Cleva schreef:
Even helemaal los van de geschiedenis; waarom is dat eigenlijk precies onwenselijk?
Waarom zou hij niet mogen laten weten dat hij er niet van gediend is dat anderen zich er tussen komen wurmen?
nee zo ging het niet. In alle gevallen was het zo dat Amber bij mij of mijn man stond, voor een knuffel, met een speeltje of te bedelen. Hij kwam dan ineens aangerend, waarbij dat de laatste keer resulteerde in een serieuze uitval. Dat noem ik onwenselijk ja, en dat hem ik hem goed laten weten ook. Sindsdien doet ie dàt in ieder geval niet meer, dus ik neem aan dat de boodschap duidelijk was. Maar het wil natuurlijk niet zeggen dat hij nu snapt dat ie ook gewoon zijn deel kan krijgen als ik er rustig bij komt staan.
De enige tussenwurmer is hijzelf. Daar ga ik niet bij lopen brullen, maar blokkeren doe ik wel. Hij weegt twee keer zoveel als Amber of Lizzy, die dames vinden dat doodeng en trekken zich dan terug. Dat wil ik niet hebben. Je komt er gezellig bijstaan, en dan krijg je ook wat. Of nog beter, je komt als er helemaal niemand is. Dan is alle aandacht voor jou.
De vraag is hoe ik hem dat nog duidelijker kan maken.
Cleva schreef:
Ik heb de afgelopen week al heel wat vooruitgang geboekt (duidelijke en strenge regels, ook voor m'n andere schatjes die dit niet gewend zijn) maar meer tips zijn zeker welkom.
Ik heb natuurlijk niet gezien wat er precies gebeurt maar ik ben altijd zeer terughoudend me te bemeien met interactie tussen de honden onderling. Juist als het spannend wordt. De realiteit is dat het meestal averechts werkt want honden die uitvallen of dreigen met correcties twijfelen niet. Die zijn echt overtuigd van hun eigen gelijk en omdat ze gewend zijn om met de baas samen te werken zullen ze bemoeienis van de baas als bevestiging voor wat ze al aan het doen zijn ervaren.
Met duidelijke en strenge regels bedoel ik dit. 's ochtends bij koffie/ontbijt/HF gaat ieder gewoonlijk zijn eigen gang. Je mag van mij naar boven, naar buiten, naast me komen, 1000x keer van mat verwisselen of wat dan ook. Maverick vindt dat gedoe allemaal erg leuk en wil dan spelen. De anderen niet en hij blijft ze dan lastig vallen. Ze hebben dan (zonder mijn bemoeienis) 2 opties; ze laten hem weten dat ze het niet willen (wat Lizzy doet) of ze gaan maar helemaal weg (Amber, Kailen). Als ik vanuit mijn luie stoel een brul geef om te corrigeren, dan worden Amber en Kailen hier erg nerveus van wat tot nog meer terugtrekken leidt. Ik had inderdaad al snel door dat dat niet de beste aanpak was.
Dus daarom ben ik 's ochtends begonnen met iedereen een vaste plek te wijzen en niemand mag daar van af. Al moet ik 30 x opstaan, ik zorg er voor dat iedere hond rustig en veilig op zijn eigen plek kan liggen. Dit werkt byzonder goed. De terugtrekkers trekken zich niet meer terug, Maverick zoekt 's ochtends zelf een plekje op en er heerst weer rust.
Wat mij betreft hebben ze deze bemoeienis/sturing dus wel degelijk nodig. Corrigeren doe ik alleen als ie uitvalt om mij te claimen. of als ie iets van het aanrecht probeert te snaaien
.
Ik laat ze nu zelfs op het erf hun ontbijt bij elkaar scharrelen (die van mij deden dat al) en dat gaat heel vreedzaam