dit
Fotogravinnetje schreef:Die van mij kijken ook regelmatig, maar zéker als ik opeens stil ga staan of een andere kant op loop. Dat horen ze namelijk. En hond die dat altijd gewend was en nu plotseling niet meer kan, zal dus inderdaad eerder bang zijn de baas kwijt te raken en dus niet goed meer durven te snuffelen. Want als je met je neus aan de grond zit, is het lastig de baas ook in het oog te houden...
en dit
Domor schreef:De hond is waarschijnlijk ook onzeker omdat hij ook andere dingen niet meer hoort, niet alleen de baas niet. Daarnaast richten de meeste honden zich helemaal niet op het werkelijke luisteren naar de baas, maar noteren ze wel onbewust waar de baas is naar het geluid van zijn voetstappen/jas/armbeweging langs zijn lichaam/etc. Oftewel, de loopgeluiden van zijn baas. Zeker als het dat type hond is.
Amber liep altijd al vlakbij. Wilde best wel eens snuffen of vooruit rennen, maar hield me altijd scherp in de gaten door heel vaak achterom te kijken en altijd de oren strak op mij gericht. Ik loop met stokken en als ik die dan eens optil dan draaide ze zich al om. Ik hoéfde haar nooit te roepen want ze ging nooit ver weg, doet nooit iets verkeerds en heeft het altijd onmiddellijk door als ik een ander pad oid neem. Sterker nog, ik riep haar alleen wel eens om hààr een plezier te doen. Ze vindt het leuk om geroepen te worden want dan kan ze hard naar me toe scheuren.
Nu ze dat allemaal niet meer hoort, blijft ze maar gewoon aan me vast geplakt.
Ik begrijp de suggestie van aan de lijn doen en in echt spannende situaties doe ik dat ook wel. Maar alleen maar aan de lijn wandelen maakt het nog saaier voor haar. tis niet dat ze bibberend van angst door het bos loopt; als ze wil snuffen, Kailen een pak slaag geven als ie te ver is afgedwaald of stuiteren aan het begin van de wandeling doet ze dat gewoon. Maar verder tippelt ze gewoon een beetje inspiratieloos met me mee. Misschien ook omdat ze de auditieve prikkels mist; geurtjes hebben haar altijd al minder geboeid dan de andere 2.
Ik wil dus graag de wandelingen (zeker de standaard wandelingen) wat opleuken zeg maar. En dan het liefst een beetje actief.
Iets met de bal liever niet, want daar loopt ze al de godganse dag mee te sjouwen en ik te verstoppen
Voertjes verstoppen zal ook niet werken met nog twee andere kapers op de kust.
Het liefst iets waarbij ze niet teveel zelf initiatief hoeft te vertonen want ze is meer een opvolgend tiep. Zeg haar wat ze moet doen en ze doet het met plezier. Alles wat ze al kon, kan ik haar met een handgebaar laten doen, zelfs plassen of drinken. Handgebaren snapt ze erg goed en ze lijkt echt blij dat ze iets (voor mij) kan doen wat ze snapt. Daarom moet het ook niet te ingewikkeld zijn.
Zeeuwse labjes schreef:Je kunt de click vervangen door een gebaar. En omdat ze toch heel erg gefocust is op jou, zal ze waarschijnlijk ook veel naar je kijken. Kies bv een gebaar als wijsvinger ophet puntje van je neus als clicksignaal. Dat is iets dat je niet snel per ongeluk doet en dus heel gericht kun inzetten.
Aanleren gata hetzelfde als bij het clicken en aangezien ze de methode al kent zal dat niet zo’n probleem zijn denk ik.
Vervolgens kun je vam alles aanleren met dat clickgebaar zolas je dat altijd al deed.
Als ze wel graag wat samen met je doet, dan snapt ze dat vast snel genoeg.
een gebaar introduceren als 'bridge' heb ik geprobeerd maar snapt ze niet. Kan prima aan mij liggen hoor, maar ze raakt er van in de war. Bovendien gaat niet iedere oefening samen met naar mij kijken. Het moet echt iets onderscheidends zijn.
Een lichtje of trilling zou beter werken.
Kells schreef:Cleva schreef:Ik zou er een trilband om hangen en die als clicker gebruiken.
Niet moeilijk doen als het makkelijk kan.
Gebaren zijn altijd van belang, ook bij prima horende honden.
Dat zou ik ook doen als de hond aan zo'n band gewend is.
Gebaren zijn altijd van belang. Mijn eerste hond werd op latere leeftijd knap doof, maar de gebaren begreep ze heel goed.
trilband had ik ook bedacht, zeker omdat het bijkomende voordelen kan bieden zoals haar aandacht trekken als het nodig is.
Maar dit is ze niet gewend en ik heb er geen ervaring mee. Kan dit als positieve bekrachtiger worden ingezet bij een hond die het fenomeen niet kent?
)
Maar dat werkt natuurlijk alleen als het donker is, en omdat het maar één keer per dag gebeurt. Als ik dat drie keer per dag zou doen, zou Taar het al veel minder leuk en interessant vinden en het waarschijnlijk niet meer doen 
