Max een paar keer per week krijgt ze iets om op te kluiven (maar de laatste tijd steeds minder aangezien ze het toch maar begraaft). We hebben niet veel keus voor haar, aangezien ze een gevoelige maag heeft. Ze krijgt meestal een kamelen kophuid, of een kluifstaafje wat gevuld is met pens. Alles sleept ze naar buiten om het te begraven. Eerst in de border, en nu onder het afdak (want stel je voor dat ze nat wordt). Daar hebben we een stukje grind met antiworteldoek eronder, dus dat is heel hard werken voor haar
Een keer kwam ze buiten, kophuid nog in haar bek, mijn man tegen. Toen liep ze voorzichtig weer naar binnen. Toen ik me later afvroeg wat ze dan met het ding had gedaan, vond ik hem 'begraven' tussen de kussens op haar bank.
Een keer heeft ze, toen wij aan het werk waren en mijn schoonmoeder bij ons thuis was, een rawhide bot opgegraven en weer mee naar binnen genomen. Maar verder ligt alles volgens mij nog buiten.
Ze kluift wel, op haar wortel (wortel van een of andere plant, ik ben de naam kwijt. Die heb ik bij de holistisch dierenarts gekocht, een hard ding wat niet op gaat), die ligt standaard op haar bank.
Voordat ze begon met het begraven kon ze wel lekker lang liggen kluiven op haar snacks, ze vond het zeker wel lekker.
Ze krijgt overigens wanneer ze alleen thuis moet zijn (een paar keer per week), naast haar gevulde Kong, een pensstaafje en dat eet ze wel direct op.
Ik zou het verder eigenlijk geen punt vinden, gewoon een grappige gewoonte.
En als Diego dan niets vermoedend langs loopt, wil ze daar nog wel eens op afvliegen, want stel je toch eens voor dat die kat haar kluif jat.
Mara is onder behandeling bij een holistisch dierenarts en daar had ik voor ik kennismaakte met dit forum werkelijk nog nooit van gehoord. 
