angst voor tuigje

[Johnny Jones]

Ik kan (bijna) alles doen met onze opvanger, zolang ik maar niks in mijn handen heb of probeer haar vast te houden aan de halsband. We zijn hard aan het oefenen met lekkere stukjes worst. Ze durft nu haar kopje door het tuigje te doen om een worstje te pakken, maar na één of twee stukjes trekt ze snel haar koppie terug. Het blijft te spannend.

We oefenen dit een paar keer per dag kort, samen met één of meer van onze andere honden erbij. Ook wisselen we af met andere oefeningetjes (zit, blijf, hier). Ze vindt deze korte sessies altijd erg leuk. Ze is een pientere hond maar raakt ook wel snel opgewonden.

Qua tuigje en halsband vastpakken blijven we een beetje steken. Iemand tips?

[Galga's]

Zou een instap tuigje beter werken? Dan hoeft ze niets over haar kop te krijgen.

Of als je anti-ontsnap wilt, het anti-ontsnaptuig van Ferplast kun je ook omdoen zonder dat het over de kop moet. De sluitingen maken alleen wel weer herrie.

[Lucia]

Misschien idd een instaptuig ipv over de kop heen.

2 van mijn honden, hadden beiden echt een hekel aan tuigjes, ze kropen er echt voor weg.
Verder waren dat geen bange honden, maar dat gevoel om het lijf heen vonden ze vreselijk.

[Johnny Jones]

Ik heb inderdaad het anti ontsnappingstuigje van ferplast voor haar gekocht omdat die helemaal open kan. Maar dat maakt niet uit. Alles wat ik in mijn handen heb is verdacht. Borstel, riempje, tuig.. ze deinst er voor weg, ook als ik in mijn andere hand iets lekkers heb. Het lukt ook niet om de losse bovenkant van het tuig op haar rug te leggen.
Dus ben ik het nu aan het oefenen dat ze haar koppetje erdoor doet. Dat gaat al een poosje best wel, tot halverwege haar oren steekt ze haar kop erdoor, maar ze pakt snel 1 of 2 worstjes uit mijn hand en trekt dan snel haar koppie weer terug. De hand met worstjes gaat dan weer dicht.
Als ik in mijn ene hand een iets lekkers heb en met de andere hand probeer de halsband vast te pakken, dan deinst ze ook weg. Dat probeer ik soms te oefenen als ze een knuffel komt halen, maar dat wil ik voor het vertrouwen niet te veel doen.

[Miezemuis]

Wat vindt ze ervan als het eenmaal om is?
Mijn Dora vindt het ook verschrikkelijk om iets over haar kop te krijgen en zal ze zelf nooit haar kop ergens in steken. Dus ik nam een nonchalante houding aan, dit ding gaat nu even om, wat jij daarvan vind vind ik niet interessant. Hup hup tuigje om en dan belonen, oooh wat staat het je knap! en snoepjes strooien, gelijk aan iets anders laten denken. Binnen de kortste tijd snapte ze het en ook al vindt ze het nog altijd niet leuk, blijft ze nu wel awkward staan om mij die 3 seconden te gunnen om dat ding om te doen.
Misschien niet de aller-elegantste of correcte manier maar het werkt wel...

Ik deed het zelfde met Dushi. Die had en tuigje met een sluiting die "ratelde" . ( zo'n reepje plastic zodat je heel losser er vaster kon maken zonder riempje) Ze was voor verschillende geluiden bang en dat was er 1 van. Ik deed het gewoon aan. En leidde haar daarna meteen af.

[Zamunda]

Wat ik in zulke gevallen doe is eigenlijk desensibiliseren in ministapjes. Vooral tijdens het knuffelen of spelen even die halsband aanraken, steeds vaker en steeds langer waarbij je wel echt pas verder gaat als je merkt dat dat het spel of knuffelen niet afbreekt. Dan het tuig: aan een los tuig zitten vaak nogal wat bewegende delen dus ik zou beginnen met een losse, open halsband en die tijdens knuffelen gebruiken om mee te aaien en tijdens spel langs haar lijf te laten komen (vooral rug/zij). Zo ook met het trainen met koppie door het tuig: begin met een te grote dichte halsband zodat er dus geen losse delen aanhangen. Ook dit kun je spelenderwijs doen, naast het trainen met zelf koppie erdoorheen.

[Galga's]

Ik gebruik martingales die dus over de kop moeten. De halsband hangt om mijn pols, ik hou mijn vingers tegen het kinnetje aan (of ik hou de snuit vanaf de onderkant even vast) en schuif zo de halsband er overheen met mijn andere hand. Zo doe ik het ook met het tuig.

Verder zoals Zinodo het doet. Loba zal ook niet vrijwillig haar kop ergens door steken, maar wat moet dat moet. En daarna lekker knuffelen.

[natalie]

Wat vindt ze ervan als het eenmaal om is?
Mijn Dora vindt het ook verschrikkelijk om iets over haar kop te krijgen en zal ze zelf nooit haar kop ergens in steken. Dus ik nam een nonchalante houding aan, dit ding gaat nu even om, wat jij daarvan vind vind ik niet interessant. Hup hup tuigje om en dan belonen, oooh wat staat het je knap! en snoepjes strooien, gelijk aan iets anders laten denken. Binnen de kortste tijd snapte ze het en ook al vindt ze het nog altijd niet leuk, blijft ze nu wel awkward staan om mij die 3 seconden te gunnen om dat ding om te doen.
Misschien niet de aller-elegantste of correcte manier maar het werkt wel...

Ik doe hetzelfde met Jip, maar Jip is verder helemaal geen angstige hond. Eigenlijk vindt Jip alles prima. Behalve het speurtuig/trektuig dat speciaal voor hem op maat is gemaakt. Sta ik met een Hunter borsttuig in mijn hand, dan komt Jip blij naar mij toe: "Jeuj, we gaan wandelen." Maar pak ik het speurtuig, dan kruipt hij een hoekje in alsof ik hem ermee ga slaan. Ik heb dit keer op keer geoefend in korte trainingssesies met heel veel lekkers, met het leverde niets op. Nu pas ik jouw manier toe en éindelijk is het geen dingetje meer. Eenmaal aan, was sowieso altijd al prima.

Ik weet niet of ik het bij Abel ook zo gedaan zou hebben. Bij Abel ben ik voorzichtiger. Hoewel... Abel moest gisteren gewassen worden en dat heb op min of meer dezelfde wijze aangepakt (+ een kong met leverworst erbij).

[moon-C]

Hier ook een zeer angstig hondje, vooral toen ze net hier was zo'n 5 jaar geleden.
Nooit een halsband of tuig omgehad, in het begin een beetje afwachten en paaien met wat lekkers
maar daar was ze ook niet gevoelig voor. Toen maar de doorpak methode, hup tuig om en wandelen.
Ik heb er in het begin ook nooit geen toestand van gemaakt, dus nooit gezegd: ooh wat goed van je, geen lekkers...
gewoon niks. Buiten werd er een klein feestje gevierd maar om buiten te komen moest wel eerst het tuig om gedaan!

Heeft hier goed gewerkt, succes!

[moon-C]

Hier ook een zeer angstig hondje, vooral toen ze net hier was zo'n 5 jaar geleden.
Nooit een halsband of tuig omgehad, in het begin een beetje afwachten en paaien met wat lekkers
maar daar was ze ook niet gevoelig voor. Toen maar de doorpak methode, hup tuig om en wandelen.
Ik heb er in het begin ook nooit geen toestand van gemaakt, dus nooit gezegd: ooh wat goed van je, geen lekkers...
gewoon niks. Buiten werd er een klein feestje gevierd maar om buiten te komen moest wel eerst het tuig om gedaan!

Heeft hier goed gewerkt, succes!

[DeDiana]

Zodra je met voer in de weer gaat, moet je bij een angstige hond denk ik vooral heel erg opletten dat je niet gaat lokken met het voer. In mijn ervaring werkt dat vaak alleen maar averechts en geeft druk en soms zelfs wantrouwen. Dus belonen met voer zodra het tuig om is of zodra de hond zelf iets met het tuig doet (ernaartoe loopt, eraan snuffelen, wat dan ook) werkt prima, maar het tuig voor de neus houden en dan door middel van voer de kop erdoorheen proberen te lokken, werkt meestal niet.
Als het geen echte paniek is, doe ik ook gewoon het tuig om en daarna volgt een supergrote beloning. Op die manier waren al mijn honden er heel snel aan gewend. Als een hond echt wegschiet of in grote paniek raakt van het tuig, zou ik zoals Zamunda ook al schrijft, desensibiliseren (maar er dan dus op letten dat je niet gaat lokken en geen druk legt). Het tuig of de riem in je handen hebben als je het voer klaarmaakt en geeft, als je lekker knuffelt op de bank, etc. zonder dat ze er iets mee hoeft, maar de riem en het tuig zijn er gewoon altijd bij op fijne momenten. Met aanraken van de halsband en aanlijnen aan een halsband is dat wel wat makkelijker dan met een tuig, maar je kunt het wel (als ze neutraal reageert op het tuig in je hand of in de buurt) tijdens het knuffelen al tegen haar aan houden en kijken of je het zo op den duur rustig om kunt doen.

[Johnny Jones]

Ik zie het niet zitten om het tuigje met dwang om te doen. Behalve dat ik denk dat ze dan in mijn handen hangt, ben ik ook bang dat haar vertrouwen in mij een flinke deuk krijgt.
Als het tuig eenmaal om is, dan is er geen probleem. Wel het lopen aan een riem... Maar goed, dat wordt de volgende uitdaging.
Ze is in Roemenie een paar keer met een vangstok van kennel verhuisd, ik denk dat daar het probleem vandaan komt. Verder vind ik haar niet echt angstig. Ze staat blij te springen als ik thuiskom, 's-ochtends duwt ze haar neus tegen me aan om te kijken of ik wakker ben en minstens een paar keer per dag wil ze uitgebreid geaaid worden. Ze speelt als een dolle met Koda maar ze laat zeker de kaas niet van haar brood eten door de andere honden.

Ik zal inderdaad niet meer lokken. Misschien ook de 'touch' proberen aan te leren? Dat heb ik al eens eerder geprobeerd, maar daar werd ze nogal opgewonden van. Als ze dat kan, dan kan ik haar spelenderwijs leren het tuig aan te raken.
Ze wordt overigens wel blij als ik haar tuig van de kapstok pak. Want dat betekent oefenen / stukjes worst / pret. Zolang ik haar maar niet aanraak met het tuig. Ik ga nadenken hoe ik het tuig verder in het spel kan gebruiken zonder te lokken.

[Lucia]

En met een clicker? Dan hoef je niet te lokken en komt het gedrag uit haar zelf?

[Johnny Jones]

En met een clicker? Dan hoef je niet te lokken en komt het gedrag uit haar zelf?

Ik dacht eraan om ipv de klikker 'Yes' te gebruiken, dat kennen mijn eigen honden ook. En het dan als een 'touch' oefening.
Ik zat te denken, eigenlijk is het niet eens zozeer het tuigje waar ze bang voor is. maar vooral dat je iets in je handen hebt en naar haar toe beweegt. Als ik het tuigje op de grond leg, wil ze er best aan snuffelen.

[Lucia]

Ja dat is natuurlijk hetzelfde principe. Als ze er best aan wil ruiken op de grond kun je daar dus mee starten, dan je hand er onder dan bewegen, etc etc.

Ik deed bij peer en Jolie het tuig ook gewoon om, dan was het even schudden en klaar. Maar die waren niet bang, die vonden het gewoon erg stom.
Maar in dit geval zou ik denk ik ook niet voor forceren kiezen en op basis van vertrouwen verder bouwen.

[veertje]

Finn vindt na 4 jaar het tuigje nog steeds eng. Ik heb het in stapjes geprobeerd, maar dat was geen succes. Hij werd er alleen maar achterdochtig van. En omdat we toch iedere dag naar buiten moeten, deed ik iedere keer wanneer we gingen wandelen die kleine stapjes van het oefenen weer teniet.

Dus nu is het even doorpakken, tuig aan en naar buiten. Ik zorg verder dat ik niet vaak van tuig wissel, dus koop voor Finn niet voor alle dagen van de week een ander tuig bij wijze van. Want iets wijzigen is al reden om het nog stommer te vinden.

[Johnny Jones]

Moeten gaat hem echt niet worden... Tijdens het spelen met Koda is ze haar halsband verloren. Ik dacht gisteravond, die ga ik gewoon even zonder gezeur bij je om doen. Nou... dan zal ik toch heel veel sneller moeten zijn. Ze vloog weg zodra ik met de band dicht bij haar kwam. Ze kijkt me nu pas sinds een paar uur weer aan.

Clickeren dus... is 'Yes!' ipv een clicker ook goed?

[Lucia]

Dat is hetzelfde principe, dus dat lijkt me natuurlijk prima. Puur wat je zelf handig vindt.
Ik gebruik beide wel. Voordeel van clicker vindt ik dat dat echt altijd hetzelfde is.
Maar soms vindt ik het handiger om handen vrij te hebben en gebruik ik 'yes'

[Soooof]

Ik zie het niet zitten om het tuigje met dwang om te doen. Behalve dat ik denk dat ze dan in mijn handen hangt, ben ik ook bang dat haar vertrouwen in mij een flinke deuk krijgt.

Het hoeft toch niet perse dwang te zijn? Ik doe denk ik wat Zinodo ook ongeveer doet, afgaande op wat ze schrijft. Rex vindt het aandoen van zijn hardlooptuig niet fantastisch (is ook een gehannes dus ik snap het ook nog wel), maar hij vindt hardlopen wel fantastisch, dus ja, je doet het er maar mee. Ik dwing hem niet, helemaal niet. Maar ik laat wel blijken dat het erbij hoort. En zijn meewerken (of misschien moet ik zeggen; niet tegenwerken) wordt beloond met het feit dat ik het daarmee zo snel mogelijk kan doen (en een koekje, vooruit) en we dus vlug klaar zijn. Het is niet dwingen, maar meer een soort... Part of the deal? Sommige dingen zijn misschien niet fantastisch, maar ze horen bij het leven. Moet ik wel zeggen; Rex vindt het niet eng, hij vindt het gewoon niet leuk. Dus dat is makkelijker denken 'doe het er maar mee'. Tegenover 10 seconden niet-leuk staat een uur hardloop-pret, dus wen er maar aan.

[Soooof]

Oh snugger, ik lees je laatste bericht nu pas. Het zit hem dus ook niet perse in de band of het tuig... Doet ze hetzelfde als iemand anders met de band bij haar komt? En een band die minder tijd kost om om te doen? Jachtlijn om 'gooien'? Beginnen met een heel groot (licht) iets wat je om doet zo dat ze het niet eens echt door heeft? (Ik weet niet hoor, ik stel me een oefen-lint voor waar ze zelf doorheen 'loopt' en haar kop als vanzelf doorheen steekt, min of meer per ongeluk.) Om de eerste stappen te zetten richting 'eigenlijk niks aan de hand', zeg maar.

[Johnny Jones]

Oh snugger, ik lees je laatste bericht nu pas. Het zit hem dus ook niet perse in de band of het tuig... Doet ze hetzelfde als iemand anders met de band bij haar komt? En een band die minder tijd kost om om te doen? Jachtlijn om 'gooien'? Beginnen met een heel groot (licht) iets wat je om doet zo dat ze het niet eens echt door heeft? (Ik weet niet hoor, ik stel me een oefen-lint voor waar ze zelf doorheen 'loopt' en haar kop als vanzelf doorheen steekt, min of meer per ongeluk.) Om de eerste stappen te zetten richting 'eigenlijk niks aan de hand', zeg maar.

Dat kan ik inderdaad eens proberen.

Zinodo, het is inderdaad angst voor iets in je handen hebben, waar je wat mee wil richting haar. Als het tuig op de grond ligt is het niet spannend meer. Iets met dwang doen gaat echt niet lukken. Dat zou een gevecht worden.

[Gollum]

Oh snugger, ik lees je laatste bericht nu pas. Het zit hem dus ook niet perse in de band of het tuig... Doet ze hetzelfde als iemand anders met de band bij haar komt? En een band die minder tijd kost om om te doen? Jachtlijn om 'gooien'? Beginnen met een heel groot (licht) iets wat je om doet zo dat ze het niet eens echt door heeft? (Ik weet niet hoor, ik stel me een oefen-lint voor waar ze zelf doorheen 'loopt' en haar kop als vanzelf doorheen steekt, min of meer per ongeluk.) Om de eerste stappen te zetten richting 'eigenlijk niks aan de hand', zeg maar.

Dat kan ik inderdaad eens proberen.

Zinodo, het is inderdaad angst voor iets in je handen hebben, waar je wat mee wil richting haar. Als het tuig op de grond ligt is het niet spannend meer. Iets met dwang doen gaat echt niet lukken. Dat zou een gevecht worden.

Is het dan niet handiger om een instaptuig voor haar te hebben? Dat kun je op de grond leggen en zo 'omhoog oefenen'.

[Johnny Jones]

Dat is wel een idee Gollum. Misschien eerst heel simpel proberen met een riempje op de grond.

[jome]

Ik zou het met de clicker(of yes) gaan aanleren
Maar dan niet jij naar haar bewegen, maar zij naar jou
Zo heb ik het een hond aangeleerd die ook bang was op het moment dat je op haar afliep met tuig
Gewoon in je hand en elke beweging die die kant opgaat clicker je, gaat wel heel veel tijd inzitten maar het kwartje is uiteindelijk wel gevallen.
De hoppakee we doen het gewoon 'methode' werkte echt niet
Jachtlijn was tussenoplossing en was wel te doen, ik hield de lus open voor de deur en dan liep ze er zo in

[Johnny Jones]

Ik laat het tuigje even een paar dagen voor wat het is. We oefenen de 'Yes', touch en volgen van mijn hand. Volgende stap wordt touch van dingen op de grond of in mijn hand. Ze is een slim ding, maar wantrouwen ligt altijd op de loer.