Wat is een makkelijke hond?

[Budkes]

Imo is een makkelijke hond een hond die bij je karakter past. Perry is de makkelijkste hond die ik ken. Hij heeft aan een half woord genoeg, begrijpt precies wat ik bedoel en doet zijn eigen ding binnen de grenzen die ik aangeef.
Marco is in t werk geen makkelijke hond, maar ik vind hem op t randje van saai. Het is echt een heel harde hond die je met veel kunst en vliegwerk elke 2 jaar door de keuring krijgt maar privé is hij enorm zacht. Enorm makkelijk maar toch ervaar ik dat soms als irritant.
Rupert is een heel gehoorzame, vriendelijke allemansvriend, maar voor mij de moeilijkste hond die ik ooit gehad heb. Zijn gevoeligheid past absoluut niet bij mij. Ik kan niet mijn natuurlijke instincten/reflexen volgen in zijn aanwezigheid. Hij is bij het minste of geringste van de leg en wordt chagrijnig of trekt zich terug. Ik heb hier nogal wat karakters rondlopen en soms ontkom ik niet aan een brul tegen deze of gene. Rupert denkt áltijd dat deze brul voor hem bedoeld is en ik kan hem niet overtuigen dat het niet voor hem bedoeld is.
Eigenlijk niets voor mij.
Louitje is een lastpak, springt voortdurend uit de band, is druk druk druk, is niet 100% betrouwbaar, laat zich niet helpen op de training, is erg hard en heeft een enorm kort lontje naar iedereen. Met appel moet je er bovenop zitten en dan nog doet hij soms zijn eigen ding. Ik zou hem nergens durven plaatsen want daarvoor is hij veel te reactief, maar ik hou zielsveel van dat portret en ik begrijp alles wat hij doet. Dus ja, ik vind het een makkelijke hond.

[jacq1970]

Wat al uit de verhalen blijkt, wat voor de 1 makkelijk is kan voor de andere niet zo makkelijk zijn.
Bowie is opzich heel erg makkelijk, je moet niet willen knuffelen of aaien, je moet geen trucjes etc willen doen en niet zomaar op haar af lopen en iets van haar willen...ze doet niks, ze zal niet bijten maar ze houdt er gewoon niet van.
Bowie houdt gewoon niet zo van mensen die niet haar mensen zijn en als je dat accepteert is er niks aan de hand.
2 weken geleden heb ik een dagje bij mijn broertje gespendeerd ivm klus in ons huis en hij verbaasde zich erover hoe makkelijk ze was, je gooit haar mand en een kussen neer en daar gaat ze op liggen en af en toe komt ze vragen om wat lekkers , hun schutting was eruit dus overal katten die langs kwamen maar ook dat deed haar niks ( was vroeger wel anders hoor) … je hebt er gewoon geen last van.

Wil ja haar aaien en knuffelen, lopen er kinderen snel op haar af , moet je iets van haar dan is het een ander verhaal dan zal ze op elke manier proberen weg te komen maar doe je dat niet vind ze het nog wel gezellig ook, beetje eten, beetje drinken en rondhangen.. helemaal prima

[Lucia]

Je leert met bepaalde dingen omgaan en dan wordt het gewoon denk ik.
Het eerste weekend van april zijn we een nacht naar texel geweest en toen bedachten we ons dat de honden toch echt wel heel braaf waren en soort van 'af' als in dat ik niet meer hard aan het werk was om bepaald gedrag te veranderen.

Helaas mochten we maar 2 weken van dat idee genieten.
Bij ontbijt, terras, in centrum etc waren ze gewoon heel zoet, lekker slapen als wij aten, lekker mee op pad zonder onrust naar andere honden etc. Stikbraaf.

Maar met peer zijn we best wat doorgegaan. Verlatingsangst dat echt jaren geduurd heeft voor we daar een weg in hadden voor hem en ons.
Jagen, en dus weinig loslopen.
Maar ook dat ging na 6 jaar eigenlijk heel goed de laatste tijd.
Bij bezoek met binnenkomen altijd begeleiden.

Dus ja ik vind/vond mijn honden makkelijk. Milo is nu nog braver dan doen peer er nog was, hij vindt het prachtig om de ander op te stoken en dat is er nu niet meer. Bezoek, alles prima.
Maar we hadden overal samen een weg in.

En nu komt er straks een pupsel en gaan we weer opnieuw allemaal een weg vinden.

[Shibby]

Shib kon niet met andere reuen, had een energielevel waar je u tegen zegt en kon bijten als je z'n grenzen niet respecteerde. De eerste 2 jaar was zoeken en de 10 jaar die daarop volgden vond ik het een super makkelijke hond. Ik kon er alles mee.

Lou jaagt als de ziekte, jat als de raven, is onvoorspelbaar naar andere honden en schroomt niet om te bijten als je over haar grenzen gaat. Wederom de eerste 2 jaar zoeken wat werkt en nu is het echt een stikmakkelijke hond.

Vind ik dan

[malinois]

Xygan en Xanu zijn erg makkelijke honden, sociaal, vrij en lief. Maar ik weet zeker dat als Xanu bij een beginner als huishond was gekomen het een regelrechte ramp was geworden. Hij is zo makkelijk omdat ik zorg dat hij zijn energie kwijt kan en omdat de grenzen duidelijk uitgelegd zijn.
Xavi was als jonge hond echt een lastige hond. Nu kan ik lezen en schrijven met hem.

[ninnie]

Jasper is voor mij heel makkelijk, ik weet wat hij lastig vind, maar ik weet ook wat hij kan. Met andere honden heel sociaal en zoekt geen confrontaties op. Hij luistert super, vind vogels en konijnen interessant, maar 1 roepje en meneer staat alweer voor m'n neus. Daarnaast ook wel een plakker tijdens wandelingen, gaat niet snel verder als 10m van me weg. Dus serieus jagen is er niet bij. Maar ik ben bang dat Jasper voor een ander heel erg lastig is, in trainings situaties niet, maar Jasper is erg onzeker en erg bang voor geluiden. En hij heeft neiging voor angstagressie. Hij is niet bang om te bijten als hij bang is.
En ik realiseer me nu tijdens dit schrijven dus ook dat hij een moeilijke hond was, maar voor mij nu niet meer.

Nikon is een hele andere uitdaging. Hoewel hij best sociaal is en nergens bang voor is is dat ook wel een uitdaging. Als pup was hij totaal niet voergericht en hij vind alles leuk. Om hem dan te belonen om iets te negeren in een kalme toestand is dan erg lastig. Hij vind prikkels dan ook lastig te negeren en hij heeft het idee dat hij daar iets mee moet. Maar langzamerhand gaat dat eigenlijk heel goed. Op trainingsvlak is hij echt perfect, leert snel en wilt graag aan het werk. Ik denk dat hij niet een hond is dat makkelijk genoemd kan worden, al lijkt hij voor de buitenwereld wss wel makkelijk. Maar misschien heeft dat net als met Jasper tijd nodig.