

Imp was de hele middag al zielig. Op schoot, toch niet, toch wel. Zucht, steun.
En maar rond scharrelen. Ze kon haar rust niet vinden.
Ik dacht misschien een beetje pijn aan haar gebit, de bovenhoektanden zijn al een flink eind door terwijl de melktandjes er nog in zitten.
Maar met de wandeling was ze vrolijk als altijd, rennen, vliegen, met haar Bal!-aan-de-flex raggen.
Eten ging er goed in.
En toen weer zuchten, steunen. Zwaar leven...
En nu weet ik waarom.

Zowel het kleed van de bank als het dekbed op de luxe stoel zaten in de was.
En waar moet een puppy-prinses dan slapen?
Dat er nog een bedstee met matras is, twee stoffen stoelen, een hocker met kussens en fleecekleden én een hondenmand in de computerkamer laat Imp graag buiten beschouwing.
Prinsessen horen op de beste plek te liggen.
Want nu is het dekbed weer schoon en droog, en heeft ze zich gelukzalig in de stoel laten ploffen en slaapt.
