerlei 'kunstjes' als "zit"/"af"/etc. niet zo van belang.
Biedt hij het toevallig zelf aan, dan is hij helemaal geweldig en de allerknapste pup; en tegen de tijd dat dat voorspelbaar gedrag wordt, koppel ik er een commando aan.

Ik maak zijn leven zo overzichtelijk en betrouwbaar mogelijk, door herkenbare routines/woorden/reacties-op-gedrag.
Er zijn wat duidelijke kaders (in mensen, poezen, meubels wordt niet gebeten // eten uit je eigen bak (want nog 5 honden)// aanlijnen is geen spelletje, dat soort dingen).
....
Het is ontzettend goed dat je niet te licht denkt over het opvoeden van een hond.
Maar maak het ook niet te zwaar! Vertrouw op je zelf en neem je onzekerheden niet te veel mee in je houding naar je pup.
Ga vooral veel plezier hebben met elkaar!!

Ik wissel zelf belasting in prikkels af - de ene dag het accent op fysieke inspanning, de andere dag wat meer mentale inspanning.
En mentaal kan een bezoek aan het dorp zijn, of een stukje autorijden, of een aandachtsspelletje in huis of tuin.
Opvoeden betreft hier vooral "omgangsvormen" in eerste instantie.
En uiteraard zijn richtlijnen als "5 min wandelen per maand leeftijd" heel aardig, maar ze zijn ook niet meer dan dat: een richtlijn.
Ik heb hier een erf+tuin+hondenwei van zo'n 10.000m2 en nog 5 andere honden - dus die kleine guppepup hier beweegt wel iets meer dan dat.
Ik denk dat dingen als balletjesgooien heel wat kwalijker zijn voor het gestel van een pup dan rustige, rechtlijnige bewegingen.
Dus ik maak me m.b.t. zijn gewrchten niet zo veel zorgen over wat meer-dan-richtlijn-bewegen.

Ja jouw bericht vond ik heel zinnig. Vandaar ook dit topic.
Maar hoe leer je die omgangsvormen aan? Ik durf nauwelijks ‘nee’ te zeggen omdat het devies ‘positief opvoeden’ is.

Ik maak het mezelf vooral lastig

En ik heb ook heus veel lol met hem hoor. Echt, er wordt geknuffeld en gespeeld. Maar dan komt er weer zo’n dierenarts gister die zegt ‘neem hem vooral óveral mee naartoe’ en ‘kijk uit met andere honden, als het nu misgaat is hij de rest van z’n leven vals’. Dat helpt me niet om dat een beetje ontspannen aan te pakken. Ik wil het gewoon graag góed doen. En dat zit in de weg. Beetje bewijsdrang ook, omdat mensen in mijn omgeving me voor gek verklaren. Áls je al een hond neemt, dan neem je een boomertje of een Maltezer, en als je héél extreem wilt doen kun je een labrador overwegen.....

Maar herders, die zijn gemeen, grijpen de baas en moet je kort houden. In het nekvel grijpen en op de rug leggen, met de neus door een plasje, laten janken de hele nacht, dat werk. Dat ik dat niet doe levert nu al hoofdschudden op. Maar ik ben meer van de samenwerking, daarom vind ik herders zo leuk. Maar je eigen is toch anders dan een leaseherder

Oh man, wat heb ik mij geërgerd aan al die adviezen die ik kreeg, van wildvreemde voorbijgangers op straat zelfs. En de adviezen waren ook nog eens tegenstrijdig aan elkaar. Ja, dat maakte mij ook erg onzeker. Ik kreeg eens de tip om de boeken van Sam Turner te lezen en dat heeft mij erg geholpen. Voor mij viel toen alles op z'n plek. Er staan bovendien hele leuke oefeningen in die je gewoon thuis kan doen. Die oefeningen zijn vooral gericht op een leuke samenwerking tussen hond en eigenaar. Die aanpak past bij mij. Uit alle overige adviezen filter ik de informatie waar ik iets mee kan, waar ik mij goed bij voel.

Gun jezelf en de pup tijd om aan elkaar te wennen, om elkaar te leren kennen. Een pup is snel overprikkeld en heeft inderdaad veel rust nodig. Ik zelf zou dan ook niet iedere dag naar een drukke plek toe gaan. Alles wat op straat gebeurt, is sowieso al nieuw voor 'm. Dat zijn al allemaal nieuwe indrukken.

Wat betreft de bench: is het misschien een optie om puppypanelen in huis te plaatsen? Dat voelt de pup zich minder 'opgesloten' en heeft hij toch zijn eigen rustige plekje. Eventueel zou je zelfs de puppypanelen om de bench heen kunnen zetten. Dan kan het deurtje van de bench open blijven. Ik zou er niet voor kiezen om 'm maar gewoon op te sluiten en het gepiep te negeren. Daar gaat hij de bench niet leuker van vinden.

[Nevache]

...
En ik denk dat ik idd te gespannen ben hoor. Omdat ik óveral hoor ‘geen beginnershond’ ‘ laten weten dat jij de baas bent’ ‘niets toestaan’. En zo zit ik niet in elkaar, dus dan heb ik het gevoel dat ik het al hélemaal fout doe door hem naast de bank te laten slapen bijvoorbeeld. Omdat in de bench vanaf nacht 1, dan maar piepen, maar jij bepaalt, niet hij’ veelal de boventoon voert.
...

En wat zou dan wèl een beginnershond zijn??
Mijn allereerste hond ooit was een MechelaarxHollandse herderpup, vader uit werklijn.
Daar stond ik dan, als 21 jarige, nog nooit een hond in huis gehad, met niet meer kennis en ervaring dan het boekje "De hond: opvoeding en africhting", en dezelfde kreten om me heen als die jij nu hoort.
Een deel van het boek vond ik kolder of paste me niet; hetzelfde gold voor de "wijze" adviezen.
Ja, ik bèn 'de baas', in de zin dat ik de rubberen kaders bepaal waar mijn hond tegenaan mag stuiteren.
Maar binnen die kaders zoek ik vooral de samenwerking met mijn hond.
Dat deed ik toen. En 15 honden - vooral herplaatsherders - later doe ik dat nog steeds.
En zowel met de pups als met de honden met angst- of agressieproblemen is er altijd wel een modus te vinden geweest die daarbinnen paste.

Wees eenduidig en consistent, en daardoor betrouwbaar - dan gaat het echt niet zomaar mis.

[blondie]

Je leert snel genoeg je pup kennen, in zijn gedragingen, wanneer hij wel of niet wat feller wordt, wanneer je moet begrenzen (Nee!) en een positief alternatief geven (Ja, goed zo ) of op een speelse manier dingen aanleert en op een rustige manier je grenzen aangeeft. En alles wat uit zichzelf positief is, is uiteraard
Zo leren ze echt het snelst.
Hij is nog zo jong, drillen komt later wel (grapje).
Ik was me er wel altijd van bewust hoe andere mensen t.o. dit type honden kunnen staan, ik begon met volwassen Duitse herders en menig mens had daar ook zo zijn bedenkingen over toen ze hoorden dat ik een DH had genomen, maar heb met die twee een prachtvoorbeeld gehad van hoe het kon en wat ik zelf minder fijn vond en daar lette ik dus bij de pup op dat ik dat wel wat meer onder controle zo krijgen. ((op)jagen van 1 van de herders, overmatig blaffen).
In het andere topic las ik over de angst bij visite krijgen e.d. het zal ook deels in het karakter van de pup zitten, want ik weet dat er exemplaren zijn die inderdaad weggesloten worden bij visite, of dat men aangeeft niet de honden aan te kijken of aan te halen.
Maar met geen van de herders heb of heb ik dat issue gehad, ze zijn prima met visite en lekker weg op vakantie is ook geen probleem.
En een groot deel daarvan is m.i. gewoon door het normaal te maken dat er af en toe mensen over de vloer komen, bij verjaardagen en feestjes mocht hij erbij, al deed ik dat ook met beleid.. als alles wat rustiger zat mocht hij er los bij, en meestal wel met wat instructies naar de mensen toe hoor

Met andere honden ben ik ook voorzichtig geweest, ik sprak liever af met mensen met honden die ik kende dan dat ik vertrouwde op een willekeurige passant die zei dat de hond goed was met pups.
Daarbij wilde ik buiten aangelijnd geen gedoe met andere honden dus dat heb ik eigenlijk nooit toegestaan en dat doe ik nog niet. Ook gemerkt dat het met name als ze ouder zijn helemaal niet zo ok gaat als ze aan de lijn staan te snuffelen met elkaar dus voor mij is dat nog altijd een no go, jammer voor de mensen die dat wel toestaan en willen stimuleren, ik loop er met een boog omheen.

En overal mee naar toe nemen ken ik wel Aak ging mee naar een verjaardag met goedkeuring van de jarige, we zijn naar de dierenwinkel geweest (groot HANO) waar hij een speeltje en een kluif uit mocht zoeken.. naar de markt nam ik hem mee (niet lang, maar wel veel indrukken), 1x mee naar de supermarkt, mocht achteraf niet, maar gut als chi's in een winkelkarretje mee mogen worden genomen, dan mag dat ook met een jonge herder pup
Was eenmalig, maar het was wel even leuk voor de indrukken en kennis maken met gekke dingen.
Bloemencorso met fanfare.. hop zaten we bij het grasveld waar de stoet voorbij kwam, dat is wat behapbaar is en waarbij je kunt zien hoe de pup reageert, kunt steunen waar nodig, maar wellicht zie je wel dat hij onbevreesd is en dat je meer moet temperen dan dat je het moet stimuleren.. wij namen overigens altijd wel een speeltje mee of wat snoepjes om indien nodig de aandacht even te krijgen of te kunnen belonen voor gedrag wat goed was.

[Nevache]

Maar hoe leer je die omgangsvormen aan? Ik durf nauwelijks ‘nee’ te zeggen omdat het devies ‘positief opvoeden’ is.

"Positief opvoeden" blijft een vreemde term.
Oorspronkelijk komt de term "positief" uit de operante conditionering, waar o.a. clickertraining op gebaseerd is.
En met "positief" wordt dan niet bedoeld wat wij als mensen daar onderling mee bedoelen ('aardig', 'belonend', 'vriendelijk')

"Positief" betekent binnen conditionering dat je iets toevoegt (en dat kan iets leuks=brokje ->beloning , of iets vervelends=schop ->straf zijn)
"Negatief" is dat je iets weghaalt ( het kluifje dat buiten bereik verdwijnt = straf, of de dreiging die wegvalt = beloning)
Welbeschouwd kunnen beiden dus belonend zijn, of straffend.

Iemand die bij elk ongewenst gedrag zijn hond een rotschop geeft, traint vanuit dat perspectief bezien ook 'positief'.

Ik denk dat honden zich veilig en comfortabel willen voelen.
Daarom maak ik consequent mijn grenzen duidelijk.
Daar heb ik geen handen of voeten voor nodig, maar een beetje kennis van conditioneringsprincipes is best handig.
VB. in mijn armen wordt niet gebeten = NEEEEE!! ... of liever nog: ik zie het aankomen, keer me tijdig van hem af en beloon het feit dat hij NIET bijt.
En ja: ik train positief - dus met een beloning waar mogelijk, en een duidelijk NEE waar nodig.... beiden hardstikke positief

[Lanavandevledders]

wat bij Lana heel positief werkte ivm de benchs, was er een oude spijkerbroek in leggen die ik had gedragen en waar mijn geur aan zat,
dat voelde voor haar heel vertrouwt,

[blondie]

Ik googelde even omdat ik ooit een van een bepaalde methode had gelezen.. iets met po - po - ne - ne, maar ik kan het niet vinden.. wellicht dat andere mensen herkennen wat ik bedoel?

Ik kwam wel dit tegen http://www.joostpeschier.nl/nederlands/ ... ode_nl.htm
Interessant ook om te lezen.

Zelf heb ik nooit geleerd om met clicker te trainen. Maar negatief en positief pas ik dan wel weer toe, of het vragen om aandacht door oogcontact te maken. En ook de touch heb ik min of meer bij onze jonge herder aangeleerd.
Ik noem het dan "tikkie" maar nu met vijf jaar is het nog steeds een erg goede manier om op bepaalde momenten de focus op ons te krijgen, maar dit wel dus van pup af aan gestimuleerd.
Het tikkie van vroeger was dan laag bij de grond met de neus tegen de vingertoppen, tegenwoordig is een "tikkie" een hond die even met bal en al omhoog komt springen voor een tikkie hoog
Laag doet hij ook nog steeds, ik vind het nog steeds een fijne natuurlijke manier van contact houden of maken met elkaar, even de natte neus tegen je handpalm, als hij het uit zichzelf doet (tijdens loslopen even de neus aantikken tegen mijn hand) dan blijf ik dat altijd belonen.. met een blij woord en zelf even terug contact maken. Uit zichzelf oogcontact zoeken beloon ik ook nog steeds, ik vind dat gewoon fijn.

[blondie]

En ik denk dat ik idd te gespannen ben hoor. Omdat ik óveral hoor ‘geen beginnershond’ ‘ laten weten dat jij de baas bent’ ‘niets toestaan’.

Ik denk dat de meeste mensen die dat zeggen monsters zien. De herder staat nou eenmaal bekend als 'pliesiehond' en is daarmee dús gevaarlijk
Ik denk dat dat grote onzin is. Een herder is in mijn ogen juist een makkelijke hond omdat je hem zoveel kunt leren en hij dat ook graag wil. Als je met een paar kleine aandachtspuntjes rekening houdt is het gewoon een makkelijke gezinshond. Vooropgesteld dat het geen pure werklijn is natuurlijk.

Wat mij aan een herder het meeste tegenstaat is het verharen

Ja maar wat is dan een pure werklijn ik vind dat bepaalde mensen daar ook wel een heel erg groot ding van maken.
Ik ga misschien vloeken in de kerk maar ik vind de werklijn Duitse herder over het algemeen veel stabieler dan de showlijn, en dan heb ik het over gedrag buiten.

Laten weten dat je de baas bent, ze proberen je uit (dat wel ) ze vallen de baas in de rug aan. (niet meegemaakt).
De foto die je erbij plaatst doet me denken aan mijn eerste herder, niet echt in een gezin opgegroeid, wel gewoon een redelijk stabiele no nonsens herder. 1 neefje en 1 nichtje waren doodsbang voor honden, en toch heb ik ook zo'n foto , met Finn in het midden en de kleine kids eromheen. Mijn inmiddels grote neef blijft zeggen dat hij door Finn wat meer vertrouwen heeft gekregen in honden en met name in herders. . En ik merkte dat vaker..ik was en ben zelf altijd wat gereserveerd met loslopen van de honden en interactie met andere honden, maar naar mensen toe.. ze zijn prima naar mensen toe. En ik ben daar blij om.

[mosquito1980]

Er zijn zoveel mensen die het allemaal weten

Mijn zus zegt ook consequent: herders zijn valse krengen, ze vallen vanachteren aan, zelfs de baas
Dussss ik loop al 4 jaar angstig achterom te kijken als Vusi achter mij loopt

Geef ze genoeg te doen en wees consequent

[Marlett]

(...)

Ik vind het héftig zo’n pup. En ik had me er zó op voorbereid. Maar dan is het toch zwaarder dan gedacht. Nu gaat het best goed en relaxed, maar de 2e dag dacht ik ‘waar bén ik aan begonnen en kan hij nog terug’ :cry: Al zou ik hem nu al niet meer willen missen. Ik ben benieuwd naar tips of feedback of ervaringsverhalen. Bedankt voor het doorworstelen van deze enorme lap tekst.

Zóó herkenbaar! Er komt ineens zo veel op je af waar je ondanks alle voorbereiding geen rekening mee had gehouden. Maar volgens mij ben je hartstikke goed bezig!

[S@ndr@]

Als je bereid bent om bij te leren en af en toe in de spiegel te kijken moet het helemaal goed komen .. en laat je door anderen niet de put inpraten, weten zij veel.. goed advies dat bij je past kun je altijd proberen te implementeren .. en verder al doende voort..
ik geniet altijd van de reis en soms neemt het meer tijd, t hoeft niet altijd in ene keer soms landt t pas de vierde of vijfde keer, maar als je volhoudt dan komt t wel goed

[malinois]

Gooi die minuten onzin maar van tafel en denk gewoon logisch na en kijk naar de pup. Ik heb me er met al mijn (x) herders nooit aan gehouden.
De jongste is nu bijna een jaar hier maar ik stond bijna elk uur gewoon buiten met hem, stukje lopen, plassen, poepen en klaar. Niet lopen? Ook goed dan ga je op de arm mee en dan loop je maar mee terug. 3x per dag ging hij daarnaast met de grote mannen mee uit, lekker los met zn pa en halfbroer. Puppycursus bij de IPO/IGP vereniging gewoon bij de grote honden.
Wat is belangrijk? Duidelijk en consequent zijn; nee is nee en ja is ja. Niet alleen als je zin hebt maar altijd. Misschien bestaat hier niet.
Positief opvoeden tot een bepaalde hoogte. Ik corrigeer dus ook. Negeren doe ik niet aan, dat kan ik niet en dus werkt t niet.
En verder geniet van je pup, zie geen beren op de weg als ze er niet zijn.

[Fotogravinnetje]

Positief opvoeden is iets anders dan grenzenloos opvoeden. De 'nee' hoort er wat mij betreft gewoon bij. Maar: na elke nee hoort een ja te volgen. Dan geef je dus een alternatief en dat kun je belonen. Blijf ook kritisch op jezelf. Als je alleen maar nee's aan het geven bent, gaat er iets mis. Ik ga zelf uit van een max van zo'n 10% aan nee's, de rest moet beloning zijn. En dus nooit een nee zonder ja.
Commando's aanleren is leuk, maar het eerste jaar ligt voor mij de nadruk echt op normale omgangsregels: leuke dingen beginnen vanuit rust, bijten doen we niet, tegen de baas opspringen ook niet. Speeltje aanbieden mag, maar de baas beslist of er samen gespeeld wordt of dat je jezelf moet vermaken. Dat soort zaken. Ik voorkom zoveel mogelijk dat ze leren dat trekken aan de lijn en optie is, dan hoef ik dat ook niet af te leren. En vanuit het lopen aan een lange (flex)lijn zonder te trekken, leer ik ze uiteindelijk ook om op commando een stukje netjes naast te blijven lopen.
Toen Elco bijna anderhalf jaar was, kregen we een teefje te logeren dat echt heel veel commando's kende. Maar qua normale omgang had ze eigenlijk heel weinig geleerd. Met commando's kon je zorgen dat ze zich gedroeg, maar ze had niet geleerd om dat uit zichzelf te doen. Ik heb liever een hond die geen commando's kent, maar die in het dagelijks leven met subtiele signalen te sturen is en zich met minimale sturing in elke situatie weet te gedragen.
Mijn hondjes kennen heel wat commando's en kunstjes omdat ze daar nu eenmaal plezier in hebben, niet omdat ik het een noodzakelijk onderdeel van hun opvoeding vind. Dat zijn maar een paar commando's: komen op commando, stilstaan op commando, loslaten op commando en iets laten liggen op commando. Dat zijn potentieel levensreddende commando's. De rest is leuk voor erbij, maar geen noodzaak. Grenzen daarentegen zijn wél noodzakelijk voor een hond

[maart]

Ik googelde even omdat ik ooit een van een bepaalde methode had gelezen.. iets met po - po - ne - ne, maar ik kan het niet vinden.. wellicht dat andere mensen herkennen wat ik bedoel?
.

De nepopo van Bart bellon vermoed ik.

[Rumaroze]

Positief opvoeden is iets anders dan grenzenloos opvoeden. De 'nee' hoort er wat mij betreft gewoon bij. Maar: na elke nee hoort een ja te volgen. Dan geef je dus een alternatief en dat kun je belonen. Blijf ook kritisch op jezelf. Als je alleen maar nee's aan het geven bent, gaat er iets mis. Ik ga zelf uit van een max van zo'n 10% aan nee's, de rest moet beloning zijn. En dus nooit een nee zonder ja.
Commando's aanleren is leuk, maar het eerste jaar ligt voor mij de nadruk echt op normale omgangsregels: leuke dingen beginnen vanuit rust, bijten doen we niet, tegen de baas opspringen ook niet. Speeltje aanbieden mag, maar de baas beslist of er samen gespeeld wordt of dat je jezelf moet vermaken. Dat soort zaken. Ik voorkom zoveel mogelijk dat ze leren dat trekken aan de lijn en optie is, dan hoef ik dat ook niet af te leren. En vanuit het lopen aan een lange (flex)lijn zonder te trekken, leer ik ze uiteindelijk ook om op commando een stukje netjes naast te blijven lopen.
Toen Elco bijna anderhalf jaar was, kregen we een teefje te logeren dat echt heel veel commando's kende. Maar qua normale omgang had ze eigenlijk heel weinig geleerd. Met commando's kon je zorgen dat ze zich gedroeg, maar ze had niet geleerd om dat uit zichzelf te doen. Ik heb liever een hond die geen commando's kent, maar die in het dagelijks leven met subtiele signalen te sturen is en zich met minimale sturing in elke situatie weet te gedragen.
Mijn hondjes kennen heel wat commando's en kunstjes omdat ze daar nu eenmaal plezier in hebben, niet omdat ik het een noodzakelijk onderdeel van hun opvoeding vind. Dat zijn maar een paar commando's: komen op commando, stilstaan op commando, loslaten op commando en iets laten liggen op commando. Dat zijn potentieel levensreddende commando's. De rest is leuk voor erbij, maar geen noodzaak. Grenzen daarentegen zijn wél noodzakelijk voor een hond

Kun je me eens uitleggen hoe je dat doet? Ik merk dat ik veel afga op boeken van dhr Gaus, en ik denk ook dat mijn pup die boeken níet gelezen heeft, want werkelijk niets gaat zoals hij het omschrijft ‘na het ochtendrondje stop je je pup in de bench met een kluif, en dan doezelen ze nog een tijdje verder zodat je 1,5 uur voor jezelf hebt’
Ik heb Gijs die passage voorgelezen, maar ik denk dat hij een andere stroming aanhangt ofzo.

Ik vind commando’s handig in de zin van dat ik graag een bak voer neerzet zonder besprongen te worden, of om te zorgen dat ik niet ondersteboven gelopen wordt als we een deur doorgaan. Maar dat valt ook onder omgangsvormen zoals jij ze omschrijft. Dus ik ben benieuwd hoe dat ook anders kan.

En verder, ik kan hondengedrag denk ik nog niet goed genoeg lezen.


En voor de mensen die ook niet zo happig zijn op andere honden, hoe doen jullie dat in losloopgebieden? Dat is nu nog te vroeg denk ik, maar ik zie daar gewoon best veel incidenten. Niet altijd heftige incidenten, maar genoeg om een pup over de zeik te helpen. Dat vind ik doodeng.

Man man man, ik word altijd omschreven als nuchter, nergens bang voor, niet van dr stuk te krijgen, de rust zelf. Heb pittige banen gehad met allerlei vormen van agressie en grote kerels, en zo’n hummel van 6 kilo brengt me van mn stuk

Met de toch wel heftige herder die ik hier noemde had ik nóóit gedoe. Ik kon er ook als enige mee lopen naast de baas. Dus in theorie kan ik dit

[Johnny Jones]

Ik kan je de boeken van 'Een hondenleven lang fysiek en mentaal in balans' van Sam Turner aanbevelen. Dat is een serie van drie. Van week tot week krijg je oefeningen en tips die je kan doen vanaf jonge pup.
De boeken van Gaus ken ik niet, maar gezien de hoeveelheid vragen die je hebt kan het niet veel zijn!

[malinois]

Positief opvoeden is iets anders dan grenzenloos opvoeden. De 'nee' hoort er wat mij betreft gewoon bij. Maar: na elke nee hoort een ja te volgen. Dan geef je dus een alternatief en dat kun je belonen. Blijf ook kritisch op jezelf. Als je alleen maar nee's aan het geven bent, gaat er iets mis. Ik ga zelf uit van een max van zo'n 10% aan nee's, de rest moet beloning zijn. En dus nooit een nee zonder ja.
Commando's aanleren is leuk, maar het eerste jaar ligt voor mij de nadruk echt op normale omgangsregels: leuke dingen beginnen vanuit rust, bijten doen we niet, tegen de baas opspringen ook niet. Speeltje aanbieden mag, maar de baas beslist of er samen gespeeld wordt of dat je jezelf moet vermaken. Dat soort zaken. Ik voorkom zoveel mogelijk dat ze leren dat trekken aan de lijn en optie is, dan hoef ik dat ook niet af te leren. En vanuit het lopen aan een lange (flex)lijn zonder te trekken, leer ik ze uiteindelijk ook om op commando een stukje netjes naast te blijven lopen.
Toen Elco bijna anderhalf jaar was, kregen we een teefje te logeren dat echt heel veel commando's kende. Maar qua normale omgang had ze eigenlijk heel weinig geleerd. Met commando's kon je zorgen dat ze zich gedroeg, maar ze had niet geleerd om dat uit zichzelf te doen. Ik heb liever een hond die geen commando's kent, maar die in het dagelijks leven met subtiele signalen te sturen is en zich met minimale sturing in elke situatie weet te gedragen.
Mijn hondjes kennen heel wat commando's en kunstjes omdat ze daar nu eenmaal plezier in hebben, niet omdat ik het een noodzakelijk onderdeel van hun opvoeding vind. Dat zijn maar een paar commando's: komen op commando, stilstaan op commando, loslaten op commando en iets laten liggen op commando. Dat zijn potentieel levensreddende commando's. De rest is leuk voor erbij, maar geen noodzaak. Grenzen daarentegen zijn wél noodzakelijk voor een hond

Kun je me eens uitleggen hoe je dat doet? Ik merk dat ik veel afga op boeken van dhr Gaus, en ik denk ook dat mijn pup die boeken níet gelezen heeft, want werkelijk niets gaat zoals hij het omschrijft ‘na het ochtendrondje stop je je pup in de bench met een kluif, en dan doezelen ze nog een tijdje verder zodat je 1,5 uur voor jezelf hebt’
Ik heb Gijs die passage voorgelezen, maar ik denk dat hij een andere stroming aanhangt ofzo.

Ik vind commando’s handig in de zin van dat ik graag een bak voer neerzet zonder besprongen te worden, of om te zorgen dat ik niet ondersteboven gelopen wordt als we een deur doorgaan. Maar dat valt ook onder omgangsvormen zoals jij ze omschrijft. Dus ik ben benieuwd hoe dat ook anders kan.

En verder, ik kan hondengedrag denk ik nog niet goed genoeg lezen.


En voor de mensen die ook niet zo happig zijn op andere honden, hoe doen jullie dat in losloopgebieden? Dat is nu nog te vroeg denk ik, maar ik zie daar gewoon best veel incidenten. Niet altijd heftige incidenten, maar genoeg om een pup over de zeik te helpen. Dat vind ik doodeng.

Man man man, ik word altijd omschreven als nuchter, nergens bang voor, niet van dr stuk te krijgen, de rust zelf. Heb pittige banen gehad met allerlei vormen van agressie en grote kerels, en zo’n hummel van 6 kilo brengt me van mn stuk

Met de toch wel heftige herder die ik hier noemde had ik nóóit gedoe. Ik kon er ook als enige mee lopen naast de baas. Dus in theorie kan ik dit

Ik ga nooit naar drukke losloopgebieden. Met een pup ga ik hier naar t uitlaatbosje om de hoek waar de buurthonden uitgelaten worden. Ik kies zelf de honden uit waar hij mee los mag, tot ik die keus gemaakt heb blijft hij aangelijnt zodat ie niet naar alles toe gaat rennen. Maar over t algemeen ga ik het liefst naar mijn hondenclub, die honden ken ik en weet welke goed met pups om kunnen gaan. Na t trainen laat ik een pup dan met bepaalde honden spelen.

[S@ndr@]

ik ga met een pup ook niet naar een druk losloop gebied, hier in de straat ken ik de honden en weet ik met welke het goed kan.. ( jij bepaald niet de omgevind) wat rust betreft, ik vind dat wel belangrijk, waar je geen behoefte aan hebt is een overprikkelde hooligan .. dus soms manen we ze even tot rust, de routine met de volwassenen hier is echt wel wandelen, voederen( niet noodzakelijkerwijze in die volgorde) en dan gaan ze maffen .. uit zichzelf wel te verstaan.. maar ik kan me best voorstellen dat ik straks met pup zeg van in je bakkie, kong met voeding mee ga maar even kijken of je tot rust kunt komen.

[DeDiana]

Misschien helpt het om je pup wat meer fysiek moe te maken en wat minder mentale prikkels te geven om er wat meer rust in te krijgen? Ik kan me zo voorstellen dat hij in een gezin sowieso gedurende de dag al behoorlijk veel prikkels krijgt. In combinatie met het lichamelijk niet echt moe zijn, krijg je dan denk ik sneller een pup die overprikkeld is, maar niet lekker gaat slapen omdat hij nog veel energie heeft.

Twee rondjes van 8 minuten lijkt mij heel weinig voor een (herder)pup. Mijn laatste opvanger was een kruising podencopup, dus ook een zeer energiek hondje. Die liep hier de hele dag buiten, op ontdekking in de tuin, spelen en rennen met de andere honden, maar mentale prikkels werden heel gedoseerd opgebouwd vanwege een socialisatieachterstand. Die lag na een paar uur struinen in de tuin en spelen met de andere honden echt wel een of meerdere uren te slapen om bij te komen (en die momenten benutte ik dus ook om bijvoorbeeld te douchen of boodschappen te doen). Qua nieuwe indrukken en prikkels tijdens de wandelingen zat hij vaak al na 10 minuten aan zijn taks, terwijl hij dan lichamelijk zijn energie nog lang niet kwijt was. Na een dag met een wandelingetje en nieuwe indrukken, deed ik de dag erna niets met hem, zodat hij altijd voldoende tijd had om bij te komen van alle nieuwe indrukken.
Het hielp bij hem ook heel erg om altijd kluifmateriaal tot zijn beschikking te hebben, hij kon zo een halfuur tot een uur lekker liggen kluiven op een nylabone en daarna heel tevreden in slaap vallen.

[Rumaroze]

Bedankt voor het meedenken. Ik merk dat ik hier veel van leer.
Gelukkig gaan we ook op cursus bij iemand die heel veel ervaring heeft met herders. Dat stelt me gerust. Die maakt ook heel duidelijk het onderscheid tussen opvoeden en trainen en ik ben blijkbaar niet de enige die dat eerst door elkaar haalt.

Ik ga maar eens meer met hem lopen, die richtlijn laat ik maar wat los. Wandelen vindt hij nog heel spannend. Staartje strak naar beneden en schichtig lopen. Eerst maar eens zorgen dat hij dat leuk vindt.
En ik geloof dat hij van nature heel graag speurt, hij ‘zoekt’ in huis ook van alles met z’n neus. Dus ik ga wat spelletjes verzinnen daarvoor.

Mijn gevoel zegt dat ik bij deze jongeman geen wilde spelletjes moet doen met veel geblaf en gespring, want hij gaat van 0-100 in 10 seconden. Ik las dat iemand zei ‘leuke dingen beginnen vanuit rust’ en dat spreekt me wel aan.
Ik denk dat ik vooral zélf anders moet doen. Zoveel is me wel duidelijk. Met meer rust en ontspanning bij mij zal hij het ook beter doen.