Pas een jaar. Al een jaar.
Het is absurd hoe snel de tijd gaat, terwijl het tegelijkertijd nog lijkt alsof het vorige week was.
Ik huil, want wat was is nooit meer.
Ik lach, want ik voel me gezegend dat ik 12 jaar met de meest geweldige hond door heb mogen brengen.
Nu is het Tine en Malou. En Shib? Shib kijkt altijd over mijn schouder mee en leeft door in lieve Lou.



