Puppy wil alleen naar buiten met de hele familie

[Machie]

Hoe kan je een onzekere pup zekerheid geven?

Band opbouwen. Zorgen dat de pup jou vertrouwd. Veel samen spelen en leuke dingen doen.

[~Suzanne~]

Ik a elke 1,5 a 2 uur naar buiten. Ik heb tussen 8.45 en 11.30 en 13.15 en 15 uur alle tijd voor haar. Daarna vanaf 16 uur ook weer. De tijden dat ik geen tijd heb ben ik aan het fietsen naar en van school. Ze kan niet mee, dat is te ver. De kinderen lunchen thuis, en ze hebben 3 kwartier. Dat is enkele reis lopen met hond...
Binnen is ze niet angstig. Ik ben De hele dag met haar bezig als ze wakker is. We spelen en knuffelen.
Is het echt zo vreemd dat ik wat vordering wil zien in zindelijkheid? Haar zusje is al praktisch zindelijk en de 10 weken oude labrador even verderop ook. Ze hoeft niet volledig zindelijk te zijn, dat verwacht ik helemaal niet. Maar de angst buiten is zo erg dat ze nergens aan toe komt. We proberen met dragen, een speeltje mee. Ik beloon een plasje met een koekje (en dat wist ze wel al na 1x)

Ze komt niet van een fokker maar van iemand die per ongeluk een nestje had. Wel iemand die veel ervaring heeft met dieren. Ze is in de woonkamer opgegroeid. Moeder was een superlieve labrador. We zijn een paar keer gaan kijken bij het nest en heb ook filmpjes gekregen.

Ik woon in midden nederland

Een deel van het probleem zit 'm erin dat je "de hele dag met haar bezig bent"... hoe zit het met verplichte rust, al dan niet in een bench.
Okay, een oepsnestje dus.. hm.... wat hebben ze daar met de pups gedaan aan socialisatie? Mee geweest naar van alles? Buiten geweest, gewandeld (al is het maar 10 meter)?
De tijd dat ze alleen moet zijn.. is ze dan ECHT alleen? Vanaf dag 1? Dat zou niet zo handig zijn, dat moet je opbouwen. Dat hoort er (voor mij) allemaal bij als je een pup hebt.

Het is nog maar een baby... daar kun je eigenlijk niets van verwachten.

Suzanne

[Saartje31]

Zit ts probleem niet meer in de angst dan in de zindelijkheid? Dat een 10 weken oude pup zo schrikt van een deur 100m verder op is toch wel bijzonder. Hoe kan je een onzekere pup zekerheid geven?

Nou ja dat dus...
Ik heb het idee dat de band opbouwen binnen wel goed gaat. Ook met mijn man. Ze luistert goed naar haar naam, ze komt lekker bij ons. Speelt graag. Luistert ook als we zeggen dat iets niet mag (speelgoed kapotbijten enzo)

[Saartje31]

Overigens schrikt ze binnen niet van geluiden. De kinderen maken zat herrie en als ik een pan uit Mn handen laat vallen kijkt ze niet eens op

[malinois]

Maar wat gebeurd er als ze schrikt? Niet dit ene voorbeeld maar in t algemeen. Schrikken vind ik niet erg, dat hoort erbij het gaat er om welk herstel de pup laat zien.

[Saartje31]

Met de staart tussen de poten proberen te vluchten en zich heel klein naken. Ik probeer er niet te veel aandacht aan te geven want ik lees overal dat je de angst niet moet bevestigen. Ik wacht wel tot ze weer recht zit en ga dan enthousiast “kom maar Saartje” roepen en als ze dat uiteindelijk doet springt ze vaak tegen me op en zeg ik “goed zo” en aai haar even. Daarna probeer ik gewoon de weg te vervolgen. De ene keer is het zo over, de andere keer duurt het lang. En als ik dat vergelijk met het labrador teefje uit de buurt van 10 weken is ze heel anders en echt bang. De andere pup schrikt even, kijkt op naar het baasje en gaat weer mee.

Ze ging met haar nestje niet naar buiten, maar is wel het leven in huis gewend. Dat merken we ook, dat doet ze prima.

Ze slaapt ook prima in haar bench of bij mij in de keuken als ik daar ben. Als ze slaapt laat ik haar. De kinderen mogen dan ook niet aan haar. Ze neemt zelf haar rust ook. (Kan ik mooi de was even doen )

[~Suzanne~]

Met de staart tussen de poten proberen te vluchten en zich heel klein naken. Ik probeer er niet te veel aandacht aan te geven want ik lees overal dat je de angst niet moet bevestigen. Ik wacht wel tot ze weer recht zit en ga dan enthousiast “kom maar Saartje” roepen en als ze dat uiteindelijk doet springt ze vaak tegen me op en zeg ik “goed zo” en aai haar even. Daarna probeer ik gewoon de weg te vervolgen. De ene keer is het zo over, de andere keer duurt het lang. En als ik dat vergelijk met het labrador teefje uit de buurt van 10 weken is ze heel anders en echt bang. De andere pup schrikt even, kijkt op naar het baasje en gaat weer mee.

Ze ging met haar nestje niet naar buiten, maar is wel het leven in huis gewend. Dat merken we ook, dat doet ze prima.

Ze slaapt ook prima in haar bench of bij mij in de kwieken als ik daar ben. Als ze slaapt laat ik haar. De kinderen mogen dan ook niet aan haar. Ze neemt zelf haar rust ook. (Kan ik mooi de was even doen )

Nou, daar ga je dan dus al he? ;-((
Zo fantastisch was het dus niet. Ze is dus niets gewend. Echt 100 stappen terug doen. In de hoop dat het goed komt.
Daarom is het dus zo belangrijk om een pup uit een goed nest te halen, bij een goede fokker. Die doet dat soort dingen allemaal wel.

Suzanne

[sirene]

Ik heb het idee dat de band opbouwen binnen wel goed gaat. Ook met mijn man. Ze luistert goed naar haar naam, ze komt lekker bij ons. Speelt graag. Luistert ook als we zeggen dat iets niet mag (speelgoed kapotbijten enzo)

Een band opbouwen gaat over vertrouwen, niet over luisteren. Zorg dat ze je kan vertrouwen. Natuurlijk horen niet leuke dingen bij het leven maar kondig die dan aan en zorg dat ze zoveel mogelijk het gevoel heeft dat ze controle krijgt over situaties. Dus zonder dwang. Laat haar zelf dingen ontdekken, stimuleer dat en steun haar waar nodig. Ga dingen doen die goed gaan om haar zelfvertrouwen te geven. Zorg dat buiten leuk en veilig is. Daarna komt dat plassen wel.
Er was ook al geopperd om een stuk tuin af te zeggen om haar te laten plassen. Buiten is de omgeving blijkbaar te spannend en/of te interessant om te kunnen plassen.
Ik lees nog steeds niet hoe ze in vreemde omgevingen is. Hoe is ze als je wat verder van huis gaat? Hoe is ze in drukkere omgevingen?

[Saartje31]

Jeetje wat een vijandigheid...
Haar zusje is bij familie van ons en die doet het prima. Dus om dan maar te zeggen: daar ga je al? Zusje is helemaal niet bang buiten

[Saartje31]

Als we met het hele gezin gaan vindt ze het prima. (In het weekend dus) maar met alleen mij of mijn man is ze bang voor alles

[Saartje31]

In de tuin heb ik een stuk afgezet. Daar doet ze weinig. Ze wil er alleen uit, levert stress op als ze niet in de hele tuin mag

[sirene]

Met de staart tussen de poten proberen te vluchten en zich heel klein naken. Ik probeer er niet te veel aandacht aan te geven want ik lees overal dat je de angst niet moet bevestigen. Ik wacht wel tot ze weer recht zit en ga dan enthousiast “kom maar Saartje” roepen en als ze dat uiteindelijk doet springt ze vaak tegen me op en zeg ik “goed zo” en aai haar even. Daarna probeer ik gewoon de weg te vervolgen. De ene keer is het zo over, de andere keer duurt het lang. En als ik dat vergelijk met het labrador teefje uit de buurt van 10 weken is ze heel anders en echt bang. De andere pup schrikt even, kijkt op naar het baasje en gaat weer mee.

Ze ging met haar nestje niet naar buiten, maar is wel het leven in huis gewend. Dat merken we ook, dat doet ze prima.

Ze slaapt ook prima in haar bench of bij mij in de keuken als ik daar ben. Als ze slaapt laat ik haar. De kinderen mogen dan ook niet aan haar. Ze neemt zelf haar rust ook. (Kan ik mooi de was even doen )

Angst is een emotie. Die kun je niet belonen.
Gedrag kun je belonen.
Zij moet jou kunnen vertrouwen. Door geen aandacht aan haar angst te geven leer je haar dus dat ze van jou niets hoeft te verwachten.
Geef haar steun. Gewoon door er bij te blijven, ga even door je hurken, zorg dat je er bent. Laat haar in haar eigen tempo bepalen wanneer ze weer hersteld is en verder kan. Ga zonder lokken! het enge samen even onderzoeken als ze dat wil. Zij bepaald het tempo, jij loopt mee.

[Saartje31]

Toen ze vandaag zo enorm schrok heb ik haar echt even aangehaald en ben bij haar blijven zitten kletsen tot ze weer “goed” was. Vond het zo zielig! Het was alsof er iemand haar een enorme schop gaf, zo’n reactie

[Saartje31]

Met de staart tussen de poten proberen te vluchten en zich heel klein naken. Ik probeer er niet te veel aandacht aan te geven want ik lees overal dat je de angst niet moet bevestigen. Ik wacht wel tot ze weer recht zit en ga dan enthousiast “kom maar Saartje” roepen en als ze dat uiteindelijk doet springt ze vaak tegen me op en zeg ik “goed zo” en aai haar even. Daarna probeer ik gewoon de weg te vervolgen. De ene keer is het zo over, de andere keer duurt het lang. En als ik dat vergelijk met het labrador teefje uit de buurt van 10 weken is ze heel anders en echt bang. De andere pup schrikt even, kijkt op naar het baasje en gaat weer mee.

Ze ging met haar nestje niet naar buiten, maar is wel het leven in huis gewend. Dat merken we ook, dat doet ze prima.

Ze slaapt ook prima in haar bench of bij mij in de keuken als ik daar ben. Als ze slaapt laat ik haar. De kinderen mogen dan ook niet aan haar. Ze neemt zelf haar rust ook. (Kan ik mooi de was even doen )

Angst is een emotie. Die kun je niet belonen.
Gedrag kun je belonen.
Zij moet jou kunnen vertrouwen. Door geen aandacht aan haar angst te geven leer je haar dus dat ze van jou niets hoeft te verwachten.
Geef haar steun. Gewoon door er bij te blijven, ga even door je hurken, zorg dat je er bent. Laat haar in haar eigen tempo bepalen wanneer ze weer hersteld is en verder kan. Ga zonder lokken! het enge samen even onderzoeken als ze dat wil. Zij bepaald het tempo, jij loopt mee.

Dank je daar kan ik iets mee. En ook van @frootje.
Net zoals ik bij Mn kinderen heb gedaan dus.

[DeDiana]

Haar zusje is bij familie van ons en die doet het prima. Dus om dan maar te zeggen: daar ga je al? Zusje is helemaal niet bang buiten

Dat zal ook wel een beetje karakter zijn. De ene hond heeft dat gewoon wat meer dan de ander. Froo en haar zusje waren allebei vanuit Griekenland eigenlijk niets gewend. Op het vliegveld toen ze in Nederland aankwamen liep zusje vrolijk rond om haar nieuwe familie te begroeten, maar Froo lag rillend van angst in de bench en heeft uit pure paniek de boel ondergekwijld. Ik kan me zomaar voorstellen dat Froo ook altijd wel wat minder dapper zal zijn dan haar zusje.

Overigens maak ik zelf niet zo'n groot punt van reageren op angst. Ik ben wel de eerste om toe te geven dat ik niet bizar veel verstand heb van het opvoeden van zulke jonge pups (of sowieso, het opvoeden... Ik heb vaak het gevoel dat ik maar wat doe ), maar als Froo ergens van schrok of wegkroop, dan zocht ik meestal juist even contact met haar. Dan zei ik wat het was en praatte ik gewoon even tegen haar, of ik bukte om haar even te aaien of zo. Bij haar hielp dat juist heel erg, ik heb niet het idee dat ze er banger van is geworden. Integendeel, want als ze nu ergens van schrikt zie je haar juist gelijk naar mij kijken en even wachten wat ik erover te zeggen heb. Het zal misschien wel wat van de hond afhangen en echt troosten en haar aanpraten dat ze zielig is zal ik ook echt niet doen, want dat vind ik helemaal niet. Maar een beetje steun is natuurlijk altijd wel fijn als je bang bent, dat zal voor zo'n hondje niet anders zijn.

Nou, precies. Legio fokkers die de pups niet mee op uitjes nemen en dat worden echt niet allemaal bangeriken. En dan hebben we het inderdaad nog helemaal niet over niet-gesocialiseerde buitenlandse pups of herplaatsers. Mijn uitstekend gesocialiseerde collie is ook sneller geneigd tot angstig gedrag dan alle drie mijn totaal niet gesocialiseerde Spanjaarden.
Vaak is het een combinatie van karakter, ervaringen en hoe je er als baas mee omgaat. Ik sluit me aan bij jouw aanpak en de tips van sirene: geef je pup juist steun als hij schrikt of bang is, laat hem weten dat het bij jou altijd veilig is en dat hij bij jou kalmte en rust kan vinden.

[malinois]

Nou, daar ga je dan dus al he? ;-((
Zo fantastisch was het dus niet. Ze is dus niets gewend. Echt 100 stappen terug doen. In de hoop dat het goed komt.
Daarom is het dus zo belangrijk om een pup uit een goed nest te halen, bij een goede fokker. Die doet dat soort dingen allemaal wel.

Suzanne

Ach wat. Ik heb Panni bij een Hongaarse fokster gehaald en die doet dat ook allemaal niet op grote schaal hoor. Beesten zitten meestentijds in de kennel.
Niks ritjes naar de markt
En toch is het een leuke stabiele pup. Veel stichtinghonden zijn dat ook en je maakt mij niet wijs dat die zo'n topjeugd gehad hebben.

Ach nee joh.
Ik heb in 20 jaar werkhonden pups gehad die binnen gelegen hebben, pups die buiten gelegen hebben, pups die eerst binnen en met een week of 4 naar buiten gingen gehad. Pups die rondgereden werden in de buggy en/of overal naar toe gingen, pups die op en rondom het eigen erf/terrein liepen, pups die mee naar de hondenclub gingen, pups die alleen binnen en in eigen tuin bleven. En weet je... ik zag en zie weinig tot geen verschil. Het belangrijkste vind ik nog steeds het karakter van de moeder en andere aanwezige honden waarmee ze in contact komen.

[jome]

Toen ze vandaag zo enorm schrok heb ik haar echt even aangehaald en ben bij haar blijven zitten kletsen tot ze weer “goed” was. Vond het zo zielig! Het was alsof er iemand haar een enorme schop gaf, zo’n reactie

Waar schrok ze zo extreem van?
Ik zou haar lekker op de arm meenemen en zo aan het 'buitenleven' laten wennen.
Even neerzetten op een rustige plek voor poepen en plassen
Verder niet teveel druk erop zetten en teveel willen
Ze voelt ongetwijfeld jouw irritatie feilloos aan
Zorg dat ze tussen het uitlaten voldoende slaapt

Is een andere hondenschool misschien een optie?

[malinois]

Toen ze vandaag zo enorm schrok heb ik haar echt even aangehaald en ben bij haar blijven zitten kletsen tot ze weer “goed” was. Vond het zo zielig! Het was alsof er iemand haar een enorme schop gaf, zo’n reactie

Waar schrok ze zo extreem van?
Ik zou haar lekker op de arm meenemen en zo aan het 'buitenleven' laten wennen.
Even neerzetten op een rustige plek voor poepen en plassen
Verder niet teveel druk erop zetten en teveel willen
Ze voelt ongetwijfeld jouw irritatie feilloos aan
Zorg dat ze tussen het uitlaten voldoende slaapt

Is een andere hondenschool misschien een optie?

Dat zou ik ook doen. Gewoon samen naar buiten op de arm maak er geen ding van
Ze loopt al gewoon mee als iedereen mee is schijnbaar. Als dat 4 personen zijn probeer t een tijdje met 3. Gaat dat goed dan met 2 en gaat dat goed dan alleen. Tot die tijd even op de arm en samen dingen verkennen

[Saartje31]

Toen ze vandaag zo enorm schrok heb ik haar echt even aangehaald en ben bij haar blijven zitten kletsen tot ze weer “goed” was. Vond het zo zielig! Het was alsof er iemand haar een enorme schop gaf, zo’n reactie

Waar schrok ze zo extreem van?
Ik zou haar lekker op de arm meenemen en zo aan het 'buitenleven' laten wennen.
Even neerzetten op een rustige plek voor poepen en plassen
Verder niet teveel druk erop zetten en teveel willen
Ze voelt ongetwijfeld jouw irritatie feilloos aan
Zorg dat ze tussen het uitlaten voldoende slaapt

Is een andere hondenschool misschien een optie?

Dat zou ik ook doen. Gewoon samen naar buiten op de arm maak er geen ding van
Ze loopt al gewoon mee als iedereen mee is schijnbaar. Als dat 4 personen zijn probeer t een tijdje met 3. Gaat dat goed dan met 2 en gaat dat goed dan alleen. Tot die tijd even op de arm en samen dingen verkennen

Optillen doe ik vaak als ze de voortuin al niet uit wil. Helaas moeten we een stukje voor we bij gras zijn.

Dat laatste klinkt leuk maar is in de praktijk niet haalbaar. De kinderen moeten naar school en mijn man werkt de hele dag.

[malinois]

Toen ze vandaag zo enorm schrok heb ik haar echt even aangehaald en ben bij haar blijven zitten kletsen tot ze weer “goed” was. Vond het zo zielig! Het was alsof er iemand haar een enorme schop gaf, zo’n reactie

Waar schrok ze zo extreem van?
Ik zou haar lekker op de arm meenemen en zo aan het 'buitenleven' laten wennen.
Even neerzetten op een rustige plek voor poepen en plassen
Verder niet teveel druk erop zetten en teveel willen
Ze voelt ongetwijfeld jouw irritatie feilloos aan
Zorg dat ze tussen het uitlaten voldoende slaapt

Is een andere hondenschool misschien een optie?

Dat zou ik ook doen. Gewoon samen naar buiten op de arm maak er geen ding van
Ze loopt al gewoon mee als iedereen mee is schijnbaar. Als dat 4 personen zijn probeer t een tijdje met 3. Gaat dat goed dan met 2 en gaat dat goed dan alleen. Tot die tijd even op de arm en samen dingen verkennen

Optillen doe ik vaak als ze de voortuin al niet uit wil. Helaas moeten we een stukje voor we bij gras zijn.

Dat laatste klinkt leuk maar is in de praktijk niet haalbaar. De kinderen moeten naar school en mijn man werkt de hele dag.

Dus als t niet kan op de arm mee. Is alles thuis ga je dat samen afbouwen.

[Saartje31]

Toen ze vandaag zo enorm schrok heb ik haar echt even aangehaald en ben bij haar blijven zitten kletsen tot ze weer “goed” was. Vond het zo zielig! Het was alsof er iemand haar een enorme schop gaf, zo’n reactie

Waar schrok ze zo extreem van?


Is een andere hondenschool misschien een optie?

Ze schrok van een autodeur die dicht ging een eind verderop.
Andere honden school is er niet in de buurt.

[Saartje31]

[/quote]Dus als t niet kan op de arm mee. Is alles thuis ga je dat samen afbouwen.[/quote]

Ik ga het eens proberen. Eigenlijk komt het al best vaak voor omdat we anders nergens komen.

Komt een beetje over alsof ik totaal gevoelloos met haar wandelen ga maar dat is niet hoor. Ik praat steeds tegen haar: dat is een vogeltje he, daar komt fiets aan, oh kijk een hondje etc etc, naast alle kom maar! En jaaaaa en allerlei overdreven blij geroep om het gezellig te houden

[sirene]

Dus als t niet kan op de arm mee. Is alles thuis ga je dat samen afbouwen.[/quote]

Ik ga het eens proberen. Eigenlijk komt het al best vaak voor omdat we anders nergens komen.

Komt een beetje over alsof ik totaal gevoelloos met haar wandelen ga maar dat is niet hoor. Ik praat steeds tegen haar: dat is een vogeltje he, daar komt fiets aan, oh kijk een hondje etc etc, naast alle kom maar! En jaaaaa en allerlei overdreven blij geroep om het gezellig te houden [/quote]

Ik zou vooral stoppen met aanmoedigen als ze niet loopt. Niets zeggen, niet lokken. Ook geen "kom maar" enzo.
Beloon en praat alleen als ze wel loopt. Zo maak je het leuker om wel het goede te doen. Er zijn zat pups die constant op de rem gaan omdat de eigenaar dan zo leuk gaat aanmoedigen en juichen en vaak ook nog met een brokje komt. Ze denken dat dat is wat de eigenaar wil. Juist als pup dan eindelijk loopt zijn ze stil. Het moet dus omgekeerd geef meer aandacht aan het gewenste gedrag.

Dragen op de arm zou ik voorlopig zeker blijven doen.

[Alfilillo]

Hoe is ze met andere honden? Is het een idee om eens met andere honden te wandelen die ze leuk vindt? Boutje stelde dit geloof ik ook al voor.

Lily had ook een periode dat ze het eerste stukje spannend vond om te lopen. Toen was ik ook even bang dat dat voor altijd zo zou zijn. Maar het is net als bij kinderen: het zijn allemaal 'fásus'.
Dus gewoon op de arm meenemen als het te spannend is, en sowieso niet vergelijken met andere pups.

En het plassen, tsja, Lily was met 7 maanden zindelijk. Toen ze met 4 maanden nog niet zindelijk was heb ik hier wel eens gevraagd wat ik eraan zou kunnen doen. Het antwoord was een paar keer per nacht opstaan en laten plassen. Daar hoefde ik niet lang over na te denken en heb vervolgens uitgeslapen en goed gehumeurd elke ochtend een klein plasje opgedweild. En jouw pup is 10 weken! Geef het tijd en geniet ervan!

[ranetje]

Goeie adviezen heb je volgens mij al genoeg gekregen.

Ik wilde alleen nog toevoegen dat je niet moet gaan vergelijken met andere pups, ook niet als dat broertjes of zusjes uit het zelfde nest zijn.
Elke hond is verschillend, net als elk kind van dezelfde ouders ook enorm kan verschillen van broertjes en zusjes.

Mijn pups waren vrij vlot zindelijk, behalve mijn laatste pup (nu 1 jaar oud).
Dat heeft maanden geduurd (ook omdat ze steeds weer blaasontsteking kreeg).
Een zindelijke pup van 10 weken is zeldzaam.
Soms lukt het om zo'n kleintje "droog" te houden binnen, maar dat is iets anders dan zindelijk
Droog houden heeft te maken met opletten en goed lezen/interpreteren wat je hondje doet/bedoelt.

[Fotogravinnetje]

Als je er strak bovenop zit kun je een pup met 8 weken heus al droog houden binnen. Maar zindelijk is dat niet. Zindelijk is als ze daadwerkelijk controle over die blaas hebben en het ofwel ophouden tot ze naar buiten gaan, ofwel aangeven dat ze toch echt even naar buiten moeten. Je hebt kinderen, dus je weet dat dat tijd nodig heeft en op te jonge leeftijd niet te verwachten is. En waarschijnlijk weet je ook wel dat het ene kind er vlotter mee is dan het andere en ze op een gegeven moment weer wat onzindelijker kunnen worden terwijl je dacht dat je er al was. Bij honden is dat echt niet anders. Zelfs als je niets doet, behalve regelmatig de kans geven om buiten hun behoeften te doen, worden ze over het algemeen vanzelf zindelijk! Bij Gait heb ik er veel minder m'n best voor gedaan dan bij Elco, en het heeft iets langer geduurd, maar met iets meer dan een jaar was ook Gait volledig zindelijk

[Jackira]

Dat ze nu wat angstig is zegt helemaal nog niks over hoe haar gedrag uiteindelijk zal zijn. Het hangt van veel dingen af, de meeste pups zijn wat angstig voor dingen die ze niet gewend zijn.

Het gaat er nu dus om hoe je daar zelf mee om gaat want dat is de belangrijkste factor voor hoe het gedrag kan gaan worden. Stop er maar gewoon alle tijd en geduld in, vooral als je die tijd in feite gewoon hebt. Zet alle gedachten aan nu zindelijk worden en dat die angst over moet zijn maar van je af. Daar gaat het nu niet om. Zindelijk word ze echt, maar trek er maar ruim een half jaar minimaal voor uit. En minder angstig gaat ze ook wel worden als jij maar zorgt dat je betrouwbaar bent en rustig blijft. En haar niet negeert op zo'n moment. Beloon de dingen(ook de hele makkelijke) die wel goed gaan.

Irritatie om zulke dingen begrijp ik nooit zo goed over een pup, vooral omdat ze pas tien weken is. Het is nog een baby hond, haar veilige wereld staat sinds een paar weken op z'n kop want alles is nu anders. Juist met pups is het belangrijk om alle geduld van de wereld te hebben wanneer het nodig is. Juist mensen die te snel willen lopen tegen problemen aan. Steun geven zal de angst eerder oplossen dan te snel willen. De ene hond heeft nu eenmaal meer steun bij bepaalde dingen nodig dan de andere uit hetzelfde nest. Dat wil niks zeggen over het eindresultaat.

[malinois]

Dat snap ik ook niet... alle pups zijn verschillend en ik kijk gewoon per pup wat hij nodig heeft en wanneer. Ik heb nu 20 jaar (werkhonden) pups maar er is er werkeliji geeneen hetzelfde. Ik verwacht ook niets qua termijn van zindelijkheid. Ik kijk wel wat de pup doet. De pup die ik nu heb ik bijna 14 weken nu. Het is wel de 1e in 20 jaar die een paar weken in een doos naast mn bed heeft gestaan ipv beneden in de bench, bij de andere hond.
Deze had dat nodig en dan geef ik dat. Ook al was dat bij de 7 nooit nodig geweest.
Qua zindelijkheid is ie aardig op weg, slaapt elke nacht door minstens 8 uur en overdag geeft hij t aan. Sinds een paar dagen hoeft ie niet meer zo vaak naar buiten maar kan er rustig 3 uur tussenzitten. Soms. Soms ook niet dan moet ie er eerder uit. De vorige pup (is nu 3 jaar) was sneller. Sliep direct beneden en na 1 nacht ook direct 9 uur door. Toen hij 10 weken was hoefde hij niet meer tussendoor naar buiten. Nou deze niet. Komt vanzelf. Ik kan me er niet druk om maken. Heb een doberpup gehad die moest er met 8 maanden nog steeds 's nachts uit. Ook dat is goedgekomen. Kijk naar de pup en niet naar nestgenoten. Dit is de 4e generatie pup die ik heb nu. Overgrootoma, opa, vader en halfbroer gingen hem voor en waren allemaal verschillend qua snelheid.

[jome]

Optillen doe ik vaak als ze de voortuin al niet uit wil. Helaas moeten we een stukje voor we bij gras zijn.

Wil ze vanaf het gras wel teruglopen?
Heel veel pups willen niet bij huis weglopen, dat is spannend. Teruglopen is vaak een veel minder groot probleem
Zou hier zeker geen issue van maken, mijn huidige pup doet er ook veel langer over dan de vorige pup
Nu 15 weken, in het donker loopt ze nog steeds niet graag de straat uit.

Zindelijk is ze ook nog niet, wat anderen al schrijven, ik hou het tot nu toe droog door op tijd naar buiten te gaan
Merk wel dat ze minder vaak naar buiten hoeft

Hoe gedraagt ze zich in het bos waar ze los kan lopen?