Ook ik grom, trek mijn lip op, gil als een piepende hond als er gebeten word, ik staar of kijk juist weg, gaap, maak me groot met stijve benen of juist niet, blokkeer, gooi me gezellig op mijn rug voor een spelletje, al ''lachend'', ik ''kwispel'' zelfs gezellig mee met mijn kont terwijl ik een spelbuiging maak en nog veel meer.
Ik gebruik de hele trukendoos.
Ik had nu eenmaal Rhodi, en die was flink angstig. Door me ''hondser'' op te stellen en daar ook echt serieus me in in te lezen leerden we elkaar steeds beter en beter begrijpen, en dat heeft gemaakt dat we toch heerlijke jaren samen mochten hebben.
Ik merk altijd weer dat, hoewel mensen het maar raar vinden, honden het prima snappen. En ook hoe ideaal sommige van deze signalen zijn bij dreiging van een minder vriendelijke hond; vaak zijn ze met de juiste lichaamstaal op andere gedachten te brengen.
En ach, dat mensen me gek vinden boeit me sowieso voor geen ene meter.
Mijn vriend zei gisteren nog dat Kyuubi en ik elkaar zo goed begrijpen en dat hij dat zo leuk vind. Nou, IK OOK. Ik geniet enorm van het opvoeden van deze kleine dondersteen, omdat ik VEEL beter begrijp wat hij allemaal wil en probeert te zeggen en daardoor alles zoveel makkelijker en gemoedelijker verloopt. Kyuubi is dan ook een bijzonder vrolijk en ontspannen hondje, heel vrij en gezellig en vol vertrouwen. Ik krijg dagelijks complimenten hoe geweldig hij luistert, dat het geen keffer is en hoe keurig hij met alle honden, groot en klein, omgaat. En ikzelf ben nog het allertrotst op mijn ''Microwoof''.
Ik bedank echt Rhodi en Branco nog dagelijks in mijn hoofd voor alle ervaring en alles wat ik omwille, en dankzij hen geleerd heb!
