Abel was over het hek gesprongen (!) het naastgelegen weiland in. Hij was daar zijn eigen feestje aan het bouwen: rondrennen door de wei, kijken of ergens nog iets eetbaars ligt, beetje jagen achter de vogels aan. Lang leve de lol. Dus tja, als je dan teruggeroepen wordt, negeer je dat natuurlijk. Of je rent nog nét een stukje verder weg.

Gelukkig wonen zij buitenaf aan een zandpad, waar alleen bestemmingsverkeer komt. Het is daar echt heel rustig. Maar bij de eigenaresse van de opvang zat de schrik er goed in. Het lukte haar echt niet om hem terug te krijgen en wat als hij steeds iets verder loopt, richting de weg waar wel meer verkeer komt

Dus ik ben in de auto gesprongen, maar moest nog zeker een half uur rijden. Hoewel ik er vertrouwen in had dat ze Abel nauwlettend in de gaten zou houden, was ik niet geheel gerust op. Maar toen ik aan kwam rijden, bleek hij toch zelf terug gekomen te zijn. Hij had een uur lang de grootste lol beleefd en hij kijkt zeer tevreden terug op de dag.
Dat boevenhoofd voorspelde al niet veel goeds. Ik ben erin getrapt, het blijkt een klein monstertje
