Mijn interesse ging uit naar een Griffonnetje of een Brabaconnetje en daar zou ik naar gaan zoeken.
Tijdens mijn zoektocht op Doggynet zag ik een foto van een klein Spaans opdondertje en die foto sprak me zo aan dat ik er een mail naar de stichting aan waagde.
Dat kleine brutale koppie zei me dat de wereld een krentenbol was waar hij weleens een hap uit zou nemen, en dat was precies wat ik zocht bij het toenmalige roedel.
We kwamen door de ballotagecommissie en zo togen we , mijn toenmalige partner en ik, naar Limburg om hem op te halen.
En zo kwam , of stormde hij, mijn hart en leven in.
Ik nam hem al snel mee naar mijn werk , hus, en droeg hem in een zak op mijn buik, alwaar hij al heel snel genoeg van had.
Hij wilde lopen en hobbelde al redelijk snel mee onderwijl goede maatjes met alle andere honden.
Het was leuk om te zien hoe dol die op hem waren en hoe hij daar , soms op hautaine wijze mee omging.
Want hij was Micron de Eerste , hij zat voor in de auto naast mij en dat kwam natuurlijk omdat hij zo bijzonder was.
Hij kon me ook echt aankijken zo van , wat bof jij toch dat ik naast jou zit, en ik kon dat enkel maar beamen. Zo gingen we samen door weer en wind ruim 13 jaar tot ik hem eerder dit jaar pensioneerde en nog maar heel af en toe meenam.
Ons leven , en roedel , is veranderd na zijn komst. Jan kwam in mijn leven die andere honden meebracht. Dat gaf wat vuurwerk aan het begin , maar het kwam goed en ook de andere honden die na het overlijden van de eerste maatjes kwamen kon hij het prima mee vinden. Hij maakte zo snel duidelijk wat wel en niet kon dat ook Fila's zich daar al heel snel bij neer zouden leggen
Al de kleinkinderen zijn geboren na zijn komst , hij heeft ze allemaal welkom geheten ondanks dat kinderen niet zijn grote liefde waren , zeker toen hij jong was , en ze waren stuk voor stuk dol op hem.
Ik ga als oma Micron door het leven bij hun , en als ik onze familiefoto's bekijk snap ik dat ook wel. Bijna overal was hij bij , de Sint vieringen , de verjaardagen de gewone visite's , hij is erbij. Bij voorkeur pontificaal op een schoot bij die of gene.
Lieve lieve Micron , Miekemuis, Miekie, Spaanse peper en soms ook mormeltje of loedertje , mijn samen door weer en wind hondje ik ga je missen , meer dan iemand zich kan voorstellen.
Je hebt zoveel plezier in mijn leven gebracht , iedere dag wel een grote grijns op mijn gezicht want je had humor en streken die mij aan het schateren konden brengen.
Als er een hondenhemel is dan benijd ik de andere hemelgangers niet, jij bent daar dan tussen al die voor jou bekende groterds het best beveiligde hondje ooit
Dag grote kleine man , waar je ook bent het ga je goed verder.
Micron zijn leven in vogelvlucht.
