Luna kan dat niet echt. Die is eerst even aan het uitzoeken wat de bedoeling is, maar als ze dan doorkrijgt dat het wel even gaat duren wil ze best gaan liggen. Wel ergens op hè, een jas ofzo, of beter nog; een schoot. Ligt ze eenmaal dan laat ik de riem gerust los, maar ik houd haar wel in de gaten, want ze kan het ineens in haar hoofd halen om even een rondje te gaan doen, want saaaaaiiii. Als we echt in een restaurant ga zitten hoef ik minder op haar te letten als het eten er is, er moet immers gebedeld worden
Wat Vito doet weet ik niet, maar ik heb niet de illusie dat hij zomaar los kan, zeker niet als er mensen wat tegen hem zeggen of als er andere honden zijn, dat is feest
Mijn ouders hebben wel een plofhond, die moet je alleen wel even vertellen dat ze niet in het gangpad moet gaan liggen. En je moet opletten dat er geen andere honden bij haar komen, anders wordt het ruzie. Hun vorige hond was eigenlijk zoals de hond in de OP. Die deed dat uit zichzelf, de riem was meestal gewoon voor de vorm mee. Op die hond hoefde je niet te letten, die lette op ons en vond alles best.
