Hier zo'n neurotische ballen border collie..... Tja ik gebruik het. Het zit in de hond, ik heb daar niks voor hoeven doen. Op het strand lopen wij inderdaad met een bal. Zij vermaakt zich enkel echt met de bal. Anders gaat ze lopen kloten. Worden kleine honden verscheurd, hangt ze continue in Kay's nek, die overigens wel andere hobby's heeft, maar verder ook wel ballenidioot is. Norah heeft lol als ze de bal is. Nu loop ik zelden met een ballenwerper en gooi ik ook niet continue, maar legt ze hem wel continue aan mijn voeten. Schop ik de bal af en toe beetje vooruit, maar stap er net zo goed overheen, waarna ze de bal pakt en paar meter voor mij weer de bal neer kwakt. Ik gebruik de bal als afleiding voor haar agressieve gedrag, ik gebruik de bal als domper voor haar luidruchtige gedrag, ik gebruik de bal als beloning. De bal is heel veelzijdig. Gebruik hem ook om dingen aan te leren etc etc. Veel trainers hebben haar al obsessiedog genoemd (trainers over de gehele wereld dus, vandaar in engels

) Norah bedenkt altijd wel iets om obsesief over te zijn. Ze neemt haar border collie naam heel serieus. Is de bal er niet, dan is het wel Kay, of onze katten, een bepaald trucje, bepaald persoon of dier. Ze focust zich altijd in enorme mate ergens op. Zo is zij. Dus heb ik genomen wat de wereld het minst hindert en dat is haar bal. Norah loopt dus ook veel tijd met de bal in haar mond. Echter niet in huis, dat wordt ruzie, dus de bal is voor wandelingen en trainingen.
Kay is ook zot op ballen. Dit zit echter wat minder goed in elkaar. Toch wordt hij er gelukkig van. Ballen gooien vraagt dan wel om aanpassingen, maar omdat ik het ook veel inzet als beloning is het goed te doen. Erg werkwillend hondje, dus zo de bal dubbel op erg leuk....
ArjanD schreef:laeken schreef:Ballen gooien is het nabootsen van jacht. Jacht is wat een hond wil doen en waar een hond voor geboren is met buitdrift. Doe je dat niet maar ga je fietsen dan ontneem je een hond gewoon een deel van zijn leven omdat je een drift van je hond gaat onderdrukken.
Wel raar dat baasje het gevangen "konijn" steeds weer weggooit...
Jachtdrift, oké. Maar jacht ziet er in mijn ogen heel anders uit.
Besluipen, bekijken, verder sluipen, opjagen, wachten en op het laatst erachteraan.
Ik haal even 1 reactie eruit. Je reacties zijn namelijk opvallend en duidelijk voor iemand met een complete jachthond. Zo ligt het namelijk niet voor elke hondenras. Ergens op internet zijn wel schema's te vinden die je iets vertellen over bepaalde ontwikkelde eigenschappen bij bepaalde rassen. Rassen hebben zich gespecialiseerd in bepaalde zaken en daarbij zijn bepaalde eigenschappen extreem uitgelicht en anderen juist afgezwakt. Een border collie kent een heel scala van het jachtgedeelte in zijn drijfvermogen. Toch ontbreken er ook hele stukken die er door selectie gewoon niet zo nadrukkelijk meer bij zijn. Dat maakt een herderachtige toch wel wat anders dan een bepaalde jachttype hond, zoals windhonden het ook weer heel anders dan de herderachtige en die type jachthonden....
Jou stukken laten zien dat jij je hebt gespecialiseerd in de speciale jachthonden. Maar ondanks dat ik neuswerk bij mijn border collies bijvoorbeeld echt wel stimuleer, zit voor hun daar echt niet de voldoening. Je kent de welbekende blik van de borders, die van mij zijn gewoonweg meer op zicht gericht (wat ze haast meer op windhondtype doet lijken) dan op hun neus. Vooral Norah is moeilijk op de neus te richten. Ik probeer dat wel en stimuleer dat met verschillende soorten speuroefeningen, maar ze kan daar niet zoveel voldoening uithalen als een hond die daar echt de passie van nature voor heeft (ik noem maar even de beagle als voorbeeld of een bloedhond). Dus je eerder beschreven aanbevelingen zijn leuk, maar zullen niet alle honden in even goede mate uit kunnen voeren of langdurig willen doen. En tja border collies (en veel herderachtige) hebben nou eenmaal een rare gewoonte. Het konijn zou mogelijk wel degelijk voor mijn voeten neergekwakt worden, mag ik hem tot leven brengen zodat hij weer gaat rennen, zodat ze er weer achteraan willen....
Nog even over de adrenaline die je benoemde bij het balgooien. Jij denkt dat die adrenaline niet kan vrijkomen bij speuren.... Dat is wel kortzichtig. Mijn honden (ja die borders, maar zie ook wel jachthonden en speurders met zelfde 'problematiek) doen het speurwerkje met het zelfde rare fanatisme als de het balwerk doen. Door worden ze in het koppie echt niet rustig van. Kay doet alles met een overdreven passie. Hij kan voor een border best wel aardig speuren, maar ook dat kan hij luidblaffend en springend doen. Je zou verbaasd zijn. Er is nog geen tak van sport voor hem gevonden wat hij rustig kan uitvoeren. Hij kent zelfbeheersingsoefeningen e.d. prima. Wacht ook rustig af tot hij mag beginnen, maar zodra hij begint gaat de knop op, komt de adrenaline vrij en gaat hij als een malloot. Wel altijd heel goed, maar wat onbeheerst en na 7 jaar weet ik dat ik het niet kan omdraaien. Zelfbeheersing is er tot de start en na de finish is die er ook gewoon weer. Hij wil gewoon te graag en vind alles gewoon te leuk. Gek maar in huis of op bezoek, je zou zeggen dat het een bejaarde hond is, tot je wat van hem vraagt, op welke manier dan ook.
Nou ja, kortgezegd: ik hou mijn balgekken niet weg van de bal. Ik gebruik de bal wel veelvuldig. Apporteren met de bal doe ik zeker met ze en soms mogen ze ook gewoon ongekend racen en raggen met die bal. Maar kan ik ook beheersing vragen of gehoorzaamheid. Ik heb de bal uitgebuit en het is meer dan je denkt wat je kan doen met een bal. Risico's op blessure beperk ik tot bepaalde mate, maar blessures is ook iets wat kan overkomen. We leven immers ook. Gaan we nu zeggen dat ze bij de originele jacht er altijd ongeschonden uitkomen en dat ze dan niet in een kuil kunnen stappen of zich kunnen verwonden?