Galga's schreef:Bij dat eerste filmpje van de gedragsdeskundige word ik zelf al wantrouwig. Die hele houding van haar, doodeng

Ik snap zijn reactie volledig

Misschien dat Kiki haar evengoed om de hals was gevlogen om te knuffelen, maar de rest zou ook zo iets hebben van Laat maar.
Jij hebt beter bezig. Lekker in de groep, lekker mee laten draaien, niets eisen, werkt hier het beste.
Die filmpjes waren verder geen training hoor, alleen om het verschil in reactie te laten zien tussen frontale benadering met oogcontact en weggedraaid zonder oogcontact. Je ziet ook wel dat hij als er meer ruimte was geweest, nog verder weg was gegaan. Dit is ook hoe hij reageert als vreemde mensen hem benaderen of naar hem kijken en hoe hij zich in eerste instantie ook gedroeg toen zij hem hier bracht en hij mij zag.
Aangezien hij een paar uur daarna zonder al te veel moeite aangelijnd een meter naast me met me meeliep, zie je wel dat hij al veel makkelijker in de buurt durft te komen dan wat je op deze filmpjes ziet. Wat dat betreft heeft zij dus al flinke stappen met hem gemaakt. Maar zij heeft best veel honden zitten nu voor therapie, en zij denkt dat Arlo nu meer baat heeft bij echt in huis leven zij aan zij met een mens, dan bij haar in het centrum waar dat niet fulltime mogelijk is en de trainingen bestaan uit enkele sessies per dag.
Wat me ook opvalt en verbaast is dat Arlo helemaal geen moeite heeft met kleine ruimtes. Mijn huis hier is niet groot, de kamers zijn allemaal niet heel ruim, maar daar heeft hij geen probleem mee, hij loopt ook zo achter me aan de piepkleine keuken in en gaat dan gerust achter me staan, terwijl hij dan geen kant meer op kan. Dat zou Amoz de eerste maanden nóóit hebben gedaan bijvoorbeeld en bij hem moest ik ook altijd opletten dat ik hem niet per ongeluk in een hoek blokkeerde, dan raakte hij direct in paniek omdat hij zich ingesloten voelde. Arlo heeft daar helemaal geen last van.