georges schreef:Nanna schreef:georges schreef:
Die lange lijn eraan, goed, maar wat verandert dat als hij losloopt?
Hij mag alleen los als hij betrouwbaar luistert
Of in gebieden waar weinig verleidingen voor hem zijn.
Zomaar op andere honden afstieren kon hem weleens zéér slecht bekomen.
Daar ligt voor mij het punt dat ik niet goed begrijp bij een lange lijn; wat brengt het dat hij goed luistert aan de lijn als de hond weet dat hij kan doen wat hij wil eens van die lijn?
Dat is ook exact de situatie die ik wil vermijden
Hem wandelen zonder andere honden in de buurt is heerlijk. Vaak gaat het zelfs mét andere honden vrij goed, in losloopgebied snuffelt hij even, speelt wat en loopt dan mee door. Maar af en toe duikt er toch opeens een hond op wanneer ik het niet verwacht en zou het fijn zijn als hij mijn "nee" gewoon respecteert. Net zoals wanneer hij een bot vind waarvan ik liever heb dat hij het laat vallen.
Daarom ook dat ik op zoek ben naar oplossingen, dus in elk geval bedankt voor alle tips
Ik had ook een hond die op sommige momenten niet te bereiken meer was als ze los liep. En daar kom je achter als het je gebeurd
In die periode had ik een trilband/elektrische band op de plank liggen maar die had ik zelf nooit gehanteerd, juist om redenen van timing en ik was ook niet in de veronderstelling dat een "quick fix" de oplossing zou zijn.
Wat ik met bovenstaande wil zeggen is dat het niet bepaald een eerste middel is waar ik aan dacht bij bepaalde issues met de hond.
Hier ging dus ook de lange lijn er aan, en veel oefenen op betrouwbaar bij me komen. Juist op momenten dat het niet nodig was en als ze wel los liep (op overzichtelijke stukken, en de hond heel goed in de gaten houden wat de signalen die ze afgeven betreft).
Mijn hond was én te paaien voor voer, en gek op spelen met de baas dus had ik een speciaal speeltje wat ik altijd in mijn zak had en die ik tevoorschijn haalde als ik haar aandacht wilde. Op een bepaald moment wist ze dat en kwam ze terug als ik riep, even belonen met voer of kort spel en dan weer vrij geven als dat kon.
Soms lijnde ik even aan en speelde door, om daarna weer haar te laten zitten, los te klikken en weer vrij te geven. Het was belangrijk voor haar om te weten dat bij mij komen niet altijd betekende einde pret, of aangelijnd worden.
Het niet reageren op mij, maakte dat je middels de lijn alsnog contact kon maken, of de gang ergens heen kan belemmeren. Dat deed ik in de begin fases overigens ook niet altijd.. belangrijker vond ik om een manier te vinden om tóch de aandacht op mij te krijgen zonder dat ik de riem gebruikte.
Zelf deed ik dat door een geluid te maken, of iets te laten vallen, of ineens gekke bewegingen te maken, iets van de grond te pakken etc... iets wat haar ineens toch uit een bepaalde focus zou halen (het willen gaan naar een hond/kat/wild dier of wat dan ook).
Weer wat later toen het "hier" haar wel bekend was, maar dat ze er soms toch lak aan had heb ik de lange lijn wel als correctie ingezet.
Toen heb ik haar eens door mijn "Nee, Hier" heen laten gaan en was de lange lijn heel lang voor haar gevoel, maar toen de lijn stopte, ik een tikje terug gaf was ze even beduusd en keek ze me ineens wel aan (
Watskebeurt?) dat was voor mij het moment om weer te roepen en toen ze kwam kon ik dat belonen.
Die correctie die ze voelde heb ik geen woord aan vuil gemaakt, ik riep, ze besloot me te negeren en ze heeft hem gevoeld en dat was niet prettig, daarna wel komen toen ik riep was wel weer een prima ervaring.
Het kwartje begon bij haar toen wel te vallen.
En nee, het is geen snelle oplossing, maar wel een waar je samen naar toe werkt én je leert de signalen van je hond herkennen.
Het is vaak/meestal écht een kwestie van timing bij honden die een bepaalde drive hebben om iets leuker te vinden om te gaan, dan om naar een nee of hier van een baas te luisteren.
En in situaties of op plekken waar ik twijfelde of ze zou luisteren, dan bleef de lijn eraan of ging de lijn er even een kort periode aan. Wat dus nooit een probleem was omdat ik vaak had geoefend op rustige momenten met bij me roepen, even aanlijnen en spelen en weer vrij geven.
Bij twijfel in een omgeving lijnde ik dus aan, omdat mijn hond er wel 1 was die het altijd toch bleef proberen, of gewoon zou gaan als ik niet op tijd haar aandacht ving en met stem kon belemmeren dat ze ging.
Dus ik zou net als vele anderen de lange lijn adviseren, in combi dus met op een speelse manier bij je leren komen, juist als de hond los is en er geen reden/noodzaak is tot bij je laten komen.
En proberen te zien wanneer het punt komt dat hij jouw Hier niet "hoort" maar volledig opgaat in waar hij heen wil, en op die momenten middels een geluid toch zijn aandacht proberen te trekken om alsnog bij je te laten komen en niet de "fout" in te laten gaan omdat je hem niet kunt stoppen.
Dit heeft een aantal keren al tot hartkloppingen geleid, als hij bijvoorbeeld naar honden toeloopt die zich vlak naast een weg bevinden, of zelfs aan de overkant. 
In huis kan ik hem altijd benaderen als hij iets heeft, want ruilen werkt. Maar buiten? Ho maar. Niets is beter dan een zelfgevonden bot. Het is gevaarlijk; ik weet niet wat hij binnen krijgt en hij verstopt zich er mee (en je krijgt er een boze bazin van 
met niet 1 banaan, maar 10 trossen in zijn oren.
Nou.
)