Het belang van routine...

[GalgoMara]

...is volgens mij vooral voor een onzekere hond erg belangrijk.

Mara is zo'n onzekere hond. We zijn ruim 8 maanden bezig geweest om haar verlatingsangst redelijk onder controle te krijgen, waarvan we haar 6 maanden helemaal niet alleen hebben gelaten). Ze hangt erg aan ons, vooral aan mij, maar met de vaste routine (eerst een pensstaafje op de bank, dan in de keuken de gevulde Kong pakken -daar staat ze dan om te stuiteren, pensstaafje blijft liggen, de Kong moet ze hebben-, deze krijgt ze bij haar mand. We zeggen 'Tot straks Mara' en we vertrekken) gaat het goed. Ze is dan afgeleid en kan daarna ook redelijk rust vinden (ik kijk regelmatig op de camera, ze ligt vaak op de bank of in haar mand, wandelt af en toe even de tuin in en eet en drinkt ook gewoon). Op die manier is ze 2 werkdagen per week alleen en dit gaat al sinds oktober hartstikke goed.

Maar als er iets afwijkt, is het meteen moeilijk. Ik ging een keer weg, alles verliep goed, totdat de auto niet startte. Dus ik heb een kwartier voor de deur staan prutsen met het ding en wilde toen maar de trein pakken. Maar Mara had haar Kong inmiddels leeg en mij zien staan, dus die stond te joelen. Ik ben uit het zicht gaan staan, maar ze kreeg echt geen rust dus ik heb mijn afspraak maar afgezegd.

Vorige week zijn tanden getrokken en ze mag de eerste tijd geen natvoer. Shit, want we vullen de Kong met natvoer. Wat andere dingen geprobeerd (ei erin, brokjes met een beetje natvoer eraan gesmeerd), maar het is anders dan anders, dus ze kan weinig rust vinden. Ook als ik nu wegga, terwijl mijn man gewoon thuis is, kan ze ineens weer heel onrustig worden. Afgelopen weekend was man in de tuin bezig, met de poort open dus alle dieren moesten binnen blijven. Ik moest even weg, maar dat ging dus echt niet, madam werd best een beetje gek. Mijn man heeft toen maar even pauze genomen tot ik terug was, maar ze heeft bijna de hele tijd zitten piepen.

Ik heb hier best last van. Ik vermijd het om even buiten de poort te moeten gaan, of even snel naar de winkel te gaan, de hele routine die we moeten doen is best een drempel voor een kwartiertje weg zijn. Ik merk dat ik nu ook onrustig op werk zit, ik kijk wat vaker op de camera. Als we eens buiten de normale activiteiten weggaan, bv een verjaardag waarbij ze niet mee kan, geniet ik daar minder van en zit ik erg op de klok. En ik houd mijn hart vast voor het moment waarop ik onverwacht weg moet en het misschien niet lukt om de vaste routine af te draaien.

Herkenbaar voor mensen? Niet specifiek op verlatingsangst, maar op routines op andere vlakken? hoe gaan jullie er mee om?

[Alfilillo]

Dat is best heftig inderdaad en heeft nogal een impact.
Mijn honden hebben geen verlatingsangst, hoewel ze het liefst hebben dat ik ben. Ik herken het in die zin dat ze er minder moeite mee hebben als ze 's morgens alleen zijn, dat zijn ze beter gewend, dan wanneer ze 's avonds een paar uur alleen zijn. Tenminste, Lily is dan behoorlijk opgewonden als ik thuis kom. Ik heb geen camera, dus geen idee wat ze tijdens die uurtjes doet. Ik vermoed slspen...
Vorige week waren we efn tijdje in een huis van familie in Valencia. Daar alleen gelaten worden vinden ze ook spannender, dus toen we een keer een paar uur weg moesten, was het ook piepen en opgewonden gedoe toen we thuis kwamen. Ik wil me er echter niet teveel door laten leiden, omdat ik een bepaalde mate van flexibiliteit ook belangrijk vind. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor de honden. Dat ze die situaties aankunnen, want die komen ze nu eenmaal tegen.

We hebben overigens geen ritueel als ik wegga. Ik zou er niet aan vast willen zitten, omdat er dan paniek is op het moment dat het anders loopt. Ik ga gewoon weg zonder iets te zeggen en de honden blijven altijd in alle rust achter. Soms gaan ze na een paar minuten even huilen, heel kort, en dan is het over.

[Lucia]

Ja peer heeft natuurlijk ook verlatingsangst.
Die is erg van de vaste patronen, savonds gaat hij normaal eerst even mee naar bed en later als mijn man gaat, dan gaat hij naar beneden.
Soms heeft hij later door dat ik al weg ben, ik zeg het wel altijd, maar dan is hij bijv wel een beetje van slag.
Naja zo nog meer voorbeelden, lastig als je moet afwijken idd.

Maar in geval van de Kong, deze vullen met brokjes en ei of kaas? Mini beetje erin van ei of kaas en even in magnetron smelten. Dan gaat het tussen de brokjes door en heeft ze toch wat werk?

Edit: lees dat je dat al had geprobeerd, lastig zeg!

[Fotogravinnetje]

Ik zou proberen om in de vaste routines toch ook een stuk flexibiliteit in te bouwen. Het gaat om de voorspelbaarheid, niet om de exacte routine uiteindelijk!

[DeDiana]

Ik snap dat vaste routine en voorspelbaarheid een onzekere hond heel erg kunnen helpen, maar het is ook een valkuil Ik zou het eerder zien als iets wat ze tijdelijk kan helpen, maar ondertussen ook werken aan het zelfvertrouwen en in jullie geval wellicht wat meer onafhankelijkheid en flexibiliteit. Die routine wordt een externe factor waar ze van afhankelijk worden, maar wat je eigenlijk wil is natuurlijk dat ze wat zelfzekerder wordt zonder jou. Ik zou daar dus simultaan ook echt werk van maken en misschien kun je ondertussen op kleine punten gaan spelen met de routine, zodat daar langzamerhand wat meer flexibiliteit in ontstaat?

[GalgoMara]

Dat is best heftig inderdaad en heeft nogal een impact.
Mijn honden hebben geen verlatingsangst, hoewel ze het liefst hebben dat ik ben. Ik herken het in die zin dat ze er minder moeite mee hebben als ze 's morgens alleen zijn, dat zijn ze beter gewend, dan wanneer ze 's avonds een paar uur alleen zijn. Tenminste, Lily is dan behoorlijk opgewonden als ik thuis kom. Ik heb geen camera, dus geen idee wat ze tijdens die uurtjes doet. Ik vermoed slspen...
Vorige week waren we efn tijdje in een huis van familie in Valencia. Daar alleen gelaten worden vinden ze ook spannender, dus toen we een keer een paar uur weg moesten, was het ook piepen en opgewonden gedoe toen we thuis kwamen. Ik wil me er echter niet teveel door laten leiden, omdat ik een bepaalde mate van flexibiliteit ook belangrijk vind. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor de honden. Dat ze die situaties aankunnen, want die komen ze nu eenmaal tegen.

We hebben overigens geen ritueel als ik wegga. Ik zou er niet aan vast willen zitten, omdat er dan paniek is op het moment dat het anders loopt. Ik ga gewoon weg zonder iets te zeggen en de honden blijven altijd in alle rust achter. Soms gaan ze na een paar minuten even huilen, heel kort, en dan is het over.

Op vakantie gaan en haar daar alleen laten, ik durf er niet eens aan te denken We willen een paar dagen weg, we gaan apart zwemmen met de kleine hoor, als ze in een huisje gaat slopen vind ik dat heel wat erger dan bij ons thuis. Plus ik wil alles wat we al bereikt hebben niet teniet doen.

Ik zit liefst ook niet aan een ritueel was. We willen er wel naartoe gaan werken dat het niet nodig is, maar in ienimini stapjes. En je hebt helemaal gelijk dat honden dat aan zouden moeten kunnen, maar ja....

[GalgoMara]

Ik zou proberen om in de vaste routines toch ook een stuk flexibiliteit in te bouwen. Het gaat om de voorspelbaarheid, niet om de exacte routine uiteindelijk!

Heb je helemaal gelijk in! Ik vind het alleen zo lastig om die flexibiliteit erin te gaan krijgen...nu in ieder geval rustig aan totdat ze hersteld is van haar operatie.

We zijn inmiddels ook bezig haar te laten wennen bij een oppas. Het is onvermijdelijk dat we haar daar eens heen moeten brengen namelijk, we laten ons leven al 1,5 jaar best wel door Mara bepalen. We zijn nu 1 keer samen bij de oppas geweest, 1 keer hebben we haar daar een uurtje achtergelaten en volgende week blijven we wat langer weg. Zo bouwen we langzaam op, hopelijk wordt die plek ook vertrouwd voor haar. Maar ik wil niet teveel tegelijk van haar vergen, dus ik denk dat we het voorlopig bij de routine houden.

[GalgoMara]

Ja heel herkenbaar en ook ik wordt er zelf onrustig van wat het natuurlijk allemaal erger maakt want dat voelt Jip ook weer.

Jip reageert vooral op mijn stemming. Elke keer als er wat anders is dan normaal dan let ik nu eerst om mijn stemming . Ik ben blij opgewonden als ik een dagje met de trein naar mijn zus ga bijvoorbeeld.Een beetje gestrest om de trein niet te missen en drie keer checken of ik niks vergeten ben en Jip is al overstuur

Kan je nagaan wat er gebeurd als je irritatie hebt of een dipje
Ik let er wel op en probeer zoveel mogelijk duidelheid te geven en routine
En als het niet lukt dan benoem ik het ook : ja Jip ik weet het er klopt iets niet maar ga maar gewoon in je mand

Dat werkt beter dan doen alsof er niks aan de hand is terwijl je van binnen wel van alles voelt

Ja, jij weet idd hoe het voelt. Dat rustig blijven probeer ik echt hoor, maar is zo lastig. Mara voelt mij zo goed aan. Mijn man is er makkelijker in, daarom gaat hij meestal ook als laatste weg.

Laatst gingen we voor het eerst s avonds weg. We hadden eindelijk weer eens een feest, de kleine voor het eerst uit logeren en wij konden eens een avondje los. Ik heb me behoorlijk zorgen gemaakt om Mara, maar ze heeft het super gedaan, zelfs met vreemde mensen (we hadden wat logees). Dus dat is al heel positief!

[GalgoMara]

Ik snap dat vaste routine en voorspelbaarheid een onzekere hond heel erg kunnen helpen, maar het is ook een valkuil Ik zou het eerder zien als iets wat ze tijdelijk kan helpen, maar ondertussen ook werken aan het zelfvertrouwen en in jullie geval wellicht wat meer onafhankelijkheid en flexibiliteit. Die routine wordt een externe factor waar ze van afhankelijk worden, maar wat je eigenlijk wil is natuurlijk dat ze wat zelfzekerder wordt zonder jou. Ik zou daar dus simultaan ook echt werk van maken en misschien kun je ondertussen op kleine punten gaan spelen met de routine, zodat daar langzamerhand wat meer flexibiliteit in ontstaat?

Ja, absoluut waar! In de periode dat ze helemaal niet alleen kon zijn heb ik ook flink gewerkt aan haar zelfvertrouwen, we hebben samen lekker trainingen gevolgd en doen hersenwerk. Ze is al zo ontzettend veel vooruit gegaan in 1,5 jaar tijd!

Hoe zou ik haar verder zelfverzekerd zonder mij kunnen maken? En heb je ideeën over hoe ik kan spelen met de routine?

[Alfilillo]

Dat is best heftig inderdaad en heeft nogal een impact.
Mijn honden hebben geen verlatingsangst, hoewel ze het liefst hebben dat ik ben. Ik herken het in die zin dat ze er minder moeite mee hebben als ze 's morgens alleen zijn, dat zijn ze beter gewend, dan wanneer ze 's avonds een paar uur alleen zijn. Tenminste, Lily is dan behoorlijk opgewonden als ik thuis kom. Ik heb geen camera, dus geen idee wat ze tijdens die uurtjes doet. Ik vermoed slspen...
Vorige week waren we efn tijdje in een huis van familie in Valencia. Daar alleen gelaten worden vinden ze ook spannender, dus toen we een keer een paar uur weg moesten, was het ook piepen en opgewonden gedoe toen we thuis kwamen. Ik wil me er echter niet teveel door laten leiden, omdat ik een bepaalde mate van flexibiliteit ook belangrijk vind. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor de honden. Dat ze die situaties aankunnen, want die komen ze nu eenmaal tegen.

We hebben overigens geen ritueel als ik wegga. Ik zou er niet aan vast willen zitten, omdat er dan paniek is op het moment dat het anders loopt. Ik ga gewoon weg zonder iets te zeggen en de honden blijven altijd in alle rust achter. Soms gaan ze na een paar minuten even huilen, heel kort, en dan is het over.

Op vakantie gaan en haar daar alleen laten, ik durf er niet eens aan te denken We willen een paar dagen weg, we gaan apart zwemmen met de kleine hoor, als ze in een huisje gaat slopen vind ik dat heel wat erger dan bij ons thuis. Plus ik wil alles wat we al bereikt hebben niet teniet doen.

Ik zit liefst ook niet aan een ritueel was. We willen er wel naartoe gaan werken dat het niet nodig is, maar in ienimini stapjes. En je hebt helemaal gelijk dat honden dat aan zouden moeten kunnen, maar ja....

Ik begrijp het! Je vroeg hoe anderen het deden en ik heb onze situatie beschreven. Ik snap helemaal dat dat bij Mara veel moeilijker ligt en dat ze ritueeltjes nodig heeft om over haar angsten heen te komen.

Ik vind ook niet dat het maar 'moet' kunnen, elke hond is anders. Maar als een hond het wel kan, zoals Alfil en Lily, dan hou ik het graag zo

[GalgoMara]

Het kan best dat ze nu weer even een terugval heeft door het tanden trekken .
Dus misschien is ze niet van streek door het andere voer maar het hele gedoe bij de dierenarts

Ja, dat zou goed kunnen. Ze hoeft na vandaag maandag pas weer alleen te zijn, en dan durf ik haar Kong wel weer gewoon te vullen met natvoer.

Haar paniekerige gedrag wanneer we nergens heen gaan (alleen iets uit de auto pakken bv) negeer ik gewoon, dat vind ik echt te ver gaan. Dan staat ze bij de poort te piepen en janken alsof we haar voor altijd alleen laten Zou mooi zijn als ze ooit gewoon niet reageert wanneer we de deur uitgaan, zonder ritueel oid

Edit: ik denk trouwens dat ik wel weet waarom ze dan bij de poort staat te piepen. Als we haar alleen laten, gaan we altijd voor weg. Als we met Mara gaan wandelen, altijd achter. Ook weer routine dus. Ik zou eens gewoon voor eruit moeten gaan zonder het ritueel.

[GalgoMara]

Overigens doet ze het op andere vlakken erg goed zonder routine en regelmaat. Vanaf dat we haar hebben wandel ik bv op onregelmatige tijdstippen. Ik was zwanger en ik wist niet hoe het met de baby zou lopen, of ik op die vaste tijden ook zou kunnen wandelen. Dus meteen maar flexibel, komt er ook geen ritme in. Dit vindt ze helemaal prima. Ook eten krijgt ze niet op vaste momenten. Dus het is niet perse een dwangmatige hond

[DeDiana]

Wat betreft die routines zou ik beginnen met heel kleine dingen veranderen (Kong in de keuken geven in plaats van bij haar mand, eerst jas aantrekken en dan pas Kong geven of juist andersom, Kong verstoppen zodat ze hem moet gaan zoeken, één van jullie loopt alvast naar buiten terwijl ze de Kong krijgt, etc.) en op den duur ook kijken of ze wat grotere veranderingen in de routine aan kan.

Fijn dat je al veel vooruitgang ziet in haar zelfvertrouwen en dat ze dus aan het groeien is Bij erg onzekere honden vind ik het zelf altijd goed werken om elke vorm van eigen initiatief te belonen en te stimuleren, een hond veel zelf uit te laten zoeken en te laten onderzoeken (in gecontroleerde situaties waarin verder niet veel mis kan gaan zonder mijn bemoeienis, denk aan een parcours waarbij ze wat moeten klauteren en over of onder dingen door moeten kruipen en zo brokjes kunnen vinden), freestyle clickeren en shapen (dus ook weer dat eigen initiatief belonen, alles is goed, zolang de hond maar iets gaat doen), ze veel dingen laten doen waar ze goed in zijn en gegarandeerd succes mee behalen, balans- en coördinatie, praktijkspeuren/mantrailen... Vooral dingen dus waarbij ze zélf moeten doen en nadenken en niet echt heel afhankelijk zijn van mij voor succes.

[DeDiana]

Het kan best dat ze nu weer even een terugval heeft door het tanden trekken .
Dus misschien is ze niet van streek door het andere voer maar het hele gedoe bij de dierenarts

Ja, dat zou goed kunnen. Ze hoeft na vandaag maandag pas weer alleen te zijn, en dan durf ik haar Kong wel weer gewoon te vullen met natvoer.

Haar paniekerige gedrag wanneer we nergens heen gaan (alleen iets uit de auto pakken bv) negeer ik gewoon, dat vind ik echt te ver gaan. Dan staat ze bij de poort te piepen en janken alsof we haar voor altijd alleen laten Zou mooi zijn als ze ooit gewoon niet reageert wanneer we de deur uitgaan, zonder ritueel oid

Edit: ik denk trouwens dat ik wel weet waarom ze dan bij de poort staat te piepen. Als we haar alleen laten, gaan we altijd voor weg. Als we met Mara gaan wandelen, altijd achter. Ook weer routine dus. Ik zou eens gewoon voor eruit moeten gaan zonder het ritueel.

Doet ze dat ook nog als je letterlijk honderd keer na elkaar de poort in en uit loopt? Dus gewoon even twee uur voor uittrekken om tot vervelens aan toe de poort (en evt. de voordeur) in en uit te lopen?

[GalgoMara]

Daar ben ik ooit aan begonnen maar moest opgeven, Mara was koppiger dan ik. Wel een idee om dat weer te gaan doen, nu het een stuk beter met haar gaat

Het kan best dat ze nu weer even een terugval heeft door het tanden trekken .
Dus misschien is ze niet van streek door het andere voer maar het hele gedoe bij de dierenarts

Ja, dat zou goed kunnen. Ze hoeft na vandaag maandag pas weer alleen te zijn, en dan durf ik haar Kong wel weer gewoon te vullen met natvoer.

Haar paniekerige gedrag wanneer we nergens heen gaan (alleen iets uit de auto pakken bv) negeer ik gewoon, dat vind ik echt te ver gaan. Dan staat ze bij de poort te piepen en janken alsof we haar voor altijd alleen laten Zou mooi zijn als ze ooit gewoon niet reageert wanneer we de deur uitgaan, zonder ritueel oid

Edit: ik denk trouwens dat ik wel weet waarom ze dan bij de poort staat te piepen. Als we haar alleen laten, gaan we altijd voor weg. Als we met Mara gaan wandelen, altijd achter. Ook weer routine dus. Ik zou eens gewoon voor eruit moeten gaan zonder het ritueel.

Doet ze dat ook nog als je letterlijk honderd keer na elkaar de poort in en uit loopt? Dus gewoon even twee uur voor uittrekken om tot vervelens aan toe de poort (en evt. de voordeur) in en uit te lopen?

[DeDiana]

Daar ben ik ooit aan begonnen maar moest opgeven, Mara was koppiger dan ik. Wel een idee om dat weer te gaan doen, nu het een stuk beter met haar gaat

Het kan zeker werken om de spanning bij het daadwerkelijk de deur/poort uit lopen te verminderen, dat moment zelf wordt er dan minder beladen door. Maar bij sommige honden duurt het inderdaad lang voordat ze het saai gaan vinden

[GalgoMara]

Daar ben ik ooit aan begonnen maar moest opgeven, Mara was koppiger dan ik. Wel een idee om dat weer te gaan doen, nu het een stuk beter met haar gaat

Het kan zeker werken om de spanning bij het daadwerkelijk de deur/poort uit lopen te verminderen, dat moment zelf wordt er dan minder beladen door. Maar bij sommige honden duurt het inderdaad lang voordat ze het saai gaan vinden

Zou ze dan uiteindelijk naar binnen moeten gaan, als ze het wel gelooft allemaal? Gewoon poort open, naar buiten, poort slot draaien, poort weer open draaien, weer naar binnen en poort weer op slot?

[DeDiana]

Het gaat erom dat ze op den duur denkt: het zal wel, dus er niet meer echt warm of koud van wordt (of ze dat nou binnen of buiten doet). Tot dat moment zou ik doorgaan en dan de dagen erna nog een aantal keer herhalen.
Bij Amy die erg opgewonden was bij elk moment dat ik wegging (geen verlatingsangst, maar wel onrust/opwinding, denken dat we misschien wel gingen wandelen) heeft het heel goed geholpen en ook bij Taartje die ging blaffen uit protest als ik met een van de andere honden de deur uit liep (dat heb ik dus geoefend door constant met mijn andere honden in en uit te lopen).

[GalgoMara]

Merci, ik ga het proberen. Wordt vaak op en neer lopen, Hoef ik iig niet meer te sporten

[DeDiana]

Merci, ik ga het proberen. Wordt vaak op en neer lopen, Hoef ik iig niet meer te sporten

Haha, inderdaad! En je buren gaan zich ook afvragen of je nog wel helemaal in orde bent. Maar nadat ik met een van mijn andere honden die een hekel had aan de auto heel veel rondjes om de auto heb gerend samen, samen door de auto ben gekropen met alle deuren wagenwijd open en met speeltjes door de auto gooide, hadden ze daar toch al zo hun twijfels over

[GalgoMara]

Merci, ik ga het proberen. Wordt vaak op en neer lopen, Hoef ik iig niet meer te sporten

Haha, inderdaad! En je buren gaan zich ook afvragen of je nog wel helemaal in orde bent. Maar nadat ik met een van mijn andere honden die een hekel had aan de auto heel veel rondjes om de auto heb gerend samen, samen door de auto ben gekropen met alle deuren wagenwijd open en met speeltjes door de auto gooide, hadden ze daar toch al zo hun twijfels over

Gelukkig maakt dat me helemaal niks uit. We hebben afgelopen jaar ook veel met ons 2en op de oprit gezeten bij het trainen in alleen zijn. Dus de buren zijn wel wat gewend

[Joera]

Heel herkenbaar. Super frustrerend.
Onze hond is inmiddels 10 en het lijkt wel erger te worden nu ze ouder wordt.

Hieronder mijn topic, misschien heb je er iets aan.
https://www.hondenforum.nl/plaza/viewto ... 9&t=326902

[GalgoMara]

Heel herkenbaar. Super frustrerend.
Onze hond is inmiddels 10 en het lijkt wel erger te worden nu ze ouder wordt.

Hieronder mijn topic, misschien heb je er iets aan.
https://www.hondenforum.nl/plaza/viewto ... 9&t=326902

Oh jee, dat klinkt niet echt bemoedigend. dank je, ik ga je topic lezen!

[Zamunda]

Daar ben ik ooit aan begonnen maar moest opgeven, Mara was koppiger dan ik. Wel een idee om dat weer te gaan doen, nu het een stuk beter met haar gaat

Ik denk dat je dan (veel) te grote stappen wilde maken: je moet goed kijken naar je hond om te bepalen hoe groot je de stappen kunt maken bij desensibiliseren. Als Mara al onrustig wordt als jij naar de poort loopt dan is de slagingskans van een rustige hond vrij klein als je meteen begint bij poort uitlopen, op slot doen etc. Dus breek het op: eerst honderd keer van en naar die poort lopen tot ze het allemaal wel gelooft. Een andere keer eindeloos de sleutel omdraaien, later deur open en dicht en zo elk stapje apart desensibiliseren (als ze dat nodig heeft). Gaat dat allemaal goed? Dan ga je twee delen aan elkaar verbinden en weer desensibiliseren en zo verder.

[DeDiana]

Daar ben ik ooit aan begonnen maar moest opgeven, Mara was koppiger dan ik. Wel een idee om dat weer te gaan doen, nu het een stuk beter met haar gaat

Ik denk dat je dan (veel) te grote stappen wilde maken: je moet goed kijken naar je hond om te bepalen hoe groot je de stappen kunt maken bij desensibiliseren. Als Mara al onrustig wordt als jij naar de poort loopt dan is de slagingskans van een rustige hond vrij klein als je meteen begint bij poort uitlopen, op slot doen etc. Dus breek het op: eerst honderd keer van en naar die poort lopen tot ze het allemaal wel gelooft. Een andere keer eindeloos de sleutel omdraaien, later deur open en dicht en zo elk stapje apart desensibiliseren (als ze dat nodig heeft). Gaat dat allemaal goed? Dan ga je twee delen aan elkaar verbinden en weer desensibiliseren en zo verder.

[Tony]

Doet ze dat ook nog als je letterlijk honderd keer na elkaar de poort in en uit loopt? Dus gewoon even twee uur voor uittrekken om tot vervelens aan toe de poort (en evt. de voordeur) in en uit te lopen?

Het kán hierbij ook net de andere (dus verkeerde) kant opwerken doordat ze elke keer bij het terug naar binnenkomen van baasje het idee heeft "Heyyy... zodra ik begin met janken komt het baasje terug".
Oftewel bekrachtig je haar gedrag... (En ben je verder van huis.)
Moment van van timen met terug naar binnenkomen is dan ontzettend belangrijk, dus pas binnenkomen als ze nét ff stil is, al is het maar een tel (en zul je zien dat je dus nét altijd te laat bent).
Btw, ik zeg niet dát het gebeurd maar het zou dus wel heel goed kunnen...

Ik zou dan ook eerder voor @Zamunda haar aanpak gaan...

[GalgoMara]

Bedankt voor de tips! De aanpak van Zamunda klinkt inderdaad goed, en ook als iets wat weinig kwaad kan mocht het toch niet lukken. Ik moet er 'gewoon' op letten dat ik de volgende stap pas zet als de huidige stap terecht niks meer doet