Toevallig is het onderwerp voor mij een beetje actueel omdat er vandaag iemand semi-serieus zei dat Siemen een hele mooie hond zou zijn om haar teefje te dekken. Voordat iedereen over me een valt; ik ga er niet zomaar op in maar ik vind natuurlijk het idee leuk om over te fantaseren. Allebei de honden zijn nu sowieso nog veel te jong maar ik wil er graag een bewuste keus over kunnen maken als het later nog eens gevraagd wordt.
Ik had zelf meteen een aantal bezwaren maar ook een aantal voordelen.
De teef waar het om gaat is een ontzettend mooie hond; Siemen speelt heel vaak met haar en met haar zus en allebei hebben ze de atletische bouw die we ook zo mooi vinden in de weimaraner maar dan met andere oren en een andere kleur. Het zijn honden waarvan mijn man en ik al vanaf het begin zeiden dat het jammer is dat je nooit vantevoren kan voorspellen dat je zulke hondjes krijgt bij bastaards want wij zouden zelf geen problemen gehad hebben om er een te nemen. Ook andere eigenaars van sportieve/atletische rashonden vinden deze bastaards erg mooi dus er is zeker een soort van doelgroep voor te vinden, in tegenstelling tot de gelegenheidskruisingen van dikke labradors met rottweilers of herders ofzo. Bovendien is de eigenaresse van de teef sowieso van plan om ooit een nestje met haar hond te nemen dus als ze geen prachtige mixjes met onze Siemen mag maken, zoekt ze wel een andere pappa.
Toen we kozen voor onze weim hebben we heel serieus aan bastaard honden gedacht omdat rashonden vaak ook rasziektes hebben. Dat vind ik zelf dus een voordeel; bastaards worden gemiddeld toch vaak ouder?
Het belangrijkste nadeel dat ik kan bedenken aan het kruisen met een weimaraner, en dat vind ik zwaar wegen, is dat weimaraners honden zijn waar eigenaars bewust voor moeten kiezen. Je kan ze niet alleen op het uiterlijk kiezen maar je zal ook echt veel met ze moeten trainen of wandelen om ze gelukkig te houden. Hier in de buurt is een jonge weimaraner kortgeleden weggedaan omdat de baasjes de hond zeer onderschat hadden en ze hem met hun drukke sociale leven behandelden als een makke labrador. Hij zat vaak in de bench en mocht maar weinig naar het bos waardoor de hond compleet hyper was en bleef.
Ik geloof best dat pups uitnestjes kruisingen over het algemeen sneller bij wijze van impuls worden aangeschaft, en dat de mensen dus veel minder goed stilstaan bij de mogelijke eisen die aan zo'n hond vastzitten. En stel je voor dat ze het volledige jachtinstinct van Siemen krijgen, dan krijgen ze een actiepakket in vermomming
. Hoewel het teefje ook een ontzettend actieve spring in't veld is trouwens, maar die hond heeft geen specifiek jacht- of drijf- of waakinstinct. Ik heb ook iets gelezen dat je alleen maar moet fokken om het ras in stand te houden ofzo. Nou vind ik dat bij Siemen ook geen briljant argument omdat zijn vader internationaal kampioen is en al zoveel nestjes heeft gemaakt dat niemand volgens mij zit te wachten op nog meer genen uit diezelfde poel; straks is iedereen familie van siemen!
ik denk dus niet dat we met hem binnen de weimaranervereniging willen fokken (dan moet je ook allemaal jachtdiploma's halen enzo).
Samengevat is het een heerlijk idee om mooie en speelse hondjes te maken die net zo bijzonder rustig en volgzaam (voor een weim dan
) worden als hun vader. Waarschijnlijk is het ook gewoon de ingebakken menselijke ijdelheid die er voor zorgt dat iedereen graag een eigen ras zou willen verzinnen ofzo. Maar ik sta best open voor een heleboel argumenten waarom we er beter wel of niet van af kunnen zien dus brand maar los...Het enige dat ik eerder aanhaalde is dat wij dus geen invloed hebben op de bazin van het teefje om geen nest te nemen als wij er van afzien.
Ik kan me dat zelf niet echt voorstellen, als je eenmalig fokt is het belang van de herkenbaarheid van een kennelnaam in mijn ogen nihil.
