Tineke schreef:dagmar88 schreef:
Er is vraag naar ja. Ik heb graag dat (gelegenheids)fokkers naar vraag fokken en met een laag risico.
Dus geen honden die voor een paar piek van hand tot hand gaan, in het asiel belanden, bij handelaars of verwaarloosd in de achtertuin terecht komen.
Sowieso mogen sjaak zijn nakomelingen via mij herplaatst worden als er wel wat misgaat, maar ook als mensen dat zelf doen zijn dit hondjes waarvoor ze in de rij staan en die niet doorgeschoven worden.
.
En dit vind ik dan weer onbegrijpelijk, je hebt wel een kwetsbaar lastig te herplaatsen hondje naar het asiel gedaan.
Een hondje waar veel lastiger een plaats voor te vinden is dan zo'n Pomsky want daar staan ze voor in de rij.
Waarom kon dat hondje dan niet zorgvuldig door jezelf herplaatst worden, maar deze honden indien nodig wel.
Omdat dat veel makkelijker gaat?
Waar het je het over? Ik heb pjotr herplaatst omdat hij door zijn claimgedrag steeds slechter in de roedel lag en het over zich afriep.
Niks lastigs of kwetsbaars aan, een super makkelijke en goed plaatsbare hond, anders hadden we een andere keuze gemaakt. Alleen geen hond die het goed doet in groepsverband, gewoon alleen met de baas of eventueel één teefje.
De herplaatsing mislukte en we hebben hem terug moeten halen. Dat lag niet aan hem, maar aan de nieuwe baas die niet stabiel bleek.
Hij had daar veel minder spanning dan bij ons, daar wilden we hem niet in terugzetten en hem af laten glijden of wachten tot het echt knokken werd.
Alle honden hadden er last van, die waren net weer tot zichzelf aan het komen.
Hij lag de hele dag gespannen als een veer in een hoekje te grommen, omdat de rest niet langs hem mocht lopen of in de buurt van zijn vaste plaats komen. Dat legt druk op iedereen en die hond is duidelijk stikongelukkig.
De overweging was hem vanuit een pension zelf herplaatsen en dan iedere keer de onrust van ons even zien. Of naar een goed asiel, waar ze hem tot rust konden laten komen na de logeerpartij, goed beoordelen en veel meer inzicht hebben in de potentiële nieuwe baas.
Ze moeten daar een aantal keer met de hond komen wandelen voor ze hem mogen nemen. Wat dat betreft is het een heerlijke hond, hij was juist degene die in verschillende samenstellingen altijd meeging omdat het zo'n makkelijke, vrolijke, gehoorzame hond was.
Ik was er zeker van dat er snel een herdermens om hem zou staan te springen.
Het vertrouwen in ons eigen beoordelingsvermogen was even ver te zoeken, dus hebben we het aan hen over gegeven.
Had terneuzen hem niet aangenomen, dan was het het pension geworden.
Goede afspraken gemaakt en een uitgebreide omschrijving die zij over zouden nemen als hij na een paar weken aan dat beeld voldeed.
En zo ging het.

Ik heb nog van iemand hier bericht gehad dat hij daar op het speelveld aan het spelen was en er goed uitzag.
Hij was vrij snel herplaatst.
Het was lastig om het zo te doen. Heb er nog steeds verdriet van en denk vaak aan hem. Voor hem was het de beste optie.
Ik zal altijd een roedel hebben, daar zit voor mij het plezier. Door pjotr ben ik wel extreem gericht op het uitzoeken van passende karakters, dat wil ik niet meer meemaken.
Uit deze combinatie kan ik me haast niet voorstellen dat een teefje niet zou passen. Beide heren zullen vooraf ruim te gelegenheid hebben tot contact met alle pups, ze worden betrokken bij de socialisatie.
Maar goed, ik ben daar jaren terug net zo open over geweest. Wordt er dan maar een deel onthouden, of waar gaat het eigenlijk om?
Wat heeft het te maken met een dekking van mijn reu
Dat kwetsbare, niet te herplaatsen hondje is hier al zes jaar en is mijn last tot het einde.
Tineke schreef:dagmar88 schreef:
Ik kwam er bij toen het oepsnest vier weken was en ben er in gesprongen om ze een zo goed mogelijke start te geven.
Was dat zonder jou inspringen niet gebeurt dan, die goede start?
Een mens heeft maar twee handen. Het was een hoop werk. Alleen was het nooit gelukt om zo veel met ze weg te gaan en dat hadden ze nodig. Het waren nogal ondernemende puppen.