
Ze zit op de bank op haar plek met grote ogen en dat is het. Heel soms gaat ze even liggen met dezelfde grote ogen, maar verder verroerd
ze geen vin en ze reageert totaal nergens op.
Dus in een auto zetten en weggaan, dat kan niet, want ze verschuift niet eens 10 cm op de bank. Ze is letterlijk verstijfd van angst en ik
vermoed dat de medicatie, die ze dus gekregen heeft toen ze al bang was, het wellicht nog erger heeft gemaakt.
Het is echt vreselijk om te zien. Ik zit wel bij haar, maar ze reageert nergens op.
Op een gegeven moment dacht ik dat ze erin gebleven was: ze lag zo stil, enorme ogen en niet eens knipperen. Ik schrok me kapot en
zei heel zachtjes 'Jessieeee' en even zag ik een kleine beweging... goddank.
Jezus, het is pas 28 december

Op zaterdagochtend is onze dierenarts open, dus morgenochtend hang ik meteen aan de telefoon wat ik moet doen: ik ben geneigd
haar morgenochtend meteen 2 tabletten te geven in de hoop dat ze dan rustiger is door de nacht en de ergste angst voor te zijn.
Dan maar 'verslaafd' en weer afbouwen.
Van de o zo vrolijke, levendige en dol gekke hond is totaal niets over. Weg in één knal

Dit had ik echt niet verwacht. Ze was heel erg bang toen ze bij ons kwam voor iets hardere geluiden (een vallende pen, bestek wat in
de la ging, hoesten, enz.). Daar hebben we zo hard aan gewerkt en het ging zo'n stuk beter, maar ik vrees dat we hiermee maanden terug
in de tijd gezet worden en dat ze voorlopig weer totaal panisch reageert op elk geluid wat harder is dan een zucht.
Volgend jaar ga ik naar vuurwerktraining, de allerbeste uitzoeken, individueel. Kan me niet verrotten wat het kost.
Voor nu kan ik niks, ze is totaal onbereikbaar.