Moderator: moderatorteam
Dat, maar ik lees ook alleen het gillen, niet over onrust of zo.Machie schreef:Als Elmo wel in een andere ruimte alleen kan zijn geloof ik niet zo in angst...Jeannettebo schreef:Is het angst, of is het drammen/ niet mee eens zijn?
)
Ik heb de rest van de reacties niet gelezen maar ik begin met (een hond die het niet kan/heel moeilijk vindt) 100 keer per dag naar binnen en buiten lopen. Gewoon achter elkaar door de hele dag door. Ik kom gewoon binnen onafhankelijk van wat de hond doet (je hoeft dus niet te wachten tot hij stil is.Hilde schreef:Hoe hebben jullie dat aangepakt met honden op volwassen leeftijd?
Elmo is bijna twee en kan nog geen minuut alleen zijn. We zijn de laatste twee jaar dan ook vrijwel altijd samen geweest... De keren dat we zonder elkaar waren zijn op één hand te tellen, denk ik. Gelukkig is hij een engel, dus hij kan ook overal mee naar toe, maar toch is het soms onhandig. Bij een oppas kalmeert hij wel vrij snel en blijft hij in principe oké. Nu kreeg ik van iemand de tip om hem 'gewoon' alleen te laten voor een kwartier en dan kijken wat er gebeurd. Hij is een zelfverzekerd type, dus de kans zou aanwezig zijn dat hij na tien minuten er klaar mee was. Hij heeft het hele kwartier voluit staan joelen, dat was geen succes. Het ergste is dat ik er nu zo tegenop ga zien om te oefenen, dus komt er ook niets van... Ik wil dat het voor hem oké is. Hoe deden jullie dat met volwassen honden? Gewoon telkens +10 seconden, + 30 seconden, + 1 minuut, etc? Of in één stuk alleen laten?
Ik kan net zo slecht zonder hem als hij zonder mij, dus het is een 'dingetje' geworden. Hij kan niet alleen zijn in huis, maar ook niet in de auto. Als hij me van de auto weg ziet lopen begint hij al te gillen terwijl ik amper vijf meter verderop sta. Ik zou het echt heel erg fijn vinden als hij leert om twee tot vier uur alleen te zijn (dat heeft geen haast), dan kan ik namelijk gewoon weer zelf boodschappen doen en even ergens naar binnen lopen zonder hem. Het meest ideale is als hij dat in de auto kan, dat zou voor hem ook meer rust opleveren. Dan kan ik bijvoorbeeld tijdens een workshop of training eerst alleen naar binnen of kan hij in de pauzes in de auto liggen.
Het voelt echt als een onmogelijk iets, maar ik heb ook nog echt zeer weinig geprobeerd dus ik ga er vanuit dat er best kans in zit dat hij nog leert alleen te zijn voor een aantal uur.
Zo heb ik het ook gedaan met Sam. Ik heb hem het alleen zijn niet kunnen aanleren toen hij pup was, want toen had ik hem nog niet...sirene schreef:
Ik heb de rest van de reacties niet gelezen maar ik begin met (een hond die het niet kan/heel moeilijk vindt) 100 keer per dag naar binnen en buiten lopen. Gewoon achter elkaar door de hele dag door. Ik kom gewoon binnen onafhankelijk van wat de hond doet (je hoeft dus niet te wachten tot hij stil is.
Eerst steeds kort met af en toe iets langer. Ik wissel binnen af met naar buiten. Als binnen (andere ruimte) goed gaat ga ik vooral naar buiten. De hele tijd heen en weer. Als de hond zich daar bij neerlegt (het heeft geen zin om me op te winden want dan kan ik bezig blijven) ga ik het opbouwen naar langer. Ook dan ga ik meteen vaak doen (niet lang, wel vaak).
Als een hond meteen begint te loeien als ik nog in beeld ben (zoals bij de auto) of ik zeker weet dat het geen verlatingsangst is maar gewoon drammen (wat bij de auto bij jou wel het geval is) loop ik meteen terug en vertel ik duidelijk dat "dat niet de bedoeling is" dan loop ik weer weg.
Hij mag best aangeven dat het vervelend is maar op mijn beurt zeg ik wel dat we het gewoon gaan doen. Dat herhaal ik tot het kwartje valt.
Hij kwam hier dus als volwassen herplaatser en vindt het vanaf dag 1 vreselijk als ik maar even uit zijn buurt ben (of eigenlijk: was). Ik kon zelfs niet naar de WC...
Hij is nog maar heel weinig alleen geweest dus veel succes kan hij niet gehad hebben.Jeannettebo schreef:Dat, maar ik lees ook alleen het gillen, niet over onrust of zo.Machie schreef:Als Elmo wel in een andere ruimte alleen kan zijn geloof ik niet zo in angst...Jeannettebo schreef:Is het angst, of is het drammen/ niet mee eens zijn?
En ik denk dat hij er te veel succes mee heeft gehad
Zo doe ik het ook. Net zo lang tot het gewoon wordt dat ik buiten ben en van daaruit ga ik ook gewoon weg. De eerste keren dat ik echt weg ga doe ik dat ook via de achterdeur (maar dan met dezelfde ontspannen energie/houding als tijdens het eerdere oefenen uiteraard), als dat gewoon goed gaat dan ga ik ook via de voordeur.sirene schreef:Ik heb de rest van de reacties niet gelezen maar ik begin met (een hond die het niet kan/heel moeilijk vindt) 100 keer per dag naar binnen en buiten lopen. Gewoon achter elkaar door de hele dag door. Ik kom gewoon binnen onafhankelijk van wat de hond doet (je hoeft dus niet te wachten tot hij stil is.
Eerst steeds kort met af en toe iets langer. Ik wissel binnen af met naar buiten. Als binnen (andere ruimte) goed gaat ga ik vooral naar buiten. De hele tijd heen en weer. Als de hond zich daar bij neerlegt (het heeft geen zin om me op te winden want dan kan ik bezig blijven) ga ik het opbouwen naar langer. Ook dan ga ik meteen vaak doen (niet lang, wel vaak).
Als een hond meteen begint te loeien als ik nog in beeld ben (zoals bij de auto) of ik zeker weet dat het geen verlatingsangst is maar gewoon drammen (wat bij de auto bij jou wel het geval is) loop ik meteen terug en vertel ik duidelijk dat "dat niet de bedoeling is" dan loop ik weer weg.
Hij mag best aangeven dat het vervelend is maar op mijn beurt zeg ik wel dat we het gewoon gaan doen. Dat herhaal ik tot het kwartje valt.
In de auto zou ik het meteen gaan doen op een dag dat je tijd hebt. Gewoon weg bij de auto en weer terugkomen. En dat herhalen.
Bij sommige honden doe ik het gewoon. Ik ga gewoon boodschappen doen en zet de hond liefst op een plek dat ik hem niet hoor) dat is beter voor mijn gemoedsrust. Meestal is er na de eerste joelpartij niks aan de hand.
Dat is wel apart.Hilde schreef:Al sla je me dood. Hij weet het op het werk ook precies, ook als ik een route kies die niet langs zijn bench gaat. Ik heb zelden een jas aan, dus dat kan het echt niet zijn. Ik loop langs zijn bench de winkel in en dan is er geen enkel probleem, dan kan ik echt tijden uit zicht blijven. Maar loop ik langs zijn bench de winkel in en vervolgens de voordeur uit, weet hij het direct. Ik denk een stukje geur?natalie schreef:Dit wilde ik ook vragenmalinois schreef:Daarnaast lees ik dat hij in een andere ruimte prima alleen kan zijn: hoe dan? Hoe weet hij dat je weg bent?
Is het het geluid van de voordeur wat hem alert maakt? Of het feit dat je je jas aantrekt? Of ... ?
) Boodschappen laat ik thuisbezorgen, kapper/schoonheidsspecialist/etc ga ik niet heen, pedicure eens aan huis geweest en bij tandartsbezoek bleef hij dan even bij mijn vriend. Een keer met spoed naar ziekenhuis gemoeten en toen is hij ook bij mijn vriend geweest. In geval van nood wonen mijn ouders en collega’s dichtbij, maar het is wel een van de redenen waarom op termijn alleen kunnen blijven belangrijk is. Het fijne is dat Elmo zo’n heerlijke, zachtaardige en gemakkelijke hond is dát hij ook overal mee naar binnen mag. Soms zelfs op plekken dat het officieel niet mag.Heavy schreef:Hoe heb je het de afgelopen tijd gedaan met tandarts,dokter,ziekenhuis,kapperbezoek vraag ik me af?
Op het werk was het als jong hondje ook lastig, maar omdat ik daar zoveel in- en uit kantoor liep werd dat steeds beter. En dan zat er ook een collega naast. Eerst kon hij het ook niet zonder collega in kantoor, maar ook dat is door af en toe toch moeten ivm drukte in de winkel met opbouw wel flink verbeterd. Hij ligt ook echt te slapen dan, niet enkel alert te wezen. Daarom heb ik wel hoop dat het beter kan worden.Floortje schreef:Geen tips, maar ik lees even mee.
Mijn vriend heeft op het werk een soortgelijke situatie met de hond van een collega (alleen gaat die dus al gillen als collega de kamer uitloopt
of je nu wel of geen oppas hebt. Ik wil gewoon weg kunnen, mn ding doen, van mijn andere hobby genieten zonder van alles voor mijn honden te moeten regelen of dumpen bij anderen. Ik wil niet afhankelijk zijn van anderen voor honden die ik genomen heb. En natuurlijk kan daar een uitzondering op zijn; je been breken, ziek zijn etc maar normaal de dagelijkse dingen. Nee ik moet er echt niet aan denken. En mijn honden zijn echt mijn alles hoor, ik heb niets aan een vakantie als ze er niet bij zijn. Maar een paar uur weg nee hoor daar worden zij en ik niet ongelukkiger van als we elkaar niet zien.
Mijn hobbies zijn voornamelijk inclusief Elmomalinois schreef:Ik begrijp het nog steeds niet
En in een restaurant oid gaat hij onder de tafel liggen slapen. Dus nooit echt problemen gehad 
. Dus ik volg.
Niet alleen dit, maar vind het behoorlijk asociaal naar de buren toeKruimel53 schreef:Of niet. Een hond met echte verlatingsangst valt niet in slaap. Of je moet 24 uur de hort op gaan natuurlijk.ellen en de birmanen schreef:ik zal dan wel een ontaarde hondeneigenaar zijn maar ik ga gewoon weg. als ze janken hebben ze pech, ik kom toch niet eerder terug. uiteindelijk vallen ze in slaap omdat ze te moe worden.
Volgens mij niet. Die hond heeft volgens mij echt wel een goede basis gekregen hoor, ook in het alleen zijn: hij kan al uren 'alleen' zijn in de winkel zolang hij maar geen seintje krijgt dat er iets 'mis' is. Ook in huis kan hij uren in een ander vertrek zijn, de stap naar echt alleen thuis is in mijn ervaring echt zo groot niet, op voorwaarde dat de baas daar ontspannen mee omgaat.Hilly45 schreef:Ik denk dat het met Elmo ook wel kan, gezien zijn slimheid. Maar denk absoluut dat het veel tijd kost. En hoe meer jij er tegenop ziet, om het hem te leren, of daar spanning over hebt, hoe meer het gedoemd is te mislukken. Je zult er blanco in moeten gaan in dat leerproces en een lange adem hebben.
Heb vorig jaar 3 maanden naar een huilende hond mogen luisteren die werd dus dagelijks alleen gelaten van 8 tot 22:00. Doodzielig. Voor ons vervelend maar vooral zo sneu voor de hond waarvan het baasje dus ook gewoon niks wilde regelen.Lizzie. schreef:Niet alleen dit, maar vind het behoorlijk asociaal naar de buren toeKruimel53 schreef:Of niet. Een hond met echte verlatingsangst valt niet in slaap. Of je moet 24 uur de hort op gaan natuurlijk.ellen en de birmanen schreef:ik zal dan wel een ontaarde hondeneigenaar zijn maar ik ga gewoon weg. als ze janken hebben ze pech, ik kom toch niet eerder terug. uiteindelijk vallen ze in slaap omdat ze te moe worden.
Die krijgt Lotje ook als ik wegga, en dan kijkt ze me al zowat de deur uit als ik die klaarleg. Moe zal ze niet zijn van het leeg eten van dat ding, want ik doe er maar een beetje in. Maar goed, ben wel vanaf dag 1 begonnen met alleen laten. En ik moet na een paar dagen toch echt boodschappen gaan doen, dat was gewoon met kong in de bench en tot strakkies.Frootje schreef:Froo heeft het ook niet vanaf acht weken oud geleerd, maar wel wat jonger dan Elmo nog.Froo doet een moord voor eten, dus hier was het geen probleem.
Dit is (bij Rex in elk geval) toch ook niet helemaal hetzelfde als alleen zijn... Rex heeft geen enkel probleem met alleen thuis blijven, als ik mn werktas pak kijkt ie me de deur uit omdat dat betekent dat er wat lekkers voor hem bij is en ook de camera bewijst dat ie gewoon de hele tijd ligt te maffen. Maar de riem uit handen geven en even naar de wc gaan kan ik vergeten. Dan kun je een complete voorstelling verwachten van het onrecht dat hem wordt aangedaan en als ie maar even de kans ziet ontsnapt ie dan uit z'n tuig (deze momenten komen doorgaans voor als ie zn hardlooptuig aan heeft, met een halsband lukt het hem nietveertje schreef:Geef je hem wel eens uit handen tijdens lessen/workshops/op het werk? Ik ben daar met Tess vrij makkelijk mee. Dan duw ik haar lijn gewoon bij iemand in de handen als ik even terug naar de auto moet of moet piesen. Meestal bij een bekende, maar heb haar ook wel eens aan een wildvreemde meneer gegeven op showHet is dan niet echt alleen zijn, maar het laat haar wel zien dat de wereld niet vergaat als ik even weg ben en dat het soms zelfs extra leuk is, want van vreemden krijg je altijd vanalles
Laat hem bijvoorbeeld eens tijdens je werk uitgelaten worden door iemand anders. En dan zelf heel koel blijven hè
Als je hem een beetje van je kan losweken, dan is hij denk ik zelfverzekerd genoeg om snel te leren dat het niet erg is als hij even alleen is. En dan als je dat voor elkaar krijgt voor 5 minuten, dan kun je dat denk ik snel opbouwen naar een paar uurtjes.
) en loopt mij gewoon achterna. Op zich vormt dat niet echt een probleem, ik zet hem op zulke momenten gewoon in de auto. Want alleen blijven in de auto, op diezelfde locatie, dat is dan weer geen probleem. 
Dat is zíjn auto, dus daar kun je rustig liggen wachten. Maar voor Rex dat is dus een levensgroot verschil.
Waarom? Naap loopt rustig mee en komt er gezellig bij liggen. Daar heb je geen seconde last van.Budkes schreef:Ik vraag me dan af met honden die je overal volgen worden jullie dan nooit boos?
Ik word daar dan knettergek van en kan dan ook uitvallen hoor. En nu opgewonden @#$% wegwezen allemaal, opgesodemieterd
Dan willen ze niet eens meer in mijn buurt zijn.
Maar misschien ben ik wel afwijkend hoor. Het stoort me minder dan niks wanneer hij meegaat op de wc.Ik vind het juist gezellig als ze mee dribbelen. Onze IJslanders waren ook altijd waar ik was. Maar ze konden evengoed prima alleen zijn.dagmar88 schreef:Waarom? Naap loopt rustig mee en komt er gezellig bij liggen. Daar heb je geen seconde last van.Budkes schreef:Ik vraag me dan af met honden die je overal volgen worden jullie dan nooit boos?
Ik word daar dan knettergek van en kan dan ook uitvallen hoor. En nu opgewonden @#$% wegwezen allemaal, opgesodemieterd
Dan willen ze niet eens meer in mijn buurt zijn.
Hij vindt het sinds kort zelf niet meer nodig om altijd overal bij te zijn.
Zinodo schreef:Haha Rex is net Nomi. Ik vergeet dat zij officieel verlatingsangst heeft want ze heeft nergens last van totdat ik haar riem bij iemand anders in hun handen duw en weg loop. Gillen!
Ja, daar hoop ik ook op. Hij kan 8-10 uur alleen zijn in de woonkamer als wij slapen, dan hoor je hem echt niet. Met een pensstaafje in zijn mand en als ik ‘s nachts ga kijken ligt hij op z’n rug op de bank. Het moet alleen nog even normaal worden, ook als ik de voordeur uit loop.Zamunda schreef:Volgens mij niet. Die hond heeft volgens mij echt wel een goede basis gekregen hoor, ook in het alleen zijn: hij kan al uren 'alleen' zijn in de winkel zolang hij maar geen seintje krijgt dat er iets 'mis' is. Ook in huis kan hij uren in een ander vertrek zijn, de stap naar echt alleen thuis is in mijn ervaring echt zo groot niet, op voorwaarde dat de baas daar ontspannen mee omgaat.Hilly45 schreef:Ik denk dat het met Elmo ook wel kan, gezien zijn slimheid. Maar denk absoluut dat het veel tijd kost. En hoe meer jij er tegenop ziet, om het hem te leren, of daar spanning over hebt, hoe meer het gedoemd is te mislukken. Je zult er blanco in moeten gaan in dat leerproces en een lange adem hebben.
Dat vindt naap lastig. Niet eens het alleen blijven, hij is gewoon stikjaloers.Jion schreef: Ik heb het sindsdien niet meer geprobeerd om haar alleen zonder Duende thuis te laten. Zou ik eigenlijk eens uit moeten proberen.
Maar een tweede hond was hier dus de oplossing.
