Niet alleen kunnen zijn

[Hilde]

Hoe hebben jullie dat aangepakt met honden op volwassen leeftijd?

Elmo is bijna twee en kan nog geen minuut alleen zijn. We zijn de laatste twee jaar dan ook vrijwel altijd samen geweest... De keren dat we zonder elkaar waren zijn op één hand te tellen, denk ik. Gelukkig is hij een engel, dus hij kan ook overal mee naar toe, maar toch is het soms onhandig. Bij een oppas kalmeert hij wel vrij snel en blijft hij in principe oké. Nu kreeg ik van iemand de tip om hem 'gewoon' alleen te laten voor een kwartier en dan kijken wat er gebeurd. Hij is een zelfverzekerd type, dus de kans zou aanwezig zijn dat hij na tien minuten er klaar mee was. Hij heeft het hele kwartier voluit staan joelen, dat was geen succes. Het ergste is dat ik er nu zo tegenop ga zien om te oefenen, dus komt er ook niets van... Ik wil dat het voor hem oké is. Hoe deden jullie dat met volwassen honden? Gewoon telkens +10 seconden, + 30 seconden, + 1 minuut, etc? Of in één stuk alleen laten?

Ik kan net zo slecht zonder hem als hij zonder mij , dus het is een 'dingetje' geworden. Hij kan niet alleen zijn in huis, maar ook niet in de auto. Als hij me van de auto weg ziet lopen begint hij al te gillen terwijl ik amper vijf meter verderop sta. Ik zou het echt heel erg fijn vinden als hij leert om twee tot vier uur alleen te zijn (dat heeft geen haast), dan kan ik namelijk gewoon weer zelf boodschappen doen en even ergens naar binnen lopen zonder hem. Het meest ideale is als hij dat in de auto kan, dat zou voor hem ook meer rust opleveren. Dan kan ik bijvoorbeeld tijdens een workshop of training eerst alleen naar binnen of kan hij in de pauzes in de auto liggen.

Het voelt echt als een onmogelijk iets, maar ik heb ook nog echt zeer weinig geprobeerd dus ik ga er vanuit dat er best kans in zit dat hij nog leert alleen te zijn voor een aantal uur.

[LongFields]

Oei, dat lijkt me lastig zeg, ik snap dat je er tegenop ziet hier verder mee te gaan oefenen nu je weet dat hij zo lang blijft doorhuilen als je weg bent en hij alleen is.
Ik heb hier geen tips voor helaas maar anderen vast wel.
Als ik jouw verhaal zo lees ben ik wel erg blij dat ik mijn honden vanaf pup al leer zonder mij thuis te zijn, want voor hen is het daardoor heel normaal dat ze even alleen moeten zijn. Zowel samen als ook gewoon echt alleen als de ander even ergens mee naartoe moet, zoals de dierenarts of zo.
Bij mijn aankomende pup ga ik dit ook weer van jongs af aan aanwennen.

[*Skye*]

Ik weet niet meer wie toen een keer op het forum zei, ik denk Cleva? Maar Nova heb ik gewoon alleen gelaten. Ik had Skye al en die had meer beweging nodig dan pup Nova. Ik heb er geen ding van gemaakt. Ik ga weg en ik kom terug en verder besteed ik er geen aandacht aan. Zo heb ik het bij allebei de honden gedaan en ze kunnen heel goed zonder elkaar alleen zijn.

Hoe vind hij het al je ergens waar hij niet kan komen de was aan het doen bent? Of de vuilnisbak buiten zetten? Misschien met dat soort dingen beginnen?

En probeer je eigen instelling te veranderen Ik heb er ook altijd moeite mee als ik de honden achter laat, maar laat het echt echt echt niet merken. Soms ga ik gewoon even weg. Wat mij helpt te denken is dat baby's soms ook alleen in hun kamer/ bedje zijn. Slaat misschien nergens op maar mij helpt het relativeren.

[Machie]

Heeft hij als pup ook nooit geleerd om alleen te zijn?
Waar slaapt hij s nachts?

[fenneke]

Wat nanna zegt.

Kun je wel alleen naar toilet? Ik neem aan dat hij bij op de kamer slaapt?

Ik zou hem inderdaad "" verbieden"" jou schaduw te zijn.

[Lucia]

Na mijn vorige hond met verlatingsangst wilde ik er 1 zonder. Maar helaas had peer het nog erger.
Hij heeft verlatingsangst van mij. Bij mijn ouders ging het direct goed, zij passen op als ik werk, maar moeten zelf ook werken of af en toe weg.

Na heel veel jaren oefenen en oefenen gaat het nu goed. Ik heb wel nog steeds een camera staan voor mezelf om het zeker te controleren.

Peer kon wel in de autobench alleen zijn, dus ik heb heel lang gewoon boodschappen etc. Gedaan met hem in auto mee. Ook om mezelf minder druk op te leggen.
Uiteindelijk staat hier een grote puppyren van 120x70 omdat hij los geen rust vind, de bench echt vreselijk vond en dit al beter.
Daarmee opgebouwd, de clou is hier nog steeds om ze eerst in de bench(ren) te doen en me dan zelf pas klaar te maken voor vertrek. Ik ben gewoon naar auto gelopen en weer terug, in auto gaan zitten, en weer terug. Zelfs in schuur gezeten boek lezen .
En met behulp van Kong, maar jij was op een gegeven moment zo erop gefocust dat als hij dat kreeg, dat ik dan wegging dat hij de Kong niet aanraakte.
Toen ben ik begonnen met iets waar hij op kauwt tot ik sowieso de deur uit was, een pensstaafje.
En dat is nu nog eigenlijk het ritme dat ik aanhoud na heel veel puzzelen.

Voor Peer de beste aanpak was dus
- in ruime ren
- in ren, dan zelf pas klaarmaken voor vertrek
- als je gaat pensstaafje

En ik heb ook een periode even helemaal niet geoefend en dus altijd mee of naar oppas om even de druk van ons beide weg te halen.

Eventueel ren aanleren en daar overdag ook af en toe in als je thuis bent heb ik ook gedaan.

Het 'laat maar brullen' heeft mij mijn vorige de boel alleen mar verergert. Ik denk niet dat dat werkt bij een echt paniekerige hond.

[Emma]

Tja, het is niet handig als je je hond echt nooit alleen hebt gelaten.

Maar goed.
Ik deed met het aanleren van pup Buster en met volwassen herplaatser luca, echt vanaf 1 seconden opbouwen.

Dus echt hond op plaats, 1 sec. Uit het zicht, ik neem eigenlijk aan, dat Elmo dat wel al kent? Uitbouwen naar 1 sec. Een deur dicht en weer open. Ik beloon dan meteen al vanaf 1 sec. Alleen zijn. Koekje erin dus. En dat uitbouwen naaf 2 sec. 3 sec. 10 sec. Etc. Tot een kwartier. Ik liep dus echt letterlijk steeds het huis uit, en een blokje om, paar keer achter elkaar. De buren zullen wel gedacht hebben, hihi.
Nadat 10 min. Goed gaan. Doe ik bijvoorbeeld ook een snel boodschapje van 15 a 20 minuten. En zo heb ik, het opgebouwd.

Overigens heeft Buster er als oudere pup en jonge hond ook moeite mee gehad. Maar ineens ging er een knopje bij hem om, en was daarna heel goed in alleen blijven. Overigens deed ik bij thuiskomst ook eerst even de hond negeren. Zodat je het er ook niet in gaat wrijven als de hond joelend om je heen kronkelt van blijdschap als je thuis komt. Je moet het zelf echt de normaalste zaak vinden, Dat je zomaar je hond even alleen hebt gelaten.

Dus zelf geen schuldgevoel hebben of laten merken

[natalie]

Elmo is bijna twee en kan nog geen minuut alleen zijn. (...)
Het ergste is dat ik er nu zo tegenop ga zien om te oefenen, dus komt er ook niets van... Ik wil dat het voor hem oké is. Hoe deden jullie dat met volwassen honden? Gewoon telkens +10 seconden, + 30 seconden, + 1 minuut, etc? Of in één stuk alleen laten?

Ik kan net zo slecht zonder hem als hij zonder mij , dus het is een 'dingetje' geworden.

Ik heb er geen ervaring mee, maar ik zou zelf een hond niet in één keer een paar minuten alleen laten. Daar snapt hij helemaal niets van. Bij Jip (als pup) ben ik er heel intensief mee bezig geweest omdat hij bij wijze van spreken al 'in paniek raakte' als ik naar de deur van de woonkamer liep. Dan wilde ik een kop thee zetten of even naar de wc, maar dat was de eerste weken vrijwel onmogelijk. Dus mijn eerste stap was: naar de deur lopen, deurklink vastpakken, en weer terug lopen de kamer in. Daarbij besteedde ik geen aandacht aan Jip, maar ik gaf hem wel eerst een kong of een lekkere kauwsnack.

Pas toen hij daar niet meer op reageerde, ging ik een mini-stapje verder: ik pakte niet alleen de deurklink vast, maar maakte ook de deur open. En dan deur weer dicht en teruglopen de kamer in. Ik was dus nog steeds niet de kamer uitgeweest.

Ik weet niet of 'richting de deur lopen' voor Elmo ook al iets is wat hem alert en nerveus maakt hoor, maar ik draag het voorbeeld aan om te laten zien dat ik het echt superklein heb aangepakt. Mijn volgende stap was: deur openmaken, één stap naar voren, en direct weer terug. Nog steeds niet de kamer uit.

Op een gegeven moment, vele dagen later, toen ik wel de kamer uit liep en heel kort de deur achter mij dicht deed (om vervolgens direct weer de kamer terug in te lopen) heb ik er een opmerking aan gekoppeld en zei ik: "tot straks". Jip keek toen al niet eens meer gespannen naar mij op. Hij was druk met zijn snack en kreeg al steeds beter door dat ik niet echt lang weg zou gaan.

Ik kan mij voorstellen dat het met een volwassen hond moeilijk gaat dan met een pup, en dat het meer tijd kost. Maar persoonlijk zou ik het dus in hele, hele kleine stapjes opbouwen. Anders weet hij echt niet wat 'm overkomt. En: niet achterom kijken naar Elmo als je oefent. Dat komt waarschijnlijk heel twijfelachtig over. En dan denkt Elmo juist dat je iets van hem verwacht of dat er iets gaat gebeuren. Nee nee, er gaat helemaal niets gebeuren

Succes en knuffel voor Elmo

Edit: typefouten.

[veertje]

In huis al wat afstand creëren als hij dan ook zo aan je hangt. Even het vuilnis buiten weggooien, even douchen, naar de wc, in de tuin rommelen, etc zonder dat hij daar bij hoeft te zijn. Daarbij niet extra aandacht erop vestigen dat je weggaat, gewoon weggaan en weer terugkomen.

Geef je hem wel eens uit handen tijdens lessen/workshops/op het werk? Ik ben daar met Tess vrij makkelijk mee. Dan duw ik haar lijn gewoon bij iemand in de handen als ik even terug naar de auto moet of moet piesen. Meestal bij een bekende, maar heb haar ook wel eens aan een wildvreemde meneer gegeven op show Het is dan niet echt alleen zijn, maar het laat haar wel zien dat de wereld niet vergaat als ik even weg ben en dat het soms zelfs extra leuk is, want van vreemden krijg je altijd vanalles
Laat hem bijvoorbeeld eens tijdens je werk uitgelaten worden door iemand anders. En dan zelf heel koel blijven hè "doei Elmo, veel plezier" *geeft riem uit handen* en omdraaien en wegwezen.
Als je hem een beetje van je kan losweken, dan is hij denk ik zelfverzekerd genoeg om snel te leren dat het niet erg is als hij even alleen is. En dan als je dat voor elkaar krijgt voor 5 minuten, dan kun je dat denk ik snel opbouwen naar een paar uurtjes.

[malinois]

Hoe heb je dat dan al die tijd gedaan?
Er zal toch boodschappen gedaan moeten worden dus hier blijven ze vanaf dag 1 dat ze hier zijn gewoon alleen. In t begin kort en daarna wat langer. Maar ik zet ze als pup dus ook gewoon als ik thuis ben even in de bench. Als hij wilde gaan slapen dan ging ie in de bench voor een half uurtje ofzo. Die is dus heel normaal en hoort bij de dagelijkse routine. Of ik nu thuis of weg ben. Op de hondenvereniging prop ik ze ook bij clubgenoten in de handen. Moet ook weleens op t veld helpen en ook daar bleef hij gewoon in de auto tussendoor als ik met mijn andere honden moest trainen.
Maar ik denk dat het nu aanleren niet makkelijk is... ook geen idee hoe je dat zou kunnen aanleren.

[~Suzanne~]

Ik zou het aanleren zoals je het met een pup doet. 10 seconden naar de gang, met deur dicht en weer terugkomen.

Ik denk zelf dat het belangrijk is om niet te snel te gaan en zeker niet " laat maar janken, het stopt wel een keer" . Dat betekent ook dat je niet sneller kunt dan je hond aangeeft. Je kunt 'm dus niet 15 minuten alleen laten om een heel snelle boodschap als 5 minuten alleen zijn al niet kan; dan doe je al je training teniet.

Wel zou ik er een ritueeltje van maken met een vast zinnetje en dat vanaf het begin zeggen. Wat voor zinnnetje? Niet van belang. Een vriendin zegt in alle gevallen " vrouwtje even boodschapje doen, ben zo terug". Ik zeg: Tot vanmiddag jongens, lief zijn, lekker slapen.
En dat dus werkelijk ongeacht wat ik ga doen, welk dagdeel het is
Zo'n ritueeltje geeft steun; ze weten wat er gaat gebeuren.

Suzanne

[veertje]

Je had het hem inderdaad meteen als pup aan moeten leren, maar ja, dat is achterafgelul.
Ik denk dat het best moeilijk gaat worden want je hebt hem natuurlijk zelf helemaal laten verworden tot mamma’s jongetje
Ik zou binnen beginnen en niet in de auto. Hij met wat lekkers in de ene kamer en jij in de andere, ook met wat lekkers . Flink rommelen zodat hij je wel hoort. En dat dan langzaam uit gaan breiden.
Qua auto zou ik de deur dichtdoen achter me maar niet meteen weglopen. Blijf even bij die auto staan en stap dan weer in. En ook dat gaan uitbreiden.

Ik zou de basis van het 'losweken' ook binnen doen, maar voor de grotere stappen is de auto misschien wel fijn. Soms is door de zure appel heen bijten al een deel van de oplossing. En als dat betekend dat er eerst geblaft en gejoeld wordt, dan is dat wel fijn om in de auto te doen ipv in huis. Dan heb je zelf alvast de rust dat je niet bang hoeft te zijn wat de buren denken. Neem hem eens mee trainen, zet hem na de training in de auto en ga terug.
Tess kon als pup ook best eens joelen in de auto, dat was dan vooral omdat ze het er niet mee eens was dat ik met Finn ging trainen en zij achter moest blijven. Ik heb haar gewoon laten zitten waar ze zat met wat knaagspul tegen de verveling. Op een hondenclub kijkt niemand gek op van een joelende hond in een auto. Ze hield vanzelf haar mond en na een uurtje was ik weer terug.

[pioenroos]

Ik denk dat stap 1 moet zijn dat jíj er geen moeite meer mee hebt. Zolang jij het zielig/vervelend/gedoemd tot mislukken vindt, kom je geen stap verder.

Flora vindt alleen zijn ook moeilijk. Mijn moeder heeft toen ze daar achterkwam haar als pup niet alleen gelaten. Eerst maar eens stabiel volwassen worden.
Toen is ze op een gegeven moment toen flora moe was gewoon de deur uitgestapt, zo neutraal alsof ze even ging plassen. Geen centje pijn
Maar als mevrouw aan een uitje toe is dan gaat ze wel blèren. Of, mijn moeder verwacht dan dat er een probleem is, dan komt dat ook.
Als ze bij mij is dan is er niks aan de hand. Ok, mijn honden zijn er bij MAAR de keren dat ze het op een gillen zette zodra ik de deur uit stapte ben ik terug binnen gelopen en haar verbaal het één en ander uitgelegd over verwend gedrag en mijn mening erover.

Als het weggaan al een dingetje is zou ik trouwens een paar keer een middag uittrekken voor eindeloos de deur in en uit lopen. Als je een achterom hebt die ook meenemen.
Net zolang tot jouw komen en gaan geen ding meer is. Dan kan je opbouwen.

Maar nogmaals, eerst moet jij hem los kunnen laten en echt doorpakken anders krijgt een poedel gewoon z'n zin

[Hilde]

Oei, dat lijkt me lastig zeg, ik snap dat je er tegenop ziet hier verder mee te gaan oefenen nu je weet dat hij zo lang blijft doorhuilen als je weg bent en hij alleen is.
Ik heb hier geen tips voor helaas maar anderen vast wel.
Als ik jouw verhaal zo lees ben ik wel erg blij dat ik mijn honden vanaf pup al leer zonder mij thuis te zijn, want voor hen is het daardoor heel normaal dat ze even alleen moeten zijn. Zowel samen als ook gewoon echt alleen als de ander even ergens mee naartoe moet, zoals de dierenarts of zo.
Bij mijn aankomende pup ga ik dit ook weer van jongs af aan aanwennen.

Ja, dat is mijn fout geweest. Gelukkig is hij voor de rest een heerlijke hond, dus ik heb ook veel goed gedaan , maar dit is zijn enige 'probleem'. Ik zou dat met een volgende hond ook anders doen.

Ik weet niet meer wie toen een keer op het forum zei, ik denk Cleva? Maar Nova heb ik gewoon alleen gelaten. Ik had Skye al en die had meer beweging nodig dan pup Nova. Ik heb er geen ding van gemaakt. Ik ga weg en ik kom terug en verder besteed ik er geen aandacht aan. Zo heb ik het bij allebei de honden gedaan en ze kunnen heel goed zonder elkaar alleen zijn.

Hoe vind hij het al je ergens waar hij niet kan komen de was aan het doen bent? Of de vuilnisbak buiten zetten? Misschien met dat soort dingen beginnen?

En probeer je eigen instelling te veranderen Ik heb er ook altijd moeite mee als ik de honden achter laat, maar laat het echt echt echt niet merken. Soms ga ik gewoon even weg. Wat mij helpt te denken is dat baby's soms ook alleen in hun kamer/ bedje zijn. Slaat misschien nergens op maar mij helpt het relativeren.

Dat laatste is helemaal niet verkeerd om in gedachten te houden! Dankjewel.

Heeft hij als pup ook nooit geleerd om alleen te zijn?
Waar slaapt hij s nachts?

Nee, dat is juist mijn fout geweest. En... ehh... op bed

Je had het hem inderdaad meteen als pup aan moeten leren, maar ja, dat is achterafgelul.
Ik denk dat het best moeilijk gaat worden want je hebt hem natuurlijk zelf helemaal laten verworden tot mamma’s jongetje
Ik zou binnen beginnen en niet in de auto. Hij met wat lekkers in de ene kamer en jij in de andere, ook met wat lekkers . Flink rommelen zodat hij je wel hoort. En dat dan langzaam uit gaan breiden.
Qua auto zou ik de deur dichtdoen achter me maar niet meteen weglopen. Blijf even bij die auto staan en stap dan weer in. En ook dat gaan uitbreiden.

Wel het liefste jongetje ter wereld hoor , maar het is inderdaad mijn eigen ding.
Overigens zie ik in meerdere reacties dat ik het niet helemaal goed heb geschreven in de OP. Elmo kan IN huis echt uren in een andere kamer verblijven. Mijn vriend wil hem niet op bed en dan slaapt Elmo dus alleen in de woonkamer, dat is geen probleem. Als ik hem in de huiskamer zet en ik ga zelf naar de badkamer of de slaapkamer is er ook geen probleem. In hetzelfde huis is er geen probleem. Ik kan inmiddels ook de post halen twee verdiepingen lager, maar verder kom ik niet. Hij is altijd mee naar het werk en daar ligt hij in een bench op kantoor, daar ligt hij gewoon diep te slapen terwijl ik in andere ruimtes aan het werk ben. Ook hebben we maandelijks titersessies en dan ben ik de hele middag in een afgesloten ruimte, in het begin was dat een probleem voor hem maar nu ligt hij dan alsnog de hele middag te slapen in de bench. Maar zodra ik mijn werkgebouw verlaat om naar de supermarkt te gaan bv, is hij alert, oplettend, pieperig. Dan is er altijd een collega bij dus hij is dan niet aan het gillen, maar hij is dan niet zo rustig als wanneer ik in het gebouw ben. Hij kan dus prima 'alleen' zijn als ik in hetzelfde gebouw ben, onafhankelijk of daar één of meerdere gesloten deuren tussen zitten. Hij slaapt in principe 's nachts op bed als ik alleen ben, maar hij kiest er dan ook zelf geregeld voor om naar de woonkamer te gaan.

Wat nanna zegt.

Kun je wel alleen naar toilet? Ik neem aan dat hij bij op de kamer slaapt?

Ik zou hem inderdaad "" verbieden"" jou schaduw te zijn.

Ja, dat is geen probleem

Na mijn vorige hond met verlatingsangst wilde ik er 1 zonder. Maar helaas had peer het nog erger.
Hij heeft verlatingsangst van mij. Bij mijn ouders ging het direct goed, zij passen op als ik werk, maar moeten zelf ook werken of af en toe weg.

Na heel veel jaren oefenen en oefenen gaat het nu goed. Ik heb wel nog steeds een camera staan voor mezelf om het zeker te controleren.

Peer kon wel in de autobench alleen zijn, dus ik heb heel lang gewoon boodschappen etc. Gedaan met hem in auto mee. Ook om mezelf minder druk op te leggen.
Uiteindelijk staat hier een grote puppyren van 120x70 omdat hij los geen rust vind, de bench echt vreselijk vond en dit al beter.
Daarmee opgebouwd, de clou is hier nog steeds om ze eerst in de bench(ren) te doen en me dan zelf pas klaar te maken voor vertrek. Ik ben gewoon naar auto gelopen en weer terug, in auto gaan zitten, en weer terug. Zelfs in schuur gezeten boek lezen .
En met behulp van Kong, maar jij was op een gegeven moment zo erop gefocust dat als hij dat kreeg, dat ik dan wegging dat hij de Kong niet aanraakte.
Toen ben ik begonnen met iets waar hij op kauwt tot ik sowieso de deur uit was, een pensstaafje.
En dat is nu nog eigenlijk het ritme dat ik aanhoud na heel veel puzzelen.

Voor Peer de beste aanpak was dus
- in ruime ren
- in ren, dan zelf pas klaarmaken voor vertrek
- als je gaat pensstaafje

En ik heb ook een periode even helemaal niet geoefend en dus altijd mee of naar oppas om even de druk van ons beide weg te halen.

Eventueel ren aanleren en daar overdag ook af en toe in als je thuis bent heb ik ook gedaan.

Het 'laat maar brullen' heeft mij mijn vorige de boel alleen mar verergert. Ik denk niet dat dat werkt bij een echt paniekerige hond.

Dat laatste denk ik ook. Wij wilden het proberen om te kijken wat er zou gebeuren, maar mijn gevoel zegt dat ik daar niet mee door moet gaan. Hij stond echt op zijn achterpoten en zijn hoofd in zijn nek te loeien

Ja eerst losmaken in huis heb ik ook gedaan. Niet meer de hele tijd met zijn kop op mijn voeten liggen maar gewoon in zijn mand sturen . Dat was nogal een dingetje hoor heeft veel tijd en geduld gekost

Zo erg is het gelukkig dus niet Elmo ligt ook geregeld in een andere kamer, uit vrije keus.

Oei dat lijkt me lastig. Wij hebben wel eens een oppashond hierzo die het al op het gillen zet als je alleen al de kamer uitloopt en god verbied probeer je in rust te gaan plassen. Gillen, aan de deur krabben, springen, aan de deurklink trekken en dat nog niet eens binnen 10 seconden tijd maar ik vind het bij hem een grote dramavoorstelling want als ik de deur open laat of toch achteraf open voor hem blijft ie niet naast me terwijl ik plas, nee joh meneer sprint naar boven om iets te zoeken wat hij kan uitspoken en dan kan hij dus wel “alleen” zijn! Maar alleen als het hem goed uitkomt dus Ik dacht het niet na dat ik hem voor de tiende keer heb opgehaald. Dus nu krijst ie maar, als ik moet pissen ga ik dat doen ook al ontploft hij in de tussentijd. Heb jij het gevoel dat Elmo ook zo doordramt? Of is het echt zo’n erge verlatingsangst? Dat lijkt me namelijk heel moeilijk om te gaan oplossen, maar een beetje zijn eigen zin doordrammen is een heel ander probleem. Ook al klinkt het natuurlijk even dramatisch.

Om te kijken of het dat 'doordrammen' was, heb ik hem toen een kwartier alleen gelaten terwijl ik Skype aan had staan. Dat was dus gillen op zijn achterpoten en hoofd in zijn nek. Hij is verder in karakter niet echt een drammer, maar juist heel gemoedelijk en als ik 'klaar' zeg dan is het ook klaar.

Tja, het is niet handig als je je hond echt nooit alleen hebt gelaten.

Maar goed.
Ik deed met het aanleren van pup Buster en met volwassen herplaatser luca, echt vanaf 1 seconden opbouwen.

Dus echt hond op plaats, 1 sec. Uit het zicht, ik neem eigenlijk aan, dat Elmo dat wel al kent? Uitbouwen naar 1 sec. Een deur dicht en weer open. Ik beloon dan meteen al vanaf 1 sec. Alleen zijn. Koekje erin dus. En dat uitbouwen naaf 2 sec. 3 sec. 10 sec. Etc. Tot een kwartier. Ik liep dus echt letterlijk steeds het huis uit, en een blokje om, paar keer achter elkaar. De buren zullen wel gedacht hebben, hihi.
Nadat 10 min. Goed gaan. Doe ik bijvoorbeeld ook een snel boodschapje van 15 a 20 minuten. En zo heb ik, het opgebouwd.

Overigens heeft Buster er als oudere pup en jonge hond ook moeite mee gehad. Maar ineens ging er een knopje bij hem om, en was daarna heel goed in alleen blijven. Overigens deed ik bij thuiskomst ook eerst even de hond negeren. Zodat je het er ook niet in gaat wrijven als de hond joelend om je heen kronkelt van blijdschap als je thuis komt. Je moet het zelf echt de normaalste zaak vinden, Dat je zomaar je hond even alleen hebt gelaten.

Dus zelf geen schuldgevoel hebben of laten merken

Dank voor de tip! Ik vind het inderdaad zelf heel lastig.

Iedereen erg bedankt voor de reacties!

[Alfilillo]

Hoe hebben jullie dat aangepakt met honden op volwassen leeftijd?

Elmo is bijna twee en kan nog geen minuut alleen zijn. We zijn de laatste twee jaar dan ook vrijwel altijd samen geweest... De keren dat we zonder elkaar waren zijn op één hand te tellen, denk ik. Gelukkig is hij een engel, dus hij kan ook overal mee naar toe, maar toch is het soms onhandig. Bij een oppas kalmeert hij wel vrij snel en blijft hij in principe oké. Nu kreeg ik van iemand de tip om hem 'gewoon' alleen te laten voor een kwartier en dan kijken wat er gebeurd. Hij is een zelfverzekerd type, dus de kans zou aanwezig zijn dat hij na tien minuten er klaar mee was. Hij heeft het hele kwartier voluit staan joelen, dat was geen succes. Het ergste is dat ik er nu zo tegenop ga zien om te oefenen, dus komt er ook niets van... Ik wil dat het voor hem oké is. Hoe deden jullie dat met volwassen honden? Gewoon telkens +10 seconden, + 30 seconden, + 1 minuut, etc? Of in één stuk alleen laten?

Ik kan net zo slecht zonder hem als hij zonder mij , dus het is een 'dingetje' geworden. Hij kan niet alleen zijn in huis, maar ook niet in de auto. Als hij me van de auto weg ziet lopen begint hij al te gillen terwijl ik amper vijf meter verderop sta. Ik zou het echt heel erg fijn vinden als hij leert om twee tot vier uur alleen te zijn (dat heeft geen haast), dan kan ik namelijk gewoon weer zelf boodschappen doen en even ergens naar binnen lopen zonder hem. Het meest ideale is als hij dat in de auto kan, dat zou voor hem ook meer rust opleveren. Dan kan ik bijvoorbeeld tijdens een workshop of training eerst alleen naar binnen of kan hij in de pauzes in de auto liggen.

Het voelt echt als een onmogelijk iets, maar ik heb ook nog echt zeer weinig geprobeerd dus ik ga er vanuit dat er best kans in zit dat hij nog leert alleen te zijn voor een aantal uur.

Dit vind ik niet helemaal gezond als ik het zeggen mag. Je zal met Elmo moeten gaan trainen, maar misschien ook eens kijken naar je eigen afhankelijkheid. Jouw rotgevoel als je hem alleen laat, zal hem niet het vertrouwen geven dat het wel goed zit als je vertrekt.

Ideeën zijn al gegeven.
Met Lily is het heel spontaan gegaan allemaal. Ik Ben niet gaan opbouwen met 10 seconden of zo, maar heb haar ook niet ineens 6 uur alleen gelaten. Vanaf het begin wel vaak een half uur, soms wat langer, als ik Alfil ging uitlaten. Samen met Alfil alleen zijn ging vanaf het begin goed. Een uur of wat langer. Waarschijnlijk heb ik ook gewoon geluk dat mijn honden geen verlatingsangst hebben.

[Hilde]

In huis al wat afstand creëren als hij dan ook zo aan je hangt. Even het vuilnis buiten weggooien, even douchen, naar de wc, in de tuin rommelen, etc zonder dat hij daar bij hoeft te zijn. Daarbij niet extra aandacht erop vestigen dat je weggaat, gewoon weggaan en weer terugkomen.

Geef je hem wel eens uit handen tijdens lessen/workshops/op het werk? Ik ben daar met Tess vrij makkelijk mee. Dan duw ik haar lijn gewoon bij iemand in de handen als ik even terug naar de auto moet of moet piesen. Meestal bij een bekende, maar heb haar ook wel eens aan een wildvreemde meneer gegeven op show Het is dan niet echt alleen zijn, maar het laat haar wel zien dat de wereld niet vergaat als ik even weg ben en dat het soms zelfs extra leuk is, want van vreemden krijg je altijd vanalles
Laat hem bijvoorbeeld eens tijdens je werk uitgelaten worden door iemand anders. En dan zelf heel koel blijven hè "doei Elmo, veel plezier" *geeft riem uit handen* en omdraaien en wegwezen.
Als je hem een beetje van je kan losweken, dan is hij denk ik zelfverzekerd genoeg om snel te leren dat het niet erg is als hij even alleen is. En dan als je dat voor elkaar krijgt voor 5 minuten, dan kun je dat denk ik snel opbouwen naar een paar uurtjes.

Nou, zoals op show laatst, daar zit wel vooruitgang in. Eerst was het gillen als ik weg ging, of hij nou in bench of bij iemand anders was. Afgelopen show gewoon weggelopen terwijl hij in de bench lag en hij heeft toen niet gegild/geblaft terwijl ik echt wel een heel stuk verder was. Dus daar zit echt wel een stukje groei in

[malinois]

Ik denk dat stap 1 moet zijn dat jíj er geen moeite meer mee hebt. Zolang jij het zielig/vervelend/gedoemd tot mislukken vindt, kom je geen stap verder.

Dit!
Daarnaast lees ik dat hij in een andere ruimte prima alleen kan zijn: hoe dan?
Hoe weet hij dat je weg bent?

[natalie]

Ik denk dat stap 1 moet zijn dat jíj er geen moeite meer mee hebt. Zolang jij het zielig/vervelend/gedoemd tot mislukken vindt, kom je geen stap verder.

Dit!
Daarnaast lees ik dat hij in een andere ruimte prima alleen kan zijn: hoe dan? Hoe weet hij dat je weg bent?

Dit wilde ik ook vragen
Is het het geluid van de voordeur wat hem alert maakt? Of het feit dat je je jas aantrekt? Of ... ?

[veertje]

Ik denk dat er iets is wat jij doet/laat merken waardoor hij weet dat je weg gaat of alleen even niet bereikbaar bent. Dat eerste betekend drama, dat tweede is prima. Bij dat eerste ben jij er niet gerust op en bij het tweede denk je er waarschijnlijk niet eens over na. Dus je moet inderdaad zelf ook beseffen dat hem alleen laten geen slechte hondenbaas van je maakt Ook niet als hij het er even niet mee eens is.

[Manuma]

Hij is hier ooit een middag geweest en toen heb ik er niets van gemerkt. Hij gilde ook helemaal niet toen jullie weggingen. Integendeel, hij heeft gezellig meegewandeld en lag op de bank
Als hij werkelijk angst zou hebben zijn mamma te verliezen had ie toen ook wel geschreeuwd. Ik denk dat het een beetje het verwende nestsyndroom is en dat het hem best aan te leren is.

En die hond voelt het natuurlijk prima als jij je al op zit te vreten dat hij straks even alleen moet zijn en je het zo sneu vindt

Ik denk dat er iets is wat jij doet/laat merken waardoor hij weet dat je weg gaat of alleen even niet bereikbaar bent. Dat eerste betekend drama, dat tweede is prima. Bij dat eerste ben jij er niet gerust op en bij het tweede denk je er waarschijnlijk niet eens over na. Dus je moet inderdaad zelf ook beseffen dat hem alleen laten geen slechte hondenbaas van je maakt Ook niet als hij het er even niet mee eens is.

Ja, dat dus eigenlijk. Waarschijnlijk is er iets aan jou dat het 'uh-oh'-teken aan hem geeft.

Trouwens, Manu is tot hij bijna een jaar was ook nooit alleen geweest. Hooguit 15 minuten tijdens het boodschappen doen en zelfs dan nam ik hem nog vaak mee. Die is nu heel goed in alleen zijn, hij heeft er dan ook nooit moeite mee gehad gelukkig. Dus dat je het nooit als pup hebt gedaan hoeft de reden niet altijd te zijn Uma had er wel veel moeite mee, maar dat had een andere oorzaak dan die bij Elmo denk ik.

[Hilde]

Hij is hier ooit een middag geweest en toen heb ik er niets van gemerkt. Hij gilde ook helemaal niet toen jullie weggingen. Integendeel, hij heeft gezellig meegewandeld en lag op de bank
Als hij werkelijk angst zou hebben zijn mamma te verliezen had ie toen ook wel geschreeuwd. Ik denk dat het een beetje het verwende nestsyndroom is en dat het hem best aan te leren is.

Ah, de oplossing is dus een paar honden erbij Nee, bij jou heeft 'ie het prima gehad. Dat bedoel ik ook: ik weet zeker dat hij zoiets kan. Dat moet toch wel...

Als ik lees dat je hem een zelfverzekerend type vind en hij wel gewoon in een andere ruimte kan zijn als je thuis bent dan denk ik aan drammen en verwend zijn

Ritme en duidelijkheid is wel heel belangrijk . Even de deur uitlopen met sleutels om post op te halen kan wel omdat hij weet dat dat maar heel kort duurt. De keer dat je hem een kwartier alleen liet ben je toen anders weggeaan?

Poedel is ook lekker gevoelig dus ook voor jouw stemming. Even de post halen gaat waarschijnlijk goed omdat jij weet dat het goed gaat

Hij is niet normaal gevoelig, hij weet PRECIES hoe en wat van mij. Dat kwartier had ik natuurlijk Skype aangezet en tussendeur dicht, dus het was wel anders. En zelf meer zenuwen.

Daarnaast lees ik dat hij in een andere ruimte prima alleen kan zijn: hoe dan? Hoe weet hij dat je weg bent?

Dit wilde ik ook vragen
Is het het geluid van de voordeur wat hem alert maakt? Of het feit dat je je jas aantrekt? Of ... ?

Al sla je me dood. Hij weet het op het werk ook precies, ook als ik een route kies die niet langs zijn bench gaat. Ik heb zelden een jas aan, dus dat kan het echt niet zijn. Ik loop langs zijn bench de winkel in en dan is er geen enkel probleem, dan kan ik echt tijden uit zicht blijven. Maar loop ik langs zijn bench de winkel in en vervolgens de voordeur uit, weet hij het direct. Ik denk een stukje geur?

[Neeltje]

Je zegt dat hij op het werk rustig is in de bench. Is dat dan misschien iets om te proberen thuis?

[suzan25]

Ik zou ook in mijn achterhoofd houden dat dit echt ook een poedelding is. Ik ken echt veel poedels die het moeilijk vinden om achter, alleen gelaten te worden.
Ik zouhet verder proberen uit te bouwen waar het nu goed gaat. Bijv als het nu lukt om 2 verdiepingen lager de post te halen, eens 1 min bij je brievenbus te blijven staan en dan terug. Dat uitbouwen naar meer tijd en dan wellicht iets verder van je brievenbus weg. Heel voorzichtig dus. Mijn ervaring is dat poedels het gillen langer volhouden dan dat jij weg bent.

[Jackira]

Alleen zijn leren ze hier in een snel tempo aan. Het scheelt natuurlijk wel dat er altijd andere honden zijn die al makkelijk alleen kunnen zijn en doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Ze hebben hier geen bench. Nooit gehad ook dus al vanaf pup gewoon los in huis. De omgeving is veilig en alle gevaarlijke dingen of waardevolle dingen berg ik op.

Ik ben vaak bij de konijnen bezig, we hebben een konijnenopvang aan huis. dus ik heb vaak mensen die konijnen komen brengen, ophalen, vragen hebben, een konijn bij hun konijn uit komen zoeken. Ik geef ze eten, maak hokken schoon tussendoor. Dus ik loop constant in en uit. Net zolang totdat ze hun hoofd niet meer optillen want ze mogen toch niet mee

En dan ineens weer wel, en ben ik er gewoon de hele dag en komt er niemand.

Toen dochter heel erg ziek werd waren Nola en Shira 15 weken en pas bij ons vanuit Spanje. Ook Laila was er net. Niks gewend. Ik ben elke middag naar Leiden op bezoek gegaan bij dochter. Man kwam dan wel vroeger naar huis maar ze waren toch wel vaak een uur of twee alleen. Het heeft een plant het leven gekost maar verder viel de schade mee . Soms moet je gewoon wel en dat straal je dan vaak ook uit.

Maar eerst gewoon honderd keer op een dag naar buiten en binnen en jas aan en jas uit en totaal geen aandacht geven als je terug komt of af en toe juist wel. Niet gaan zitten hannessen met seconden langer enzo want zo zwart wit werkt het niet.

[Lucia]

Voor de auto is wellicht nog een dichte bench een oplossing.
Peer kon het ook niet los in auto want dan zag hij me nog.
Ik heb een ferplast atlas 100. En die is alleen aan voorkant open. Als ik uitstap zeg ik dan 'even mooi blijven' en dan ga ik.

[duitse herder]

Eerlijk gezegd denk ik dat het vooral jij er moeite mee hebt ik herken het wel hoor, heb het zelf namelijk ook. Mijn vorige hond heeft een beginnende maagkanteling gehad direct na het eten. Daarom had ik moeite met Noah alleen te laten. Een uurtje durfde ik nog wel maar langer vond ik niks. Tot ik besefte dat Noah met een maagkanteling binnen een uur ook dood is.
Noah merkte het echt aan mij dat ik zelf moeite had met weg gaan. Dan ging ze echt zielig bij de deur staan dat ze mee wilde. Maar altijd als ik terug kwam, lag ze heerlijk te pitten als ik nu een uurtje weg ben, komt ze eigenlijk bij thuiskomst niet eens van haar bed af

Kortom, het was echt mijn eigen houding waar Noah op inspeelde. Ze vindt het heerlijk als ze alleen is, dan kan ze echt lekker slapen.

[Zamunda]

Al sla je me dood. Hij weet het op het werk ook precies, ook als ik een route kies die niet langs zijn bench gaat. Ik heb zelden een jas aan, dus dat kan het echt niet zijn. Ik loop langs zijn bench de winkel in en dan is er geen enkel probleem, dan kan ik echt tijden uit zicht blijven. Maar loop ik langs zijn bench de winkel in en vervolgens de voordeur uit, weet hij het direct. Ik denk een stukje geur?

Ja jouw angstzweet

Zoiets .

Ik denk dat je het echt in je eigen houding moet zoeken want hij heeft op zich al een prima basis zo te lezen . Als jij de post kunt halen dan kun je ook vijf minuten doen over de post halen en zo verder uitbouwen, maar dat kan alleen als jíj er geen punt van maakt en zelf dus net zo ontspannen de deur uitloopt als wanneer je de post gaat halen. Daar zou ik dus in eerste instantie aan gaan werken.

Op je werk moet het verschil ook echt in jouw houding liggen als hij prima 'alleen' kan zijn als jij twee vertrekken verderop zit.

[Machie]

Oh als hij wel alleen in een andere ruimte kan zijn dan zou ik weggaan en als ie gaat gillen eens boos worden dat dit niet de bedoeling is. Hij kan dus wel alleen zijn

Exit; dat kan alleen als jij het niet zielig vind. Zolang jij er moeite mee hebt begin je vrij weinig want daar prikt ie keihard doorheenz

[Jeannettebo]

Is het angst, of is het drammen/ niet mee eens zijn?

[Machie]

Is het angst, of is het drammen/ niet mee eens zijn?

Als Elmo wel in een andere ruimte alleen kan zijn geloof ik niet zo in angst...