De 'artikel'-versie:
https://www.facebook.com/notes/van-de-m ... 049206293/
En even voor het forum gekopieerd:
“Is jouw hond sociaal?”
Die vraag krijg ik vaak. Soms vergezeld door een angstig gezicht en een beginnende vluchtpoging. Soms door een licht stuiterende energie en onweerstaanbare wens om mijn hond te begroeten. (Wie juist de stuiterende energie is; de vragende eigenaar of de bijhorende hond, dat varieert.)
Pardon, U bedoelt?
Eigenlijk is dat míjn vraag. Wat bedoelt die vragende eigenaar?
Bedoelt die: “Mag mijn loslopende hond de jouwe komen begroeten?”. Bedoelt die: “Mogen mensen zomaar aan jouw hond komen?”. Of in het geval van mijn lieftallige Mechelaars de ongezouten variant: “Bijt’em?”**.
Best moeilijk om daar dan een antwoord op te geven. Want wat die vragende eigenaar bedoelt, is misschien niet wat ik begrijp. En om er een doordenkertje aan toe te voegen: wat ik denk te begrijpen, en wat die eigenaar denkt te vragen, is misschien hélemaal anders dan wat onze honden op dat moment al lang aan het bespreken zijn.
Sociaal hanteerbaar
Maar dus. Mensen willen een antwoord in gesproken taal. In woorden. Begrijpelijk.
Wel, ik verkies de term “sociaal hanteerbaar”. Ik streef er naar mijn eigen honden, en mijn honden-studenten, sociaal hanteerbaar te maken.
Dat wil zeggen: ik wil me met mijn hond kunnen bewegen in de maatschappij, daar waar ik wil gaan, op een aanvaardbare en handige manier. Of die hond nu gezellig is met andere honden, of met mensen, of niet.
Elke hond heeft een ander karakter, een andere stijl, een ander “kookpunt”, een andere voorkeursmanier van omgaan. Hé, een hond stapt waarschijnlijk ook niet elke dag met dezelfde poot uit zijn mand/bench/bed. Of heeft een bad hair day. Weet ik veel! Om nog maar te zwijgen van mijn stemming, en welke invloed die heeft op de houding van mijn hond.
Toegepaste socio...sociaa... Eh. Voorbeelden.
Enkele voorbeelden, over mijn eigen honden:
- Su, mijn jongste:
Blij. BLIJ! Het leven is mooi! Hoi mens! Hoi hond! Nog eens 3 keer hoi mens!
Spelen? Yesssss! Maar hé, niet over me heen lopen! Ik ben wel een tééf, he zeg!
- Pasja, mijn Mechelaar-patser met een peperkoeken hart:
De baas is mijn universum. Blijf. Daar.
- Liske, allround getrainde -serieus!-, 1800 gram wegende Chihuahua:
Ja. Dag hond. Ik heb je gezien. Keep walking.
Zoveel honden (en ik heb er vijf), zoveel manieren, zoveel voorkeuren.
Samen
Ik weet stilaan wel wat mijn honden hun voorkeuren zijn. Dus als het even kan, breng ik ze niet in een situatie die ze niet leuk vinden. Ik doe Liske geen plezier door haar in een losloop-weide met een groep honden te gooien. Pasja houdt van actie, en houdt niet van mensen of andere honden die te dicht in mijn ruimte komen. Geen gezellige stadswandeling en terrasje doen, dus. Klinkt misschien makkelijk, als je meerdere honden hebt, en je een hond kan kiezen naargelang de activiteit die je wil doen. Maar hier komt het:
Zelfs al is een bepaalde situatie niet de favoriete situatie voor mijn hond, ik wil dat hij/zij zich daarin toch gedraagt. Dus moet ik mijn hond duidelijk maken: welk gedrag wil ik hier van jou zien? Welk gedrag wil ik niet? En nog belangrijker: wat levert het je op, als je hier “braaf” doorheen gaat? Mijn hond staat nooit alleen, we doen het samen.
Asociale baas?
Even terug naar het begin. “Is jouw hond sociaal?”. “Goh. Hij is sociaal hanteerbaar. Maar wil je je hond even bijhouden?”
Rare blik aan de andere kant. Ik snap het wel. Ik lijk asociaal. Maar ik wil mijn hond en mezelf de tijd geven om de situatie in te schatten. Want mijn ene hond vindt het prima, dat komen begroeten. En laat de honden dan maar spelen, graag! Maar mijn andere hond zou wel eens voor ongewenste perforatie kunnen zorgen, en dat wil ik niet.
En weet je, misschien wandel ik hier net met een hond die al jaren succes heeft gehad met woest uitvallen naar andere honden. Die hond, zijn eigenaar en ik, zijn al een tijdje hard aan het werken aan die “sociale hanteerbaarheid”. En dat lukt! Het gaat goed, we krijgen vertrouwen in elkaar! Ik daag mijn studenten uit: spring maar, ik zal je parachute wel zijn. Dus ja, ik vorm even een buffer.
Nice to meet you
**Ter info: ja, ze bijten. Allemaal. Maar de kans is groot dat ík directer uit de hoek kom dan mijn hond.
Lijkt allemaal streng, he? En moeilijk, misschien? Ik heb er echter vertrouwen in dat heel wat mensen ondertussen weten dat zowel ik als mijn honden best wel benaderbaar zijn. Sociaal hanteerbaar, als het ware.
©Van de Maanwacht
...
..
), maar dan ga ik ervan uit, dat ze bedoelen dat ze kunnen passeren, en dat als de honden contact maken, dat er dan niks gebeurd.
Ik heb ze aan de lijn en juist daarom denk ik, want als ik ze los zou laten dan zou Nina meteen het bos inrennen op zoek naar wild en Pippy rent op de hond af en vlak voor ze er is bedenkt ze ineens dat er lekkere luchtjes in de buurt zijn en scheurt voorbij de hond...dus sociaal? Denk ut niet, maar zullen ook niets doen.
ik vind haar ook hel lief....... maar ik wil wel graag dat ze buiten andere honden met rust laat en zeker niet perforeert