Verlatingsangst? Wat te doen rondom bevalling?

[GalgoMara]

Al zoveel gelezen, af en toe zie ik door de bomen het bos niet meer en inmiddels ben ik ook wel aardig onzeker over hoe te handelen. Dus ik zet mijn verhaal hier even neer, ik ben erg benieuwd naar jullie mening en advies!

Sinds begin januari hebben wij Mara in huis, een kruising Galgo, die vanaf 3 weken oud in een Spaans asiel heeft gezeten. Ze is nu 4. Reden dat we nu een hond hebben geadopteerd is dat ik sinds oktober mijn baan kwijt was en zwanger ben. Onze gedachte was dat ik dus veel thuis zat en daarmee alle tijd had om een hond te begeleiden en te laten wennen. Het dier kon dan gewend zijn aan ons gezinsleven voordat de baby komt en samen met ons groeien in het leven met een kindje. Na mijn zwangerschapsverlof zouden we allebei 1 dag per week minder werken, schoonmoeder past 1 dag per week bij ons thuis op, dus dan zou de hond 2 dagen per week alleen (nou ja, met de katten) zijn. Dat kan in onze ogen, omdat we een grote tuin hebben (ruim 600 m2), waar ze via het kattenluik de hele dag toegang tot heeft.

Goed, tot zover ons ideaalplaatje. Dit ook geschetst naar de stichting waar Mara vandaan komt. Ze zat in een gastgezin en kon daar prima van 7 tot 15 ongeveer alleen blijven. Fijn, dat is natuurlijk voor ons wel belangrijk.

Goed, Mara kwam hier. Het is een hele lieve, zachtaardige hond. Ze moest natuurlijk erg wennen. Ik was iedere dag thuis en we hebben haar alle tijd gegeven. Veel was spannend, zo was wandelen vaak een probleem. Dan ging ze in de ankers en wilde ze echt niet verder. Dat was een flink zorgenpunt voor ons, maar naarmate ze wende en ons meer ging vertrouwen ging dat ook steeds beter. Inmiddels vindt ze wandelen heerlijk, loopt ze overal met ons mee naartoe. Alleen de avondronde slaat ze liever over, en als het hard regent of sneeuwt blijft ze ook liever binnen. Dus al flinke stappen vooruit gemaakt

Ze plakte meteen al eigenlijk erg aan mij vast. Of dat komt doordat ik het meest thuis ben of doordat ik zwanger ben, weten we niet. Me overal achterna lopen, jullie kennen het vast wel. Dit ben ik langzaam aan gaan proberen af te bouwen, hoewel ik het zelf niet heel storend vind.

En toen kreeg ik ineens, geheel buiten verwachting, een baan aangeboden. Dat kan ik natuurlijk niet afslaan....ik ben wel halve dagen gaan werken, we hebben de verantwoordelijkheid voor een hond genomen en dan kan ik niet ineens hele dagen weg zijn. Dus, halve dagen met het vooruitzicht op 4 dagen na mijn verlof. Ideaal.Voor ons althans, Mara is het daar niet helemaal mee eens. Ze ging het steeds moeilijker vinden, tot ze echt zat te janken, door het kattenluik is gebroken (het grote in de achterdeur, wat uiteindelijk ook voor haar bedoeld is, maar ook de kleine in huis zelf, waar ze eigenlijk niet eens doorheen hoort te passen). Zo ontzettend zielig, die paniek en onrust bij haar. De stichting begeleidt ons erg goed, luistert, geeft tips en heeft ons de kans gegeven onze situatie met een gedragsdeskundige te bespreken. Erg fijn allemaal. Om een lang verhaal wat korter te maken, met een aantal maatregelen is het nu te handelen:

- We hebben de aanbouw (waar Mara's mand staat en waar ze zit wanneer ze alleen is) afgeplakt. Ze kan niet meer naar buiten kijken.
- Wij gaan niet meer achterom (via de aanbouw, waar Mara ons dus kon zien weggaan via het raam) weg, maar via de voordeur weg.
- Mijn man werkt eerst een paar uurtjes thuis. Hij vertrekt rond 10u, ik ben rond 12.30u thuis.
- Ze krijg Telizen, icm op haar samengestelde Bach bloesems.

Ze is nog onrustig, maar jankt, sloopt en blaft niet meer en ligt zelfs veel gewoon in haar mand. (we hebben een camera hangen, dus kunnen de beelden terugkijken). Bij mijn thuiskomst is ze wel door het dolle heen en zit ze ook aan me vastgeplakt. Maar ook dat gaat in kleine stapjes beter. Na voldoende aandacht en een lekkere wandeling kan ze wel in haar mand gaan liggen terwijl ik in de keuken ben. Als ik naar boven ga moet ze vaak wel even mee, maar als ze een lekkere kluif heeft in haar mand, kan het ook zomaar voorkomen dat ze blijft liggen.

Het idee is dus om dit zo vol te houden tot mijn verlof, over een week of 7. Buiten het werk zorgen we dat ze niet alleen is, we gaan niet weg of regelen oppas. Ze is wel veel onrustiger wanneer ik weg ben dan wanneer mijn man weg is. Gisteren was ik weg en mijn man wilde eigenlijk in de garage gaan klussen, maar ze was zo onrustig dat hij dit maar niet gedaan heeft.

Vanaf mijn verlof kan ik haar gaan trainen zoals het zou moeten (we hebben begeleiding van een gedragsdeskundige). En dan ook hopelijk de Telizen afbouwen. En ervoor zorgen dat we ook op onregelmatige tijden weg kunnen, we willen straks tenslotte wel gewoon eens op visite kunnen, met d ekleine naar het consultatiebureau etc. Doel is dat ze dan niet in de aanbouw hoeft (hoewel dat echt haar plek is, ze ligt daar vaak in haar mand), maar de benedenverdieping heeft (en dan dus ook gezelschap van de katten) en de tuin in kan via het luik. Maar dat vergt nog wel wat werk vrees ik.

Idee was ook om haar zoveel mogelijk mee te nemen. Nu lopen we er echter tegen aan dat ze wagenziek is, ze we zijn nu gestart met hele kleine stukjes, en dat ze buiten niet goed op andere honden reageert. Vreemd, aangezien ze altijd andere honden om zich heen heeft gehad, ze is nu bij ons voor het eerst zonder andere honden. Ook dit is met de gedragsdeskundige besproken, maar we kunnen niet alles tegelijk aanpakken.

Haar voor langere stukken meenemen (vaak naar familie en vrienden toch wel 20 minuten rijden) willen we haar nog niet aandoen, plus we weten niet hoe ze in een vreemde omgeving reageert en als mensen andere honden hebben durven we het helemaal niet aan. Dit beperkt ons wel veel meer, maar goed, voor de komende maanden hebben we dat geaccepteerd en houden we er rekening mee.

Nu zal over een paar maanden de baby er toch uit moeten. En ik zit enorm in mijn maag met opvang voor Mara. Ideaal zou zijn wanneer ze naar mijn ouders kon. Die wonen vlakbij het ziekenhuis, zijn heel veel thuis en hebben 2 honden.1 van die honden krijgt nu echter ook gedragstherapie, wegens uitvallen naar andere honden. Het is een boxer teef, we laten die 2 nu echt geen kennis met elkaar maken, als dat mis gaat kunnen we ze nooit mee naar elkaar toe nemen.

Andere mensen moeten natuurlijk ook werken, en Mara in een vreemde omgeving alleen laten lijkt me niet verstandig. Een vriendin van me zit ziek thuis, zij heeft aangeboden dat Mara bij haar mag logeren. Maar ja, volgens mij kan Mara het beste in haar eigen omgeving blijven. Wij zijn al weg (ik hoop max een dag of 2, maar je weet het nooit), en dan ook nog in een vreemde omgeving?? Plus dat is een half uurtje rijden.
Maar zie maar eens iemand te vinden die in huis komt oppassen, op een datum die niet echt te plannen is....

Ik maak me er ontzettend druk om. Hebben jullie wellicht ideeën?

Meningen, tips etc. over het alleen thuis blijven zijn ook welkom, spui maar alles wat in jullie op komt na het lezen van mijn lange verhaal. Ik kan ook niet alles beschrijven, dus vragen staat ook vrij.

[Zamunda]

Ik vind het lastig om nog iets aan je verhaal toe te voegen, je hebt immers al begeleiding van de gedragsdeskundige die de hond en jullie situatie veel beter zal kennen. Wel vraag ik me af of Mara bij jullie echt op haar plek zit. Ik ga er even vanuit dat het opvanggezin nog (een) andere hond(en) had rondlopen, waarschijnlijk heeft Mara heel veel behoefte aan die steun (daar kon ze immers wel 'alleen' thuisblijven en wandelen). Wat heeft de gedragsdeskundige hierover gezegd?

[Alfilillo]

Wat Zamunda zegt over de steun van andere honden, kwam ook in mij op.

En dan even praktisch: kan je vader of je moeder niet een parar dagen naar jullie huis komen als jullie in het ziekenhuis zijn?

[Emma]

Nou, dat is een heel verhaal
En een beetje veel onrust en ongerustheid lees ik erin.

Als ik het goed begrijp, lijkt het nu wat beter te gaan in de afgeplakte aanbouw?
Dan zou ik dit gewoon voorlopig zou doen, op die manier.

Ik denk dat je hond zich prettiger voelt, wanneer het weet waar het aan toe is. Dus vaste routine ervan maken, wanneer jullie weggaan.
Ik zou dus niet (steeds) van methode gaan veranderen.

En de aanbouw is ook al eigenlijk haar plaats. Dus zou ik dit juist erin laten.

Wat doe jij als je thuis komt, en de hond begroet jou, en zoals ik begrijp wilt ze je meteen volgen in huis?

En als je straks met verlof bent, zou ik niet zo veel mogelijk thuis blijven, maar oefenen met alleen zijn. Maar dat was je misschien ook van plan?

[GalgoMara]

Haha, inderdaad een heel verhaal. En zeker ongerustheid, ik merk aan mezelf dat ik onrustig ben en haar erg zielig vind (misschien iets met hormonen? ?). Dat helpt natuurlijk ook niet mee.

In het opvanggezin zaten inderdaad meerdere honden. Daar zal ze zeker steun hebben gehad. Nu moet ik er ook bij zeggen dat daar ook nooit moeilijk is gedaan over het alleen laten, en er ook niet is gekeken hoe ze zich tijdens het alleen zijn gedroeg. Daar werd ze ook iedere dag in de auto gezet, met misselijkheid tot gevolg. Niks ten nadele van het gastgezin, ze is daar super verzorgd, maar ze moest daar meedraaien met de routine en zo ging het gewoon.
De gedragsdeskundige heeft hier overigens niks over gezegd. Die heeft gekeken naar onze situatie en hoe het hier aan te pakken.

Wellicht zou ze steun hebben aan een andere hond. Maar die hebben we niet en een hond erbij plaatsen, als het al een optie zou zijn, is ook niet zo makkelijk. Een hond die ergens stabiel is, kan na herplaatsing namelijk ook moeite hebben met alleen zijn en dan hebben ze dus geen steun aan elkaar. Daarbij reageert ze dus niet zo goed op andere honden (grommen, blaffen).

Mijn ouders (of een van hen) hier is helaas geen optie. Ze zitten zelf met hun honden (1 met een gedragsprobleem, en hun pup heeft problemen met blaas/nierbekken/urineweg. Ze zijn inmiddels bij een specialist in Wageningen geweest en beide honden worden behandeld door een osteopaat. Dus ze hebben even genoeg aan hun eigen dieren.

Ja, het gaat nu beter in de afgeplakte aanbouw. Maar we hebben dat tegelijkertijd gedaan met het starten met de telizen en dat mijn man later vertrekt, waardoor ze dus korter alleen is. Moeilijk te zeggen wat dus precies helpt, of misschien wel de combi ervan. De routine is hetzelfde, het is ook bewust dat mijn man als laatste vertrekt, omdat hij er minder moeite mee heeft om weg te gaan. De routine willen we ook zeker niet veranderen, we willen haar straks alleen meer ruimte geven. Dus sowieso de aanbouw, daar staat haar mand waar ze ook regelmatig in ligt wanneer we gewoon thuis zijn. Maar dan de woonkamer en tuin erbij, ze ligt ook graag op de bank, en in de tuin om lekker rond te kunnen scharrelen, frisse lucht te krijgen en mocht het nodig zijn te plassen.

Het is niet de bedoeling om straks in mijn verlof continu thuis te zijn, maar wel om het alleen zijn rustig op te bouwen. Dus niet op vaste tijden weg gaan, en de tijd opbouwen ipv haar ineens 3 uur alleen laten.

Wanneer ik na het werk thuis kom, begroet ik haar. Op een normale manier, niet heel uitbundig, het is tenslotte heel normaal dat ik weg was. Dan gaan we de tuin in zodat ze kan rennen, ze moet dan echt even energie kwijt. Meestal nog wat brokjes zoeken in het gras en dan ga ik een boterham klaarmaken en eten. Daarna gaan we of wandelen of ik ga iets in het huishouden doen en daarna wandelen (ik wil niet dat ze gaat wennen aan vaste tijdstippen).

[GalgoMara]

Ja, dat kan ik wel volgen. Alleen is ze vanaf september 2 dagen in de week langer alleen. Ik weet nog niet hoe mijn werksituatie er dan uit ziet en natuurlijk ook niet hoe het gaat lopen met de baby. Ons doel is iig om onze werktijden op die dagen zo aan te passen, dat ze zo kort mogelijk alleen is. Dus ik eerder beginnen en hij later, of andersom. Maar dan zal ze nog wel een uur of 7 alleen zijn. Dat vind ik te lang om haar in de aanbouw te laten. Dat is een prima ruimte hoor, maar m.i. niet voor zo'n tijdsbestek.

Ik heb vanaf dat ik 14 jaar geleden uit huis ging een hond gemist, maar heel bewust hiermee gewacht totdat ik qua tijd en ruimte de hond voldoende zou kunnen bieden. Nu hebben we de grote tuin en zijn we straks 2 ipv 5 dagen naar werk, die combinatie gaf me het gevoel dat we een hond een goed thuis kunnen bieden. Haar dan straks toch nog 2 dagen per week in een kamer van 20 m2 zetten, dat voelt niet ok. Daarom wil ik eraan werken om haar iig de tuin erbij te kunnen geven, de dieren kunnen de tuin in via de aanbouw. Als ze dan binnen alleen in de aanbouw blijft, vind ik dat nog prima. Kunnen alleen de katten niet bij haar, die sluit ik er niet bij op.

Daarbij gaat het nog niet echt goed. Ja, ze is nu rustig op de doordeweekse ochtenden dat ze alleen is. Maar daarbuiten kunnen we haar nog niet alleen laten. Op woensdagavond moet mijn man zorgen dat hij op tijd thuis is van werk zodat ik naar mijn zwangerschapscursus kan (terwijl hij 's ochtends dus ook al later naar werk vertrekt). Boodschappen doen moeten we afstemmen en de verschillende kraamvisites bij vrienden die we nu hebben, doen we apart, omdat we niet samen weg kunnen. Dat is voor nu prima, we investeren er graag in en hebben het zeker voor haar over, maar op de lange termijn is dit natuurlijk geen oplossing. Plus ik wil haar zsm van de Telizen af hebben, ik zie dat niet als een permanente oplossing.

[~Suzanne~]

Misschien is het niet het antwoord wat je wilt horen maar misschien is jullie situatie voor haar ongeschikt. Ik zou in je achterhoofd houden dat een andere omgeving / huisje voor haar beter geschikt zou kunnen zijn. Met de komst van een baby verandert er natuurlijk heel veel in haar leven. Heb je dan nog tijd om met haar leuke dingen te doen? Wandelen, spelen, eventueel cursus oid? Kortom: zit ze bij jullie wel helemaal goed?

Suzanne

[Emma]

Als het goed gaat nu zou ik niks veranderen. Ik snap de gedachte om haar meer ruimte en vrijheid te geven maar ze kan dan ook juist onrustiger worden en je gaan zoeken als dit werkt en duidelijk is voor haar zou ik het zo laten . En als je thuis bent lekker samen met haar iets doen in de tuin vind ze denk ik ook leuker dan alleen

Precies.
Ik denk dat het voor jezelf ook een rustiger gevoel geeft, als je voorlopig niet na blijft denken, dat je de hond meer ruimte wil, geven, en zelf de tuin in kan. Een geborgen veilig plekje, is voor sommige honden eigenlijk veel rustiger voor ze.
Ik weet niet hoe je in de toekomst gedacht had hoelang je weg zou blijven, i.v.m uitlaten. Misschien dat je het handig vind, dat ze de tuin in kan, als je een hele dag weg zou zijn?
daar zou ik nu nog even niet teveel mee bezig zijn.

Ik denk dat je eerst voor je hond, stabiliteit en voorspelbaarheid moet geven.

En als je thuis komt, kan je gerust je hond nog even een minuut negeren. Dat kan voor sommige honden juist een rustiger gevoel geven. Bijvoorbeeld wel uit de aanbouw laten, zodat ze aan jou kan snuffelen, maar jij doet nog even wat, voordat je de hond volle aandacht geeft. Dat kan soms op den duur wat meer rust geven in het koppie van je hond.


Om te oefenen kun je vaak het huis in en uit lopen, en als ze stil is, een koekje geven. Er een spelletje van maken. Ik ga de deur uit, maar na 1 sec. Ben ik terug en krijg je een koekje. En dat uitbouwen naar een minuut, 5 min. Etc. Geeft niet als je dat naast het echte alleen zijn doet. Maak het maar gewoon dat je even weg bent. Je kan ook een gevulde kong geven, als je dit doet. Na een tijdje denkt je hond hopelijk, het zal wel wat vrouwtje doet ( in en uitlopen), ik ga mijn kong leeg eten. Doe dat eens drie keer achter elkaar. Ga er niet een half uur mee door. Gewoon elke dag even een keer of drie achter elkaar.

Veel honden groeien er na een tijdje overheen. Kunnen in het begin moeilijk alleen zijn, en na een jaar opeens heel goed.

Enkele honden blijven er last van houden. Die zijn er soms wel ja. Maar zelf in de stress zitten helpt niet mee. Blijf positief denken, dat het vanzelf een keer goed gaat komen, als je er een voorspelbare routine van maakt.

Je hebt je hond nog maar heel kort, En honden moeten gewoon nog wennen aan een andere omgeving, andere mensen. En windhonden zijn vaak wat gevoelig. Dus geef het tijd, wees geduldig, en grote kans dat het over een half jaar ineens een stuk beter zal gaan.

[GalgoMara]

Natuurlijk hoor ik liever niet dat wij misschien ongeschikt voor haar zijn. Maar ik snap die reacties wel, heb daar zelf ook al over nagedacht. Maar de keus voor een hond is heel bewust genomen, waarbij ook rekening is gehouden met de komst van een kind. Wandelingen, daar wordt tijd voor gemaakt. Ik ben me aan het verdiepen in de beste manier om kinderen te dragen. Wandelen met de wandelwagen zullen we ook wel doen, maar we wonen hier in een prachtige omgeving waar niet alle wandelroutes geschikt zijn voor de wandelwagen. Als ik het kind draag, kunnen we gewoon prima lekker wandelen. Ons kind moet er ook mee opgroeien; iedere dag wandelen met de hond, weer of geen weer. Verder zijn we natuurlijk met ons 2-en: een van ons is bij het kind of haalt het kind van de opvang, de ander gaat er lekker met Mara uit voor een lange wandeling zonder kind. In het weekend gewoon lekker samen. En onze buurvrouw vindt het straks prima om eens een uurtje op de baby te passen zodat ik met Mara kan wandelen als het bv te slecht weer is voor een baby en mijn man er niet is. Dat loopt allemaal wel los. Al helemaal als we haar straks meer mee kunnen nemen, wat mij betreft gaat ze overal mee naartoe, zolang andere mensen dit ook accepteren (ik heb bv vrienden met allergie, dan kan ze niet mee) en het ook past bij Mara, een druk terras op doe ik haar denk ik geen plezier mee.

Cursus ga ik zeker met haar doen. Of ik nu zelf een avond ga sporten of met Mara aan de gang ga, mijn man kan best een avond in de week voor de baby zorgen. De planning was om direct al een cursus te doen, maar we moeten Mara eerst meer laten wennen, en mijn buik zit dadelijk natuurlijk in de weg. Dus dat staat voor komende zomer op de planning. Eerst basis gehoorzaamheid, en dan ga ik zoeken naar iets wat we allebei leuk vinden om samen te doen. Speuren of agility vindt ze denk ik wel leuk.

Mara is in huis een rustige hond, ze kan gerust de hele avond in haar mand liggen (al helemaal wanneer mijn man ook thuis is, waardoor ik wel vermoed dat ik het probleem ben, dat ze mij mss moet beschermen ofzo en daarom niet zoveel alleen laat. Vanaf het moment dat mijn man thuis is, zien we haar soms de hele avond niet. Sporadisch wil ze erbij en komt ze ook op de bank liggen). Om die rust te kunnen hebben in huis, moet ze natuurlijk wel voldoende prikkeling hebben. Daar zorgen we nu ook voor en ik zie niet in waarom we dat niet meer zouden doen wanneer er een kind is. Ze komt nu doordeweeks zo'n 1,5 uur per dag buiten, exclusief de keren dat we in de tuin gaan rennen of brokjes zoeken. In het weekend zijn de wandelingen langer. Buiten bepaalt haar neus regelmatig de route, we laten haar altijd zoveel snuffelen als ze wil. Ook 's ochtends voor het werk. Ik zie zoveel mensen die even naar het veldje aan de overkant lopen, hun hond laten poepen en plassen en dan weer snel naar binnen en naar het werk gaan. Ik heb een half uur voor haar, waarin ze lekker kan snuffelen. Soms loopt het iets uit en dan ben ik wat later op het werk, prima.

Ze krijgt haar eten hier ook niet in haar bak, maar in een Kong, buiten verstopt, binnen verstopt, tijdens trainingsmomenten etc. Ook weer op advies van de gedragsdeskundige, creatief voeren noemt zij het. Sinds we dat doen eet ze veel beter, ze vindt het ook echt leuk.

Natuurlijk komt er dadelijk een periode dat er even wat minder aandacht voor Mara is. Wij krijgen ons eerste kind, moeten daar ook aan wennen en een nieuw ritme creëren. Ook in de laatste weken voor mijn bevalling zal ik wat minder ver kunnen lopen. Dat los ik op door wat vaker korter te wandelen, en we zijn aan het kijken of we een opoe (via die site) kunnen vinden waarmee het klikt, die haar af en toe mee neemt voor een extra wandeling in die weken. Maar de eerste 2 weken is mijn man gewoon thuis, die laat haar dan uit. In die tijd kan ik rustig bijkomen en het wandelen weer opbouwen, het scheelt natuurlijk dat ik nu ook dagelijks wandel, dat zal mijn herstel bevorderen. Tenzij het een hele heftige bevalling wordt en lik anger dan 2 weken niet zelf met haar kan wandelen, komt ook dat wel goed. En in die situatie vinden we ook wel een oplossing, het heeft geen nut om me daar druk om te maken.

Emma, dank je wel voor de tips. Zo heeft de gedragsdeskundige het me inderdaad ook geadviseerd. Zorgen voor een plekje waar ze zich fijn voelt, en dat ook echt leuk voor haar maken. Dus haar daar haar lekkere dingen geven, een Kong, lekker knuffelen etc. Vanuit daar het weggaan steeds wat uitbouwen. Dus eerst een paar stappen, weer terug en belonen. Daar ben ik idd mee bezig. Het zijn hele kleine stapjes, maar goed, het gaat vooruit.

Misschien ben ik inderdaad wel te veel bezig met wat we de komende tijd allemaal moeten bereiken. Buiten de 2 dagen dat ze alleen gaat zijn vanwege werk, ben ik niet van plan om haar hele dagen alleen te laten. Als je een hond hebt, heb je rekening te houden met uitlaten e.d. dus als we eens een dag naar een pretpark ofzo zouden gaan, regelen we iemand die haar uitlaat. Maar een paar uurtjes weg voor visite moet kunnen. Dat zou prima kunnen met Mara in de aanbouw, maar ik heb in mijn hoofd zitten dat het voor haar veel relaxter zou zijn wanneer ze lekker op de bank kan blijven liggen wanneer wij weg gaan, en niet opgesloten hoeft te worden. Misschien ga ik daarmee de fout in en moet ik dat los laten.
Straks in de zomer staat hier altijd alles open, dan zal ze vanzelf meer zelf de tuin in gaan denk ik, en groeit het wellicht vanzelf dat ze daar ook alleen kan blijven. Ik zal proberen het los te laten en me nu richten op ervoor zorgen dat ze kan ontspannen wanneer ik weg ga, dat ze het vertrouwen krijgt dat ik weer terug kom. Sowieso moet ik er meer vertrouwen in hebben dat het wel goed komt. Ik ben gewoon een emotionele softie op dit moment.

Kleine overwinning: vorige week heeft ze 2x wat gegeten terwijl ze alleen was. Dit deed ze eerst echt niet, teveel stress om te eten denk ik. Goed teken toch?

[GalgoMara]

Ja, dat zou het inderdaad ook gewoon kunnen zijn, rust zodra iedereen thuis is.

Straks als de baby er is werken mijn man en ik allebei 1 dag minder, dus we zijn allebei 1 dag thuis. Mijn schoonmoeder komt 1 dag per week bij ons oppassen, dus dat zijn 3 dagen dat er iemand in huis is. Dan passen mijn ouders 1 dag op, dat doen ze bij hen thuis, zij willen niet hier oppassen. Dat snap ik wel, ze moeten tenslotte ook hun eigen ding kunnen doen, daarnaast passen ze op dezelfde dag ook op mijn 2 neefjes en hebben ze 2 honden. Mara ook daar naartoe zou ideaal zijn, maar voorlopig kunnen we haar en de teef van mijn ouders nog niet laten kennismaken. Daarnaast vermoed ik dat mijn ouders 3 kinderen én 3 honden wel erg druk vinden. Dus die dag is Mara alleen thuis, evenals de 5e dag waarop de baby naar de kinderopvang zal gaan. Oppas aan huis voor kinderen, dat is denk ik niet heel makkelijk te vinden Ik zal me daar eens in gaan verdiepen.

[Pienda]

En als je thuis komt, kan je gerust je hond nog even een minuut negeren. Dat kan voor sommige honden juist een rustiger gevoel geven. Bijvoorbeeld wel uit de aanbouw laten, zodat ze aan jou kan snuffelen, maar jij doet nog even wat, voordat je de hond volle aandacht geeft. Dat kan soms op den duur wat meer rust geven in het koppie van je hond.

Om te oefenen kun je vaak het huis in en uit lopen, en als ze stil is, een koekje geven. Er een spelletje van maken. Ik ga de deur uit, maar na 1 sec. Ben ik terug en krijg je een koekje. En dat uitbouwen naar een minuut, 5 min. Etc. Geeft niet als je dat naast het echte alleen zijn doet. Maak het maar gewoon dat je even weg bent. Je kan ook een gevulde kong geven, als je dit doet. Na een tijdje denkt je hond hopelijk, het zal wel wat vrouwtje doet ( in en uitlopen), ik ga mijn kong leeg eten. Doe dat eens drie keer achter elkaar. Ga er niet een half uur mee door. Gewoon elke dag even een keer of drie achter elkaar.

Helemaal eens met de eerste opmerking. Ik maakte, toen mijn hond het er nog moeilijk mee kon hebben, er helemaal geen happening van. Dus als ik thuis kwam bleef ze nog even in de bench zitten en dan kwam ze eruit. Ik had geen afscheids of begroetingsritueel, alles ging zoals het ging. Bij mij krijgen ze ook noooit iets lekkers als ik weer thuis kom, zodat ze daar niet op gaan zitten wachten. Bij mij krijgen ze iets lekkers als ik wegga.

Verder zou ik vooral aanraden je er minder zorgen over proberen te maken. Je hond voelt dit haarfijn aan en zal waarschijnlijk niet kunnen ontspannen als jij niet kan ontspannen. Het weggaan van de baas is vrijwel nooit een leuke gebeurtenis voor een hond, daar hoef je dus helemaal niet naar te streven. Dat ze nu al gewoon lekker in haar mand ligt en zelfs wat eet is een gigantische vooruitgang!!

Jullie denken er hartstikke goed over na, hebben al een gedragstherapeut in de arm genomen en het gaat al veel beter! Dat zou ik een succes durven te noemen

[GalgoMara]

Ze is echt door het dolle heen wanneer ik thuis kom, negeren is niet echt makkelijk. Ik probeer er ook geen happening van te maken, ik zeg Hallo Mara, laat haar uit de aanbouw, zet dan mijn tas weg en neem haar mee de tuin in. Dan kan ze even rennen en zodra ze de eerste energie kwijt is en wat rustiger is, haal ik haar aan. Ik had voor de gedragsdeskundige een filmpje gemaakt van hoe ze reageert wanneer ik thuis kom:

Iets lekkers krijgt ze inderdaad niet, ze krijgt een gevulde Kong wanneer we weg gaan.

Ik moet inderdaad het zelf wat minder als een probleem gaan zien en meer gaan ontspannen. Ze heeft zeker al enorme stappen gemaakt, met als hoogtepunt dat ze at. De buren zeiden laatst nog dat de hond veel rustiger was, dat ze haar eigenlijk niet meer horen. Leuk zal ze het inderdaad vast nooit gaan vinden, maar ik moet er vertrouwen in hebben dat ze het wel gaat accepteren en er rustig onder blijft. Het is bij mij denk ik vooral schuldgevoel dat ze zo snel ineens heeft moeten wennen aan een paar uur alleen zijn, dat de situatie onverwacht zo veranderd is. Dat kan natuurlijk altijd gebeuren... Fijn om te lezen dat je al wat kleine succesjes ziet Af en toe is een bevestiging, goed of slecht, vanuit een frisse blik gewoon fijn om het zelf ook weer eens vanuit een ander perspectief te zien.

Donderdag hebben we 3D echo. Mijn man moet dan ook 's ochtends nog erg vroeg weg vanwege een meeting, wat zou betekenen dat ze 's ochtends 5 uur alleen zou zijn en dan 's avonds nog 1 tot 1,5 uur wanneer we weg zijn. Dus ik heb vrij genomen, vind het anders wat teveel ineens. Benieuwd hoe ze reageert op dat we s avonds en ook nog tegelijk weg gaan

[Sterre]

Wat een leuke hond en wat een heerlijke grote tuin heb je. De hond van vrienden had verlatingsangst. Het is al jaren geleden maar wat ik onthouden heb is dat hij 's avonds alleen blijven moeilijker vond als overdag. Zou je voor die avond niet een oppas kunnen regelen nu je nog in de opbouw fase van alleen laten zit?

[Pienda]

Och, wat een snoetje
Maar negeren kan prima, ze blijft heel netjes buiten je persoonlijke ruimte. Dus niet kijken, ga even wat doen, dus bijvoorbeeld even een glas water pakken en op het moment dat ze een beetje kalmeert lekker naar buiten.
Ik snap echt goed dat er schuldgevoelens bij komen kijken, maar ik kan je verzekeren dat die nergens voor nodig zijn. Wat ik zo kan beoordelen heeft ze bij jullie een heerlijk huisje gevonden! Een paar uurtjes extra alleen zijn verandert daar echt helemaal niets aan, zo gaat het leven nou eenmaal.

[Jules01]

Onze kruising Grey/Saluki vond het in het begin ook dramatisch om alleen te zijn.
Mede door de aanpak die jij nu hanteert, is hij het gaan accepteren.
Inmiddels hebben we weer een tweede hond en gaat het nog stukken beter. Maar in zijn single-tijd bij ons, zagen we een stijgende lijn toen we het aanpakten zoals jullie ook doen.
Nu kunnen we en 's ochtends weg en 's avonds weg, maar ik doe het zelf liever niet omdat ik weet dat hij het eigenlijk niet zo tof vindt.
Wij gaan overigens wel 2 opeenvolgende werkdagen weg en zijn dan ruim 7 uur van huis weg. Op de dinsdag is dat geen probleem, maar de woensdag zie je dat de stress bij hem een grotere impact heeft (door stapeling)Daarvoor krijgt hij nu druppels CBD olie en die doen wel echt hun werk. Hij is een stuk relaxter.
Vorige week waren ze op en was de nieuwe levering misgegaan dus heeft hij ze niet gehad en toen was hij weer mega-hyper. Misschien is dat ook wel iets voor jullie?

[Emma]

Ik zie eigenlijk een hond, die wel rustig wordt, maar op het moment dat jij gaat roepen, Maraaa, weer druk wordt.

Bij thuiskomst zou ik wat langer negeren, of misschien wel de tuin in laten, zelf even meelopen, en als Mara stopt met rennen, dan zelf gewoon naar binnen lopen.
Even wat negeren, ga zelf even rustig ergens zitten, met wat te drinken. En als Mara dan rustig wordt. Kun je daarna, even de tuin weer ingaan samen, En misschien kun je wat met haar doen. Nu gaat ze rennen, omdat ze eigenlijk verder ook niet weet wat ze kan doen. En op zich is even rennen helemaal prima hoor. Maar af en toe iets anders, dat kan een zoek spelletje zijn, of gewoon een oefen sessie voor "zit" bijvoorbeeld, met een beloning.

Ik hoor Mara, als jij binnen komt, wel al piepen. Dus dat is een teken dat ze druk wordt. Daarom zou ik zelf eerst negeren en zelf even wat drinken pakken, en even zitten. Om daarna aandacht te gaan geven, en de tuin even in te gaan.

Ook als je weggaat, vooraf erop letten dat Mara rustig is. Dat doe je misschien al. Maar niet te kort van te voren jou bijvoorbeeld achterna laten lopen, of dat ze net de tuin in is geweest, bijvoorbeeld.

Als je dit zo doorzet, denk ik dat ze steeds relaxer wordt in het even alleen blijven.

Het is trouwens een prachtig hondje om te zien

[Emma]

Jullie hebben trouwens een lekker grote tuin, helemaal leuk voor een windhond natuurlijk
Grappig om te zien, hoe ze daar zo lekker haar pootjes kan strekken.

[GalgoMara]

Wauw, bedankt voor de reacties, fijn dat jullie zo meedenken. Ik ga proberen overal op te reageren.

De tuin is fantastisch en het is heerlijk om Mara te zien rennen. Dat kan helaas nergens anders, we laten haar (nog) nergens los. In het achterste deel komen straks een paar kipjes en dwergschaapjes.

Mara werd idd weer druk toen ik riep op het filmpje. Inmiddels gaan we naar buiten, zij rent even rond (Dat heeft ze echt nodig). Wanneer ze rustig is komt ze naar me toe, dan knuffelen we en dan gaan we brokjes zoeken in het gras.

Ze wordt idd vrij snel weer rustig. Ik zal beginnen met haar even negeren bij thuiskomst, zodat ze direct wat rustiger kan worden voor we de tuin in gaan. Of ik laat haar direct de tuin in en ga zelf pas wanneer ze uitgeraasd is. Even kijken wat werkt. Ik be nooit degene die haar alleen laat, dat is mijn man. Nadat ik weg Ben, ligt ze meestal in haar mand. Op sommige dagen is ze onrustig en loopt hem achterna, maar hij probeert er wel voor te zorgen dat er rust is voordat hij daadwerkelijk vertrekt.

@Jules01: welke aanpak bedoel je precies? Voor mijn geval proberen we het nu vooral stabiel te houden in de huidige situatie fijn om te lezen dat jullie hond hetzelfde probleem had en hier inmiddels we stuk beter mee om kan gaan. Een tweede hond is voor mij nog wel een optie maar voor mijn man (nog) niet. Daarbij is dat iets wat ik weloverwogen wil doen, en ook tijd voor wil hebben. Dat nu er nog bij, zo vlak voor de bevallig, is teveel, voor ons en voor de dieren denk ik. CBD olie ga ik opzoeken!
Net weer een klein succesje. We waren buiten, Mara was uitgeraasd en had brokjes gespeurd. Ik stond nog even te genieten van het zonnetje, dat vond Mara blijkbaar een goed idee want ze haalde binnen haar Kong en ging ermee op het gras liggen. Toen ik mijn lunch ging klaarmaken, ging ze zoals altijd mee naar binnen. Toen ik met mijn bordje op de bank ging zitten, bleef ze wat ronddrentelen, alsof ze niet wist wat ze moest. Normaal kruipt ze naast me en staat ook weer op wanneer ik op sta. Ik heb haar genegeerd en toen liep ze zelf naar buiten! Niet heel lang en inmiddels ligt ze naast me, maar dat ze zelfstandig de tuin in gaat, binnen 3 kwartier nadat ik thuis ben gekomen, dat is al zo'n stap!

Het is me inmiddels echt wel duidelijk dat mijn eigen houding en gedrag heel veel invloed hebben. Dus ik ga zelf leren meer te ontspannen

[Emma]

Wauw, bedankt voor de reacties, fijn dat jullie zo meedenken. Ik ga proberen overal op te reageren.

De tuin is fantastisch en het is heerlijk om Mara te zien rennen. Dat kan helaas nergens anders, we laten haar (nog) nergens los. In het achterste deel komen straks een paar kipjes en dwergschaapjes.

Het is me inmiddels echt wel duidelijk dat mijn eigen houding en gedrag heel veel invloed hebben. Dus ik ga zelf leren meer te ontspannen

Ouessant schaapjes?

En ja, Je eigen gedrag heeft zeker invloed.

[Jules01]

@Jules01: welke aanpak bedoel je precies? Voor mijn geval proberen we het nu vooral stabiel te houden in de huidige situatie fijn om te lezen dat jullie hond hetzelfde probleem had en hier inmiddels we stuk beter mee om kan gaan. Een tweede hond is voor mij nog wel een optie maar voor mijn man (nog) niet. Daarbij is dat iets wat ik weloverwogen wil doen, en ook tijd voor wil hebben. Dat nu er nog bij, zo vlak voor de bevallig, is teveel, voor ons en voor de dieren denk ik. CBD olie ga ik opzoeken!
Net weer een klein succesje. We waren buiten, Mara was uitgeraasd en had brokjes gespeurd. Ik stond nog even te genieten van het zonnetje, dat vond Mara blijkbaar een goed idee want ze haalde binnen haar Kong en ging ermee op het gras liggen. Toen ik mijn lunch ging klaarmaken, ging ze zoals altijd mee naar binnen. Toen ik met mijn bordje op de bank ging zitten, bleef ze wat ronddrentelen, alsof ze niet wist wat ze moest. Normaal kruipt ze naast me en staat ook weer op wanneer ik op sta. Ik heb haar genegeerd en toen liep ze zelf naar buiten! Niet heel lang en inmiddels ligt ze naast me, maar dat ze zelfstandig de tuin in gaat, binnen 3 kwartier nadat ik thuis ben gekomen, dat is al zo'n stap!

Het is me inmiddels echt wel duidelijk dat mijn eigen houding en gedrag heel veel invloed hebben. Dus ik ga zelf leren meer te ontspannen

De aanpak van positief gedrag belonen en ongewenst gedrag negeren, plus de situaties zo maken dat ze zo min mogelijk de fout in kan gaan/stress opbouwt. En inzien dat het zielig vinden niks positief brengt, vooruit kijken en de successen vieren.

Wij hebben met de tweede hond ook gewacht tot na de bevalling. In mijn zwangerschap waren de andere 2 honden komen te overlijden en ik zag het inderdaad niet zitten om tegen het einde van de zwangerschap nog halsoverkop een hond erbij te nemen.
Toen bleek dat we een makkelijk kind hadden, zijn we gaan rondkijken.

[GalgoMara]

Wauw, bedankt voor de reacties, fijn dat jullie zo meedenken. Ik ga proberen overal op te reageren.

De tuin is fantastisch en het is heerlijk om Mara te zien rennen. Dat kan helaas nergens anders, we laten haar (nog) nergens los. In het achterste deel komen straks een paar kipjes en dwergschaapjes.
Het is me inmiddels echt wel duidelijk dat mijn eigen houding en gedrag heel veel invloed hebben. Dus ik ga zelf leren meer te ontspannen

Ouessant schaapjes?

En ja, Je eigen gedrag heeft zeker invloed.

Ouessant schaapjes idd. We zijn nog op zoek naar een fokker , in deze regio niet echt makkelijk

[GalgoMara]

@Jules01: welke aanpak bedoel je precies? Voor mijn geval proberen we het nu vooral stabiel te houden in de huidige situatie fijn om te lezen dat jullie hond hetzelfde probleem had en hier inmiddels we stuk beter mee om kan gaan. Een tweede hond is voor mij nog wel een optie maar voor mijn man (nog) niet. Daarbij is dat iets wat ik weloverwogen wil doen, en ook tijd voor wil hebben. Dat nu er nog bij, zo vlak voor de bevallig, is teveel, voor ons en voor de dieren denk ik. CBD olie ga ik opzoeken!
Net weer een klein succesje. We waren buiten, Mara was uitgeraasd en had brokjes gespeurd. Ik stond nog even te genieten van het zonnetje, dat vond Mara blijkbaar een goed idee want ze haalde binnen haar Kong en ging ermee op het gras liggen. Toen ik mijn lunch ging klaarmaken, ging ze zoals altijd mee naar binnen. Toen ik met mijn bordje op de bank ging zitten, bleef ze wat ronddrentelen, alsof ze niet wist wat ze moest. Normaal kruipt ze naast me en staat ook weer op wanneer ik op sta. Ik heb haar genegeerd en toen liep ze zelf naar buiten! Niet heel lang en inmiddels ligt ze naast me, maar dat ze zelfstandig de tuin in gaat, binnen 3 kwartier nadat ik thuis ben gekomen, dat is al zo'n stap!

Het is me inmiddels echt wel duidelijk dat mijn eigen houding en gedrag heel veel invloed hebben. Dus ik ga zelf leren meer te ontspannen

De aanpak van positief gedrag belonen en ongewenst gedrag negeren, plus de situaties zo maken dat ze zo min mogelijk de fout in kan gaan/stress opbouwt. En inzien dat het zielig vinden niks positief brengt, vooruit kijken en de successen vieren.

Wij hebben met de tweede hond ook gewacht tot na de bevalling. In mijn zwangerschap waren de andere 2 honden komen te overlijden en ik zag het inderdaad niet zitten om tegen het einde van de zwangerschap nog halsoverkop een hond erbij te nemen.
Toen bleek dat we een makkelijk kind hadden, zijn we gaan rondkijken.

Ah zo, dat doen er idd wel zo ja. Soortgelijke ervaringen van anderen lezen, en dan helemaal positieve, doet me goed, we zijn niet de enige. Dank je:)

[Charlotte*]

Ik moet zo weg maar ik wil toch even reageren. Wij hebben sinds januari een spaans hondje wat qua gedrag wel wat weg heeft van jullie hond.

Ziva was ook wagenziek en ik geef haar daar pillen voor. Sinds enkele weken is de auto nu haar favoriete plek en kan ze overal mee naar toe.
Alleen zijn is ook een probleem en dat zijn we aan het opbouwen, dit gaat goed al vind ze het echt niet tof.
We ondersteunen haar met homeopathie en dat werkt erg goed, ook hebben we de Relax-o-dog geïntroduceerd en die doet zijn werk ook.
Op de dag dat we beide werken hebben wij een oppas geregeld, je kan eens kijken op https://dedierenoppas.nl/ Op die manier heb ik een hele fijne oppas gevonden die echt heel geschikt was maar de mevrouw was ouder en fysiek niet in staat om die springveer van ons in bedwang te houden. Dat was wel een domper maar inmiddels passen de buren op haar. Maar misschien kan jij er wel iemand vinden? Ik heb er nog een abonnement lopen en als je interesse hebt kan ik je wel de inlog gegevens geven.

Oh ja, ik heb ook heel veel aan de mensen van dit forum gehad. Ik heb zoveel goede tips en inzichten gekregen.

[GalgoMara]

Hi Charlotte, wat voor pillen geef je tegen wagenziekte? Wij hebben vanuit het gastgezin Primatoer gekregen, daarmee heeft ze de reis vanuit Amsterdam naar Limburg ook overleefd. Echter wil ik haar niet de rest van haar leven pillen geven wanneer we weg gaan met de auto. Langere stukken prima, maar op visite of naar een wandelgebied liever niet, het is de planning dat we dit regelmatig gaan doen namelijk. Of kun je de pillen uiteindelijk afbouwen?

Dank je wel voor je aanbod wb dedierenoppas.nl, erg lief! Ik heb even gekeken en de dichtstbijzijnde oppas zit helaas bijna 50 km van ons af, dat is wel erg ver.

Ik ga me even verdiepen in de Relax-o-dog. En het forum helpt zeker ja, ideeën van andere mensen (met ervaring) geven jezelf ook weer andere inzichten.

[Jules01]

Hi Charlotte, wat voor pillen geef je tegen wagenziekte? Wij hebben vanuit het gastgezin Primatoer gekregen, daarmee heeft ze de reis vanuit Amsterdam naar Limburg ook overleefd. Echter wil ik haar niet de rest van haar leven pillen geven wanneer we weg gaan met de auto. Langere stukken prima, maar op visite of naar een wandelgebied liever niet, het is de planning dat we dit regelmatig gaan doen namelijk. Of kun je de pillen uiteindelijk afbouwen?

Dank je wel voor je aanbod wb dedierenoppas.nl, erg lief! Ik heb even gekeken en de dichtstbijzijnde oppas zit helaas bijna 50 km van ons af, dat is wel erg ver.

Ik ga me even verdiepen in de Relax-o-dog. En het forum helpt zeker ja, ideeën van andere mensen (met ervaring) geven jezelf ook weer andere inzichten.

Ik ben geen Charlotte, maar bij 1 van onze vorige honden hebben we in beginsel ook Primatour gebruikt en na een tijd bleek dat niet meer nodig.

Waar woon je ergens? Misschien dat er iemand op het forum bij je in de buurt woont?

[GalgoMara]

De kleine ritjes van 5 minuten gaan wel goed, maar als we langer met de auto gaan zal ik voorlopig dan toch de Primatour geven. Ik ben me aan het inlezen op de Relax-o-dog en word wel erg enthousiast, die helpt wellicht ook bij het reizen.

Ik woon in Reuver, bij Roermond.

[GalgoMara]

Ik moet zo weg maar ik wil toch even reageren. Wij hebben sinds januari een spaans hondje wat qua gedrag wel wat weg heeft van jullie hond.

Ziva was ook wagenziek en ik geef haar daar pillen voor. Sinds enkele weken is de auto nu haar favoriete plek en kan ze overal mee naar toe.
Alleen zijn is ook een probleem en dat zijn we aan het opbouwen, dit gaat goed al vind ze het echt niet tof.
We ondersteunen haar met homeopathie en dat werkt erg goed, ook hebben we de Relax-o-dog geïntroduceerd en die doet zijn werk ook.
Op de dag dat we beide werken hebben wij een oppas geregeld, je kan eens kijken op https://dedierenoppas.nl/ Op die manier heb ik een hele fijne oppas gevonden die echt heel geschikt was maar de mevrouw was ouder en fysiek niet in staat om die springveer van ons in bedwang te houden. Dat was wel een domper maar inmiddels passen de buren op haar. Maar misschien kan jij er wel iemand vinden? Ik heb er nog een abonnement lopen en als je interesse hebt kan ik je wel de inlog gegevens geven.

Oh ja, ik heb ook heel veel aan de mensen van dit forum gehad. Ik heb zoveel goede tips en inzichten gekregen.

Ik ben inmiddels erg enthousiast over de Relax-o-dog. Ik vraag me alleen af of je, na training met het apparaatje, niet juist aangeeft dat je weggaat door het ding aan te zetten? Een van de tips die ik van de gedragsdeskundige heb gehad, is onze eigen routine voordat we weggaan eens goed bekijken. Een hond heeft dit snel en al vroeg in de routine door, en kan al stress gaan opbouwen voordat je vertrekt. Wordt het aanzetten van de Relax-o-dog dan geen onderdeel van de routine, waardoor de hond al stress krijgt?

[Jules01]

Ik ben inmiddels erg enthousiast over de Relax-o-dog. Ik vraag me alleen af of je, na training met het apparaatje, niet juist aangeeft dat je weggaat door het ding aan te zetten? Een van de tips die ik van de gedragsdeskundige heb gehad, is onze eigen routine voordat we weggaan eens goed bekijken. Een hond heeft dit snel en al vroeg in de routine door, en kan al stress gaan opbouwen voordat je vertrekt. Wordt het aanzetten van de Relax-o-dog dan geen onderdeel van de routine, waardoor de hond al stress krijgt?

De voorspelbaarheid van ons vertrek (jassen aan doen, kind jas aan, op hun plaats liggen, koekje en een "goed huis bewaken") zorgde bij ons juist voor minder stress. Nu laat ik die ritueeltjes varen als ze al lekker rustig zijn, en krijgen ze alleen nog een "goed huis bewaken".

[mijke]

Ze is echt door het dolle heen wanneer ik thuis kom, negeren is niet echt makkelijk. Ik probeer er ook geen happening van te maken, ik zeg Hallo Mara, laat haar uit de aanbouw, zet dan mijn tas weg en neem haar mee de tuin in. Dan kan ze even rennen en zodra ze de eerste energie kwijt is en wat rustiger is, haal ik haar aan. Ik had voor de gedragsdeskundige een filmpje gemaakt van hoe ze reageert wanneer ik thuis kom:

Iets lekkers krijgt ze inderdaad niet, ze krijgt een gevulde Kong wanneer we weg gaan.

Ik herken dit gedrag bij thuiskomst heel erg van mijn eigen hond, die in het begin ook vreselijke verlatingsangst had. Wat bij ons enorm heeft geholpen is om niet direct naar haar toe te gaan als je binnenkomt. Hoe ik het doe: ik zeg géén hoi, ik zeg helemaal niks tegen haar. Het enige wat ik zeg is "bench". Ze gaat dan in de bench. Eventueel, als ze te druk is, doe ik het deurtje dicht. En dan ga ik gewoon op mijn dooie gemakje jas en schoenen uit doen, de katten eten geven en aanhalen, spulletjes opruimen, computer aanzetten, neem gewoon ruim de tijd om rustig thuis te komen en dan ga ik op de bank zitten (de bench staat naast de bank) en wacht ik tot de hond in de bench echt hélemaal rustig is. Dus geen gepiep, gedraal, gehijg, verliggen of neusfluitjes. Dan roep ik haar bij me op de bank om hallo te zeggen. En dat doe ik dan echt zo kalm mogelijk, zonder tegen haar aan te praten. Ze mag tegen me aanleunen en ik aai haar als ze rustig is. Ook laat ik haar een knuffel pakken, daar kan ze dan mee spelen om het laatste restje spanning weg te krijgen.

In het begin was zelf in de bench gaan voor haar trouwens nog te moeilijk. Ze was zo over haar toeren dat ze geen commando's kon opvolgen. Ik pakte haar dan rustig beet en deed haar in de bench. Toen ze dat eenmaal gewend was hoefde ik dat niet meer te doen en kon ik volstaan met het geven van het commando. Tegenwoordig is ze al zo rustig als ik thuis kom, dat ze meestal uit zichzelf al in de bench is gaan liggen en volkomen rustig wacht tot ik haar bij me op de bank roep.

Vertaald naar jouw situatie zou je kunnen kijken of het voor haar werkt als je langer wacht met haar uit de aanbouw halen. Echt wachten tot ze rustig is en dan een heel kalm begroetingsritueel instellen. Mocht dit voor haar niet werken (omdat een apart kamertje echt wel anders is dan een bench naast de bank met tralies) dan zou je ook kunnen kijken of je een bench neer kunt zetten ergens en haar wel uit de aanbouw halen maar direct in de bench sturen. Het duurt een tijdje voor zoiets effect heeft hoor, het moet een gewoonte worden waar ze op kan rekenen. Ze zal op den duur leren dat rust en ontspanning belonend is, want dan mag ze je hallo komen zeggen. Mocht je zien dat het bij haar averechts werkt, dan moet je er uiteraard niet mee doorgaan. Maar voor ons werkt dit uitstekend!

[mijke]

Ik ben inmiddels erg enthousiast over de Relax-o-dog. Ik vraag me alleen af of je, na training met het apparaatje, niet juist aangeeft dat je weggaat door het ding aan te zetten? Een van de tips die ik van de gedragsdeskundige heb gehad, is onze eigen routine voordat we weggaan eens goed bekijken. Een hond heeft dit snel en al vroeg in de routine door, en kan al stress gaan opbouwen voordat je vertrekt. Wordt het aanzetten van de Relax-o-dog dan geen onderdeel van de routine, waardoor de hond al stress krijgt?

Een hond heeft áltijd door dat je weg gaat. Een mens moet nu eenmaal spulletjes pakken, schoenen aandoen, jas aandoen etc. Dat kun je niet verhullen. En het geeft ook niet dat ze het door hebben.

Bij mij heeft het juist geholpen om al vóórdat je daar mee bezig gaat duidelijk te maken dat je weggaat zonder de hond. Want een deel van de spanning kwam bij mijn hond doordat ze zag dat ik al die dingen deed, maar ze niet wist of ze mee mocht of alleen thuis ging blijven. Als ze mee mag kondig ik dat dus altijd al aan vóórdat ik uberhaupt aanstalten maak. Zullen we wandelen, ga je mee? Zeg ik dan. Eerst raakte ze daarvan enorm over haar toeren maar nu ze precies weet waar ze aan toe is is dat helemaal weg en helpt het haar juist meer te ontspannen. En als ze niet mee mag laat ik dat ook weten vóór ik aanstalten maak. Ik stuur haar dan in de bench. Ik doe het deurtje niet dicht want ze kan inmiddels prima alleen thuis blijven los in huis. Maar doordat ik haar in de bench stuur ipv vraag of ze mee gaat wandelen is het voor haar direct duidelijk dat ik weg ga en zij thuis blijft. Dit werkt voor haar heel goed. Dat is dus in feite het tegenovergestelde advies dat jij gekregen hebt van de gedragsdeskundige. Maar de ene hond is de andere niet en het is zeker de moeite waard eens te kijken welke methode bij jullie het beste werkt!