Vanmiddag liepen we door een dorpje met Elmo. In een steegje liep een schattig mopshondje, een teefje, zo bleek. Ze liet direct haar oog op Elmo vallen. Iets wat steeds vaker gebeurd: teefjes die wel wat zien in Elmo. Elmo ziet nog niets in hen, behalve een mogelijk speelmaatje

Het mopshondje bleef achter ons aanlopen. Ze rende telkens voor Elmo uit om zich dan op haar rug te werpen. Iets wat ze volgens haar eigenaar natuurlijk nooit deed
Ik weet niet precies wat het is, maar dit teefje had het door: Elmo wordt een volwassen reu. Langzaam, hoop ik, maar toch. Ergens vind ik het wel leuk en ergens ook stom. Waarom is het toch dat kleine honden zo snel groot worden? Ik troost me met de gedachte dat hij het zelf nog niet doorheeft.