Documentaire honden Curaçao

[laeken]

Bas was ook soms angstig. Nu is ze een hondje waarvan je denkt dat ze met de fles is groot gebracht zo ontzettend makkelijk is ze met alles en iedereen en overal.
Toen ik haar net had liep ze in het bos de hele wandeling te stressen als ze een knal gehoord had. Of er was een hardloper van achter gekomen en die rende ons dan voorbij. Nu ligt ze met oud en nieuw te meuren en kan ze overal komen zonder haar cool te verliezen.

Guus is een hondje dat denkt dat de hele wereld zijn speeltuin is. Voor de duivel niet bang.

Tom was terughoudend naar mannen maar liep buiten rond als een super zeker en blij hondje. In huis was hij lief en uitermate aangepast.

Ik heb nooit begrepen waar die vooroordelen vandaan komen. Er zijn inderdaad ook bange honden. Ken er ook een. Mijn nichtje heeft een super bange hond uit het buitenland. Maar die hond rent en speelt met andere honden en past perfect in hun gezin met 4 kinderen. Niks op aan te merken alleen geen vertrouwen in vreemden. Maargoed, daarin was mijn herder niet anders. En die had ik als pup gekregen.

Het is lastig als mensen een voorbeeld van ellende aanhalen om alles mee onderuit te halen. Dat is niet nodig. En niet passend.

[dagmar88]

Het is lastig als mensen een voorbeeld van ellende aanhalen om alles mee onderuit te halen. Dat is niet nodig. En niet passend.

En wat is ellende. Ik heb dan toevallig zo'n "mislukkelingetje" hier zitten. Een pup die zich anders dan verwacht ontwikkelde.
Hij is niet flexibel (niet heel gek na zo veel veranderingen op korte tijd), zeer nerveus/angstig van aard, heeft extreme angst agressie en voor de adoptanten was het niet te doen.
Hij doet overdag een plas op het balkon of gaat mee in het fietsmandje, ligt lekker op schoot of tegen de andere hond aan bij de kachel, loopt 's nachts z'n veilige rondje en heeft het reuze naar zijn zin.
In het begin kon ik nog niet naar hem wijzen zonder dat ie bibberend lag te pissen en heb inderdaad getwijfeld hem in te laten slapen. Nu herstelt hij binnen een paar seconden bij angst en kan best tegen een stootje.
Dat hondje zou in bulgarije het eerste jaar al van de honger en kou gestorven zijn, en in een asiel wordt zo'n laagste van het laagste hondje de pispaal van 100 anderen, dus hoezo beter af?
Je kunt er niets mee nee, maar dat is mijn pakkie an.

Het gaat wel eens mis. Met al dan niet zorgvuldig gefokte rashondjes net zo goed.

[*Wolf*]

Je hebt helemaal gelijk hoor. Maar evengoed jammer dat er geen onbevooroordeeld gesprek over kan plaatsvinden. Want ik heb helemaal geen moeite met kritiek en ook niet met andere meningen - als ze niet gestaafd kunnen worden met goede argumenten, leg ik ze makkelijk naast me neer. Maar ik vind het wel jammer dat deze uitspraken niet vergezeld gaan van constructieve kritiek: hoe zou het dan wel moeten? Wat voor oplossingen hebben de criticasters als alles wat de huidige stichtingen doen volgens hen geen zin heeft? Of moeten we met z'n allen het cynisme hoogtij laten vieren, want het heeft toch allemaal geen zin? Dan wordt het inderdaad roepen aan de zijlijn dat het allemaal niet goed is zonder zelf je nek uit te durven of willen steken, het bekende verhaal van de beste stuurlui die aan wal staan.

Dit is goed verwoord en heel waar, ware het niet dat veel mensen (verreweg de meeste) helemaal geen zin hebben om zich ook maar het kleinste beetje in de problematiek van de buitenlandse zwerfhonden te verdiepen. Want dan gaat het probleem ineens leven en worden zij er (een beetje) deelgenoot van. Dus blijven ze liever achter hun veilige muurtje en roepen zo af en toe eens wat naar de andere kant als ze iets ter ore komt. Dat is (denk ik, heb ook niet de wijsheid in pacht natuurlijk) het grote probleem van de telkens weer oplaaiende maar op niets uitlopende discussie over de hondenproblematiek in het buitenland.