Een poedel, iets voor ons?

[Poepoedel]

Al jaren denk ik na over het aanschaffen van een hondje maar tot nu toe is het er nog nooit van gekomen. Het begint echter steeds meer te kriebelen. In het verleden hebben we al eens rondgekeken, maar uiteindelijk nooit echt de knoop doorgehakt. De afgelopen tijd denk ik steeds vaker na over het aanschaffen van een poedel. Wat hebben wij te bieden?

* Thuis werkend, niet full time
* Ruim huis met ruime, volledig omheinde tuin (i.v.m. de kat)

Wat vind ik belangrijk?
* Baasgericht, vindt het leuk om samen dingen te ondernemen (lange wandelingen en diverse trainingen/cursussen).
* Gezinshond (hebben nog geen kinderen maar dit zit t.z.t. wel in de planning)
* Vriendelijk en trainbaar
* Makkelijk mee te nemen op de fiets en in de auto

Wat mij verder leuk lijkt van een poedel is dat je zelf het vachtonderhoud kan doen. De ene keer de oren lang, de andere keer kort, etc. Lijkt mij gewoon erg leuk om te doen. Bijkomend voordeel is dat ze niet verharen. De kat verhaart wel en man is stapelgek op de kat, maar heeft wel een hekel aan al die haren. Goed motief om voor een poedel te gaan. Verder spreekt het me aan dat ze in verschillende formaten voorkomen. Mijn man wil absoluut geen grote hond. Ik denk dus aan dwerg of toy.

Ik heb zelf veel ervaring met dieren en het trainen van dieren, we hebben echter nooit zélf een hond gehad. Dat komt denk ik doordat we beide uit kattenfamilies komen. Onze ouders hadden niets met honden dus kwamen die er ook niet. Wat ik mis bij katten, is dat je er niet lekker met ze op uit kan gaan. Wij zijn geboren wandelfanaten en natuurliefhebbers en gaan er graag op uit. Het lijkt me zo gezellig om je huisdier dan mee te kunnen nemen. Nu zijn we altijd ‘alleen’.

Dieren trainen/ opvoeden is echt mijn hobby/passie. Het lijkt me dus ook geweldig om een pup helemaal zelf op te kunnen voeden, plannen te maken voor het socialisatieproces etc.

Denken jullie dat een poedel goed bij ons zou passen? Wat is verder aan te raden qua reu/ teef? Over het algemeen heb ik een voorkeur voor mannelijke dieren, omdat vrouwtjes vaak zo ‘zeikerig’ kunnen zijn. Verandert de vacht bij een poedel reu na castratie ook erg trouwens? Brand maar los.

[dagmar88]

Ik vind vooral dwergpoedels erg gevoelig en vaak niet echt vrije, blije, actieve hondjes.
Met het oog op een gezin straks zou het mijn keuze niet zijn, dan eerder een middenslag en dan heb je nog wel dat gevoelige.

Mijn keesje zou goed passen en een havanezer denk ik ook.
Sjaak is een dwerg x kleine kees en met 23 cm en 4 kilo minder fragiel dan een dwerg. Gek op kinderen en kan van mijn neefje en nichtjes heel wat hebben.
Langharig, hij verhaart twee keer per jaar, verliest tussendoor niets en het vachtonderhoud is erg makkelijk; eens per maand wassen en kammen. Maar ik weet dat ik daar "geluk" mee heb. Zelf vind ik het wel lekker, aan die haartjes zitten trutten, dus meer onderhoud had geen probleem geweest.
Hij is heel trainbaar, altijd in voor actie, maar kan zichzelf ook prima vermaken.
Gewoon een gezellig leuk ding. Stabiel, een en al vrolijkheid. Ik zou er zo tien kunnen hebben
Op de fiets neem ik hem onder de arm mee. Hij is sociaal naar mens en dier. Op honden gaat hij niet af, maar ik ben hem regelmatig "kwijt" omdat hij te druk bezig is wildvreemden te knuffelen.
Wel zijn kleine hondjes natuurlijk altijd kwetsbaar. Bij grote onbekende honden til ik hem altijd even op en vraag aan de baas of ze rustig met kleintjes om kunnen gaan.
Alleen echt lang wandelen hoeft voor hem niet.

[Leonie&Evi]

Ik heb zelf een dwergpoedel. Ze is zeker vrij en blij, maar ook wel een beetje gevoelig. Verder is ze zeer actief, wandelt gerust 3 uur mee, we lopen flyball wedstrijden, we doen balans en coördinatie, speuren en ze vind het heerlijk om te zwemmen. Dat laatste is wel weer de nadeel met een poedel vacht...
En verder is ze goed te trainen. Ze doet alles wat ik van haar vraag.
Zelf ben ik blij dat ik een dwerg heb genomen, toy vind ik best kwetsbaar.

[Marjoleine]

Een grote dwerg of een kleine middenslag.
Heb je wat in je hoofd qua maat?

Over het algemeen heb ik een voorkeur voor mannelijke dieren, omdat vrouwtjes vaak zo ‘zeikerig’ kunnen zijn.

Ik ben dol op poedels maar laten we eerlijk zijn, ze zijn allemáál wel een beetje zeikerig.
Het karakter moet je liggen en als je niet van zeikerig houd zou ik er niet voor kiezen eerlijk gezegd.

Als je geen verharende hond wilt zijn er keuzes zat, als er een baard aan zit verharen ze niet.
Niet groot, wel slim en heel sportief zijn bijvoorbeeld leeuwhondjes en havanezers.
Die maak je echt blij met veel wandelen en allerlei activiteiten.

Ik heb zelf wetterhounen (te groot voor jou denk ik en ze ruien) en havanezers. Die hebben een perfecte maat (5-7 kilo), ze ruien niet en ze zijn slim en aanhankelijk en sportief.
Ik kan er zo tien van hebben. Baasgericht en geen zeikerds, integendeel zelfs. Echt leuk en in alle kleuren verkrijgbaar.

[Miezemuis]

Ik heb grote poedels en ben echt gek op het ras maar inderdaad ze kunnen wel wat gevoelig zijn. Ik vind dat overigens echt geen probleem. Want omdat ze ook gewoon heel blij en vriendelijk zijn zorgt dat zelden voor problemen. Met trainen kunnen mijn beide dames niet geweldig met druk om gaan. Dan klappen ze dicht.

Maar ik kan ze echt overal los gooien. Ze zijn uber sociaal met andere honden. En lezen hondengedrag heel goed. Mijn jongste vindt vreemde mensen niet zo leuk, ze houdt afstand. Maar bijvoorbeeld bij de dierenarts als het moet, schikt ze ook heel makkelijk in haar lot. Er zit echt helemaal geen agressie in. En kinderen zijn dan wel weer heeeeeel leuk.

Ik zóu met het oog op eventuele kinderen niet voor een toy gaan. Die zijn wel heel kwetsbaar.

[dagmar88]

In grote lijnen geldt hoe kleiner hoe drukker en hoe groter hoe rustiger.

Worden die dan zo ingedamd, schikken ze zich naar een oudere rustige baas, of zou ik hier alleen broodfokhondjes zien?
Ik zie alleen dwergjes die erg bedeesd zijn, er zit weinig in.
Hier in de straat toevallig een heel mooitje, harlekijn. Qua uiterlijk vind ik haar echt om te kwijlen.
Ook die trippelt maar een beetje achter het vrouwtje aan en kijkt nergens naar.
Zet geen stap verkeerd, maar het is net niks.
Maar goed, dat vind ik ook (nog veel erger) van die halve dooien van een shih tzus, terwijl het juiste volk daarvoor ze ziet als vrolijk en levenslustig.
Die worden waarschijnlijk gillend gek van mijn hondje.

[gonnie]

Wij hebben vroeger bij ons thuis altijd dwergpoedels gehad. Die waren niet gevoelig, maar goed dat is ook meer dan 40 jaar geleden. Ze waren altijd vrolijk en waren waakser dan de Duitse Herder die mijn ouders hadden. De Duitse Herder liet iedereen op het erf, maar de poedels niet.

[Marjoleine]

In grote lijnen geldt hoe kleiner hoe drukker en hoe groter hoe rustiger.

Worden die dan zo ingedamd, schikken ze zich naar een oudere rustige baas, of zou ik hier alleen broodfokhondjes zien?
Ik zie alleen dwergjes die erg bedeesd zijn, er zit weinig in.

Nee, het komt doordat hier de formaten apart gefokt worden.
En dat kleine spul wordt bovendien vaak opgetild, wat de toch al gevoelige karakters niet ten goede komt. Ze reageren gewoon erg snel op dingen.

De grote en een deel van de middenslagen hebben dat veel minder trouwens, maar daar is veel langer mee gewerkt. Daar werd dus op gelet.
Bij de toys en dwergen wordt al een paar honderd jaar niet meer op aanleg gelet, domweg omdat ze daar niet voor zijn. Het zijn schoothondjes. Fanatieke.
Ik vind poedels enig maar alleen al daarom zou ik nooit een dwerg of een toy willen. Ik zou er knettergek van worden.

Wij hebben vroeger bij ons thuis altijd dwergpoedels gehad. Die waren niet gevoelig, maar goed dat is ook meer dan 40 jaar geleden. Ze waren altijd vrolijk en waren waakser dan de Duitse Herder die mijn ouders hadden. De Duitse Herder liet iedereen op het erf, maar de poedels niet.

Ja, omdat ze overdreven waakser en reactief zijn. En dat moet je dus echt indammen.
Een collega van mij heeft er twee, die alles kennen en altijd meegaan, en die zit er bovenop, maar niettemin, als er een blaadje valt slaan ze aan.
En die karakters zijn dus heel gemiddeld.

[Marlett]

Even uit nieuwsgierigheid hoor, als kersverse hondenbaas, hoe zou je dat gevoelige kunnen uitleggen? Waar merk je dat aan of kun je een voorbeeld geven?

[Marjoleine]

Even uit nieuwsgierigheid hoor, als kersverse hondenbaas, hoe zou je dat gevoelige kunnen uitleggen? Waar merk je dat aan of kun je een voorbeeld geven?

Als je er tegenaan loopt gillen ze, als er iets valt schrikken ze, als er iemand op ze afloopt duiken ze, of grommen ze of blaffen ze, als de kinderen met de deur slaan schrikken ze, als er iets onverwachts gebeurt schrikken ze.
En op al die dingen reageren ze dus vaak met geluid.

Als ik over mijn havanezer struikel piept ze en is ze beledigd. Als ik over een gemiddelde toy of dwerg struikel zijn ze een dag van slag.

Ik chargeer he, maar dit dus ongeveer.

[Miezemuis]

Even uit nieuwsgierigheid hoor, als kersverse hondenbaas, hoe zou je dat gevoelige kunnen uitleggen? Waar merk je dat aan of kun je een voorbeeld geven?

Als je er tegenaan loopt gillen ze, als er iets valt schrikken ze, als er iemand op ze afloopt duiken ze, of grommen ze of blaffen ze, als de kinderen met de deur slaan schrikken ze, als er iets onverwachts gebeurt schrikken ze.
En op al die dingen reageren ze dus vaak met geluid.

Als ik over mijn havanezer struikel piept ze en is ze beledigd. Als ik over een gemiddelde toy of dwerg struikel zijn ze een dag van slag.

Ik chargeer he, maar dit dus ongeveer.

Ik bedoel met gevoeligheid wel wat anders. Mijn poedels zijn helemaal niet kleinzerig of schrikkerig, maar ze reageren wel op van alles. Mijn dames zijn gewoon niet onverstoorbaar. Als er ergens een geluidje is dan moeten ze dat even onderzoeken. Ze zijn snel afgeleid. Als ik boos ben of geïrriteerd dan blijven ze om me heen lopen. Tijdens training moet ik niet te enthousiast maar zeker ook geen druk erop leggen. Ze spiegelen heel erg je emotie ( maar ik heb grote)

Mijn honden vinden wel alles leuk. Wat ik ook aandraag ze doen alles met enthousiasme. Maar niet perse met drift. Lizzie is bijvoorbeeld gek op ballen. Maar als een andere hond de bal ook probeert te pakken doet ze daar niet moeilijk over. Ze gaat er niet harder van lopen, ze zoekt gewoon iets anders leuks ( en kijkt me hoogstens beteuterd aan).

[Marjoleine]

Ik bedoel met gevoeligheid wel wat anders. Mijn poedels zijn helemaal niet kleinzerig of schrikkerig, maar ze reageren wel op van alles. Mijn dames zijn gewoon niet onverstoorbaar. Als er ergens een geluidje is dan moeten ze dat even onderzoeken. Ze zijn snel afgeleid. Als ik boos ben of geïrriteerd dan blijven ze om me heen lopen. Tijdens training moet ik niet te enthousiast maar zeker ook geen druk erop leggen. Ze spiegelen heel erg je emotie ( maar ik heb grote)

Ja, dat scheelt dus.
Die zijn ook zo reactief als de neten maar ze hebben niet dat gestuiter en gekef van die kleintjes.
Dat spiegelen herken ik wel, dat heeft Bessel ook. Die komt met d'r 23 kilo voor/op je zitten, zo ongeveer neus aan neus en dan staart ze.
En als ik er druk op zet valt ze om.

[Poepoedel]

Wat mij verder leuk lijkt van een poedel is dat je zelf het vachtonderhoud kan doen. De ene keer de oren lang, de andere keer kort, etc. Lijkt mij gewoon erg leuk om te doen. Bijkomend voordeel is dat ze niet verharen.

Zelf doen kan wel maar eigenlijk alleen als je ze in campingmodel scheert. Dus kort. Voor poedeltuttigheidjes zoals bolletjes aan de poten en zo moet je zeker wel over trimmerskwaliteiten beschikken.
Misschien is een Puli ook wel wat voor jullie Rasgroep 1, herdershonden dus baasgericht en niet zo'n beetje ook. Prima te trainen.
De vacht kun je uit laten groeien in koorden maar je kunt het ook (zelf) kort houden. Een Puli verhaart ook niet.
Moet je wel je nick veranderen naar Pupuli

Nee dat vind ik helemaal niks... Uberhaupt heb ik niks met langharige honden.

Bolletjes vind ik lelijk, alles zo kort mogelijk heeft de voorkeur, al dan niet eens met wat langere oren, wel/geen kuif etc. Scheren zal ik me wel mee redden, heb het in het verleden vaker gedaan en ben ook niet te beroerd om een cursus te volgen.

Ik ga eens kijken of ik binnenkort eens langs kan bij iemand die verschillende maten poedels heeft zodat ik ze kan vergelijken.

[blacky]

een puli kun je ook gewoon scheren en knippen hoor. En een poedel kun je ook koorden net als een puli.

[Poepoedel]

Ik zou dat met die kinderen die nog komen eens heeeel erg goed overwegen.
Het is absurd hoeveel honden amper nog aandacht krijgen nadat de eerste spruit om de hoek komt kijken. Dat is niet alleen voor de hond niet leuk maar voor jou ook niet want je hebt dan constant het gevoel dat je tekort schiet.

Dat zou betekenen dat iedereen die ooit een kind wil , nooit een hond zou mogen nemen? We weten uberhaupt niet wanneer we aan kinderen willen beginnen (laat staan of we kinderen kunnen krijgen). Daarbij komt, ook al heb je kinderen, dat betekent toch niet dat je geen hobby’s meer kan hebben of tijd voor jezelf kan hebben? Iemand die zijn dieren aandacht tekort doet of zal gaan doen ben ik absoluut niet. Mijn man ook niet trouwens.

Op die manier kun je ieder argument aangrijpen om geen hond te nemen. We werken beide thuis, maarja wat als onze bedrijven failliet gaan? Ja, wat als... We leven nu. En tuurlijk is het goed om vooruit te kijken, maar wat er in de toekomst allemaal gebeurt weet niemand. Ik weet alleen wel dat dieren bij ons nooit achteruitgesteld (zullen) worden.

[Persistence]

Ik zou dat met die kinderen die nog komen eens heeeel erg goed overwegen.
Het is absurd hoeveel honden amper nog aandacht krijgen nadat de eerste spruit om de hoek komt kijken. Dat is niet alleen voor de hond niet leuk maar voor jou ook niet want je hebt dan constant het gevoel dat je tekort schiet.

Dat zou betekenen dat iedereen die een kind wil , nooit een hond zou mogen nemen? We weten uberhaupt niet wanneer we aan kinderen willen beginnen (laat staan of we kinderen kunnen krijgen). Daarbij komt, ook al heb je kinderen, dat betekent toch niet dat je geen hobby’s meer kan hebben of tijd voor jezelf kan hebben?

Zo zwart-wit is het ook weer niet, maar er zijn wel veel herplaatsers na een eerste kindje omdat de aandacht dan voornamelijk daar ligt, en je hebt ook simpelweg niet meer dan 24 uur in een dag. Natuurlijk kan het ook gewoon goed gaan.

Heb zelf geen poedel, maar wel een 'gevoelig' ras, en dat zou ik beschrijving als ehhh wat zenuwachtig en snel geprikkeld. Met rust zijn ze ook rustig, maar met enige opwinding dan moet er al snel geblaft worden. Mijn hond gaat erg snel van 0 naar 100, en maar langzaam weer terug.
Hij kan ook goed chillen hoor, maar wel alleen als jij ook rustig iets aan het doen bent.

[dagmar88]

Ja, wat als... We leven nu. En tuurlijk is het goed om vooruit te kijken, maar wat er in de toekomst allemaal gebeurt weet niemand. Ik weet alleen wel dat dieren bij ons nooit achteruitgesteld (zullen) worden.

Dat denkt waarschijnlijk iedereen. En toch gaat de hond er na het eerste kind vaak onbedoeld enorm in aandacht op achteruit.
Het vraagt veel van je, een kind dat nog niet naar school gaat. Ze kunnen niet zonder toezicht samen en de meeste honden vinden vooral jonge kinderen onberekenbaar. Ze huilen, roepen, kruipen, vallen en pakken alles. Moeten nog leren de hond op bepaalde plaatsen/momenten niet te storen.
Dan heb je al snel dat de hond binnen veel buiten bereik van het kind op een vaste plaats ligt.
Hier zie je dan ook dat zeker mensen die intensief met hun hond bezig waren al snel het gevoel krijgen hem/haar tekort te doen. En dat zijn mensen die zich veel meer dan gemiddeld op de hond hebben toegelegd.
Dat je leven en prioriteiten veranderen is een gegeven.

Als het écht je hobby is, moet je het vooral doen.
Meestal is de hond een proefkind of lijkt het leuk voor het perfecte plaatje.

[Poepoedel]

Ik begrijp die angst van: ja maar straks heb je er geen tijd meer voor. En ik geloof inderdaad dat dat vaak zo gaat. Gelukkig ken ik mijzelf en mijn man erg goed en trust me, wij zijn niet die types. We willen geen hond om het hebben van een hond, of omdat het nu eenmaal zo hoort bij huisje boompje beestje. Maar omdat rust, natuur, buiten zijn, dieren en vooral gedrag en training onze passies zijn.

[Lysette]

Ik heb een middenslagpoedel van inmiddels bijna 13. Ik vind haar niet heel gevoelig. Ze is ook echt heel hard voor zichzelf. Ze heeft regelmatig wat gehad maar geeft nooit een kick.
Het is geen hond die je met harde hand moet trainen (maar zo ben ik zelf ook niet). Ze kan alleen een beetje dramatisch zijn richting vreemde lompe honden.

Ik heb jaren op behoorlijk niveau behendigheid met haar gelopen. Vond ze echt fantastisch en ze was enorm gedreven. Maar wel anders dan de border collies. Ze is meer van het eerst denken, dan doen. Daardoor kon ik wel altijd op haar rekenen.

Dwergpoedeltjes vind ik wel vaak meer hittepetitten dan middenslagen. Drukker en springeriger. Ik zou ook zeker een middenslag overwegen. Dit zijn ook nog geen grote honden, en toch een stuk minder kwetsbaar.

Bij poedels heb ik zelf een voorkeur voor teefjes. Reuen vind ik vaak sneller afgeleid (en daar hou ik niet zo van ).

[Poepoedel]

Ik heb een middenslagpoedel van inmiddels bijna 13. Ik vind haar niet heel gevoelig. Ze is ook echt heel hard voor zichzelf. Ze heeft regelmatig wat gehad maar geeft nooit een kick.
Het is geen hond die je met harde hand moet trainen (maar zo ben ik zelf ook niet). Ze kan alleen een beetje dramatisch zijn richting vreemde lompe honden.

Ik heb jaren op behoorlijk niveau behendigheid met haar gelopen. Vond ze echt fantastisch en ze was enorm gedreven. Maar wel anders dan de border collies. Ze is meer van het eerst denken, dan doen. Daardoor kon ik wel altijd op haar rekenen.

Dwergpoedeltjes vind ik wel vaak meer hittepetitten dan middenslagen. Drukker en springeriger. Ik zou ook zeker een middenslag overwegen. Dit zijn ook nog geen grote honden, en toch een stuk minder kwetsbaar.

Bij poedels heb ik zelf een voorkeur voor teefjes. Reuen vind ik vaak sneller afgeleid (en daar hou ik niet zo van ).

Dankjewel! Ik ga de middenslag zeker meenemen ter overweging.

[dagmar88]

Ik begrijp die angst van: ja maar straks heb je er geen tijd meer voor. En ik geloof inderdaad dat dat vaak zo gaat. Gelukkig ken ik mijzelf en mijn man erg goed en trust me, wij zijn niet die types. We willen geen hond om het hebben van een hond, of omdat het nu eenmaal zo hoort bij huisje boompje beestje. Maar omdat rust, natuur, buiten zijn, dieren en vooral gedrag en training onze passies zijn.

Zo zijn je er hier al veel voor gegaan en toch liep het anders. De absolute basis is bij een eerste hond is al best een opgave.
Dat zie je wel aan het aantal topics van "beginners". Help mijn pup plast/bijt/gilt in de bench/heeft een kinderonderbroek opgegeten. Het duurt best even voor je helemaal op je gevoel durft te vertrouwen en het zo uit je mouw schudt.
Heb je één hond die 13 wordt, dan komt dat misschien wel nooit.
Maar ook bij zeer ervaren hondenmensen zie je dat hun leven rigoureus verandert. Het is niet zo zeer de tijd, het is de combinatie.
Geen reden om het per definitie niet te doen.
Ik denk wel dat je heel goed moet beseffen dat je vooraf niet in kunt schatten hoeveel de komst van een kind doet.

[blacky]

Tja, wij hadden een hond en kregen toen deze 1.5 jaar oud was ons eerste kind. Hond vond het fantastisch. Had er een taak bij. Hond is ook nooit achter gesteld want ging overal bij mee.

Misschien hadden wij geluk met onze hond, misschien had onze hond geluk met ons. Maar ik vond en vind nog steeds de combinatie eerst een hond en dan een kind erg fijn. In plaats van eerst een kind en dan een hond.

niets mooier dan dat je kind opgroeit met een hond.

[Jackira]

Ik ken maar een paar mensen waarvan ik denk dat ze met hun hond op dezelfde voet verder gaan als voordat ze kinderen hadden. Ook wel mensen op het forum die erg hondgericht waren.

Waar ze eerst helemaal trots waren op hun hond en de hond een belangrijk onderdeel van hun leven was praten ze na het kind vaak vooral over draagdoeken, zieke kinderen, ruimte in de auto, nieuwe auto gekocht en daarbij geen rekening gehouden met waar de hond nog ergens moet zitten tussen de kinderautostoeltjes, een aanhanger voor de auto voor de honden omdat de kinderwagen anders niet mee kan in plaats van dat ze een aanhanger voor de kinderwagen overwegen.

Ik denk dat je niet kunt inschatten van tevoren wat de impact van zowel een eerste hond als een eerste kind is. De ydillische voorstellingen komen niet uit. Je loopt waarschijnlijk een groot deel van de dag met een huilende, spugende en darmkrampende baby op de arm terwijl de hond nog uit moet.

Ik begrijp dat dit van mijn kant geheel op vooroordelen is gebaseerd en dat het soms best anders gaat. Maar over het algemeen niet. Een hond nemen als de laatste een kleuter is lijkt mij persoonlijk handiger. En ook leuker.
Maar laat je vooral door mij niet ontmoedigen want misschien ben je wel echt degene waarbij het wel lukt Het kan wel maar dan moet je het heel belangrijk vinden dat je hond er net zo goed bij hoort.

[sirene]

Tja, tuurlijk zijn er zat voorbeelden bij wie het wel goed gaat. Toch ben ik het met Cleva eens. Ik heb het ook meerdere malen meegemaakt. Toevallig altijd bij mensen met meerdere honden. Eerst is het honden voor en honden na (inderdaad fokken, showen, sporten enz), dan komt het kind en de hond is een vervelend aanhangsel geworden. Dat schijnen die hormonen met sommige vrouwen te doen (of is het gewoon tijdgebrek?).
Echt een totale omslag. Ik weet zeker als ik dat van tevoren tegen de betreffende dames had gezegd dat ze me ook volop hadden uitgelachen.

[Lysette]

De combi kinderen - honden is zeker niet altijd makkelijk. Maar ook zeker niet ondoenlijk. Niet iets wat je moet onderschatten, maar het hoeft ook niet dramatisch te zijn. Je maakt het jezelf in ieder geval wel een stuk gemakkelijker als je een hond kiest die bij je leven past. Als sporten je hobby is, is het handig dat je een hond neemt die je daar bij kan vergezellen. Ben je meer een gezelligheidsdier dan is het handig als je hond makkelijk mee kan naar het terras of later misschien als je langs de zijlijn staat bij de sport van je kind. En natuurlijk zijn er dan nog steeds extra’s door het hebben van een hond. En het is altijd makkelijker zonder hond. Maar als je dingen kunt combineren wordt het niet alleen een last maar vooral een verrijking.

Het leven van onze honden is zeker wel verandert door de komst van de kinderen. Kilometers vreten is er veel minder bij. Maar we kunnen gerust twee uur naar het bos gaan waar de kinderen van de heuvel afrollen en ondertussen dennenappels weggooien of verstoppen. Of Vik loopt met de jongste een uur door de tuin te sjouwen waarbij er ballen voor hem weggegooid of ze samen een heel spel hebben. Het is anders ja.

En ik zie het ook wel anders gaan. Maar dat zie ik ook bij mensen zonder kinderen die vol enthousiasme aan een hond beginnen. Juist de mensen die super super enthousiast eraan beginnen zakt het juist weg. Want zodra ze een andere passie hebben gaan ze daar helemaal op los.

[dagmar88]

Tja, tuurlijk zijn er zat voorbeelden bij wie het wel goed gaat. Toch ben ik het met Cleva eens. Ik heb het ook meerdere malen meegemaakt. Toevallig altijd bij mensen met meerdere honden. Eerst is het honden voor en honden na (inderdaad fokken, showen, sporten enz), dan komt het kind en de hond is een vervelend aanhangsel geworden. Dat schijnen die hormonen met sommige vrouwen te doen (of is het gewoon tijdgebrek?).
Echt een totale omslag. Ik weet zeker als ik dat van tevoren tegen de betreffende dames had gezegd dat ze me ook volop hadden uitgelachen.

Het is niet eens een verwijt, ik kan het me goed voorstellen. Alles draait hier om de honden. Maar na een dag met een jong kind spring ik vast niet voor m'n ontspanning drie kwartier op de fiets.
En ze hoeven ook niet steeds aan te komen dat ze wat willen. Ligt de baby net te slapen, wordt er aangebeld en slaat die hond aan
Ik vond het als gastouder geen lollige combinatie. Heeft dat kind verhoging of diarree, dan neem je het niet even makkelijk mee en gooi je de hond maar weer in de tuin.
Of gewoon al weken geen zin in de buggy te zitten of te lopen. Heb je het na een kwartier janken ook wel weer gehad.
Is het kind weer beter, dan ga je eerder naar de speeltuin dan eens lekker extra lang met de hond te wandelen.
Ben je zelf te ziek om met de hond te lopen, dan spreek je je partner of netwerk aan om de verzorging van het kind over te nemen.
Ik durfde met die bejaarde brave hond al niet met de deur dicht te poepen

[Sandra&co]

Ach, het kan prima goed gaan. En als je rekening moet houden met 'wat als'-jes, kan niemand meer een hond kopen. Want je kunt morgen ook dood gaan. Of zwaar invalide raken. Wie weet heb ik over 3 jaar een kind. Nou ja, goed, de kans is klein. Maar het kán. M'n honden blijven. Bij ons thuis was er ook een bastaard die er al was voor m'n zus geboren was. Die heeft ons nooit in de weg gelopen. Integendeel, die ging lekker mee als wij werden 'uitgelaten' en kreeg mijn toetje als ik m'n bord niet leeg at. Die hoorde 100% bij het gezin. Dat hele beren schieten voor ze over de weg lopen is nergens goed voor als je een beetje karakter hebt en van honden houdt. Lekker doen dus!

[Poepoedel]

Ze weet nog niet eens zeker of ze wel kinderen krijgt.

Net zoals ik niet op mijn 70ste mijn leven stop zet en alvast op de dood wacht en geen hond meer neem, ga ik op mijn 25ste het nemen van een hond ook niet uitstellen omdat ik misschien wel en misschien niet in de toekomst een kind heb. Als het niet werkt staan ze driedik in de rij voor een goed opgevoede middenslag poedel en als het wel werkt hebben we de tijd van ons leven.

Mijn god zeg..... AMEN!

[wolvster]

Ik hoor altijd goede verhalen over middenslag en grote poedels, maar dwergjes juist weer niet.
Ik vind laatstgenoemde ook iel en breekbaar. Maar ik ken nauwelijks poedels dus ik kan er niet echt wat over zeggen.

Wat kinderen en honden betreft heb ik meer ervaring.
Wij kregen een tweeling toen de hond 2,5 was.
De zwangerschap en de eerste 3 maanden na de geboorte is Murdock echt achtergeschoven geweest. Dat kan ik niet ontkennen. Uitlaatservice ten spijt, hij heeft het zwaar gehad (net als wij allemaal trouwens).

Daarna is het elke dag beter gegaan; ik heb de hondensport weer opgepakt met hem, we maakten (nog steeds! ) lange wandelingen met de kinderen in de draagzak. De kinderen zijn gek op hem. Hij gaat mee hardlopen met mij.
Dit jaar trainen we voor de dogsurvival, Breitensport wedstrijden en doen we een demo op de ATCN familiedag. Overigens gaan we nog steeds gewoon naar Airedale wandelingen. Hup, kinderen op de rug en gaan.

Tuurlijk zijn er dingen veranderd en het is echt niet altijd fijn om kinderen én hond tegelijkertijd te moeten opvoeden.
Murdock schooit om voer en hij krijgt het zo van de kinderen (daahaaag opgevoede hond) en hij heeft bij tijd en wijle de onhebbelijkheid om speelgoed van de meisjes te slopen.
Dan weten we weer; hij heeft gelijk, we moeten ook weer wat meer doen met Murdock.

De combi kinderen - honden is zeker niet altijd makkelijk. Maar ook zeker niet ondoenlijk. Niet iets wat je moet onderschatten, maar het hoeft ook niet dramatisch te zijn. Je maakt het jezelf in ieder geval wel een stuk gemakkelijker als je een hond kiest die bij je leven past. Als sporten je hobby is, is het handig dat je een hond neemt die je daar bij kan vergezellen. Ben je meer een gezelligheidsdier dan is het handig als je hond makkelijk mee kan naar het terras of later misschien als je langs de zijlijn staat bij de sport van je kind. En natuurlijk zijn er dan nog steeds extra’s door het hebben van een hond. En het is altijd makkelijker zonder hond. Maar als je dingen kunt combineren wordt het niet alleen een last maar vooral een verrijking.

Het leven van onze honden is zeker wel verandert door de komst van de kinderen. Kilometers vreten is er veel minder bij. Maar we kunnen gerust twee uur naar het bos gaan waar de kinderen van de heuvel afrollen en ondertussen dennenappels weggooien of verstoppen. Of Vik loopt met de jongste een uur door de tuin te sjouwen waarbij er ballen voor hem weggegooid of ze samen een heel spel hebben. Het is anders ja.

En ik zie het ook wel anders gaan. Maar dat zie ik ook bij mensen zonder kinderen die vol enthousiasme aan een hond beginnen. Juist de mensen die super super enthousiast eraan beginnen zakt het juist weg. Want zodra ze een andere passie hebben gaan ze daar helemaal op los.

Eens met wat Lysette zegt dus. Het hoeft echt geen drama te zijn.

Maak jezelf alleen geen illusie dat het niets verandert in de band met je hond, want dat doet het wel.
Maar het is echt niet zo erg als hier door sommigen wordt geschetst.

[Gimmick]

Ik zou persoonlijk in jullie geval niet kleiner gaan dan een middenslag poedel en misschien zelfs nog even kijken naar een ander ras.
Iets wat iets minder reactief is en wat onverstoorbaarder door het leven gaat. Denk dat dat wat beter bij jullie en jullie toekomst plannen past.

En honden en kinderen gaat prima samen maar maak je geen illusies dat er veel veranderd zodra dat eerste kindje er is.
Wij hadden 3 honden toen mijn oudste geboren werd. En dat ging opzich prima. Lekker veel wandelen, maar in de winter is dat opeens niet zo grappig meer.
Krijsend kind in de draagdoek en een reactieve hond aan de lijn. Mijn hormonen die nog door mijn lijf heen gierden. Ben je eindelijk weg schijt je kind opeens zijn luier vol... Jottem met een nog harder krijsend kind naar huis en de honden zijn er nog maar 10 minuten uitgeweest.
Vervolgens net weer thuis en voordat je alles en iedereen weer klaar hebt is het tijd voor de volgende voeding.
Nee mijn honden hebben echt wel flink in moeten leveren het eerste jaar.
Toen kwam nummer 2 en nou dat is me een portret.
nu 5 jaar oud en slaapt pas sinds 2 maand hele nachten door. En ik heb echt niet altijd zin gehad om dan nog 1,5 uur met de honden op pad hoor. De energie is een keertje op. En ja ik ben ook een buiten mens en geniet van de natuur maar ik moet ook nog functioneren op mijn werk en thuis.

Nu de jongste 5 is begin ik pas weer volop tijd voor mezelf te hebben.
Er zijn vast ouders die het allemaal makkelijk af gaat maar je hebt het gewoon niet in de hand. Kies daarom ook echt voor een ras wat bij je past.
Een poedel is leuk maar iets stabielers is ook wel heel erg fijn hoor. Helemaal als je kinderen wilt.