Het was wat. Via Nanna werd ik doorverwezen naar een heule aardige mevrouw die mij toevoegde aan een Facebook groep voor rescues. Dat was heel fijn. Sommige spraken daar ook Engels. Ook fijn. Niet allemaal, de meeste niet zelfs. Mijn Hongaars is wat roestig en ondanks dat ik een Hongaar ken, wil dat niet meteen zeggen dat ik een vertaler op afroep heb. Plots kwam er een oproep voorbij vanuit een opvang in de buurt van Boedapest en ik was gewoon compleet verkocht. Ouders gebeld, ga het alsjeblieft bekijken. Ouders zouden gaan kijken. Ik kon niet op het laatste moment een vliegticket krijgen zonder dat deze veels te duur was. Dus ik kon in eerste instantie niet mee kijken. Daar baalde ik van.
Een zege van boven en een last minute aanbieding verder, kon ik toch mee. Hoera. Ik daar heen, hond bekijken. Zie ik een best wel vervilte puli die met name heel geïnteresseerd is in mij en de hond van mijn ouders. Wat een scheetje. Meteen meegenomen. Een Duits contract ondertekend waarvan ik hoop dat ik niet mijn ziel en zaligheid heb weg getekend en gaan.
Bij aankomst bij mijn ouders was het best nog wel een dingetje om hem wijs te maken dat een papagaai geen voer is en hij dus niet achter de kippen aan mag van de buren. Verder is het echt waar gewoon een perfecte hond. Lief, vreselijk lief, vrolijk en ontzettend slim, waardoor trainbaar. Precies wat ik wilde. Hij zit nu nog bij mijn ouders, die gaan er eerst wat mee aan de slag om ervoor te zorgen dat hij wat beter tegen geluiden van motoren kan en dat iedereen die langs loopt buiten de bebouwde kom niet meteen weg geblaft hoeft te worden. Over een maand komt hij hierheen. Ook moet de vacht nog aangepakt worden, daar gaat hij morgen voor naar de trimmer in Pécs, die precies weet hoe dit het beste opgelost kan worden.
Dus, meet Jack. De foto's zijn in slaap stand, want hij is me een partij snel. Even een fotootje maken is nog een dingetje en mijn Hongaars is wat roestig, dus kijken of hij wat commando's kent is ook een dingetje.
Apport probeersel

